HANGGANG NGAYON lutang na lutang parin si Oddyseus sa mga sinabi ni Olcea sa kaniya. Hindi niya alam kung nasa langit naba siya ngayon o andito parin ba siya sa lupa.
Kasama niya ngayon si Olcea at hindi niya alam kung saan silang dalawa pupunta. Tapos narin ang klase nilang dalawa kung kaya't inaya siya nito na lumabas. Ayaw pa sana niya kaso nga lang nagpumilit ito kung kaya't wala na siyang nagawa pa, kundi ang sumama na lamang rito. Hindi niya rin kasi matiis ang babaeng nagpapatibok ng kaniyang puso.
Maraming mga bata sa lansangan ang kanilang nakakasalubong panay ang iwas ng mga ito sa kaniya sa tuwing siya ay dadaan. Napatingin siya kay Olcea at kahit anong emosyon wala siyang mabasa rito. Nakangiti ito ng malawak at hindi alintana ang mga mapang-usig na tingin ng mga tao sa kanilang dalawa.
Parang sinasabi ni Olcea sa buong taong kanilang nakakasalubong na hindi siya nito ikinakahiya. Hindi niya alam pero napangiti
PUMUNTA si Oddyseus sa kagubatan. Gusto niyang makausap ang diwatang sumumpa sa kaniya. At alam niyang oras na ng kabilugan ng buwan ngayon. Ang huling kabilugan ng buwan para sa kaniya na isinumpa.Ang huling araw kung saan ang pag-asang mawala sa kaniya ang sumpa. Pero malas niya dahil walang babaeng umibig sa kaniya kahit ni isa.Hanggang ngayon hindi parin mawala sa kaniyang isipan ang sinabi noong isang araw sa kaniya ni Olcea. Ang mga katagang 'mahal na yata kita'. Pagkatapos na sabihin sa kaniya niyon ni Olcea agad itong kumawala sa kaniya at nanakbo papalayo na walang paalam.Naiwan siyang tulala at takang-taka. Kahapon at ngayon ay patuloy parin siyang iniiwasan ni Olcea. Parang may nasabi itong mali kung kaya't hindi siya nito pinapansin ng buong maghapon sa loob ng kampus.Siyang ikinatuwa niya naman, dahil hindi narin siya nahihirapang iwasan pa si Olcea. Nakakatawa na napakasaki
"KUMAIN KA NA ANAK, ito na siguro ang kapalaran na ibinigay sa atin ng Diyos. Marapat lang nating tanggapin ng buong puso at ipagpasalamat sa kaniya.."Nasa hapag-kainan sila ngayong tatlo at nakaharap sa pagkaing nakahain sa kanilang mesa. Alas sais (6:00) na ng gabi. At masasabi ni Oddyseus sa sarili na ito ang kakaibang gabi para sa kaniya.Wala siyang maramdamang kakaiba sa kaniyang sarili kahit kabilugan ng buwan. Gaya nang dati na sumasakit ang kuba sa kaniyang likod sa t'wing ganitong oras at kabilugan ng buwan. Mag-iisang oras na rin at hindi parin nagpapakita sa kaniya ang diwata. Tulad ng sinabi nito sa kaniya kanina bago ito naglaho na parang bula sa kaniyang harapan.Napatingin siya sa kaniyang Amang si Romulos nang magsimula itong magsalita. Humihikbi na ito ng iyak tulad ng Inang Victoria niya."'Nay? 'Tay? Bakit kayo umiiyak?"Tumayo ang Ama niya saka lumapit sa kaniya. Bigl
Chapter 1Four years ago...Ena Marquez Villaurel Point of View:"Mommy!!! I got hungry na!!! Wake up!! Rick is crying na!!" napa-mulat ako ng mga mata nang marinig ko ang sigaw at kalabog sa labas ng pinto ng silid namin ni Cedrick. Napatingin ako sa asawa ko nang gumalaw siya ng kaunti.Unti-unting nag-mulat siya ng mga mata at agad ako niyong hinanap. Nang makita niya ako ay nakita ko ang pagmamahal at pagka-sabik dun. Ngumiti siya sa akin, at hinapit na lamang niya ako bigla.Inilapit niya ang mga lab
Chapter 2Mabilis akong pumasok sa opisina ko. Maraming naka tambak na trabaho sa mesa ko. Nasa boutique ako na pag-aari ko din. Ang Miss P. Boutique. Marami narin ang branches nito sa iba't ibang lugar ng Pilipinas, at may limang branches narin nito sa ibang bansa. USA, Canada, Thailand, Singapore at New York."Ma'am, may bisita po kayo. Doon po sila sa lobby ng boutique nag hihintay."report ng sekretarya ko sa intercom. Napa angat ang tingin ko at napatingala sa kisame.Pinindot ko ang intercom bago mag-salita. "Osige, salamat. Paki sabi hintayin nila ako ng ilang minuto."Tumayo na ako at inayos ang mga papeles na nag kalat sa aking mesa. Nag-simula na akong lumakad papunta sa pintuan. Dala-dala ang maliit kong pouch bag.Pumunta ako sa lobby at may dalawang tao doong nag-hihintay sa akin. Napa kunot ang noo ko, sa pagtataka kung sino ang mga iyon. May bata pa silang kasama.
Chapter 3"Dito lang muna kayo, sa bahay ha? Mommy and Daddy, going to mall. Buy, some foods. Behave, with yaya Kida, okay?" Bilin ko sa kambal nang nasa living room na kami ni Cedrick.Napag planuhan naming, mamalengke sa araw na ito. Tutal, weekend naman.. Kaya kami nalang muna ang mamalengke ni Cedrick. Dadaan rin kami mamaya sa boutique ko. Para magpa sukat ng sizes para sa aming susuotin para sa high school reunion."Yes, mommy. Ingat po kayo ni Daddy!" Paalam na ni Rick. And, Cedrena, giving a small smile with us, sabay wave."Ingat po, kayo. Pasalubong po namin ni Rick, ha?" Bilin ni Cedrena sabay niya tawa ng mahina. Napailing na lamang ako.Bumaling ako kay Kida, "Ikaw na ang bahala sa kambal, Kida ha? Alagaan mo sila, habang wala kami ni Cedrick."Tumango naman siya at ngumiti sa amin ni Cedrick nang makahulugan. "Yes, ma'am. Enjoy!"Na
Chapter 4"Whats the matter, sweetie?"napatingin ako kay Cedrick dahil sa bigla niyang pag-tanong sa akin. Napatingin ako sa cellphone kong na nasa sahig. Hindi ako makapag-salita dahil sa kaba at gulat.Biglang nanginig ang buong katawan ko. Iniisip kong sino ang taong iyon, na nag-text sa akin. Napatingin ako sa mga mata ni Cedrick at umiling-iling ako. "My phone." Iyon lang ang nasabi ko sa kaniya.Napatingin rin siya sa cellphone ko na puno ng pagtatataka. Nilapitan niya ako at niyakap. Napa-yakap, ako sa kaniya. Nawala bigla ang kaba ko sa aking dib-dib. Yes, his my savior and calmness.Binitawan niya ako, saka pinulot ang cellphone kong napunta sa sahig. Tumingin muna siya sa akin, bago tumingin sa cellphone ko. He open it, and like what I expected.His still calm and speechless. No reaction, no doubt, and no fair. But, have cofidence, brave and
Chapter 5Napatitig ako sa aking sarili. Nakatingin ako sa salamin, at kitang-kita ko ang aking repleka mula dito.Napangiti ako sa aking nakikita. It wasn't me. I'm matured enough. Lumingon ako sa aking likuran nang may tumikhim mula dito. Si Kida."Ma'am, pinapatawag na po kayo ni Sir Cedrick. Aalis na daw po kayo." Naka ngiti nitong sabi sa akin. Nakikita kong parang meron pa siyang gustong sabihin ngunit hindi na niya itinuloy dahil marahil sa hiya.Ngumiti ako sa kaniya saka tumugon, "Salamat Kida, pababa narin ako. Pakisabi kay Cedrick. Tsaka nga pala, may gusto ka bang sabihin? Nakikita ko sa iyong mga mata,"Bumaba siya ng tingin, bago tumugon sa aking tanong. "Ma'am, pwede po ba muna akong mag-day off bukas? Nagka sakit po kasi si Nanay. Walang mag-aalaga sa kaniya."Lumakad ako palapit sa kaniya at hinawakan ko ang dalawa niyang kamay. Kaya't napatinga
Chapter 6Agad akong hinila ni Cedrick papalabas ng grand hall. Naka tingin lang sina Medel at Deigo, maging sila Kersten at David sa aming pag-alis. Naguguluhan kung bakit ganoon na lamang ang naging reaksyon ni Cedrick.Nang makarating na kami sa kotse agad akong sumakay. Kasunod si Cedrick. Agad niyang pinaharurot ang kotse, ibayong kaba ang aking naramdaman nang bumalik sa ala-ala ko ang text message na iyon."Sweetie, natatakot ako.." Biglang usal ko dahilan upang siya'y bumaling sa akin."Wag kang matakot, sweetie. I'm here. Hindi ko kayo, pababayaan ng mga bata."Kahit papaano nabawasan ang kaba sa aking dib-dib sa itinugon na iyon ni Cedrick. Sino ba ang taong iyon at tinatakot niya kami ni Cedrick? Bakit sa akin lang siya nag-t-text? Galit ba siya sa akin?"Sa tingin mo, sino ang nagpa dala sa akin ng text message na iyon, sweetie?""I d