Share
CHAPTER 13
Pagkaalis ng sasakyan sa aking paningin at taimtim nalang akong napatingin sa may pintuan ng bahay namin.Alam ko rin kasi sa sarili ko na sa likuran ng mga pintuang ito ay walang tao o mga magulang na sasalubong saakin.
Babati at tatanungin ako kung kamusta ang school. Wala .
Dahan dahan kong binuksan ang pintuan at napabuntong hininga ng mamasdan ang inaasahan.Madilim na malawak na bahay . Tahimik at kahit anong ingay ay walang maririnig . Pumunta na lang ako sa itaas para maligo at matulog.
Napatingin nalang ako sa kisame.Malapit na niyan ang birthday ko.Mag 18 na ako, Masaya naman ako sa bagay na iyon dahil legal age na ako at…pwede na kaming dalawa ni Ermir.
Hindi ko namalayan na dahil sa matinding pag iisip ay napapikit nalang ang mga mata ko at nahulog sa matinding pagkakatulog.
Bab terkait
Rain of Nostalgia CHAPTER 14
‘’ I don’t want you to be my escort’’ Those words are meant to be said . Iyon dapat ang mga salitang bibigkasin ko ngunit alam kong magagalit lang sila saakin .My anxiety would never. In my own reality , I just smiled and chuckled a bit . ‘’Is it matter?’’‘’Of course debut mo ‘yan .’’ he replied. I smiled.‘’yeah’’ I just replied. Im not comfortable na with the presence of my parents staring at me and watching me for all the words I have to say . Parang nakakasal magsalita o kumilos man lang . Baka may masabi pa.‘’sorry , Masama na kasi ang pakiramdam ko . If you excuse me . ‘’ Pagpapaalam ko sakanila but my mother looked at me ith her killer eyes.‘’No. May bisita ka pa&rsquo
Rain of Nostalgia CHAPTER ONE
The breezing wind of June is coming, new school year, new memories to treasure and new experience to be wielded……all of them are getting tired of me. Everything seems to be tiring.Sabagay,lahat naman ng bagay na ginagawa natin ay nakakapagod,lalo na ang mga pauli ulit. Nagtuloy tuloy ako sa paglalakad,kahit na masakit na ang mga paa ko.Hindi ako tumitigil sa paglalakad. Gusto kong maglakad at maghirap.Siguro kasi kapag ganito,either sumuko ka at tumigil o magpatuloy pero nakakapagod .Naka ayon sa dalawa ang pagpipilian.Kaagad na nanliwanag ang ang mata ko ng makita ang school,alam kong late na ako pero tuloy tuloy lang.Naalala ko ang taong nagsabi saakin noon na ganito raw talaga ang buhay,parang ngayon,sa pagpunta ko sa school.may nauuna,may nahuhuli,at mayroon namang aya
Rain of Nostalgia CHAPTER 2
Napatingala ako sa langit,Ngunit hindi lahat ng tao ay nakatingala ngayon rito.Ang iba ay lito at nakayuko.Katulad ko.Hindi ko na alam ang gagawin ko sa buhay.kumbaga,para lang akong pumapasok sa school para masabing nag aaral ako.I’m just 18 years old that time,grade 11 student na walang direksyon sa buhay.The strand that I chose was just a strand my mother chose me to take ,kasi hindi ko talaga alam ang gusto kong maging paglaki.kumbaga,wala akong pangarap sa buhay.Kahit na wala akong ginagawa,pagod na pagod na ako sa buhay ko.Alam ba ninyo yung feeling na perfect naman ang lahat?may kaya ang pamilya,walang mabigat na problema,hindi binagsak ni teacher pero parang may mali pa rin,may mali pa rin sa buhay ko.Nag try akong mag reach out sa mga nakakatanda particularly sa mga parents ko,and thing they’ve said made me cry like I a hell.
Rain of Nostalgia CHAPTER 3
'’Bakit kailangan mo pang magtrabaho?wala ka namang pinagkakagastusan at pinag -aaral ka naman namin.’’‘’oo nga anak,hindi mo na kailangan maging working student.’’Napapikit ako sa pagkakainis sa mga naririnig ko sa mga magulang ko,ayan nanaman sila.Ang gusto nanaman nila ang dapat na masunod kahit ang totoo ay ayaw ko ang pinapagawa nila.Hindi ba dapat matuwa sila na mag tatrabaho na ako?legal age na rin naman ako.‘’Ma,pa,pero gusto ko ring matuto sa labas na mundo.Para narin na didisiplina ko ang sarili ko.’’ sagot ko sakanila,mukhang hindi makapaniwala si mama at napapabuntong hininga nalang.Mag isa akong anak kaya ganito nalang silang kahigpit saakin.Sa sobrang higpit ay nasasakal nalang ako,hindi makahinga.‘’pwede kang matuto kapag naka graduate ka na ng college at professional kana. ’’papa said,I rolled my eyes secretly.
Rain of Nostalgia CHAPTER 4
Three damn weeks,those three weeks I really enjoy my life.Isipin mo,napapalapit saiyo ang crush mo though I don’t consider him as my crush.He is my first love I think.Mabilis ba?Ayokong maging in denial dahil gagawin ko lang naman na tanga ang sarili ko kung gagawin ko ‘yon,atsaka ayon rin naman sa napapansin ko ay wala siyang asawa kaya may pagkakataon pa ako.Hyiena dizon,bagay na bagay.I also thank him,hindi ko alam kung bakit.Nakakatulog na ako tuwing gabi kapag naiisip ko siya.Nakangiti lang ako habang naglalakad papuntang café.Maaga ang uwian namin sa school kaya naisipanko lang na lakarin ng kaunti.Ang layo pala pero ayokong tumigil sa gitna .‘’Ang aga natin ah!’’ bati ni Jay.’’ah,oo…maaga ang uwian sa school’’ sagot ko sakanya sa oras na pagkapasok sa café.Napaka pangit ng panah
Rain of Nostalgia CHAPTER 5
I’m an artist in the past.I love art I really really love art. Pero ngayon?wala na akong gana sa mga passion ko.Nanigas na rin ang mga paints ko .Nakakapagod na rin kasi . Hindi ko na nga kilala kung sino ako.I mean iba iba ang pinapakita kong AKO sa ibat ibang mga TAO,para lang matanggap nila ako at huwag iwan.Sa school,nakaka drain naman kasi pero madalas rin akong magpaka baba lalo na sa mga kaibigan ko para lang maisali ako sa group nila.Sa trabaho naman,madalas akong palasalita at kahit papaano ay energetic .Sa bahay,tahimik at hindi kumikibo.Nakakapagod at nakakasawa.Inikot ko ang aking paningin saaking kwarto.Binigyan ko ng tingin ang mga art materials ko saaking table.Ilang months na rin sila hindi nagagalaw,wala na akong gana sa passion ko d
Rain of Nostalgia CHAPTER 6
CHAPTER 6 Sa bawat pagpatak ng ulan na tumatama saaking balat ay kasakitan lang ang nararamdaman ko.Mabibigat at malalaking patak na tila ako'y binabangga .Wala naman akong magawa kung hindi ang magpatuloy sa paglalakad. Maraming tao ang nakatitig saakin ngayon.Iniisip siguro na isa akong baliw kasi naman sino ang matinong maglalakad sa kalagitnaaan ng malakas na ulan habang sila ay nakasilong o kaya naman ay may payong?wala. Sabagay,kanina ko pa sila pinagmamasdan.Sa dami ng taong nakasalubong at pinagbulungan ako ay wala man lang tumulong saakin ni isa.Ganoon talaga,Hindi ka nila tutulungan bagkus at pagtatawanan at pag uusapan ka nila. Napabuntong hininga nalang ako.Niyakap ko ang aking sarili kasabay ng paghalik ng malamig na hangin.Bahagya akong bumunga ng hangin galing saakin bibig upang maibsan ang l
Rain of Nostalgia CHAPTER 7
CHAPTER 7 Hindi siya nagbigay ng kakaiba o gulat na ekspresyon .Napangiti lang siya at kaagad na sumagot sa tanong ko.’’May kinita lang ako doon na kakilala sa dati kong school’’ she answered kaya napatango nalang ako.Hindi naman siya nagsisinungaling base sa ibinibigay niyang mga looks .Hindi nalang ako umimk.Ilang sandali lang ay dumatig na rin naman ang order naming pagkain.Halos tinitigan ko lang iyon noong una at napangiti ng malungkot.Pagod na pagod ako ngayong araw.Pagod na pagod.Dahan dahan akong kumain.‘’Hoy,Kung may dinadala kang problema.Hindi naman kabawasan kung magkwento ka para gumaan gaan naman ang pakiramdam mo.’’ Bea casually started the conversation again.Napaangat ako ng tingin sakanya.‘’wala naman’&rs
Bab terbaru
