Chapter 52

“THANK you.”

“You’re always welcome, Sahara. You know that,” mahina niyang sabi rito. 

Nakatayo lamang si Ace sa harap ni Sahara, na nakasandal na sa pinto ng townhouse. Hawak ng isa niyang kamay ang baywang nito para alalayan ito sa pagtayo. 

“Thank you uli.”

“You’re welcome uli,” he said, smiling. 

Ace could smell her minty breath, as well as her sweet perfume. Nakatingala ito sa kanya upang matingnan siya nito nang diretso sa mata. Ang ilaw lamang mula sa poste sa labas ang pinanggagalingan ng liwanag nang mga oras na iyon kaya kailangan niyang ilapit ang sarili sa dalaga para makita ito nang maigi. 

“Good night, Sahara.”

“Good night,” ulit nito.

Mas malakas ang kabog ng kanyang puso kaysa sa normal nitong pagpintig at hindi niya maintindihan iyon kung bakit. Dahil ba sa kalasingan? Sa pagod? Sa antok? O t