Ruby: Ang Pagdating Sa Edad

Ang aming nayon ay nasa malalim na kabundukan, na nakatago sa labas na mundo, kung saan ang mga minahan ng ruby ​​ay nasa malalim sa lupa.

May isang lumang alamat na nagsabing kung ang isang tao ay makakagawa ng isang buong kama mula sa ruby ​​​​at matutulog dito nang matagal, ito ay magbibigay ng walang hanggang kabataan.

Ang ruby ay bihira at mas mahirap minahin, ngunit iyon mismo ang dahilan kung bakit napakaunlad ng aming nayon.

Gayunpaman, para sa lahat ng aming kayamanan, ang aming nayon ay isang kakaibang lugar. Walang lalaki dito, puro babae lang.

Mayroon akong dalawang nakatatandang kapatid na babae, ngunit dapat ay mayroon din akong tatlong nakatatandang kapatid na lalaki. Lahat sila ay nilunod noong kapanganakan.

Minsan kong nasaksihan ang pagpatay sa isang lalaking sanggol. Kakapanganak pa lang ng bata ay tinakpan nila ang kanyang bibig, hindi pinapayagang makatakas kahit isang iyak.

"Ang mga tao ay ipinanganak na masama. Kung ang kanilang mga iyak ay gumalit sa espiritu ng bundok, ang ating angkan ay mawawasak!"

Dinala nila ang sanggol sa malalim na pool sa likod ng bundok at itinapon dito. Saglit lang na nagpumiglas ang sanggol bago lumubog sa ilalim ng lupa na may mahinang pag-ungol.

Dahan-dahang akong pumunta sa likod nila at sumilip sa tubig. Ang pool ay malawak, puno ng mga bungo na lumulutang doon sa loob ng maraming taon. Ang ilan ay napakatagal na, sa punto na ito ay mga piraso na lamang.

Si Lola ang chief ng nayon, na namumuno sa lahat ng bagay nang walang hamon. Walang nangahas na suwayin siya.

Ang aking panganay na kapatid na babae, si Lily, ay malapit nang mag-18. Hindi magtatagal, oras na para sa kanyang seremonya ng pagdating ng edad.

Gayunpaman, pinagbawalan siya ni Lola, na palagi siyang pinahahalagahan, na dumalo. Nang subukang magprotesta ng kapatid ko, sinampal siya sa mukha.

"Tama na! Sabi ko hindi ka pupunta, at huli na yun."

Kahit na si Lola ay 99 na taong gulang, ang kanyang lakas ay hindi nawala sa kanya. Halos lumuwa ang pisngi ni Lily.

Nang makitang lumuluha ang kanyang pinakamamahal na apo, napabuntong-hininga si Lola. Magiliw niyang hinaplos ang pisngi ni Lily at sinabi sa mahinang boses, "Para sa ikabubuti mo ito. Kapag natapos mo na ang seremonya, hindi ka na magiging chief."

Lumaki ang mga mata ni Lily. "Gusto niyo ako ang maging susunod na chief?"

Napangiti si Lola pero walang sinabi. Ang kanyang kulubot na mga daliri ay dumapo sa maputlang braso ni Lilly, at ang kanyang karaniwang maulap na mga mata ay kumikinang sa isang matalim at makahulugan na liwanag.

Ang mga kabataang babae ng nayon, na pawang nakasuot ng pinakamagagandang damit, ay pumila para pumasok sa ancestral hall. Isa-isa silang lumabas na namumula ang mga mukha at may mga ngiti na nahihiya. Ang ilan ay halos hindi makalakad ng tuwid, ang kanilang mga binti ay nakadikit nang mahigpit habang sila ay hirap maglakad palabas.

Hinawakan ni Lily ang isa sa mga batang babae na kalalabas lang at tinanong kung tungkol saan ang seremonya.

Bakit lahat sila ay lumabas na may mga ekspresyon na nagpapakita ng parehong sakit at saya?

Sa isang mainit na pamumula sa kanyang mukha, ang boses ng dalaga ay nanginginig na may kakaibang senswalidad. Ibinuka niya ang kanyang bibig na para bang may sasabihin kay Lily, pagkatapos ay natigilan siya nang may maalala. Isang misteryosong ngiti ang sumilay sa kanyang mukha. "Ah, wala lang. Konting kasiyahan lang, 'yun lang."

…

Ginising ako ni Lily sa kalagitnaan ng gabi para magbantay habang palihim siyang pumasok sa ancestral hall para alamin kung ano ang nangyayari.

"Pero sabi ni Lola, kung gusto mong maging chief, hindi ka pwedeng sumailalim sa seremonya," paalala ko sa kanya.

Humigpit ang hawak ni Lily sa pulso ko. "Sa pagitan lang natin ito. Kapag nalaman ito ni Lola, malalaman kong nagsumbong ka. Bakit hindi ako papayagang dumalo? Ayaw lang ni Lola na makaranas ako ng kahit anong saya."

Ang kanyang mga mata ay kumikinang, puno ng pag-asa. Parang alam na niya kung ano ang mga sikreto ng ancestral hall.

Ang gabi ay puno katahimikan, at ang madilim na ilaw ng kandila ay kumikislap sa mga siwang ng pintuan ng bulwagan, ang mga apoy ay sumasayaw sa hangin.

Nagtago ako sa lilim, hinahampas ko ang mga lamok. Umalingawngaw ang matatalim na sampal sa katahimikan.

Huh? May hindi tama. Parang nagmumula sa loob ng hall ang ingay. Nakarinig din ako ng mahinang paghikbi. Ito ay si Lily.

"Lily! Okay ka lang?"

Akala ko may nangyari sa kanya, kaya tinulak ko ang pinto para makapasok, ngunit ni-lock niya ito mula sa loob.

"A-Ayos lang ako..."

Ang boses niya ay may kakaibang mapanuksong ritmo. Ito ay mas malambot kaysa sa ugong ng mga cicadas sa isang gabi ng tag-araw.

Lalong lumakas ang mga ingay sa loob, at hindi ko maiwasang maramdamang may mali. Umakyat ako sa isang bintana para siguraduhing ligtas siya.

Masyadong mataas ang bintana. Hindi ko masyadong makita ang kwarto kahit na naka-tiptoe ako.

Gayunpaman, nakikita kong may apat na makakapal na kadena na bakal na nakatali sa mga haligi, na kumakalansing nang marahas na parang may kung anong pumipilit sa mga ito.

Nakita ko si Lily na nakaupo doon na nakasuot lamang ng underwear. Ang kanyang makinis na likod ay naka-arko at umaalon-alon nang senswal, tumataas at bumaba sa isang ritmo.