เส้นทางความรักของเขาและเธอเกิดจากเหตุการณ์ One Night Stand เพียงแค่คืนเดียว
Lihat lebih banyak@ อดีตเมื่อสามปีก่อน
“เฮ้ย /เฮ้ย กูไม่ได้ตาฝาดไปใช่ไหม” เสียงร้องอุทานด้วยความตกใจของเพื่อนสนิทของเสือ หนุ่มวิศวะผู้มีใบหน้าหล่อเหลาราวกับเทพบุตร ฉายานาม (โพผัวของเด็กมอ K)
ชายหนุ่มที่ไม่เคยชายตาแลมอง หรือเข้าใกล้ผู้หญิงคนไหนมาก่อนในชีวิตกำลังยืนจูบกับผู้หญิงกลางผับดัง
“อื้ม!!” เสียงครางในลำคอของผู้หญิงหน้าตาสะสวยดังขึ้น มือเล็กทุบหน้าอกแกร่งให้ผละจูบออกจากเธอ เพียงแค่ใบหน้าหล่อเหลาของเสือผละจูบออก ร่างบางถึงกับรีบกอบโกยอากาศเข้าไปในปอดทันที
“อ่อนว่ะ” เสียงทุ้มต่ำของชายหนุ่มเอ่ยบอกกับหญิงสาวตรงหน้า ตาคมจ้องมองหน้าเธอแทบไม่ละสายตา ผู้หญิงใบหน้าสะสวย ใบหน้ารูปไข่ ดวงตากลมโต จมูกเป็นสันรับกับรูปหน้า ปากอมชมพูที่หวานละมุนจนเขาติดใจ
“ไม่ได้อ่อนสักหน่อย จูบใหม่สิ” เมื่อเห็นว่าชายหนุ่มยังคงยืนนิ่งไม่ตอบโต้ หรือดึงเธอเข้ามาจูบ หญิงสาวจึงเขย่งเท้าใช้มือรั้งท้ายทอยของผู้ชายตรงหน้าเข้ามาประกบปากจูบอีกครั้ง
“ยายใบบัวแกทำอะไร / ใบบัว” เสียงอุทานดังของเพื่อนรักหญิงสาวดังขึ้นจากด้านหลัง เมื่อเห็นว่าเพื่อนรักเดินออกจากโต๊ะไปนาน จึงเดินตามมาดูเพื่อนรักที่กำลังเมามาย
เพียงแค่ใบบัวถูกเพื่อนรักท้าทายให้เดินเข้าไปจุ๊บรุ่นน้องคนดังของมหา’ลัย แต่ภาพที่เพื่อนของหญิงสาวเห็นคือ ใบบัวกำลังจูบดูดดื่มกับรุ่นน้องหนุ่มตรงหน้า ร่างกายของทั้งสองแทบหลอมละลายเป็นคนเดียวกัน
“พวกแกกลับเลย ฉันจะไปกับคนนี้” นิ้วเรียวจิ้มที่หน้าอกแกร่งของชายหนุ่ม เธอหันไปบอกกับเพื่อนรักทั้งสองที่กำลังยืนมองตาค้าง
“งั้นก็ไป” เพียงแค่หญิงสาวหันไปบอกเพื่อนรักตัวเอง ร่างสูงของชายหนุ่มที่ถูกเธอจู่โจมจูบรั้งข้อมือเล็กเข้าไปหาตัว สนองความต้องการของหญิงสาวและตัวของเขาเอง
“ไอ้เสือ มึงเอานี่ไปด้วย” ทรอยเพื่อนสนิทของชายหนุ่มเดินเข้าไปใกล้เพื่อนตัวเอง ก่อนที่เขาจะหย่อนอะไรบางอย่างใส่กระเป๋ากางเกงยีนด้านหลังของเสือ
ภายในผับที่มีผู้คนเข้ามาใช้บริการมากมาย ร่างสูงโปร่งของเสือเดินโอบร่างบางของใบบัวเดินออกทางประตูวีไอพีของผับ เนื่องจากผับนี้เป็นผับของรุ่นพี่ที่สนิทกับเขา จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่เสือจะเดินออกทางนี้ได้
“ใจเย็นสิวะ” ร่างบางเดินนวดนาดออกจากผับโดยมีร่างสูงเดินประคองไม่ห่าง มือเล็กลูบไล้ไปทั่วแผ่นอกแกร่งของเสือที่ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนได้สัมผัส หรือได้เห็นด้านใน คงเป็นเธอคนแรกที่ได้สัมผัสร่างกายของเขา
“อื้ม!! หอมจัง” ใบหน้าสวยโน้มตัวไปสูดดมกลิ่นกายของชายหนุ่มที่หอมจนเธอแทบอดใจไม่ไหว และด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่มีอยู่ในร่างกายจำนวนมาก ทำให้เธอกล้าทำให้สิ่งที่ตัวเองคิด และต้องการออกมาจนหมด
“แม่ง!! ของขาดมาจากไหนวะ” เสือกัดฟันเปล่งเสียงทุ้มออกมาจากลำคอ ท่าทางและแววตายั่วยวนของหญิงสาว แทบทำให้สติของเขากระเจิดกระเจิง
“ขึ้นรถ!!” เสียงทุ้มต่ำเอ่ยสั่งร่างบางที่ยังคงยืนทำตาปริบ ๆ มองหน้าเขาอยู่ ไม่ยอมก้าวขึ้นรถในขณะที่เสือเปิดประตูให้
“จูบฉันหน่อยสิ” สองแขนยกมือขึ้นโอบรอบคอแกร่ง ท่าทางออดอ้อน อีกทั้งยังรู้สึกติดใจรสจูบของชายหนุ่มจนแทบไม่อยากห่างตัวเขา
“หึ!! แม่ง เอาตรงนี้เลยดีมั้ย” ริมฝีปากของเสือถูกตะโบมจูบจากหญิงสาวอีกครั้ง จูบเงอะงะของใบบัวสร้างความหงุดหงิดใจให้กับชายหนุ่มไม่น้อย ผู้หญิงคนนี้ดูทรงแล้วน่าจะร้อนแรง และคงผ่านผู้ชายมาเยอะ
“อื้ม!!” มือหนาจับเอวบางเอาไว้ไม่ให้เธอล้ม แผ่นหลังหนาแนบกระจกรถของตัวเอง ปล่อยให้ผู้หญิงคนนี้จู่โจมเขาโดยที่ชายหนุ่มไม่ผลักออกแต่อย่างใด
หลังจากที่เสือจัดการกับความดื้อของหญิงสาวให้ยอมขึ้นรถกลับมาที่คอนโดกับเขาได้ ก็เล่นจนปากของเขาแทบเปื่อยกับรสจูบของเธอ
“หยิบคีย์การ์ดในกระเป๋ากางเกงดิ” ร่างสูงสั่งร่างบางที่อยู่ในในอ้อมอกในท่าเจ้าสาว ล้วงคีย์การ์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงด้านหลัง เธอทำตามคำสั่งเขาอย่างว่าง่าย แต่ที่ไม่ง่ายคือสัมผัสวาบหวิวที่ชายหนุ่มรู้สึก
“ตรงนี้เหรอ”
“ไม่ ไม่ใช่” มือเล็กพาดไปโดนตัวตนของชายหนุ่มจนแทบเผลอครางออกมา ขัดกับร่างบางที่ยังคงทำท่าทางบ้องแบ๊ว จนเขาแทบอยากกดจมลงเตียง
“เจอแล้ว” น้ำเสียงดีใจของคนเมา เมื่อล้วงหาคีย์การ์ดเจอ เธอแตะคีย์การ์ดเข้าไปภายในห้องโดยมีชายหนุ่มยืนกัดฟันข่มอารมณ์ของตัวเองเอาไว้เงียบ ๆ
เมื่อประตูเปิด ร่างสูงโปร่งของเสือรีบเดินเข้าไปภายในห้อง เขาใช้เท้าถีบปิดประตูเสียงดังลั่น และรีบเดินเข้าไปภายในห้องนอนของตัวเองทันที
เวลามักผ่านไปเร็วเสมอ ตอนนี้ตะวันเรียนจบเรียบร้อยและตอนนี้เธอกำลังทำงานที่บริษัทของพ่อพายุโดยมีข้อแม้ว่าห้ามให้ใครรู้ความสัมพันธ์ของเธอกับลูกชายเจ้าของบริษัทในทุกคนในบริษัทรู้จะมีก็แต่เจ๊ซินดี้ที่เธอเคยฝึกงานด้วยส่วนพายุตอนนี้เขาขึ้นปีสองแล้วและวันหยุดเขาก็มักจะเข้าไปศึกษาดูงานที่บริษัทของพ่อตัวเองตามคำสัญญาที่เคยให้เอาไว้กับผู้เป็นพ่อ “ตะวันเสร็จรึยัง” เสียงพายุตะโกนเรียกชื่อตะวัน วันนี้คือวันหยุดสุดสัปดาห์ที่เขาและเธอนัดไปกันเที่ยวทะเลซึ่งตอนนี้คนตัวเล็กยังไม่เดินออกมาจากห้องนอน “มาแล้ว มาแล้ว เร่งจังเลยนะ” เสียงหวานวิ่งออกมาจากห้องนอน สายเดี๋ยวคล้องคอลายลูกไม้บวกกับกางเกงยีนขาสั้นอวดเรียวขาสวย ทำให้พายุเริ่มคิ้วขมวดกันเป็นปมกับการแต่งตัวของเธอ “ไปเปลี่ยนชุด” “จะไปชุดนี้” “ตะวัน!!” “มันไม่ได้โป๊อะไรเลยนะ” ตะวันก้มมองตัวเอง เธอไม่ได้แต่งตัวโป๊จนเกินงามแต่พายุมักจะหวงจนเกินเหตุ เมื่อเห็นว่าคนตัวโตเริ่มหงุดหงิดตะวันรีบเดินไปคล้องแขนอย่างเอาใจก่อนจะดันแผ่นหลังของเขาให้เดินออกจากห้อง
“วันนี้ดูอารมณ์ดีเชียวนะ” เสียงแบงค์เอ่ยทักพายุคนแรกที่เห็นเขาก้าวขายาวเข้ามาภายในอาคารเรียนด้วยใบหน้าที่สดชื่น “กูละสงสารพี่ตะวันจริง ๆ ที่จริงพี่เขาควรจะโกรธมึงนะ” เรียวพูดขึ้นเมื่อเห็นหน้าของพายุ “กูว่าแปลกนะ ผู้หญิงอะไรไม่หวงผัวตัวเองสักนิด” เป็นภัทรที่เอ่ยขึ้นมา คิ้วเข้มขมวดเป็นปมเขากำลังครุ่นคิดถึงนิสัยของผู้หญิงที่เคยเจอมา ไม่เคยมีใครเหมือนพี่ตะวันเลยสักคน “ยังไงวะ” “ไอ้พายุ มึงคุยกับพี่ตะวันเรื่องรูปในเพจรึยัง” “อืม” “แล้วพี่ตะวันเขาว่าไงบ้าง” “ไม่ได้ว่าอะไร” “พวกมึงเห็นไหม? กูว่าแปลก ไอ้แบงค์มึงคิดแบบกูรึเปล่า” แบงค์ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เกิดฉงวนใจขึ้นมาตามคำพูดของภัทรซึ่งแน่นอนว่าเขาและภัทรเป็นเสือผู้หญิงเช่นเดียวกัน “อืม แบบนี้กูก็ว่าแปลก เป็นผู้หญิงคนอื่นวีนแตกไปแล้ว” มือหนาอกขึ้นลูบคางของตัวเองอย่างครุ่นคิดถึงสาเหตุ ทำให้พายุเริ่มรู้สึกตามที่เพื่อนทั้งสองของตัวเองพูดขึ้น ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาเขาและเธอไม่เคยทะเลาะเรื่องผู้หญิงเลยส
เย็นวันนั้นพายุไลน์บอกตะวันให้มาหาที่คณะ เพื่อรอเขากลับคอนโดพร้อมกันเนื่องจากอาจารย์ปล่อยเลต ทำให้เขาไม่สามารถไปรับเธอได้และเขาก็ไม่อยากให้เธอกลับคอนโดเพียงลำพัง “งานดี” ไวน์ที่อาสารอเป็นเพื่อนตะวันที่ลานคณะวิศวกรรม ทั้งสองซื้อลูกชิ้นและน้ำปั่นมากินเมื่อรู้สึกหิวพร้อมกับหันไปมองผู้ชายที่เดินผ่านไปมาอย่างอารมณ์ดี “ดีแก” หนุ่มน้อยหน้าตี๋ที่พึ่งเดินผ่านทำให้ไวน์และตะวันหันขวับไปมองทันที ความน่ารักของเด็กหนุ่มที่พึ่งเดินผ่านไป “พ่อของลูกฉัน” “แต่แกไม่มีมดลูกนะวิวัฒน์” “พูดแบบนี้ ตบกันไหม? เพื่อนก็เพื่อนเถอะ” ไวน์ลุกขึ้นยืนเท้าสะเอวหาเรื่องตะวัน เรียกเสียงหัวเราะจากตะวันได้เป็นอย่างดี เสียงหัวเราะใสของตะวันทำให้พายุที่กำลังลงมาจากตึกรับรู้ได้ว่าเธออยู่ตรงไหน เขาเดินไปตามเสียงหัวเราะเรื่อย ๆ จนเห็นแผ่นหลังบางของตะวันนั่งอยู่กับเพื่อน“น่ารักจังเลย ชื่ออะไรคะ” หนุ่มตี๋คนเดิมเดินผ่านทำให้ตะวันอดไม่ได้ที่จะเอ่ยแซวเพื่อขิงเพื่อนรักอย่างไวน์ ที่กำลังทำหน้าเหมือนคนเห็นผีอยู่ตรงข้ามเธอ“เป็นอะไร? ทำหน้าเหมือนคนเห็นผี” คิ้ว
“พายุเสร็จรึยัง” เสียงเรียกพายุดังขึ้น วันนี้คือวันเปิดภาคเรียนของตะวันและพายุ หลังจากฝึกงานเสร็จตะวันต้องเข้าไปทำโปรเจคจบและเรียนเพิ่มในมหาลัยก่อนจะจบการศึกษา วันนี้พายุใส่เสื้อช็อปสีแดงเลือดกับกางเกงยีนพอดีตัวสีดำกำลังเดินออกมาจากห้องนอน ดวงตากลมโตของตะวันมองดูความหล่อเหลาของพายุจนลืมเวลา พายุนับวันยิ่งทวีความหล่อขึ้นหลายเท่าตัวบวกกับช็อปแดงที่เขาใส่อยู่ยิ่งทำให้เขาหล่อมากขึ้น “เป็นอะไร” “ปะ เปล่า” “ก็เห็นอยู่ ยืนคิดอะไร” พายุที่เห็นตะวันนิ่งไป เขาเดินเข้ามาใกล้เธอ หลุบตาต่ำมองคนตัวเล็กตรงหน้าด้วยความสงสัย “ไม่มีอะไรหรอก รีบไปกันเถอะ”พายุขับรถมาส่งตะวันที่คณะของเธอก่อน รถยนต์คันหรูจอดสนิทหน้าคณะนิเทศของตะวัน ร่างบางประหม่าเล็กน้อย เมื่อมองออกไปด้านนอกของรถมีแต่คนมองเข้ามา“ทำไมมีแต่คนมอง”“......”“หรือว่านายมารับสาวที่คณะนี้บ่อย” เมื่อได้ยินประโยคของตัวเอง ทำให้พายุถึงกับถอนหายใจเฮือกใหญ่กับความคิดของเธอ“......”“นี่นายเบื่อฉันแล้วเหรอ? ถึงได้ถอนหายใจแบบนี้”“ใกล้จะเป็นเมนส์ใช่ไหม” พายุพูดออกมา
“พ่อ” หลังจากกลับมาจากบ้านตะวัน พายุรีบเดินทางมาหาผู้เป็นพ่อของตัวเองที่บริษัททันทีด้วยความรีบร้อน ร่างสูงเดินก้าวเข้าไปในห้องทำงานโดยไม่รอให้พ่อของเขาอนุญาต ชายสูงวัยที่กำลังนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่กับกองเอกสารบนโต๊ะทำงาน เงยหน้าขึ้นมามองลูกชายของตัวเองที่เดินปรี่เข้ามา “มีอะไร” น้ำเสียงเรียบเฉยเอ่ยถามลูกชายตัวเอง เขามองหน้าลูกชายของตัวเองด้วยแววตาอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด “พ่อ” พายุเอ่ยเรียกพ่อของตัวเองอีกครั้ง ใบหน้าหล่อเหลาเลิ่กลั่กเพราะเขาไม่รู้จะพูดอย่างไรกับพ่อตัวเองแต่น้ำเสียงที่เปล่งออกมาของพายุ ทำให้ผู้เป็นพ่อรับรู้ได้ถึงความเปลี่ยนแปลงบางอย่าง “ว่า” “พ่อไปขอตะวันให้ผมหน่อยสิ” “คิดยังไง ถึงได้มาขอร้อง” “ที่บ้านของตะวันเขาถือเรื่องนี้” ร่างสูงปรี่เดินเข้าไปนั่งเก้าอี้ตรงข้ามกับผู้เป็นพ่อด้วยแววตาที่อ่อนลงอย่างเห็นได้ชัดเช่นกัน พายุและพ่อของเขาเริ่มทำตัวเลิ่กลั่กใส่กัน “แกยังเห็นฉันเป็นพ่อ?” น้ำเสียงเรียบเฉยเอ่ยถามลูกชายของตัวเองด้วยความน้อยใจไม่น้อย
“เธอก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าฉันกับพ่อไม่ถูกกัน” หลังจากที่ทานอาหารเย็นเสร็จเรียบร้อย ทุกคนก็แยกย้ายกันพักผ่อน พายุพูดขึ้นเมื่อทั้งสองอยู่ด้วยกันสองคนในห้องนอนของตะวัน “ฉันรู้แต่นายควรให้เกียรติครอบครัวฉันนะ นายจะมาขอลูกสาวคนอื่นด้วยตัวเองไม่ได้” “แต่” “ถ้าเกิดนายเป็นพ่อที่มีลูกสาว วันหนึ่งเกิดผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้มาขอลูกสาวนายแบบนี้ นายจะว่าไง” คิ้วเข้มขมวดกันเป็นปมเมื่อเขาคิดตามคำพูดของตะวัน “ไม่คิด!!” “ห๊ะ!!ทำไมนายเป็นคนแบบนี้พายุ” “ไม่คิด เพราะถ้าเกิดมีลูกสาวจะไม่มีวันนั้นที่ลูกจะมีแฟน เพราะฉันเลี้ยงเขาให้สุขสบายไปทั้งชีวิตได้” ทำพูดของพายุทำให้ตะวันกุมขมับของตัวเองทันที นี่ขนาดยังไม่มีลูกสาวเธอก็เริ่มสงสารขึ้นมาจับใจ ถ้าเกิดพายุมีลูกสาวขึ้นมาจริง ๆ เธอเชื่อว่าเขาจะทำให้สิ่งที่ตัวเองเคยพูดเอาไว้“เฮ้อ!!ฉันเหนื่อยจะพูดเรื่องนี้กับนาย เอาเป็นว่าฉันต้องการในสิ่งที่ฉันพูด”“ตะวัน” ตะวันเดินหนีเข้าไปในห้องน้ำทันที เธอแค่อยากให้พายุทบทวนตัวเองมากขึ้น เขาจะทำอะไรด้วยตัวเองแบบนี้ไม่ได้อย่างน้อยเขาก็ยังมีพ่
Komen