Kabanata 6

KINABUKASAN, naging abala na ang design department.

Pagkapasok ni Lovi bigla siyang nagtaka nang makita niyang nakatingin sa kanya ang lahat ng tao sa departamento nila. Yung iba pa ay tinuturo siya at ang iba naman ay nagbubulungan sa likuran niya.

Alam na agad niyang may bagong pasabog na naman siyang malalaman ngayong araw na ito.

Pagkakita ni Lira sa kanya ay agad siya nitong nilapitan. “Lovi, alam mo bang ninakawan ang design department kagabi,” mahinang bulong sa kanya ni Lira, ngunit sapat na iyon upang marinig niya. “Nawala yung draft ng design sa director’s office para sa kompetisyon, tapos... iyong draft ay napunta sa desk mo.” dugtong nito.

Paano naman iyon napunta sa mesa ko? Mukhang ito na nga ang pasabog na hinihintay ko.

Sa katapusan ng taon laging nagsasagawa ang design department ng isang kompetisyon. Marami sa kasamahan niya ang nagpasa ng kanilang mga gawang design kay Director Diaz, at kapag nawala ang mga ito ay talagang masasayang ang kanilang mga pinaghirapan dahil kailangan na naman nila itong ulitin para makasali sa kompetisyon.

Hindi nagsalita si Lovi at tumingin siya sa kanyang paligid. Nagulat ang lahat sa kanyang matalim na tingin. Inaasahan din nilang magwawala ito ngayon at ipagtatanggol nito ang kanyang sarili, ngunit hindi iyon nangyari.

Iyong ingay kanina ay biglang naging tahimik. Sa sobrang tahimik ngayon maririnig mo na siguro ang pagbagsak ng isang karayom.

Napatawa siya nang mahina at bago pa man niya naibaba ang kanyang bag at tablet, napansin niya ang maliit na tumpok ng mga dokumento sa kanyang mesa.

Kinuha niya ang isang dokumento sa kanyang mesa gamit ang kanyang hintuturo at hinlalaki na may pagkasuklam.

Itinaas niya ang kanyang isang kilay at muling tumingin sa kanilang lahat. “Bakit napunta rito sa mesa ko ang mga design ninyo?” Binitawan na rin niya ang kanyang hawak na dokumento.

Alam na nilang lahat na nasa mesa niya ang mga pinaghirapan nilang design pero wala ni isa sa kanila ang nagtangkang kunin ang mga ito, dahil lahat sila ay naghihintay na siya ang maunang kumilos bago sila magsumbong kay Director Diaz.

“Lovi! Alam namin na gusto mong manalo, pero hindi mo naman kailangang gawin ‘to!” galit na sabi ni Peach.

“Napaisip nga ako kung bakit ka nag-overtime kagabi. ‘Yon pala, gusto mong tingnan ang mga gawa namin… para ano? Para mas malamangan mo kaming lahat?!” saad naman ni Lea.

“Confidential ang kompetisyon na ito. Nakita mo na ang sa amin. Nasaan ang katarungan at pagiging patas mo?!” saad naman ni Lala.

Alam ni Lovi na kahit ano pa ang sabihin niya, hinding-hindi siya papakinggan ng mga ito, gayunpaman gusto niya pa ring ipagtatanggol ang kanyang sarili ngayon.

“Kung gusto ko talagang tingnan ang mga drafts ninyo, kukunan ko na lang ito ng litrato at pag-aaralan sa bahay ko. Saka, kung ako nga ang kumuha ng mga ito—hindi ko na ito ilalagay pa sa mesa ko, dahil pwede ko naman itong itapon sa basurahan!” Galit niyang sabi. “Bakit pa ako magpo-post sa story ko na nag-overtime ako kagabi? Hindi ba dapat lang na hindi na ako nagpost dahil malalaman na ninyong ako nga ang kumuha… Sino ba ang gagawa ng isang napakabobong bagay para lang takpan ang katotohanan?!” dagdag pa niya.

Natahimik naman silang lahat.

Marami pa rin sa kanila ang hindi kumbinsido lalo na ang mga beteranong designers, na halos gusto na siyang yurakan hanggang mamatay sa mismong lugar na iyon.

Hindi na sila pinakinggan pa ni Lovi, kaya’t hinagis na niya ang lahat ng manuscript sa kanyang mesa papunta sa printer sa tabi niya. Maganda naman ang ugali ni Lovi, sa totoo lang—hindi siya nakikipagtalo sa iba hangga’t hindi pa siya ganap na nakakapagpatatag ng sarili sa kompanya. Pero iyon nga sa hindi malamang dahilan, kamakailan lang ay hindi na niya kayang tiisin pa ang kawalang-katarungang dinanas niya.

“What’s going on here? Bakit ang ingay ninyo nang ganito kaaga?”

Pumasok sa loob si Director Diaz, at kasunod nitong pumasok si Easton at si Assistant Ren.

Unang beses nilang nakita ang kanilang boss na pumasok sa loob kaya lahat sila ay natahimik.

Tumingin si Lovi kay Director Diaz at nasalubong niya ang tingin ni Easton mula sa likuran. Hindi na siya naglakas-loob na titigan pa ito at agad din niyang iniwas ang kanyang tingin.

“Wala naman, Direct D, ilang reklamo lang mula kay Ms. Lovi Sy tungkol sa manuscript para sa year-end competition last night.” biglang sabi ni Lala.

“Hindi ako ang kumuha.” Depensa ni Lovi sa kanyang sarili.

Napansin ni Lovi na nakatitig sa kanya si Easton. Ang malamig nitong tingin ay naghatid sa kanya ng takot, at tila naging bahagya siyang kabado habang nagsasalita.

“Lahat ay nakabatay sa ebidensya. Kahit na umuwi ako nang sobrang late kagabi, hindi ibig sabihin no’n na ako nga ang may gawa. Besides, I don’t think their works can help me improve my design, and I believe it can’t affect my chances of getting the first place at the end of this year.”

May ilan na nagsasabing mayabang siya. Mayroon ding nagsasabing siya ay mapagmataas, at puro kalokohan lang ang mga pinagsasabi niya.

Bumaba ang tingin ni Easton at bahagya itong napangisi.

“I’ll check the surveillance camera para malaman ang totoo kong si Ms. Sy nga ang nagnakaw ng mga dokumentong ito sa office ko.” sabi naman ni Director Diaz.

“Ang sabi ng security guard, nakapatay raw ang lahat ng CCTV camera kagabi dahil sa maintenance. At ang sabi niya, ang tanging nakita niya lang kagabi ay si Lovi na nagtatrabaho pa sa opisina, pero hindi naman daw niya ito nakitang pumasok sa opisina ni Director D.” Nanginginig na sagot ni Lira.

Kanina pagkatapos malaman ni Lira ang nangyari, agad siyang nagpunta sa guard office para i-check ang camera dahil gusto niyang malaman ang totoo para matulungan niya ang kanyang kaibigan.

Pinili na lamang ni Lovi na manahimik kaysa sa makipagtalo pa sa kanila. Iniisip pa rin niya kung paano napunta sa kanyang mesa ang mga dokumento ng kanyang mga kasamahan.

“Ms. Lovi Sy,” si Easton ang tumawag sa buong pangalan niya. “Come with me.” His tone was calm and still as cold as ever.

Tumalikod na ito at naglakad patungo sa may elevator. Taas-noong sumunod si Lovi rito. Pagkatalikod niya, nagsimula na naman ang mga bulung-bulungan. Iniisip din ng lahat na matatanggal na siya sa trabaho.

Pagpasok niya sa loob ng elevator, tumama sa kanyang mukha ang amoy ng paborito nitong pabango na unti-unting nagpapakalma sa kanyang mood.

Pagkapasok nila sa opisina nito, agad na lumabas si Assistant Ren at isinara na rin nito ang pinto.

“Sit down and have breakfast with me.” Itinuro pa ni Easton ang mga pagkain sa mesa.

“Ha?” Naguguluhang sabi ni Lovi.

Akala niya kasi na papagalitan siya nito.