"Khalix, anong ginagawa mo rito sa labas, ha?" sigaw ni Soffie sabay hila sa braso ng dalawang taong gulang na anak.
"Mommy, Tita Elise, and I are playing ball. I want to play ball Mommy" sabi ng bata.
"Pumasok ka na at maglaro sa loob, huwag kang makipaglaro sa kahit sino lalo na sa kanya, maliwanag ba Khalix?" galit na sabi ni Soffie sabay tingin ng matalim kay Elise. "But I want to play with Tita Elise. Tita Elise help... let's play please," sabi ni Khalix."When I said No! It's No, Khalix! Ang tigas ng ulo mo!" sigaw ni Soffie sa bata. Umiyak si Khalix ng malakas kaya hinampas ito ni Soffie sa pwet at pinalo ang bibig.
"Shut up! Huwag kang matigas ang ulo mo o ikukulong kita sa kwarto mo, gusto mo? Banta ni Soffie pero lalo lamang pumalahaw ng iyak si Khalix. Kumawala ito sa hawak ng ina at tumakbo at yumakap kay Elise.
"Khalix, come back here. Ano ba?" sigaw ni Soffie.
"Nakita mo na? pati ang anak ko binibrainwash mo siguro." "Hindi ko ginagawa yan Soffie, naglalaro ka lang kam......" "Tumahimik ka, how should I know. Baka nga pati asawa ko gusto mo pa ring ahasin, kunwari ka lang," inis na bintang ni Soffie. Kumunot ang noo ni Elise. Sakto naman dumating na si Kenzo at kung anu-ano ang isinumbong ni Soffie. Hinablot ni Kenzo si Khalix, pati si Soffie ay tumulong pa dahil talagang nakakapit ang bata sa kanya. Nalalaman ni Elise na ilang ulit kinurot at pinalo ni Soffie ang bata. "Kenso.....Kenso, maawa ka, sabihin mo kay Soffie na huwag saktan ang bata. Bitawan mo si Khalix, para mong awa. Bitawan mo ang bata.." sigaw ni Elise ng hablutin ni Kenzo at Soffie ang pamangkin niya na anak ng mga ito at ilayo kay Elise. "Baliw ka ba? Wala kang pakialam kong anuman ang gawin ko sa anak ko," nakaismid na sabi ni Soffie. "Ano bang problema mo? Kung namatay ang anak mo sa pagkakasala huwag mong pakialam ang anak ng may anak!" galit naman na sita ni Kenso sa kanya at itinulak pa siya bago tuluyang pumasok sa mansion ng mga Madrigal.Nasa labas sila ni Khalix ng haping iyon dahil gusto daw maglaro ng bata ng bola. Sa kasabikan niya sa anak ay malapit si Elise sa anak ng kabit ni Kenzo.
"Elise pumasok ka na sa loob mahamog na," pukaw ni Kevin sa kanina pa tulalang si Elise. Kararating lang niya mula sa opisina at hindoli siya namalayan nito. Matagal ng nakaalis sa paningin niya sina Kenzo at ang bata pero nanatili pala si Elise doon.
"Kevin, ang bigat ng kalooban ko, bakit ganito.? Bakit iba ang pakiramdam ko sa bata? Bakit iba ang nararamdaman ko kapag niyayakap ko si Khalix?"
Hinimas ni Kevin sa buhok si Elise, naawa siya dito.Marahil ay namimiss na naman nito sng anak. It's Been two year, prro ang trauma kay Elose ay buhay na buhay pa rin. Dahil sa batas ng Pilipinas na walang diborsiyo, hindi naiproseso ang paghihiwalay nina Elise at Kenzo at parang hindi na din, pinagalsayahan ng panahon ng nina Tita Antonia at Kenzo.Kasal pa rin si Elsie kay Kenzo pero legally separated.
Niyaya na lamang ni Kevin si Elise na pumasok na sa bahay at nilibang ito at niyayang manood ng television. Pagsapit ng hating gabi ay nagising si Kevon dahil umuungol si Elise at umiiyak kaya ginising niya ito.
"Elise... Elise, wake up you're having a nightmare," tapik ni Kevin sa pisnge nito. Nagising naman at napabalikwas si Elise na pawisan. Pagdilat ng mga mata niya ay iyak ng iyak si Elise."Kevin tulungan mo ako, maawa ka sakin Kevin, tulungan mo ko. Alam ko nararamdaman ko, Anak ko si Khalix. Anak ko ang batang yun."
"Elise, here we are again, please forget everything," naaawang sabi ni Kevin."Sige na, nakikiusap ako paimbistigahan mo, ipa-DNA mo ang bata para mo ng awa. Alam ko....Alam ko Kevon nararamdaman ko anak ko si Khalix," umiiyak na sabi niya.
"Relax Elise, makinig ka please, hindi mo pwedeng angkinin ang anak ng iba, please wag ka ng umiyak. Tahan na...tahan na." sabi ni Kevin ngunit siya man ay nahihirapan na sa sitwasyun ni Elise.Natahimik si Kevin. Inisip niya ang mga sinabi ni Elise at may punto ito. Pinagmasdan niya ang kasintahan at nakitang stress ito. Sa palagay nga ni Kevin ay apektado si Elise sa mga naririnig na tsismis. "Okay, I get the point. So, pag-usapan natin iyan sa bahay," sabi ni Kevin at nagtangkang lumapit. "No, Kevin. Akala ko ba naiintindihan mo na? Hindi mo pwedeng sunduin ang hindi mo asawa. Please call Kenzo, sabihin mo sunduin niya ako." "No, I can't do that! I will not! Fine, aalis na ako. Umuwi ka na, you're not looking good. Aalis ka sa opisina ng mag-isa. It's final!" Napabuntong-hininga na lamang si Elise. Seloso nga pala ang binata. Hindi naman niya ito masisisi at ayos lang naman sa kanya na ganoon ito, ang hindi lang siya sanay ay ang pag-tsismisan at apektado ang reputasyon ni Kevin dahil doon, iyon ang ayaw niya, bukod pa sa kapag nagdaramdam siya at nae-stress kasabay ng pagsakit ng ulo niya ay nanakit ang kanyang balakang at tiyan kaya gusto niyang iwasan ang ma-s
Pagdating ni Kevin sa kanyang kotse, agad niyang tinawagan ang nakababatang kapatid. Hindi niya ito naabutan sa opisina nito; nasa construction site ito. Para kay Kevin, hindi na ito nakakagulat pa. Sanay na siyang “easy-go-lucky” ang kapatid, at mas sanay na siyang maging taga-ayos ng mga problema nito. Matapos makausap ang mga trabahador, makipag-usap sa presidente ng unyon, at makapanukala ng maayos na solusyon, agad niyang tinawagan si Kenzo at hinanap ito. "Nasaan ka? Bakit hindi mo harapin ang problema ng kompanya mo?" sita ni Kevin. "Ano? Para makuyog ako diyan? Magwewelga sila tapos maghahanap sila ng usapan? Kung ayaw nila ng patakaran ko, eh di mag-resign sila. Sus! Ganoon kasimple!" sabi ni Kenzo. Medyo maingay ang kinaroroonan ni Kenzo kaya hindi masyadong marinig ang usapan nila. "Mag-usap tayo sa bahay. Umuwi ka nang maaga, hihintayin kita. Mag-usap tayo," sabi ni Kevin at ibinaba na ang telepono. Matapos ang abalang trabaho at makaikot sa dalawa pang kompanya pag-a
Matapos ang tawag na iyon, naging balisa si Soffie pagbalik niya sa silid nila at maging sa mga sumunod na araw. Binabagabag siya dahil dalawang buwan na lang ang natitira para makakuha ng batang pagpapanggapin niyang anak. Inaasahan niyang maputi ang unang kakausapin ng kanyang amain dahil mukhang maputi ang babae at taga-Zamboanga, kaya may pagka-tisay ito dahil Bisaya. Malamang maputi ang anak nito at kung makukuha ang dugo ng babae, tiyak na may pagka-tisay din ito at sakto iyon dahil Tisoy si Kenzo. Kung sakaling hindi pala maputi ang ama ng bata, magsisinungaling na lang si Soffie na kayumanggi talaga ang lahi nila. Nasa ikapito na kunwari ang tiyan niya at hindi pa siya nagpapa-ultrasound. Sinasadya niyang hindi ito binabanggit kay Kenzo at mukhang wala namang alam sa ganoon ang lalaki at palagi pa itong abala kaya pabor iyon kay Soffie. Hinanda na rin niya ang sasabihin kung sakaling magtanong ito. Ang sasabihin niya ay gusto niyang sorpresa ang gender ng bata. Sasabihin
Titig na titig si Soffie sa sariling reflection sa salamin saka napahawak sa kanyang tiyan at napamura nang makita niyang natutuklap ang gilid ng kanyang pekeng tiyan na gawa sa silicon. Tama, pekeng tiyan lamang ang meron siya dahil noon pa man ay hindi na siya buntis. Nang malaman ng kanyang stepfather na nagkaroon siya ng ectopic pregnancy, nagboluntaryo itong tulungan siya at humanap ng paraan, pansamantala lamang, para matuloy ang kanyang plano. “Talaga, Tito? Magagawa ninyo ng paraan para magmukhang buntis pa rin ako? Paano?” excited na tanong niya sa kanyang stepfather. “May kilala akong gumagawa ng mga prosthetic sa pelikula. Pwede ko siyang pakiusapan na gumawa para sa iyo ng pekeng tiyan, isang silicon na mukhang tunay na balat na ikakabit sa iyong tiyan.” “May ganoon ba? Pwede ba talaga iyon?” “Oo naman. Kung nanood ka na ng mga pelikula na may mga aswang o monster na hinihiwa ang tiyan o dinudukot ang bata, prosthetic lang iyon, silicon lang pero mukhang totoo, diba?
Samantala, sa kabilang silid, mahimbing nang natutulog si Kenzo matapos ang pagtatalo nila ni Soffie. Isa sa mga pangit na ugali ni Soffie ang pagiging paulit-ulit at matigas ang ulo. Mula kanina pa sa kusina hanggang sa pag-akyat nila sa silid ay hindi siya tumigil sa pagsusumbat at pag-aakusa kay Kenzo. Dahil sa inis ni Kenzo, iniwan niya ito at nagpunta sa bahay ng mga kaibigan at uminom, katulad ni Kevin na hanggang gabi ring umuwi, pero mas huli ng isang oras kay Kevin. Halos alas dos na siya nakauwi at tulad ng inaasahan, bunganga pa rin ni Soffie ang sumalubong sa kanya. Akala ni Kenzo ay tulog na ito pag-uwi niya, pero naghihintay pala ito at mas galit pa. Dahil sa kalasingan at sobrang pagkairita, nasaktan ni Kenzo si Soffie at dahil may alak sa sistema, hindi kontrolado ni Kenzo ang sarili. Matapos sampalin ang babae, kinaladkad pa niya ito sa sulok at muling sinampal. Ang mga bagay na ginagawa niya kay Elise noon ay ginagawa na rin niya kay Soffie ngayon. Nakatitig
"Bitawan mo na ako Kevin, naiintindihan ko kong galit ka. Ayokong makipagtalo sa lasing." Lumuwag ang pagkakayakap sa kanya ni Kevin, hindi para pakawalan siya kundi para halikan siya sa mga labi. Hinayaan ni Elise na halikan siya nito, pero hindi na muna niya tinugon, hindi niya alam ang kahulugan ng halik na iyon, kung pamamaalam ba o parusa. Tinapos ni Kevin ang halik, pero sumubsob ulit ito sa leeg ni Elise at niyakap ito nang mas mahigpit. "Dont leave me....!" Pabulong na sabi nito. Nanuot ang kalungkutan ng boses nito at tumagos sa puso ni Elise. "Kevin..." "Dont leave me Elise, dont fall for him again." tila hirap na sabi ni Kevin. "Ano ba yang sinasabi mo, bakit mo naiisip yan?" "I'm sorry, I'm a very jelouse guy Elise, i can't take it. Hindi ko kaya, Para akong mababaliw. Hindi ko kayang makita ka sa tabi niya lalong hindi ko kayang tanggapin kung mahal mo pa rin siya. I'm sorry for acting cold, nasasaktan ako Elise. Ang sakit pala nang walang karapatan." Sabi ni Kevin na