“W-WHAT’s going on?” Kunut-noong bungad ni Ace pagpasok na pagpasok niya sa location ng photoshoot. Nagrenta sila ng isang inn and restaurant sa bulubunduking bahagi ng Antipolo. It was a country-style Inn, makaluma, at halos lahat ng kagamitan ay gawa sa kahoy. Everything about the place actually reminds him of Baguio – the feel, the warmth of the people, the cold weather.
Abala ang lahat ng staff niya – mga photographer, ilang representative ng kliyente nilang clothing line, at iba pa para sa mga equipment, wardrobe at makeup. Lahat gumagalaw, lahat ay mabilis ang mga galaw dahil hinahabol ng mga ito ang napakagandang palubog araw, na kinakailangan sa kanilang photoshoot bilang backdrop.
Malaki ang pagkakangiti ni Agustin nang salubungin si
“Kuya Lucio, may makukuha pa kayang taxi ngayon?” Nanlaki ang mga mata ni Lucio, na siyang bartender ng restaurant. Maliit ito sa kanya, maitim, payat. Masayahin rin ito, mahilig magpatawa na kahit ganoong bumabagyo ay biro pa rin ito nang biro. “Naku ma’am! Wala na po tayong makukuhang taxi, o kahit na anong sasakyan ngayon! Eh kalakas ng ulan o! Tiyak na baha na po sa labas niyan! Kung gusto ninyo, bangka, baka meron akong ma-para riyan sa labas, hehe.”Napangiti siya, maging ang mga kasamahan nito.“Heto oh, kakatext lang ng kapatid ko, bahang-baha na raw ang mga daan papunta dito sa atin sa Antipolo. Kahit nga po ‘yung ibang dapat na mag-che-check out ngayon, ipinagpaliban na lang bukas. Ang mabuti pa, dito na kayo magpalipas ng gabi. Tiyak, bukas e
“ARE we being awkward now?” tanong sa kanya ni Sahara nang namagitan sa kanila ang mahabang katahimikan. “Should we?” balik niyang tanong kay Sahara. She’s sitting on the bed, the one near the window while he’s keeping himself busy with his phone. Umiling ito at napangiti.Napailing na lang siya sa tanong na iyon ni Sahara. Tanong niya iyon sa dalaga noong muli silang magkita ni Sahara sa Subic, nang makipagkita ito sa kanya ilang linggo na ang nararaan at ngayon, ito na ang nagtatanong sa kanya ng ganoon. They should go to bed but neither of them were sleepy. Nagngangalit ang bagyo sa labas at dinig na dinig nila ang hampas ng mga sanga ng p
SAHARA’s lips were warm and soft. He didn’t have to wait long for her to respond because the moment his lips touched hers, her mouth instinctively opened, as if she’s been wanting the kiss as much as he did. All of a sudden, he ended the kiss as if he’d been burned. “I missed you so much, Sahara. Ever since I saw you again, I can’t get you off my head,” he whispered while looking deep into her eyes. With the lamp still in one hand, he caressed her cheek with the other. Her eyes were sparkling against the light. “Alam mo ba kung gaano kahirap para sa’kin na makita ka na may kasamang iba? It was the worst feeling, Sahara. Knowing that you’re with someone else – with someone I knew all my life…alam mo ba kung ano ang gusto kong gawin ‘nung nakita kong kasama mo si…Tito Ric
NANATILIlang si Ace na nakayakap sa kanya pagkatapos ng lahat. Nakahiga na ito sa tabi niya, nakaunan ang ulo sa kanyang balikat na parang bata. “I love you,” she heard him whisper, without looking at her. “You don’t need to say anything now, Sahara. I just feel that I need to tell you that I love you.”Tumagilid siya ng higa para humarap rito. “Pero Ace, napag-usapan na natin ‘to, diba?”“Yes, I know.” Tumagilid rin ito ng higa gaya niya. “Naalala mo ‘yung sinabi ko sa’yo no’n na I’m willing to be your kept lover?” he whispered while his fingers were busy featherly touching her arm. “Well, I still do, Sahara. Kahit habang-buhay.”“Seryoso?” Napangiti siya.“Mukha ba ‘kong nagbibiro?” Pinaseryoso nito ang mukha – kinunot nito ang noo, pinagsalubong ang mga kilay at pinaliit ang mga mata, na
EVERYTHING’s set. Ace called Agustin last night para sunduin sila ni Sahara sa Inn. The plan – tutuloy sila sa airport at lilipad patungong Boracay. He called their hotel, booked a room and probably from there, they could arrange another flight to Palawan or wherever because he’s sure that his Tito Ricky would do everything to find Sahara – and if he discovered that she’s with him, he’s dead.“Come on, let’s have some breakfast first while waiting for Agustin,” bulong niya sa tainga ni Sahara.Tumango ito nang bahagya at ngumiti. Hawak-kamay silang magkatabing naupo sa bar ng Inn. Ipinatong niya ang mga gamit ni Sahara sa ibabaw ng bar counter at iayos niya ang pagkaka-sukbit ng knapsack sa kanyang balikat. Good thing that the entire place was still operating despite what happened. Maaliwalas na ang kalangitan, na parang walang nangyari. Alas siyete pa lamang ng umaga pero abalang-abala na ang lahat
“WELCOMEhome, hija!”“It’s good to be home, Dad!” masayang bati ni Karen sa ama pagdating na pagdating niya sa kanilang mansion. Her Dad was busy reading the newspaper that morning in the garden when they arrived.Mr. Agusto Montinola was balding. Malaki ang tiyan nito at paminsan-minsan ay kailangan na ng alalay dahil hirap nang maglakad sa tuwing inaatake ng arthritis. He’s almost seventy at kung si Karen ang tatanungin, dapat ay mag-retire na ito sa pagne-negosyo.“Akala ko hindi mo na ipapakita sa akin ang apo ko, eh.”“P’wede ba naman ‘yon? Eh ito’ng si Miguel ang susunod sa mga yapak ninyo,” nakangiti niyang sabi. Kinuha niya si Miguel, ang kanyang isang taong gulang na anak sa yaya nito at ibinigay sa ama.Tuwang-tuwa naman ito na binuhat ang unang apo. “At sino pa nga ba? Eh nag-iisang apo ko itong si Miguelito!” Iniupo nito ang
KAREN’Sfather has been a womanizer all his life at hindi na rin niya matandaan kung kailan nagsimulang mawala ang hilig nito sa mga babae. Nevertheless, she was happy about it. Her dad became a more respectable man and a better father. Isa na rin siguro iyon sa mga dahilan kung bakit pinili niya ang baguhin ang sariling buhay at lumagay na sa tahimik.At first, Sebastian was just a challenge for her. Boyfriend ito ng dati niyang best friend, na naging malupit niyang kaaway, at wala siyang hangarin noon kundi ang paghigantihan si Sahara dahil sa pang-aagaw nito kay Ace. She loved Ace more than anybody, more than anything and she swore to her life that she’d do anything to win his heart again.But things changed when she was able to know Sebastian more. He was a good soul and when he learned about her being pregnant, he didn’t think twice in being a part of the whole parenting process. Sinasamahan siya nito tuwing check-ups, sa pa
NAGULATpa si Sahara nang pagkatapos niyang maligo ay nadatnan niya si Ricky na nakatayo sa harap ng pinto ng banyo. He was still wearing his typical office attire, wearing that usual dreamy smile. Alas sais pa lamang ng gabi kaya naman hindi niya inaasahan ang maagang pagdating nito sa kanyang condominium unit, lalo pa’t halos isang linggo na itong hindi nagpapakita roon.“Can I invite my girl to a romantic dinner?”Kumunot ang noo niya. Nilampasan niya si Ricky at humarap sa vanity mirror. “Ano’ng okasyon?” mahina pero matigas niyang tanong.Sa halip na mainis ay napangiti si Ricky. Mabilis itong lumakad palapit sa kanyang likuran. Agad nitong hinapit ang kanyang baywang at inamuy-amoy ang kanyang leeg. “Walang okasyon. I just missed you.”“Paano’ng hindi mo ‘ko mami-miss, halos isang linggo kang hindi nagpakita. Kahit sa office, wala ka man lang pasabi.”