Chapter 33

Chapter 33

Amalia.

9 months later...

“ Oh iha Lia, bakit ka lumabas? Baka mapaano ka at iyang magiging apo namin, nako naman pumasok ka doon sa loob ng kwarto mo!”

Agarang salubong sa akin ni Nay Rebecca. Lia tawag nila sa akin, masyado raw mahaba banggitin ang pangalan ko.

Pero okay na iyon. Sanay akong tawaging ganun.

Ningitian ko lang siya..

Nagpupunas ito ng mga plato.

“ Ayos lang po ako nay. Medyo na babagot lang ako sa loob. Gusto ko sanang makalanghap ng sariwang hangin.” Paliwanag ko sa kanya at dahan-dahang na upo sa bakanteng lumang sofa.

Hawak-hawak ko ang tiyan ko. Mabigat na eh, tsaka kabuwanan ko ngayon.

Kaya doble ingat ako.

Lumapit sa akin si Nay Becca(Rebecca) para alalayan ako.

“ Dahan-dahan baka mapaano ka..”

“ Salamat po.”

Pag papasalamat ko rito. Ngumiti siya at bahagyang hinawakan pa ang ulo ko at ti-nap nang marahan.

“ Oh sha. Diyan ka muna at may tataposin lang akong gawain.. ” paalam nito, at binalikan ang mga pinggan niyang pinuponasan.

Napabugtong-hininga