ณ สถาบันเสริมความงามชื่อดัง G
"ยัยฟ้ามา ๆ ตามฉันมาเร็ว"
"มันจะไม่เจ็บใช่มั้ยยัยแพรว ฉันกลัวเข็มอ่ะ"
"โอ๊ย จะเจ็บอะไรย่ะหล่อน แค่ฉีดผิว เติมวิตามินให้ผิวเฉย ๆ จะได้ผ่อง ๆ เข้าใจ๋"
"อ้าวยัยแพรว มาแล้วหรอ"
"หวัดดีค่ะเจ๊"
"นี้เพื่อนเเพรวค่ะ น้ำฟ้า ที่เล่าให้เจ๊ฟังอ่ะค่ะ"
"อ่อคนนี้เองหรอ ก็สวยน่ารักออก มาม่ะเจ๊จะเนรมิตให้สวยเช้งเหมือนเกิดใหม่เลย"
"ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะเจ๊ แหะ แหะ" น้ำฟ้ายิ้มแห้ง ๆ
"อันนี้เจ๊จะเติมวิตามินให้ผิวนะคะ คุณน้องจะได้ผิวผ่อง ๆ กว่านี้เนอะ"
"ค่ะเจ๊"
"เอาละ ต่อไปไปซื้อหนังสือกัน" แพรวพูดพร้อมจูงมือน้ำฟ้าไปเลือกซื้อหนังสือความงาม
"แกต้องขยันทำนะยัยฟ้าจะได้ผิวสวย ๆ ก่อนเปิดเทอมเนอะ เปิดเทอมมาแกต้องทำให้ไอ้คนเลวนั่นตะลึงเลยนะ"
"อืม!! ฉันต้องทำได้แน่"
"คอยดูเถอะฉันจะเอาคืนเขาให้สาสมกับที่ทำกับฉันไว้"
"ดีมากเพื่อนรัก ป่ะไปลงคอร์สฟิตเนตกัน"
"ห่ะ!! ยังมีอีกเหรอยัยแพรว ฉันจะไหวมั้ยอ่ะ ร้อยวันพันปีฉันไม่เคยออกกำลังกายเลยนะ" น้ำฟ้าเริ่มลังเล ถ้าทำสวยจะยากขนาดนี้
"น้ำฟ้า แกอยากให้ไอ้คุณเสือเห็นแกเเล้วมันตะลึงมั้ยล่ะ"
"ก็อยากนะ"
"งั้นแกก็ต้องทำ ป่ะ!!" แพรวเกี่ยวเเขนกึ่งลากเพื่อนเข้าไปสมัครคอร์สฟิตเนต
ยัยน้ำฟ้าเอ๊ยแกจะรอดมั้ยเนี่ย กว่าจะสวยได้กับชาวบ้านชาวช่องเค้าก็ลำบากจริง ๆ เฮ้อออ!!!
เสือ : เฮ้ยพวกมึง คืนนี้มาหากุที่ร้านหน่อย
กราฟ : ทำไมว่ะ
คิน : เลี้ยงนะเว้ย
เสือ : เออ
ฟาร์ม : ไม่อั้นนะเว้ย สาว ๆ ด้วย
เสือ : สัส
ณ ผับ L โซน VIP
"มึงกะจะเมาแต่หัววันเลยหรอว่ะ ไอ้เสือ"
"เออกุเครียด"
"เห้อ ไอ้นี่มาแปลก" กราฟทำหน้าเหมือนไม่อยากเชื่อหูตัวเอง
"มึงเครียดอะไร" คินถามพร้อมดึงสาวทรงโตมานั่นตัก
"คือ กุ"
"อะไร มึงจะสื่ออะไรเนี่ย"
"คือ ช่วงนี้กุเอากับใครไม่ได้เลยว่ะ" เสือไม่กล้าพูดต่อ ตอนแรกว่าจะปรึกษาตอนนี้ไม่พูดดีกว่า เดี๋ยวพวกห่านี้เอาไปล้ออีก ช่วงนี้เสือรู้สึกอึดอัด ไม่ได้ปลดปล่อยมานาน 3 เดือนได้ตั้งแต่ปิดเทอมที่เขานอนเอากับใครไม่ได้เลย ถึงจะเซ็กซี่แค่ไหนก็ตาม เขาลองมาหลายครั้งแล้ว แต่ทุกครั้งจะมีภาพหน้ายัยดำซ้อนขึ้นมาทันที เป็นแบบนี้ทุกครั้งที่เขาจะเอากับใคร
"เฮ้อออ!! ช่างแม่ง"
"ไอ้ฟาร์ม ไปไหน"
"ไม่รู้ว่ะ มันว่าจะตามมา"
"แม่งกูว่ามันไปเอากับสาว ก่อนมาชัวร์ สัสฟาร์ม" กราฟสบถเขารึก็อุตส่าห์ห่วงเพื่อนเลยรีบมาดู ร้อยวันพันปีนายน้อยเสือแห่งตระกูล อัฒนันตกูล เคยจะปรึกษาเพื่อนแบบนี้ที่ไหน
"น้องชื่ออะไรคะ"
"มะนาวค่ะ"
"พี่ชื่อคินหนะ อยากกินมะนาวจังเลย ว่าแต่มะนาวลูกนี้จะเป็นมะหนาวเปรี้ยวรึหวานน๊า"
พูดจบคินก็ฟุบหน้าซบภูเขาไฟสองลุกของน้องมะนาวทันที
“คริ คริ พี่คินหนะ มะนาวจั๊กจี้นะคะ ดูซิอายคนอื่นเขา พี่คินขา”
เสือมองภาพเพื่อนนัวเนียสาวอย่างปลง ๆ เอาไปก็ไม่เสร็จแถมค้างกว่าเดิมอีก แม่ง! ยัยดำ อย่าให้เจอนะ ทำฉันเป็นแบบนี้ เพราะเธอคนเดียวเลย !!! เสือสบถในใจ
"แม่ง!!! กุไปตรวจร้านล่ะ เต็มที่เลยนะ"
"อ้าว ทิ้งเพื่อนเฉยเลย" กราฟตะโกนตามหลัง
แปะ แปะ แปะ!“นี่หล่อน! เธอควรไปเรียนการแสดงนะ เกรดน่าจะสูงเชียว ตอแหลได้ใจฉันจริง จริง หึ! ”แพรวาที่มองดูอยู่นานอดใจไม่ไหวที่จะเข้าไปพูดกับนาเดียร์“นี่แก!’“หยุด! ถ้าเธอกล้าตบแฟนฉัน ไม่รับประกันนะว่าศพเธอจะสวยรึป่าว ”ฟาร์มที่เห็นสาวเจ้าง้างมือเตรียมตบแฟนสาวของตนก็เข้าไปบังร่างเธอไว้ทันทีก่อนจะพูดเสียงเหี้ยมขู่เจ้าตัวออกไป“กรี๊ด ไอ้พวกโง่!”นาเดียร์กระทืบเท้ากรีดร้องแหลมสูงก่อนจะเห็นซ้ายหันขวาก็เห็นแต่คนที่หัวเราะยิ้มขบขันให้ตนจึงรีบก้มคว้ากระเป๋าแล้วรีบเดินแกมวิ่งออกไปอย่างอับอาย“เสือ”“หื้ม ว่าไงครับ!”เมื่อขึ้นมาบนรถหรูน้ำฟ้าจึงเป็นฝ่ายเปิดบทสนทนาอย่างทนไม่ไหวที่เสือเอาแต่เงียบและตั้งหน้าตั้งตาขับรถไม่พูดไม่จา“เธอเป็นแฟน...”“อดีต! ช่างเถอะอย่าพูดถึงคนอื่นเลย”ทันทีที่รถจอดที่ลานจอดรถพิเศษของคนโดหรูของตน ร่างสูงรีบวาดเท้าลงจากรถอ้อมไปเปิดประตูให้ร่างบาง และเหมือนน้ำฟ้าจะโอ้เอ้ไม่ทันใจเขาแขนแกร่งจึงเข้าช้อนอุ้มร่างบางขึ้นในอ้อมแขน“ว๊าย คนบ้าทะทำอะไร”น้ำฟ้าที่ไม่ทันตั้งตัว มือวาดโอบกอดรอยลำคอหนาอย่างตกใจ“เธอช้าอ่ะ ฮื้ม”เสืออดที่จะก้มหน้าลงไปหอมฟัดแก้มหอมนุ่ม ของน้ำฟ้าไปมาอย
“เสือ เดี๋ยวสายแล้วหยุดก่อนคนบ้า! ฟ้าจะโกธรแล้วนะ”“ครับ ๆ พอแล้วครับ ม๊วฟ ฮื้ม”ก่อนที่จะก้าวออกจากห้องเสือฉุกคิดขึ้นได้ว่าข้าวของของหญิงสาวที่ตนให้ลูกน้องไปกวาดซื้อกลับมายังอยู่อีกห้องจึงจับจูงน้ำฟ้าให้เดินไปดูเผื่อมีของจะเอาไปที่มหาวิทยาลัยด้วยน้ำฟ้าเดินตามไปยังทิศทางที่เสือจับจูงอย่างงง ๆ ก่อนจะเบิกตากว้างวิ่งถลาเข้าไปจับดูข้าวของที่วางกองอยู่บนเตียง“มาอยู่นี้ได้ยังไงกัน ทุกชิ้นเลย เสือ”น้ำฟ้าเงยหน้าขึ้นมองเสือพร้อมกับใบหน้าที่เต็มไปด้วยคำถาม“อื้ม ฉันว่ามันคงสำคัญกับเธอเลยตามไปซื้อมาเก็บไว้”เมื่อได้ฟังคำตอบน้ำฟ้าถึงกับน้ำตาซึม ถลาลงจากเตียงวิ่งไปกอดร่างหนาแน่น ก่อนจะผละแล้วเขย่งเข้าขึ้นจูบปลายคางหนา แล้วรั้งคอเสือให้ลงมารับจูบหวาน ๆ จากเธอเป็นการขอบคุณ“ขอบคุณนะคะ อื้ม อ๊า หือ”เสือปลดมือน้ำฟ้าออกจากคอก่อนจะก้มกระซิบชิดปากอิ่ม ส่งยิ้มกรุ่มกริ่มบาดใจน้ำฟ้าเป็นการทิ้งท้าย“พอก่อนคนดี เดี๋ยวไม่ได้ไปเรียนกันพอดี”สิ้นเสียงเขาเป็นน้ำฟ้าที่เขินอายเสียเอง หน้านวลแดงก่ำอย่างห้ามไม่ได้ ก่อนที่มือใหญ่จะคว้าฉวยข้อมือเล็กเดินประคองโอบเอวออกไปไม่หางณ มหาวิทยาลัยร่างสูงเจ้าของใบหน้าหล่อเ
“ครับคุณแม่!”“เจ้าตัวดี บอกมานะเอาลูกสาวเขาไปกกไว้ที่ไหน หน็อยเอาเงินฉันมาใช้หนี้ฉันหรอฮ่ะ! ลูกเขามีพ่อมีแม่นะ ถึงกับยอมเสีย 10 ล้านนี่! รีบพาเธอมาหาพ่อกับแม่เลยนะ แม่อยากเห็นหน้าลูกสะใภ้แล้วล่ะ ”“โธ่! คุณหญิง นึกว่าเรื่องอะไร ตกใจหมดเลย”เสือที่กำลังไล้นิ้วไปมาบนแขนกลมกลึงเนียนนุ่มของน้ำฟ้าที่หลับพริ้มอยู่บนตักแกร่งของตนยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี“ครับ ๆ ได้ครับคุณหญิง ไว้ว่าง ๆ ผมพาเข้าไปนะครับ”หลังวางสายเสืออดที่จะหัวเราะกับความตื่นเต้นของมารดาไม่ได้ ก่อนจะก้มลงไปสูดดมแก้มนุ่มใสหนัก ๆ พร้อมฟัดไปมาอย่างนึกหมั่นเขี้ยว“อื้อ อย่ากวน”น้ำฟ้ารู้สึกราวมีอะไรเปียกชื้นมายุ่มย่ามกับแก้มของตนจึงพลิกตัวไปอีกด้านก่อนจะยกมือขึ้นเกี่ยวกอดเอวสอบอย่างไม่รู้ตัว“อื้ม! กรอด ยัยแม่มดขนาดหลับยังก่อกวนฉันได้นะ ฮื้ม”เสือกำมือแน่นอย่างพยายามระงับอารมณ์ปวดตุบ ๆ ที่บริเวณกึ่งกลางกายแกร่ง ก่อนจะอดใจไม่ไหวก้มลงไปฟัดแก้มหนุ่มพักใหญ่ก่อนจะใช้ฟันคมงับกัดเบา ๆ อย่างหมั่นเขี้ยว…..“น้ำฟ้า ๆ ตื่นมากินข้าวก่อนเร็ว”“อื้ม อื้อ เมื่อยชะมัด”“มานี่เร็วเข้า”น้ำฟ้าวาดขาลงจากเตียงทั้งที่ไม่ลืมตา ก่อนที่จะปรือตาน้อย ๆ เ
เสือที่รู้สึกตัวตื่นมาในตอนสายของวัน ตาคมหรี่ลงเมื่อแสงสว่างที่เล็ดลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาแยงเข้าตาคมอย่างจัง ก่อนที่ตาจะเสมองร่างบางที่ตนนอนกกกอดมาทั้งคืน พลันปากหนายกยิ้มขึ้นอย่าพอใจอดที่จะก้มลงไปหอมแก้มเนียนใสของสาวเจ้าไม่ได้“อื้อ จะนอน”น้ำฟ้าพลิกหลบหนวดแหลมที่ทิ้มหน้าตนไปอีกด้าน“น่ารักจริง ๆ”ก่อนจะอดใจไม่ไหวก้มลงไปไล่จูบตามลาดไหล่เนียนจนพอใจก็ ผละไปอาบน้ำชำระร่างกายให้สดชื่น เสร็จแล้วก็ออกไปห้องทำงานจัดการสั่งลูกน้องให้ไปสืบว่าน้ำฟ้ามีเรื่องจำเป็นอะไรต้องใช้เงินจนต้องเอาของออกมาขาย และมาทำงานเปลืองเนื้อเปลืองตัวนุ่งน้อยห่มน้อยที่ร้านของตน ซึ่งทำให้เขาโกธรเป็นอย่างมากแต่ก็เลือกที่จะใจเย็นที่สุดจะไม่ทำให้เธอต้องร้องไห้เสียใจกับการกระทำของตนอีกแล้ว และจะไม่ยอมให้เธอต้องห่างจากเขาแม้วินาทีเดียวตอนนี้เขารู้ใจตัวเองแล้วว่าขาดเธอไม่ได้ ‘ยัยน้ำฟ้า ยัยลูกเป็ดขี้เหร่ของเขา’ คิดถึงตรงนี้และย้อนคิดไปถึงจุดเริ่มต้นความสัมพันธ์ของเขาและเธอก็หัวเราะน้อย ๆ ออกมากับความตลกของโชคชะตาของเขาและเธอ“อื้อ ปวดชะมัด ซี๊ด”น้ำฟ้ารู้สึกร่างกายผ่านการใช้งานมาอย่างหนักราวกับโดนของหนักทุบเข้าที่เอวบางของเธออย
“ห๊ะ เธอเป็นเด็กนายไม่ใช่หรอไปทำอะไรตรงนั้นกันเล่า”อาร์ตได้แต่งุง ก่อนจะถูกผู้เป็นนายเรียกให้เข้าไปในห้องทำงาน“ไอ้อาร์ต เกิดอะไรขึ้นกันทำไมวันนี้ในร้านดูเสียงดังฮือฮายิ่งกว่าทุกวัน”“เอ่อมีพีอาร์มาใหม่ครับนาย”“อ๋อ คงแจ่มเลยละสิ”“อะเอ่อ”อาร์ตตะกุกตะกักจะให้ตอบว่าอะไรดีละ ถ้าตอบไปแล้วนายรู้ว่าเป็นใครคงไม่พ้นถูกกระทืบเป็นแน่เผลอ ๆ คงไม่แคล้วถูกไล่ออกเป็นแน่“มึงจะตะกุกตะกักทำไมว่ะ”“เอ่อ คือคุณน้ำฟ้าหนะครับนาย”“อะไรนั่นมันเมียกู”ก่อนที่จะฉุกคิดขึ้นมากรามแกรงก็บดกันแน่น หน้าตึงขึ้นมาทันที“มึงอย่าบอกนะว่าน้ำฟ้าคือพีอาร์คนใหม่”“คะครับ”“แม่งหาเรื่อง ไปเลยมึงไปบอกพี่พนาทำยังไงก็ได้ห้ามให้ใครหน้าไหนจับตัวเมียกู ”“ครับ ๆ”คล้อยหลังลูกน้องเสือก็สืบเข้าไปยังกระจกเพื่อมองหาแม่ตัวดี พลันสายตากวาดไปเห็นร่างเย้ายวนที่สวมใส่ชุดทั้งรัดแน่น ทั้งสั้นจู๋ กำลังวาดลวดลายยั่ยยวนกลางเวที มือแกร่งกำแน่น กรามแกร่งถูกบดจนขึ้นเป็นสันนูน“แม่ตัวดี โดนแน่! กล้าไปเต้นยั่วยวนผู้ชายอื่นถามผัวแบบเขารึยัง ให้ตายเถอะ! พ่อจะจับล่อจนฟ้าเหลืองให้ไม่ไปเที่ยวเร่เปิดเนื้อโชว์หนังให้ใครต่อใครได้เห็นอีก ฮึ่ย!”อาร์ตอด
“วันนี้น้ำฟ้าไปไหนมาบ้าง”วัชรพลนั่งยกเหล้าขึ้นดื่มตั้งแต่หัววัน ก่อนจะถามถึงข่าวน้ำฟ้าจากลูกน้องที่ตนนั้นให้ตามเฝ้า หลังจากวันที่ตนหักหายน้ำใจของเธอวันนั้นเขาก็ไม่สามารถข่มตาหลับอย่างสนิทได้เลย หลับตาทีไรเห็นแต่ภาพใบหน้าที่อาบชุ่มไปด้วยน้ำตาและเนื้อตัวที่สั่นเทาราวกับลูกนกของเจ้าตัว และแม้แต่ที่มหาลัยจากที่แต่ก่อนจะถูกสายตากลมโตของเจ้าหล่อนเฝ้ามองวันนี้กลับเมินกันเสียได้ มันน่าน้อยใจนัก พอได้กันแล้วก็คิดจะทิ้งกันรึไงยัยแม่มด“คุณน้ำฟ้าหลังแยกจากเพื่อนเธอก็ไปห้างครับเห็นหอบของเข้าไปร้านรับจำนำของแบรนด์เนมครับ”“ฮึ ร้านจำนำของแบรนด์เนมหรอ ” วัชรพลขมวดคิ้วมุ่น น้ำฟ้าไปร้านจำนำ ไปทำไมกันเมื่อเห็นเจ้านายหนุ่มขมวดคิ้วสงสัยจึงไม่รอช้า รีบรายงานต่อทันที“เจ้าของร้านบอกว่า เจ้าของต้องการขายเพราะเดือดร้อนเรื่องเงินครับ”“เดือดร้อนเรื่องเงิน”เมื่อได้รู้ในสิ่งที่ร่างบางทำก็สะบัดมือเบา ๆ เป็นการบอกลูกน้องว่าเขานั้นต้องการอยากอยู่คนเดียว น้ำฟ้าเดือดร้อนเรื่องเงินจนต้องเอาข้าวของออกมาขายเลยหรอ“เดี๋ยวรวิชช์ ไปซื้อของที่น้ำฟ้าเอาไปขายมาไว้ให้หมด”“เอ่อ ครับนายน้อย”“หึ! มีผัวรวยขนาดนี้ทำไมเจ้าตัวไ