Chapter 4

Chapter 4

"Whats the matter, sweetie?"napatingin ako kay Cedrick dahil sa bigla niyang pag-tanong sa akin. Napatingin ako sa cellphone kong na nasa sahig. Hindi ako makapag-salita dahil sa kaba at gulat.

Biglang nanginig ang buong katawan ko. Iniisip kong sino ang taong iyon, na nag-text sa akin. Napatingin ako sa mga mata ni Cedrick at umiling-iling ako. "My phone." Iyon lang ang nasabi ko sa kaniya.

Napatingin rin siya sa cellphone ko na puno ng pagtatataka. Nilapitan niya ako at niyakap. Napa-yakap, ako sa kaniya. Nawala bigla ang kaba ko sa aking dib-dib. Yes, his my savior and calmness.

Binitawan niya ako, saka pinulot ang cellphone kong napunta sa sahig. Tumingin muna siya sa akin, bago tumingin sa cellphone ko. He open it, and like what I expected.

His still calm and speechless. No reaction, no doubt, and no fair. But, have cofidence, brave and strength. Iyan, ang asawa kong si Cedrick. The one and onky, Cedrick Villaurel.

Napatingin ulit siya sa akin at bigla na lamang niya akong niyakap ng mahigpit. "It's gonna be alright, sweetie. Don't mind it, okay? Maybe, it's our, batchmate in high school or in college. Nanganga-musta lang sa iyo. Okay? Stop, so being nervous."

Tumango ako sa sinabi niyang iyon. "Thanks, sweetie. Siguro nga, ka-batch mate lang natin iyon noong high school or college."

Nginitian niya ako at hinawakan niya ng dalawang kamay ang pisngi ko. Sabay, niya halik sa noo ko. Hanggang sa ilong, pisngi at sa labi ko. Pinaparating niya, na hindi ako nag-iisa, na andiyan siya sa tabi ko. Po-protektahan ako at hindi pababayaan.

"Right, let's go. We need to go home. Hinahanap na siguro tayo ng mga bata."yaya niya sa akin sabay hawak sa kamay ko.

Nawala narin ang kaba ko sa aking dib-dib at ang mga masasamang isipin na tumatakbo sa aking isipan. Magka hawak kamay kami ni Cedrick. Palabas ng boutique. Naka pili narin kami ng susuotin namin sa reunion, at bahala na ang tauhan ko sa pag-gawa 'nun.

'Yun nga lang, hindi pa sure kung matatapos iyon sa loob ng isang linggo. But, I trust my employee. May tiwala akong matatapos nila agad iyon.

Pumasok na ako sa kotse, kasunod si Cedrick. He smiled at me and hold my left hand. Before he started the engine of the car.

"Isasama ba natin ang bata, sa reunion o iiwan nalang natin sila kina mama at papa?"tanong ko kay Cedrick habang naka tingin ako sa kaniya. I was reffering to my biological parents, biological kasi tinuturing ko silang totoo kong mga magulang kahit ampon lang naman nila ako.

"It's up to you. Kung, isasama natin ang kambal o hindi?"

"Okay, magpapa-alam muna ako kina mama at papa kung papayag sila na iiwan natin sa kanila ang kambal."

"Oo nga pala, sweetie. Pagkatapos ng reunion, may selebrasyon din sa anniversary ng Villaurel Club Corporation. Ikaw sana ang kukunin kong, designer manager? Kung pwede?"

"Aba'y oo naman, pwedeng pwede, sweetie. Hindi naman ako, busy sa darating na araw. Malayo pa naman ang launch ulit ng boutique ko, kaya mama-manage ko pa ang pag-design sa anniversary ng V-club." Naka-ngiti kong tugon sa kaniya.

"Thanks, sweetie. I know, that you accept it whether you like it or not. Dahil, mahal mo ako at kahit kailan, hindi mo ako matanggihan."sabay niya kindat sa akin.

Inirapan ko siya. "Kahit kailan talaga, mapag-laro ka no? May pa kindat-kindat ka pang nalalaman diyan. Simula naman noon, hindi na bagay sa iyo yan. Walang effect sa akin."

Napa ngiti ako ng lihim nang manahimik siya saka, napa tikhim.

"Grabe ka naman, sweetie... Asawa mo na ako, eh. Wala paring effect sa iyo ang ginagawa ko? Ang pagpapa kilig ko?" Saka siya nag-pout na parang bata na nawakan ng candy.

"Stop doing that, okay? Mukha kang bata, when you doing that kind of childish way." Dahil nakaka kilig, bakit ang gwapo mo parin, Cedrick kahit ganyan na ang mukha mo?

Lihim akong napa ngiti. Habang nakatingin sa labas ng kotse. Maniwala rin kaya siya sa sinabi ko? Napailing ako at gusto nang tumawa dahil sa mga imahinasyong naiisip ko.

"Hindi mo na niyan, ako mahal?" Napalingon ako sa kaniya nang tanungin niya iyon sa akin.

Sasagot na sana ako, nang biglang tumigil ang kotse sa harapan ng bahay. Agad binuksan, ng guard ang gate at ipinasok narin ni Cedrick ang kotse sa loob papuntang garage, to park the car.

Nang maka parada na ang kotse, bumaba agad ako attinawag si Kida para kunin ang mga pina-malengke namin sa loob.

Pagdating ni Kida sa garage, may kasama siyang dalawa pang katulong. "Good morning, ma'am at sir!" Bati nila sa amin ni Cedrick.

"Good morning, din." Sabay naming bati sa kanila ni Cedrick. Agad nilang kinuha ang mga pinama-lengke namin sa likod ng kotse at ipinasok na nila ito sa loob.

Nang maiwan na kami ni Cedrick sa labas, binalingan ko siya at tiningnan ng seryoso saka ngumiti ako sa kaniya ng natamis. "I love you, always Cedrick. Kaya, wag mong pag-dudahan ang pagmamahal ko sa iyo. Baka, ikaw, hindi mo na ako mahal. Dahil, ang pangit ko na at ang tanda?"

Nilapitan niya ako, at hinawakan niya ako sa dalawa kong braso. "I love you. Hindi ko masasabi kung hanggang saan, dahil wala namang kasukatan kung hanggang saan ang pagmamahal sa iyo. Kahit, kailan, hindi ka magiging pangit sa paningin ko at magiging matanda. Okay? Kahit tumanda ka pa o kahit ikaw pa ang pinaka-pangit na babae sa buong mundo, ikaw parin ang pipiliin at mamahalin ko. Okay?"

Hinampas ko siya sa dib-dib niya, dahil parang maiiyak na ako sa mga pinag-sasabi niya. Napailing na lamang ako at niyakap siya. Nakaka-inis kasi, pinapa kilig na naman niya ako.

Walang sawa siyang nagpapa kilig sa akin. "Kinilig ka, no?"

Kumawala ako sa yakap niya at tiningnan ko siya ng maigi. Inirapan ko siya at inis na hinampas ulit. "Sino ang hindi kikiligin sa sinabi mo, ha Cedrick?"

"Sinabi ko na nga ba, ikaw ang babaeng nag-papa tibok nitong puso ko." Sabi niya habang unti-unti niya akong hinihila papunta sa loob ng bahay.

Mahal din kita Cedrick.