chapter 3

***

Erica POV

Hindi niya pinansin ang sinabi ko.

I can't believe this will happen to me!

I see him smiled at the crowd saka inilipat niya ulit ang paningin niya sa akin, habang ako nanatili pa ring tulala habang nakatanga sa kanya. Nagulat pa ako ng walang babalang hinalikan niya ako sa labi na siyang dahilan ng mas lalong ikina ingay ng crowd. 

Shit! Para akong pinako sa kinatatayuan ko mas lalo lang akong nanigas. Hindi ako makagalaw feeling ko tumakas lahat ng nerve cells ko.

     "Surprised? I am too," bulong niya sa akin. Kaya natauhan ako. 

Tumingin ako sa direction nila mommy na kilig na kilig sa nangyayari, halos mangisay na rin si Angeline dahil sa kilig. Habang ako gusto ko na lang magpalamon sa lupa. Para kaming love team sa sikat na teleserye tapos may fan day kami at para namin silang fans. Nakakaloka!

  

     "One more kiss!!" sigaw pa ni Angeline 

Wah!! Gusto ko ng tumakbo, mag walk out doon. 

Pinukulan ko ng matalim na titig si Angeline pero lalo lang siyang bumungisngis. 

Naramdaman ko ang paggapang ng braso nito sa bewang ko at humapit roon.

       "Did you plan all of this!?" mahina kong taong pero may diin sa bawat katagang binibitawan ko.

Medyo naaasiwa ako sa braso niyang nakahapit sa bewang ko.

       "Nope, I didn't. As I said. I'm surprised too," aniya. Nakangiti pa rin sa harap ng marami. 

      "Lier!" Tiim bagang kong tugon.

     Ang soon to be husband ko ay walang iba kundi si Axel Charles Hill. My mortal enemy! I really can't believe it,  na ang lalaking ito pala ang magiging asawa ko. Gash! Lord, why? If this is a dream, please wake me up. Ayu'ko sa bangungut na ito!

    Pagkatapos ng mga kaunting speech namin, at pakikipag-plastikan sa isa't-isa

ay agad na akong nag-walk out, sa backstage ako dumaan.

Gusto kong umiyak ng bonggang-bongga.

Kung nanaginip lang talaga ako gustong gusto ko nang magising.

Kinurot ko pa ang braso ko, pero masakit, eh. This is the reality, the reality that sucks me.

Hindi ko alam kung saan na ako dinala ng mga paa ko. I just walk with no direction. Hanggang sa napatigil ako, alam kong Nasa garden pa rin ako, dahil may mga bulaklak at halaman pa rin akong nakikita. Nakatayo ako sa gitna ng pa-curv na tulay, sa ilalim no'n ay may naglalanguyang iba't-ibang kulay at klase ng mga isda. Nagmistula iyong mini lake, ang dulo niyon ay may man made waterfalls na

may mga water lily rin. Napansin ko rin ang mga string lights na nakasabit sa gilid ng pakurbang tulay. 

Malaya kong nakikita ang mga naglalanguyang isda sa maliwanag na buwan. 

Nabalik ang iniisip ko sa nangyayari ngayong gabi. 

Naging tahimik ang buhay ko no'ng, lumipat siya sa Canada at doon nag-aral. Pero hindi ko inakala na babalik siya para guluhin ulit ako. I don't know what he's capable of. 

     "Nandiyan ka lang pala, hinahanap kana ng parent mo." Napapitlag ako ng marinig ko ang baretonong tinig mula sa gilid ko na noo'y nakatungtong na rin sa tulay. 

Napatingin ako sa kanya. I saw his cold eyes. 

      "Mr. hill, bakit ka pumayag sa arrange marriage na'to?" Expressionless kong tanong. Saka ibinalik ang tingin ko sa mga isda sa pond na 'yon. 

    "We have the same reason, Ms. Hermés," emotionless niyang saad.

   "I don't think so," cold kung sabi.

    "This is for business purposes only." 

Napa-smirk ako. "Ahh.." 

Lumipat ang tingin ko sa kanya. Nakatitig rin s'ya sa mga isda habang nakapamulsa. 

    "Oo nga pala. Ba't pa ba ako nag tatanong?" tanong ko sa sarili ko. 

Pero honestly medyo nasaktan ako ng kunti sa sinabi niya. How would I trust him. Ito ba ang sinasabi ni mommy na mamahalin ko rin? How?

    "Why? What did you expect? Love?" He smirks. "In your dream." 

Nagpagting ang nga tainga ko sa huli niyang sinabi. Kaya lumapit ako sa kanya. 

Napalingon naman s'ya sa akin, kaya tinaasan ko siya ng isang kilay. 

    "Sorry, but I will choose not to dream about that, Mr, and I will never dream to become your wife! And I will never ever fall in love with you, over my dead body! Mark my word Mr. Axel Charles Hill!! My God is this the punishment of heaven!" Hindi ko na mapigilang ilabas ang kanina ko pa pinipigilang inis gustong ko na ngang mag wala, eh.

Magsasalita pa sana siya, pero humakbang na ako para talikuran siya. I decided na balikan sila mommy dahil gusto ko nang umuwi, baka sumabog pa ako sa galit. Ang kapal ng mukha ng lalaking iyon na sabihan ako ng in your dream. Shit!

*****

Axel POV

     "Is this a punishment of heaven?" 

umulit ang huli niyang sinabi sa pang unawa ko. 

 What? 

Did she really think marrying someone like me, and almost perfect, is a punishment of heaven? 

That insults me! Will stay think that Ms. Hermés that this is a punishment of heaven. Let's see!

Nilisan ko na ang lugar na iyon at bumalik sa party. 

**Erica POV

Buong gabi akong wala sa mood, buong party talaga, lalo na ng hindi pumayag si mommy na uuwi na kami.

    Nanatili lqng akong nakasimangot at hindi pinapansin ang mga bisita, wala ni isa sa kanila ang gusto kong kausapin. Wala akong ganang makipag usap kahit na kanino. Masyado akong pagod sa kakaisip. Ayoko na.

Sana pala talaga, pumayag na lang ako na kausapin ni mommy si daddy, to cancel everything. Kung alam ko lang, kung alam ko lang talaga.

     "Sweety are you alright?" anang mommy, na lumingon pa sa akin.

We were on our way home. Si dad ang nag-drive nasa tabi nito si mommy while me is at the backseat. It's already pass 3:00 am in the morning. Hindi na sana kami uuwi at sa mansion na lang nila Axel kami matutulog just what like his parent suggested. But I insist to go home. Gusto kung mag isip ng malaya. Idinahilan ko na lang na baka mamahay ako at 'di ako makatulog kapag sa ibang kwarto ako matutulog na sinang ayunan naman ni mommy dahil alam niya na totoo naman iyon. 

      "Erica, is there a problem? Kanina lang ang saya natin," Wika ni daddy ng mapansing hindi ako sumagot. 

Ang saya natin? Kayo lang naman ang nagsaya. Hindi ba halatang na bu-buwisit ako buong gabi. 

Gusto kung isatinig ang mga iyon. Pero hindi naman ako pinalaki ng magulang ko na palasagot. 

Umiling ako. "Nothing dad. I'm just tired lang po," sabi ko saka kunway humihikab. 

     "Ah, I see. Nakakapagod naman talaga. It's been a long night," anang dad.

   "Mom, Dad?" Kuha ko sa attention nila. "You know what Mr. Hill is my mortal enemy," mahinahon kong paalam sa kanila. Kahit ang totoo gusto kong pagtaasan sila ng boses.

     "I know." Mom answered. 

      Nagulat ako.

     "What?!" Umalingawngaw ang boses ko sa loob ng kotse. Hindi ko na mapigilan.

Lumingon si mommy sa akin, saka ngumiti.

      "Mom? Then why you still choose him?" Nagdadabog na ako. 

     "Blame your, Dad," wika ni mommy saka bumaling ang tingin kay dad. 

     "Dad?" Baling ko kay dad.

     "Blame your mom. Honey."

What the..! Argh!

NO! Pinagkakaisahan nila ako.

Lumipas ang araw at naging isang linggo iyon ay idinaos na nga ang kasal namin. Wala nang makakapigil, at isinusumpa ko ang araw na ito. Dahil this is the beginning of my miserable life. My hell life.

Talagang tinitoo nila mommy na set the date as soon as possible. 

While walking on the red carpet. Hindi ko mapigilang mapaluha. This is all against

my heart. 

Ano kaya ang magiging buhay ko sa piling ng lalaking nakatayo sa harap ng altar at naghihintay sa akin. Wearing his cold eyes and expressionless face.

Aaminin ko, he is almost perfect just like what everybody tells, but what is inside my heart is all anger. 

At hinding hindi ko siya matututunang mahalin. Itaga pa sa bato!

     "From now on we will entrust our princess to you," bilin ni mommy sa mapapangasawa ko nang makarating na kami sa dulo ng aisle.

     "I  will, Tita. Thank you for your trust," anang axel.

    "Aasahan namin 'yan, iho. Sana hindi mo siya sasaktan, sana alagaan at ingatan gaya ng pag-iingat namin sa kanya at sana matutunan n'yong mahalin ang isa't isa," sabi ni Dad.

   Gusto kong kontrahin ang sinabi ni dad. Gusto kung sabihin na, mahalin ang isa't isa? That will never happen. Pero pinili kung manahimik.

Marahan namang tumango ang kumag. 

At ibinigay na nila ang kamay ko sa hayop na'to, pagkalapat ng palad ko sa palad niya ay lihim kong kinurot ang daliri niya. Nakita ko namang nag-smirk siya kaya mas lalo lang akong naiyak sa inis.

     "Is that tears of joy?" Sarcastic nitong tanong ng pabulong 

    "It's not tears of joy it's mourning." Matigas kong sabi. 

Nakita ko ang pagsalubong ng dalawang kilay nito ng marinig ang sinabi ko. Saka inirapan ko siya.

Kung ang iba ay masayang masaya sa araw ng kasal nila, pero ako hindi, nagluluksa ako. 

Pagkatapos nang mahabang seremonya ay dumiretso na ang lahat sa reception area. At this time ay sa mansion namin ang reception. 

Plastikan kong ini-intertain ang mga boysita. Gusto ko ng matapos ang araw na 'to. 

Dahil feeling ko ang araw na ito ay bangungut.

    "Congratulations, cous! I'm so happy for you. You look so in love, sino ba namang hindi maiinlove eh, ang gwapo ng asawa," masiglang bati ni angeline. 

Napasimangot ako at doon ko na pinakita ang mukha ko na walang maskara. 

    "You know what, I'm so happy for you, kasi happy ka sa akin. While me? I am mourning cous, yes, nagluluksa ako. Hindi ako masaya para sa sarili ko! And correction I'm not in love!" galit kong sabi, nang hindi ko na mapigilan ang sarili ko na kanina pa nagngingitngit. 

   "Cous ,relax isipin mo na lang na nagmamahalan kayo at saka full package naman 'yang asawa mo. Kahit sinong babae matututunan siyang mahalin. Noon pa man marami nang babaeng nagkakandarapa sa kanya. Kaya isipin mo na lang na mahal mo siya." Parang sira ulo 'tong pinsan ko. 

Paano ko ba iisipin na mahal ko ang asawa ko?

     "Paano cous? You know our story Angie. Alam mo kung gaano kainit ang dugo ko sa kanya. Mula noon until now. " 

Alam niya ang buong kwento ng buhay ko. Para ko na rin siyang anino. Lahat alam niya dahil siya lang ang nag-iisa kung best friend at pinagkakatiwalaan.

    "Hay, naku cous. Hindi ko alam kung anong maitutulong ko para huminahon 'yang puso mo," aniya saka hinaplos ang ulo ko. 

    Kaya napaiyak na lang ako. 

   "Cous, I am no longer single. I am now a married woman. Married to a man made from hell," sabi ko sa pagitan ng paghikbi ko, niyakap niya ako.

   "Shh, lilipas rin 'to. Just trust the process. Magpadala ka na lang muna sa agos. This is your destiny. We have nothing to do but to face it." 

Mas lalo lang akong napahikbi sa sinabi niya. 

Nagsalin ako ng isang red wine sa copita ko, mula sa isang brand wine na nasa mesa namin, sinalinan ko rin ang baso ni Angeline. 

Gusto kung malasing, gusto ko pagkatapos ng gabing ito matutulog ako ng derederetso. Para bukas ko naman 

iisipin ito. 

    "Cheers, cous, long live to me." Nakangiti kung saad matapos magsalin . 

    "Goodluck cous," aniya at pinag-umpog ang baso namin.

 Nakailang shut pa lang ako ng wine ng makaramdam ako ng pag-iinit ng mukha ko at pagkahilo pero sige pa rin ako.

***

Angeline POV 

"Goodluck, couz," nakangiti kong tugon sa kanya. 

Naaawa ako sa kanya. Pero anong magagawa ko siya nga walang nagawa. 

At isa pa, Im sure mararanasan ko rin ang naranasan niya kaya inihanda ko na ang aking sarili ko ngayon pa lang. 

Napabuntunghininga na lang ako ng naka isang baso pa ako pero siya naka lima na.

I've never seen her drinking alcohol before, but now? I don't think she can manage.

Napapailing na lang ako.

     "Cheers!!" aniya pa na itinaas ang baso niya saka ini umpog sa baso ko. 

    "Couz. I think that's enough, you look like you're drunk," awat ko sa kanya. 

Namumula na ang maputi niyang pisngi. 

Tumitig lang ito sa akin sa ka tumayo. 

" Cous..." she looked at me with his cold eyes. " Let's partyyy!!" Sigaw niya.

Dios ko, lasing na talaga!