Chapter 24 ^Letting you go^

Erica's POV 

"Men, alam niyo na ang gagawin," anang Harold matapos makuha ang attache case na kaninay bit bit ni Axel.

Napapaligiran kami ng mga armadong kalalakihan na tauhan ni Harold, nakatutuk ang mga armalite nila sa amin. 

Naramdaman ko na lang ang mahigpit na yakap ni Axel. Kaya napa siksik na lang rin ako sa malapad na dibdib nito at mahigpit ko rin siyang yakap. 

"I love you Erica. Mahal na mahal." Narinig kong bulong ng asawa ko. 

Napaiyak ako sa narinig ko, hindi ko alam kung guni guni ko lang iyon. Pero kung mamatay man ako ngayong araw na'to, masaya akong mamamatay, dahil sa narinig ko. 

Sunod sunod na putok ang narinig ko, napapikit ako, at pigil ang hininga ko. Katapusan na namin. 

"Tumakas na kayo sir Axel!" Sigaw ni David. 

Gulat kami pareho ni Axel ng maghiwalay dahil buhay pa kami at walang tama ng bala. 

Nakita ko pa ang ilang mga tauhan ni Harold na nakahandusay sa lupa. At may ilang mga naka unipormeng mga sundalo nakikipagbarilan sa mga armadong tauhan ni Harold.

"Let's go Erica." Hinila na ako ni Axel patakbo papalayo sa lugar na iyon. 

Habang nakasunod sa amin si David at panay ang paputok ng armalite nito, to cover us.

Mukhang nagbago na talaga ang isip ni David at nag hari ang mabuting puso nito. 

Napahinto ako sa pagtakbo ng kumirot ang puson ako.

"Ah—" D***g ko ng mas lalo pang sumakit ang puson ko hanggang sa balakang ko. Napahawak na ako sa maliit na umbok ng puson ko. Masakit na ang balakang ko na animo matatanggal.

  Ang anak ko! 

"Bakit? A-nong nangyayari sa'yo, mahal? Tinamaan ka ba?" Nakita ko ang sinserong pag aalala sa mga mata ni Axel ng tingnan konsiya habang sinasabi ang mgakatagang iyon.

Napakapit ako sa braso ni Axel, ng tuluyan ko ng maramdaman ang sobrang sakit. 

"Arayyy!" Sigaw ko ng sobrang sakit na talaga. 

Nabitiwan ko ang hawak hawak kong kumot na nakabalot sa katawan.

Napakapa ako sa isang hita ko ng parang may bumababang kung ano roon.

"Ouh no,God, please!" 

Nanginginig ako sa dugong nakikita ko sa mga kamay ko.

Si Axel naman ay nagpanic dahil sa nakitang dugo na bumababa galing sa itaas ng hita ko.

"Ouh,honey what happen huh?" Hindi mapakali nitong tanong. 

Panay ang halik nito sa noo ko. 

"Axel, ang baby," humikbi na ako. Paano kung mawala ang anak ko? Ang anak namin ni Axel hindi ko kaya. No! Minahal ko na 'to eh. Excited akong makita siya, ayaw kong mawala siya.

"Gago ka Axel!" Narinig kong sigaw ni Harold. Napalingon ako sa gilid ni Axel. 

Nakatutok ang baril ni Harold kay Axel. And the next thing I remember, ay kinalabit ni Harold ang gatilyo ng baril na nakatutok sa asawa ko. Tanging putok na lang ng baril ang narinig ko. Hindi ko na alam ang susunod na nangyari ng tuluyan ng nagdilim ang paningin ko at nawala na sa karimlan.

******

AXEL POV. 

Hindi ako mapakali habang panay ang paroo't parito ko. Nandito ako sa waiting area sa labas ng Emergency room kung saan dinala ang asawa ko. Sa kabila naman ay si David na sinalo ang balang para sana sa akin, na galing kay Harold. Na noo'y nakatakas naman. Masyadong napuruhan si David dahil tumama ang bala sa puso niya hanggang ngayon hindi ko pa alam ang kalagayan nito.

Pero ang mas inaalala ko ay ang asawa ko. 

Paulit ulit sa pang unawa ko ang katagang binitawan nito bago mawalan ng malay. 

    "Axel, ang baby." 

    " Axel, ang baby." 

   " Axel, ang baby."

Naalala ko pa ang pag hawak nito sa puson nito. Napasabunot ako sa ulo ko sa kakaisip. Is she pregnant? 

"Axel huminahon ka," anang mommy ni Erica, nang makita akong hindi mapakali.

Nang tumawag ako ay agad na silang pumunta rito.

Alam lahat ng magulang ni Erica ang nangyari, kahit anong pigil ko na hindi nila malaman ang tungkol sa anak nila ay nalaman nila dahil kay Harold. Muntik ng atakihin sa puso ang mommy ng asawa ko kaya nangako akong ililigtas ko at iuuwi ng buhay ang asawa ko.

Nakita ko rin sila mommy na papatakbong papunta sa akin.

Kararating lang rin nila. Mula pa sila sa Mindanao dahil may inaasikasong business. Nang sabihin kong lulusob kami sa campo ni Harold, ay agad nagdesisyon sina mom and dad na umuwi.

"Anak, how's Erica, what happened to her? Bakit, nasa ER siya huh?" Sunod sunod na tanong ni mommy.

Umiling lang ako hindi ko alam ang isasagot ko. Fully occupied ang utak ko.

Napaupo ako sa waiting chair na naroon. Pero tumayo rin ako ng lumabas na ang doctor na nag-aasekaso kay Erica. 

"Where is the husband of Mrs 

Hill?" tanong ng doctor. 

"Ako po. How's my wife, is she okay? What's that bleeding, doc? Tell me?" Sunod sunod na tanong ko. Im still in panic, hindi mawala wala sa isip ko ang panic.

"Relax, Mr. Hill, nailipat na namin siya ng ward. Your wife and children are both okay now." Nakangiting balita ng doctor.

Napakunot ako sa narinig ko, ang mga manugang ko at magulang ko ay nasa likuran ko at nagtataka rin ang mga itsura ng lingunin ko.

"D-doc, what do you mean ' your children'? " Si mommy na ang nag tanong. 

"Hindi n'yo alam? That Mrs. Hill is 7 weeks pregnant with a—" Hindi ko na inalam ang susunod na sasabihin ng Doctor dahil tinakbo ko na ang ward na pinaglalagyan ng asawa ko. 

Panay mura ko sa sarili ko. I'm such a fool, my wife is carrying my children. Malamang hindi lang isa dahil children ang sinabi ng doctor and me? Hinayaan ko pa siyang mag tagal roon. I can't imagine how much she suffered, I'm such a big fool.

Ikamamatay ko pala kong may nangyaring masama sa mag-ina ko. 

Hindi ko mapigilang mapaiyak habang tinatakbo ang paselyo ng hospital papunta sa kwarto ng asawa ko. Matapos kong tanungin sa information area ang room ng asawa ko.

*******

Erica POV.

Unti unti kong minulat ang mga mata ko, una blurry pa ang paningin ko kalaunan ay naging malinaw na ito. 

Nasa langit na ba ako? Bakit puro puti ang nasa paligid ko. 

Inalala ko ang nangyari, nagsimula na akong mag hysterical ng maalala ko na dinugo ako. Oh no no no.

"My baby," sambit ko. Iiyak na sana ako ng biglang bumukas ang pinto ng puting kwartong iyon.

Namumulang ilong at pisngi ng asawa ko ang iniluwa roon. Hingal na hingal ito, tumakbo itong papunta sa akin. At sinunggaban ako ng yakap at halik, mga mumunting halik sa buong mukha ko na nagbigay sa akin ng kapanatagan.

"I'm sorry, love kung natagalan ako sa pag rescue sa'yo. I'm really sorry." Mangiyak ngiyak na sabi nito habang yakap yakap ako.

Kung gano'n, hindi pa pala ako patay. Nasa ospital lang ako, napangiti ako sa isiping iyon.

Hindi ako makapag salita, laglag lang ang panga ko sa mga pinapakitang kilos ni Axel. Anong nakain nito?

Bigla itong humarap sa puson ko 

"Babies, are you okay there? I'm sorry, if daddy is late, I promise it won't happen again," Sabi nito sa tiyan ko. 

Nag-abot ang kilay ko sa sinabi nito, ibig sabihin, nandito pa ang anak ko buhay siya. Napangiti ako, nakaramdam ako ng lihim na saya. Dahil hindi pala ako nakunan, pero 'babies'? Ibig sabihin hindi lang isa ang nasa sinapupunan ko. Oh my god. 

Pero napawi ang tuwa ko ng may maalala, kaya tumagilid ako para talikuran siya

"Honey, bakit? May masakit pa ba? May kailangan ka? Anong gusto mong kainin? You look malnourished." Bakas sa tuno nito ang sobrang pag-aalala.

Mas lalong nag-init ang ulo ko sa sinabi nitong malnourished. 

Bumaling ako sa kanya.

"Get out." Mahina kong sabi na parang walang gana.

"What? Bakit? Anong gusto mo, huh?" May pag-aalala pa ring saad nito. Gusto kong maniwala pero hindi ayaw ko.

"Just get out, I don't want to see your face, Mr. Hill," sabi ko kahit ang totoo ay miss na miss ko na siya pero, naiinis ako sa kanya. Hindi ko pa nakakalimutan ang mga mukha ng mga malalanding nilalang sa opisina nito, na mas lalong nagpakulo ng dugo ko.

Marahil ay kaya ito ganito ka sobrang care kuno, dahil alam na nitong buntis ako.

"Erica, 'wag ka nng magtampo. I'm sorry kung may nagawa ako. Please."

Bumaling ulit ako sa kanya Saka bumangon. Tinulungan pa ako nitong bumangon pero ng makaupo ako ay tinabig ko ang kamay niya.

"Get the annulment ready Axel, I am willing to let you go and set you free." Walang ka kurap kurap kung sabi.

Nasasaktan ako sa pinag sasabi ko. Pero ayaw kong mahalin niya ako dahil sa anak namin. Ayaw ko Ayaw kong may kahati kami ng mga anak ko.

"Hey, hey. No. What are you talking about?"

"Stop, acting Axel, I saw you kissing with another woman, so I concluded na siya ang mahal mo at hindi mo kayang mahalin ako. So I will set you free. "

" But—" 

"Don't worry, you're still the father of my child. "

"No, erica hindi ako papayag sa annulment na sinasabi mo, at 'yong nakita mo sa opisina, ay— "

"Stop it, Axel, I'm tired. Sumusuko na ako, ayukong pakisamahan mo lang ako dahil may anak ka sa akin. Ayoko."

"Ano ba naman 'yang iniisip mo, look, honey. Believe me, hindi ko mahal ang babaeng iyon. She's my ex, hindi ko siya mahal. Bigla na lang siyang pumasok at bigla akong hinalikan."

Gusto kong maniwala sa kanya, pero ayaw ko namang gaguhin ang sarili ko. What I see is enough.

"Ikaw ang mahal ko," anito ng walang marinig na sagot mula sa akin. Medyo pumiyok pa ito.

"Talaga?" sabi ko na unti unting sumungaw ang ngiti ko sa labi. Pero agad kong pinigilan. 

Ano ba naman 'tong sarili ko, ang rupok ko naman. Gusto ko pang magalit. 

"Oo." He smiled. 

I rolled my eyes. I fold my arms across my cheast.

"No, don't fool me Axel. Just get out!" sigaw ko.

Tyempo ring bumukas ang pinto ng private room at pumasok ang apat na tao. 

Si mommy and daddy, at ang magulang ni Axel.

"Mom," sabi ko at ibinuka ang braso ko para yakapin si mommy, n siya namang ginawa nito. 

"Mukhang, nag-aaway kayo huh," anang mommy ni Axel. 

"May kasalanan ako mom." Malungkot na sabi nito. 

"Naku Axel iho, pagpasensyahan mo na ang buntis. Naglilihi eh." Nakangiting sabi ni mommy ng humiwalay sa pag kakayakap sa akin. 

"Mom. I want to go home…"

Tumango naman si mommy.

"We will sweetheart, we're so sorry for what happened," anito saka pinasadahan ng palad nito ang ulo ko, at niyakap ulit ako .

Nakiyakap na rin si Daddy. 

"Your so thin, Erica namumutla payang balat mo. Ano pinakain sa iyo ng mga hayop na iyon huh?" Galit na sabi ni Daddy. 

"Oo nga at saka may pasa ka pa," anang daddy naman Ni axel. 

Napatingin ako kay Axel, na nasa likuran nila, malayo ang tingin nito. Malamig ang mga tingin at nakakuyom ang palad. Paminsan minsan ring gumalaw ang panga nito. Is he mad? 

Napabuntong hininga na lang ako.

Gusto ko ng umuwi sa amin, kaya naman inasikaso na nila mommy ang paglabas ko.

Minsan pang gusto akong kausapin ni Axel pero hindi ko siya pinapansin. Minsan umaalis iyon na nakasimangot at laglag ang mga balikat. Napapatawa na lang ako sa itsura nito. 

Kapag wala ito gustong gusto ko siyang yakapin, halikan. Pero kapag lumalapit naman ito, naiinis ako, kumukulo ang dugo ko sa kanya. Lagi kong naaalala ang nakita ko na pilit nitong binigyan ng paliwanag. Gusto ko na ngang maniwala, but there's something on me na pumipigil. Hayst ayoko na nga lang isipin, nakakapagod.

***

Umuwi na nga ako sa bahay namin. Dumeretso na ako sa kwarto ko at inaantok na ako. Namiss ko rin ang kwarto ko. 

Dahan dahan akong humiga sa kama ko, ahh, I miss my room. I miss the essence of it, pumikit ako at mabilis na nakatulog.

** 

Nagising ako ng may mainit at malambot na dumampi sa pisngi ko. Kaya napamulat ako, at agad na nakilala ang taong nakaupo sa gilid ng kama ko. 

"What are you doing here, Axel?" Matigas na tanong ko. Nang makabangon ako.

"Oh 'wag ka namang nagagalit, bigla baka mapano ka," sabi nito saka hinimas himas ang likod ko.

Kumunot lang ang noo ko saka sumimangot. 

"I brought you something, tyadaa,' Anito na parang bata saka ipakita sa akin ang isang supot ng iba't ibang klase ng prutas. Pero mas natakam ako sa apple. 

"Get out, Axel!" Pagtataboy sa kanya. 

"Honey, please, 'wag namang ganito. Patawarin mo na ako." Malungkot na sabi nito. 

Ibang Axel na ang nakikita ko ngayon, Axel na caring, kind and loving. 'Yong mga madidilim at malamig niyang mga titig ay naglaho na. Ang mga mata nito ay mapupungay na, ang mukha nitong dati expressionless ngayon ay makikita ko na ang nararamdaman niya. Sana totoo ang mga ito.

"Just get out." Walang gana kong sabi, Ayokong controlin ako ng mga iniisip ko at napupuna ko sa kanya. Nasaktan ako sa pagtataksil niya, sobra, hindi ako marupok.

Tumayo ito na nakasimangot, akma na sana itong tatalikod ng...

"Wait—" pigil ko.

Malapad ang mga ngiti nitong muling umupo.

"Get out, but live that," sabi ko na tinuro ang supot. 

Tiningnan naman nito ang hawak nito, saka ngumiti at ibinigay sa akin. Syempre tinanggap ko, takam na takam ako sa apple eh.

At tumalikod na ito. Gusto ko talagang yakapin siya pero, naiinis ako. 

Sh*t these hormones.

Sumunod namang pumasok si mommy. 

"Oh, bakit nakasimangot ang asawa mo? Anong ginawa mo?" tanong ni mommy. May bit bit itong isang baso ng Milk, napangiwi ako, ng maamoy ko ang gatas.

Ayoko ng milk na maputi, ayaw ko sa amoy nito at lasa. Gusto ko sana ng choco na gatas.

Kibit balikat lang ang sagot ko sa kanya. 

"Oh, drink this para lumakas ka," aniya ng ilahad ang isang baso ng gatas, at umupo sa tabi ko. 

Pinisil ko ang ilong ko ng maamoy ang gatas.

"No, mom, ayoko niyan."

Nag iisang linya ang kilay ni mommy, dahil sa sinabi ko.

"You need this, Anak para sa baby mo at sa'yo ito. Dapat healthy ka at ang kambal." 

Yes , it's a twin.

"Pero ayaw ko sa amoy, choco na gatas na lang mas bet ko po." Nakangiting kong sabi.

"Hay naku talaga kapag buntis. Ouh siya ako na lang iinom nitong gatas masarap naman ito, eh." Sabi niya saka nilayo ang basi ng gatas na hawak nito. 

Napangiti ako sa sinabi ni mommy. 

Niyakap ko siya .

 " miss you, mom." 

Gumanti naman ito ng yakap.

"Me too."

Kumalas ako sa paggkakayakap, saka nag pout. 

"Pero, hindi n'yo ako kinukumusta, hindi kayo dumadalaw, sa akin. Hindi n'yo pa nakikita ang bahay ni Axel, eh." Nakasimangot kong sabi.

"Nakita na namin, at saka ayoko naman na storbuhin kayo." Paliwanag nito.

"Kahit na, nakakatampo." 

"Pero, effective naman. You both fall in love." Tukso ni mommy. 

"Ako lang ang na fall, Mommy." Malungkot kong sabi.

"What?" 

I found myself telling mom the whole story.