-Rain's point of view- "Saan ba kasi tayo pupunta?" Yamot na yamot na tanong ko kay Harve habang hila-hila nito ang kamay ko papunta sa kung saan. Ayaw ko pa man din ng ganito na hindi ko alam kung saang lupalop ang lakad ng lalakeng ito. Napatingin ako sa kamay naming magkahawak. Naramdaman ko na naman ang bolta-boltaheng kuryente na dumadaloy sa daliri ko papunta sa buo kong katawan. Curious ako sa nararamdaman kong ito. I tried pulling my hands, kaso ayaw nitong bitawan ang kamay ko, bagkus ay mas hinigpitan nito iyon. "Bitawan mo na ako, Harve. Kaya kong maglakad mag isa." "No, I won't let go of your hand. At dahil fiance na kita simula kahapon--- I have all the right to hold you." he said, confidently. Napakunot ang noo ko at napaisip sa kanyang sinabi. Kailan ko ba siya binigyan ng karapatang hawakan ako? Aba! Sinuswerte na ata ang lalakeng ito. May right, right pa itong nalalaman! "At sinong maysabi na may karapatan ka? Baka nakakalimutan mong kasunduan lang ang lahat ng it
-Rain's point of view-Hindi ko alam kung ano dapat ang sasabihin ko. Nasa harapan ko ba naman ang playboy na Harve while holding a diamond ring on his hand. At ang nakapagpatalon pa ng puso ko ay ang pagluhod niya."This is not the proposal I wanted to do with you, Babi. Gusto ko 'yong masosorpresa ka talaga at pagpapaguran ko. This is not what I planned. I am just too excited to propose..." he gulped in nervousness. "R-rain Meneses..." nauutal na tawag nito sa pangalan ko. I stayed where I was. Hindi ko maigalaw ang katawan ko sa pagkabigla. "Will you m-marry me?"I feel suffocated. My heart beats erratically. Para akong hihimatayin.I heard someone shouted "say yes" but I am too focused on staring at him. Wala naman na sa usapan namin ang ganito. Kinapa ko ang dibdib ko, still, ang lakas pa rin ng kabog nito."It's just a play, Rain. Kailangan niyang gawin iyan for formality para may maipakita ito sa magulang niya."Huminga ako nang malalim and faked a smile o peke nga ba. Hindi ko
-Harve's point of view- Kinakabahan akong nagmamaneho papunta sa kung saan gustong makipagkita ni Rain sa akin. And what she said really makes me nervous. Literally nervous. Kulang na lang talaga ay mamutla ako sa nerbiyos. "Ano ba naman kasi ang naisipan mo at ngayon mo pa talaga gustong magsalita sa kambal. Rain naman, e. Sinabi ko naman sa 'yo na ihahanda ko muna ang sarili ko. Tapos, ito ang gagawin mo? Setting me up." Napasabunot ako sa sarili kong buhokHindi pa ako handa. Rain never fails to make me nervous. Alam nito kung paano gumanti sa mga kalokohang ginagawa ko. She's really a smart girl back then and up, until now. Kaya nga nakuha agad nito ang puso ko. Hindi ko tuloy maiwasang maalala ang pinag usapan namin nang nagdaang gabi. Sabayan pa ng biglaang pagpo-propose ko sa mall. T*ng'na! Akala ko nang mga oras na iyon ay mapapahiya ako at tatanggi siya. And I was really wrong. Hindi ko lubos maisip na ngingiti pa siya sa akin sabay sabing "yes". Nagdiwang talaga ang puso k
-Harve's point of view-Hindi ako makapaniwala sa nalaman ko. After that revelation--- nakiusap ako kay Rain na makikitulog ako sa kanila or sila ang matutulog sa condo ko.And he choose the latter for some reasons nga daw na hindi ko na tinanong pa. Choosy pa ba ako? Ngayon pa bang nagiging maayos na ang lahat sa pagitan namin? Nah... susunggaban ko lahat ng pagkakataon. And I have this feeling na unti-unti na akong nakakapasok sa buhay niya kahit na madalas itong magsuplada at hindi namamansin. Okay na sa akin ang ganoon. I deserve it for being a jerk years ago. So, kailangan kong bumawi. Hindi lang sa kanya kung hindi pati sa kambal. And I am proud of her for being strong and independent. "Hindi mo naman kami kailangang lutuan ng makakain. We can just order." "Gusto ko kayong ipagluto." "Pihikan ang mga bata, baka hindi nila kainin ang niluto mo. You'll be disappointed." Pagdidiscourage niya sa akin. "I may not be a good chef but atleast I know how to cook. At sisiguruhin kon
-Rain's point of view-Nanginginig ang bawat himaymay ng aking katawan. As much as I wanted to run away and left him here... ginawa ko na. Kaso, naguguilty naman ako. Pumayag akong maging asawa nito kaya kailangan kong umakto. At ito na rin daw ang pagkakataon para ipakilala niya ako bilang fiance niya. At ngayon na rin niya sasabihin ang tungkol sa nalalapit naming kasal. It was unexpected. My decision is based on my current situation. At tama nga naman ito. Maging praktikal ako sa magiging desisyon ko. I needed him to pay for my debts. Malaking halaga ang pinakawalan niyang pera at hindi ko iyon mahahanap sa isang buwang pakugit na binibigay ng owner sa akin.So, grinab ko ang offer niya. Not because for myself but for the botique and for my sons. Ayokong mawala ulit ng botique na pinaghirapan kong itayo sa nakalipas na taon. Ayokong magaya iyon sa nangyari sa botique namin noon na ibinenta namin sa pamilya ni Harve. At sa mga anak ko, they wanted to see their daddy everyday. Sim
"Sila ba?" Mom asked me, looking at Eros and Nero who are hugging Rain, tightly. Parang ayaw nilang kumawala sa kanya. I can see fear in their eyes. "Come on, my love... she is my mother and father," pagpapakilala ko. "They wanted to meet my handsome sons. Come on..." ini-umang ko pa ang kamay ko para abutin nila. But they are hesitating. Tinignan nila ang kamay ko saka ulit tumingin kay Rain. Rain kneeled infront of the twins and caress their face. "Sila ang mga magulang ng daddy Harve niyo. You two should atleast come near them and hug them. They are your lolo and lola. Mababait sila and like daddy, they love you." Narinig kong paliwanag ni Rain sa kanila. Hindi ko makita ang reaksiyon ng mukha niya dahil nakatalikod ito sa amin at ang kambal ang nakaharap sa aming gawi. "Hindi namin sila kilala, mommy. Daddy Harve is the only one we know." Pagrarason ni Eros at tumingin sa gawi namin pabalik kay Rain ulit. And this time, Eros is insisting on getting near us. Hindi ko sila masi
-Rain's point of view-I wanted our wedding to be as simple as we can. Nag usap naman na kami ni Harve at pumayag ito sa gusto ko, pero ang kinalabasan--- napakaengrande. Super bongacious na kasal ang magaganap on a week. Jusko! Hindi ko kinaya ang nagaganap. The wedding preparation is a very expensive one. To think na preparation pa lang ay tila luluwa na ang mata ko. Panay talaga ang angal ko kay Harve kaso nagkikibit lang ito ng balikat and telling me "I told you so."Nagsisi tuloy ako kung bakit pumayag ako na isama ang nanay niya sa preparation. And now, his mother is in-charge in everything. Dapat nga kasal na kami ni Harve kaso pina-move nila ang date at wala kaming nagawa. Akala ko nga noong una ay aabutin pa ng isa o dalawang buwan ang preparation kaso his mother pull all her strings. And it only took a week. Halos okay na lahat. Pati mga invitations, naipamigay na din. Ang huli na lang ay ang pagpipili ng menu at ang fitting ng gown ko. Hands on talaga ang nanay niya sa lah
-Rain's point of view-It's our wedding day. Maaga pa lang pero hindi na magkandaugaga ang mga tao sa paligid, lalo na sa labas ng hotel na pinaglagian ko. We agreed na sa isang hotel ako mag iistay at ang mga bata sa bahay nila Harve. Sabi ko nga kahit sa akin na sila tumuloy pero nagprotesta ang mga magulang ni Harve. And in the end, wala din akong nagawa. And now, busy ang make up artist sa pagpinta ng mukha ko at ang iba naman ay inaayos ang susuotin ko. Naging isa akong prinsesa sa araw na ito dahil wala akong ginawa kung hindi ang umupo at mag utos. Pikit dito, pikit doon. Apply dito, apply doon. Guhit dito, guhit doon. Hay naku. Kung sana simple na lang ang kasal--- hindi ganito na halos mapatid patid na ang mga tao sa loob pa lang ng kuwarto ko. "Musta ang anak ko?" Napangiti ako at tumingin sa salamin para tignan ang aking ama na nakasuot ng gray na suit. Papasok ito sa loob ng kuwarto. His suit fits him very well. Parang bumalik lang ang mga panahon na mayaman pa kami at