Chapter forty one

“KUNG nakita mo lang ang itsura nang mukha niya, Uncle.” Wika ni Calvin sa kaniyang tito habang pagak na tumatawa dahil sa nangyaring pagkikita nila ni Andrew. Ngunit nakita niyang nakatingin lang kaniya ang kaniyang tito at seryoso ang mukha nito. “Uncle, may problema ba?” tanong niya rito.

“Calvin, anak. alam ko na nais mong maghiganti sa taong iyon, pero sa tingin mo ba, tama pa ang ginagawa mo? Naisip mo ba na maaaring mong ikapahamak ang ginagawa mo?” nag-aalalang tanong nito sa pamangkin. “Calvin, nakikita ko sa iyo kung gaano kalaki ang galit mo sa kaniya, pero natatakot ako sa maaari niyang gawin sa iyo at sa iyong mag-ina.” anito, binitawan nito ang tasa na hawak saka lumapit kay Calvin. “Bilang Uncle mo, sana makinig ka sa akin, nag-aalala lang ako sa iyo.” Wika nito, saka tinapik ang balikat nito. Naglakad na ito paakyat nang hagdan, habang sinusundan ito nang tingin ni Calvin.

Naiwang mag-isa si Calvin sa salas, pabagsak na napa-upo na lamang siya sa sofa at Iniisip niya a