Muli akong napapikit dahil sa kadiliman ng paligid. Hindi ko alam kung bakit nakapatay ang ilaw. Hindi ko naman iyon pinatay kanina."Brownout ba?" nakapikit pa ring tanong ko sa aking sarili. "Ha---" napatigil ako sa pagtawag sana kay Harve nang maalala kong hindi pwedeng mawalan ng kuryente ang hospital na kinaroroonan ni tatay. Dahan-dahan akong nagmulat at ibinaba ang paa sa matigas na kamang kinahihigaan ko. Sa kama palang ay nagtataka na ako. Wala namang matigas na higaan sa hospital dahil isa itong private room.Nag umpisa na akong kabahan dahil sa mga pumapasok na masamang senaryo sa aking isipan. Dahan dahan akong naglalakad habang kinakapa ang paligid. Nagbabakasakaling makapa ko ang switch ng ilaw.And I was scared, when I accidentally kicked something on the floor. At mas lalo akong natakot nang onti-onting nagfa-flashback ang lahat sa aking isipan. The man with that stinky handkerchief. Agad akong napaatras kahit na sobrang dilim pa ang paligid. At iisa lang ang gusto ko
NAPAKABIGAT ng pakiramdam ko ngayong araw. I don't know why, but I feel odd. Hindi ko mapangalanan ang kabang nadarama. Kaba na may takot. I never felt like this before. Ngayon lang."Hey, are you okay?" I was back on my own reverie when Jordan asked me. Agad akong umiling. "I'm feeling a bit weird and I don't know why." sagot ko."Weird?" He chuckled. Akala siguro nito ay nagbibiro ako. "You never felt that not until just now." Sinamaan ko siya ng tingin na ikinatigil nito sa pagtawa at agad na tumikhim."So, ahmm... how weird?" he asked, making his self serious. Kahit na alam kong natatawa ito sa loob loob niya.I sighed."I don't know, I can't name it. Feeling ko parang may hindi magandang mangyayari." Napatayo ako sa aking kinauupuan at naglakad papunta sa glass panel. Pinakatitigan ko ang mga naglalakihan at nagtatayugang mga gusali sa aking harapan. "What do you mean by that?" Naging seryoso na ang boses nito.Nagkibit balikat ako, "hindi ko din alam, Jordan. Hindi ko maintin
-Rain's point of view- STARING at Jeronel, I know that he really changed. Ang dating maamo nitong mukha ay napalitan na ng seryoso at nakakatakot na awra. Hindi ko alam kung ano ba dapat ang mararamdaman ko dahil sa nakikita. Jeronel changed and it hurts me. Hindi dapat niya hinahayaan ang sariling mabulag ng pagmamahal niya para sa akin.Akala ko ay tanggap na niya iyon---na hanggang kapatid at kaibigan lang ang kaya kong ibigay sa kanya... nagkamali pala ako. He has his plans on getting what he wants. Lalo na ang makuha ako. Sobrang nagtiwala ako sa kanya, to the point na iniiwan ko pa sa kanya ang mga bata at inilapit ko din siya kay tatay.And knowing na lahat pala ng mga nangyari ay naka-ayon sa plano niya, pati ang pagkakakilala naming dalawa. He planned all of that.Naalala ko ang araw na nagkakilala kami. It was a very traumatic one for me. And yeah, lingid din sa kaalaman ko na kilala niya pala ako at nag aral kami sa iisang paaralan way back in high school. And I was r
-Rain’s Point of View- Naglalakad ako sa square nang lumapit sa akin si Chesa, nagtaka ako ng ilahad niya ang kamay at nag-abot sa akin ng isang purple na envelop. Nasa likod niya ang kanyang squad at parehong naghihintay ng aking tugon. “Para saan ito?” tanong ko at pinalipat lipat ang tingin sa sobre at kay Chesa. “Birthday ko, dumalo ka sa party ko mamaya.” “Huh? Pero hindi naman ako kasama sa circle mo.” Seryoso ba siya? Hindi naman kami close para imbitahan niya ako sa birthday party niya. Sure, we’re blockmate’s pero hanggang doon na lang iyon, hindi nga kami nagpapansinan sa room kahit pa minsan ay nakakatabi ko siya sa upuan. “You don’t have to, but, you are still invited and I don’t take no for an answer.” Nginitian niya ako. “Here… Kunin mo na, nangangalay na ang kamay ko.” Hindi ko alam kung anong trip ng babaeng to. Hindi naman kami in badterms pero hindi rin naman kami in good terms para mapasama ako sa list of her guest. Pero sige na nga, wala rin naman a
- Harve’s Point of View- I woke up with a smile on my lips. Sino ba naman ang hindi mapapangiti kung tila isang panaginip ang nangyari sa akin nang nagdaang gabi. Of course, I remember every details from last night with her. Every f*cking single details. Kahit ang mga ungol niya na musika sa aking pandinig ay hindi pa rin makalimutan ng aking tainga, ang lewd niyang facial expression sa tuwing na tutumbok ko ang sentro niya, higit pa roon masaya akong malaman na ako ang nakauna sa kanya. Gusto ko pa mang balikan ang pagpupulo’t-gata namin sa nagdaang gabi, naisip ko ng bumangon upang masilayan ang mukha ng nakasamang babae. Ini-unat ko ang aking kamay hanggang sa bahagi ng kama kung saan siya nakahiga at nakangiting dinama ang kanyang katawan. Mabilis na nawala ang aking ngiti nang sa halip na si Rain ay isang comforter ang aking nakapa sa kabilang bahagi ng kama. Agad akong nagmulat ng mga mata at napatingin agad sa gawi niya. She's not really there. Napabalikwas ako ng bangon
-Rain’s Point of View- Nakaupo ako sa nakasarang toilet bowl. Ang tingin at konsentrasyon ko ay nasa PT na hawak. Pangatlong subok ko na sa haping ito at pareho lang lahat ang resulta. Positive. Positive lahat ang lumabas sa PT. Hindi ko na napigilan ang mga luhang gustong kumawala sa aking mga mata. Sunod-sunod ang pag-agos ng mga luha sa aking mga mata. Kahit paulit ulit kong gawin iyon ay iisa pa din ang resulta. “Buntis nga talaga ako,” humagulgol na ako ng tuluyan. Ano na lang ang gagawin ko ngayon? Nag-aaral pa lang ako. Ano ang sasabihin ko kay daddy kapag nakarating sa kanya ang balita? He’ll be disappointed in me, that’s for sure. Lagi niyang sinasabi sa akin na mag aaral akong mabuti na siya namang ginagawa ko. Kaya lang, dahil sa katangahan ko, nangyayari ngayon sa akin ito. I can't believe it. Dahil sa pagpapabaya ko, masisira ang pangarap ni daddy na makapagtapos ako ng kolehiyo, masisira ang kinabukasan ko. Higit sa lahat bakit sa dinamirami ng lalaki sa party na iyo
-Harve’s Point of View- “What are you planning to do with your life!” Galit na sigaw ni daddy at pinagbabato sa akin ang kung ano mang mahawakan niya. “You’re the CEO of our company, but you’re acting like your not. Tama bang gawin mong motel ang opisina mo, Harve?” Tinatamad na nagkamot ako ng ulo. “Sino na namang matabil ang dila ang nagsumbong sa 'yo?” “At pinapalabas mo pang kasalanan ng impormante ko? Seriously! Kailan ka ba magtatanda at titino? Dinudungisan mo ang magandang pangalan ng pamilya natin na pilit kong itinayo.” Binato na naman niya ako, this time ang box nang mamahalin niyang fountain pen. “Tsk! Iyan lang ba ang mahalaga sa inyo?” “Lang? Huwag mong nila-lang ang magandang pangalan na mayroon ang pamilya natin. I worked my ass out 24/7 to build our name, at nilalang mo lang? Palibhasa ay na i-spoiled ka masyado ng mommy mo at nakukuha mo ang lahat ng kahit na anong gustuhin mo sa isang pitik lang ng daliri. Kaya hindi mo magawang pahalagahan ang pinaghirapan kon
-Rain's point of view - "Ma'am Raine, saan po natin ilalagay ang mga bagong dating nating stocks?"Napalingon ako kay Rhea; isa sa mga matagal ko ng empleyada dito sa botique. We are all busy at kanya kanya muna kami ng mga duties. Marami kasing dumating na bago naming stocks, bukod pa sa mga disenyong pinatahi ko. Yes, gaya ng mommy ko, nakahiligan ko na ding magdisenyo ng mga damit. Tila iyon ang iniwan niyang pamana sa akin. And I always miss her, lalo na kapag nagdidisenyo ako. "Sa tingin niyo?" Tumingin ako kay Rhea at kay Hera. I always asked for their suggestions para sa ikagaganda ng botique. I treat them as a family. "Will it be okay kung ililipat natin ang mga damit na nasa malapit sa counter at doon natin ilagay ang mga new stocks? Para mas madali nilang mapapansin? Or do you have any suggestions?""Huwag na lang po doon, ma'am Rain." Agad na sagot ni Hera at tumingin sa paligid, naghahanap ng puwesto para sa mga bagong stocks. "Kung i-usog na lang po natin ng konti ang