CHAPTER 64 – "Cesca's Speech.”Pagkatapos ng slow dance, bumalik sina Cesca at Seiichi sa mesa, pareho pa ring may ngiti na parang may sariling inside joke. Pero bago pa sila makaupo nang maayos, lumapit si Keiko na may hawak na champagne flute.“Cesca,” nakangiti at parang may binabalak, “can you do me a favor?”Napatingin si Cesca, medyo nag-aalangan. “Uh… depends. Kung magdadala ng dessert sa table, sure.”Tumawa si Keiko. “Nope. I want you to give a toast.”Napamulagat siya. “Wait—ako? Bakit ako?”Knives, na lumapit din, sumabat. “Because we’ve all heard Seiichi talk about you. Tonight, gusto naming marinig ka naman magsalita. Short and sweet. Don’t worry, walang pressure.”“Walang pressure?” Umikot ang tingin ni Cesca sa mesa kung saan nakangisi ang buong barkada. “Sabi n’yo walang hazing.”“This isn’t hazing,” sabi ni Kairi habang nakataas ang kilay. “This is… tradition.”“Tradition na bigyan ng microphone ang bagong recruit?” biro ni Cesca.“Yes,” sabay-sabay na sagot nina Keik
CHAPTER 63 – "Wedding Invitation."Sabado ng hapon, nakaupo si Cesca sa maliit na dining table sa Pasay apartment habang nag-aayos ng mga papeles mula sa firm. Tahimik lang, may background music na lo-fi sa phone niya.Kakatok pa lang sana si Nanay Delia para sabihan siyang may dumating na bisita nang biglang bumukas ang pinto.“Delivery for cookies and cream girl,” ani Seiichi, naka-polo shirt at jeans, may hawak na maliit na white envelope.“Wow, may pa-delivery ka na ngayon?” bumaba ang tingin ni Cesca sa envelope. “Ano ‘yan?”“Invitation.” Umupo siya sa harap ni Cesca, nilapag ang envelope sa mesa at itinulak sa kanya. “Buksan mo.”Inabot niya ito at binasa ang nakasulat sa harap. Eleganteng cursive font: Knives & Keiko – 3rd Wedding Anniversary.“Anniversary? So hindi ako invited sa kasal, pero invited sa third anniversary?” biro niya habang binubuksan ang card.“You weren’t in my life yet nung kasal. Consider this… the official welcome to my circle of chaos.”Binasa niya ang loo
CHAPTER 62 – "Sick Leave and Soup."Lunes ng umaga, halos kalahating oras bago mag-9 AM, nakatanggap si Cesca ng tawag mula sa isang hindi pamilyar na number.“Hello?”“Cesca…” mababa at paos na boses ang sumagot. Halos parang galing sa horror movie pero may halong dramatics.“Boss Presinto?”“Hmm…” mahina ang sagot niya. “Absent ako today.”Napataas ang kilay niya. “Wait, tumawag ka lang para i-announce na absent ka?”“Hindi lang ‘yun,” may kaunting ubo sa kabilang linya. “Feeling ko mamamatay ako sa lagnat. And… wala akong kasama sa condo.”Napahinto si Cesca, hawak pa rin ang tasa ng kape. “This is your way of saying you need me to come over?”“Evidence-based observation. You care about me, right?” kahit may sipon ang boses, ramdam niya ang pilyong tono.“Boss, may trabaho rin ako.”“Half-day leave ka. Consider this… humanitarian mission.”Napailing siya pero alam niyang hindi mapakali ang konsensya niya kapag iniwan lang niya ito na may sakit. “Fine. Pero kung makasurvive ka witho
CHAPTER 61 – “Rain Check (Sort Of)”Sabado ng gabi, isang linggo matapos ang tinatawag nilang “perfect disaster” first date, ay determined si Seiichi na makabawi. Same restaurant na dapat puntahan nila noon—pero ngayon, walang traffic nightmare, walang brownout, at may back-up plan pa kung sakaling magpatawa na naman ang universe.Pagbukas ng gate ng bahay sa Pasay, bumungad si Seiichi na naka-navy suit, mukhang cover model ng business magazine. Sa kamay niya, isang maliit na paper bag.“Flowers again?” tanong ni Cesca, habang sinisilip ang bag.“Nope,” sagot niya, sabay abot. “Mini umbrella. Just in case the universe decides to mess with us again.”Napatawa siya. “Wow. Learning from experience.”“Exactly. And for the record—” tiningnan niya ito mula ulo hanggang paa “—you look amazing.”“Hmm. Hindi scripted ‘yan?” biro niya.“Never. Evidence-based compliment.”“Evidence-based? Abogado ka nga.”Sa biyahe, unusually tahimik ang kalsada. “Parang masyadong smooth ‘to,” sabi ni Cesca.“Th
CHAPTER 60 – “Date Night Disaster”Biyernes ng gabi. First official date nila Cesca at Seiichi. As in, walang kinalaman sa pleadings, hearings, o client meetings—purely date. Officially.Or at least, that was the plan.---Paglabas ni Cesca sa bahay, naka-red wrap dress siya na hindi sobrang formal pero sapat para mapatingin si Seiichi. At iyon nga ang nangyari—nakatayo si Boss Presinto sa tabi ng sasakyan niya, nakaputing polo at dark jeans, may dalang maliit na bouquet ng tulips.“Wow,” bungad nito, nakangiti habang iniabot ang bulaklak. “You clean up well.”“Kahit Friday night traffic? Yes, I do,” sagot ni Cesca, sabay amoy sa flowers. “Tulips? Paano mo nalaman na ‘yan ang favorite ko?”“I have my sources,” sagot niya, may misteryosong tono.“Let me guess… HR?”“Maybe.”Pareho silang natawa habang sumakay ng kotse.Masaya ang dalawa habang nasa biyahe. Napuno ng tawanan at kwentuhan ang mga sandaling iyon...not until naipit sila sa traffic sa bandang EDSA.“Grabe, anong oras na ba
CHAPTER 59 – “HR Approves, Finally”Lunes ng umaga, at kahit kakatapos lang ng weekend na may halong movie night at coffee date, parang may extra glow si Cesca pagpasok sa firm. Hindi dahil sa bagong blouse niya o dahil nagpa-blowdry siya, kundi dahil… well, official na sila ni Seiichi.Pagbukas pa lang ng glass door ng reception, sumalubong agad si Rica—hawak ang mug ng kape, naka-cross arms, at may ngiting parang nakakita ng breaking news.“Oh. My. God.” Rica dragged the words like she was narrating a teleserye intro. “Don’t tell me… hindi ka na single.”Nag-blink si Cesca, kunwari clueless. “Bakit?”“Girl, hindi mo ‘ko maloloko,” sabi ni Rica, sabay lapit at inusisa siya from head to toe. “You have that I-got-a-boyfriend glow. And your eyeliner is suspiciously perfect for a Monday morning.”Napatawa si Cesca. “Aba, observant ka ah.”“Of course. Three months na tayong magkasama dito, alam ko na kung anong mukha mo kapag puyat, kapag stressed, at kapag… kilig.”Sa halip na sumagot, n