Chapter 17

“TOTOO ba? Sabi ni Michaela, aalis ka na raw?”

Umaga noon at paalis na sana si Sahara ng bahay pero nagulat siya nang sa pagbukas niya ng pinto ng kanyang kuwarto ay naroon si Max sa labas na naghihintay sa kanya. Nilampasan niya ito at nagtuluy-tuloy siya pababa ng hagdan. 

“Bakit ka aalis? Para makaiwas sa akin?”

Ayaw magpaapekto ni Sahara sa ganoong klaseng ngiti at ganoong klaseng titig ni Max. Sa halip na pumunta sa kusina para sana kumuha ng isang bote ng tubig ay tumuloy na siya sa sala pero bago pa man niya mahawakan ang doorknob ay naroon na agad sa harap niya si Max. 

“Paggising ko sa umaga, nakaalis ka na. Pagdating mo sa gabi, tulog na ‘ko. Sinasadya mo bang hindi tayo magkita?”

“Obvious naman, diba?” Kung noon ay napapaikot siya nito, iba na ngayon. 

Halatang nagulat si Max pero natawa ito pagkatapos. “Uy, ang taray ng baby ko.”