Siete

Halos pabalya kong isinarado ang pintuan ng makauwi ako sa bh. Yung galit ko ay hindi ko alam kung saan ko ipapalabas. Kagaya ng ginawa niya noong una niyang ninakaw ang first kiss ko, ganon rin ang ginawa niya matapos akong laplapin kanina.

Puta talaga, ako naman 'tong si gaga ay nagpatangay sa kanya. Halos putulin na nga niya ang hininga ko dahil ayaw akong bitawan, tapos ganito lang gagawin niya sa'kin?

Curse you to death! Professor Torres.

"Hmm.." Kusa nalang itong lumabas sa bibig ko ng kagatin nito ang ibabang labi ko. Ilang beses ko siyang tinulak, kaso habang tumatagal nadadala na rin ako kaya hinayaan ko na ang kagustuhan ng katawan ko.

Humigpit ang hawak niya sa baywang ko kaya lumabas na naman sa bibig ko ang isang tunog na pinipigilan kong kumawala sa bibig ko. This isn't right, I need to stop her.

Why is this even happening? Babae siya at Babae rin ako.

I'm her student and she's my Professor. Sino lang ba ako?

Isa lang akong hamak na pinanganak na mahirap, habang siya ay pinanganak na may titulo na ata ng mansyon ang pangalan niya.

Buong lakas ko siyang tinulak at iniwas ang labi ko, parehas kaming naghahabol ng hininga. Hindi ko siya matingnan sa mata dahil nahihiya ako.

"Pria"

"P-po?" Kabado man ay sumagot pa rin ako. Pinigilan ko ang kamay niya dahil hindi na maganda sa sistema ko ang marahan niyang paghaplos ng hita ko.

"Anata wa utsukushīdesu[ You're really gorgeous]"

She tucked a strand of hair behind my ear. Alam kong Pulang-pula na ang pisnge ko.

Nag lakas loob ako na titigan ang mga mata niya, nanlumo ako dahil bukod sa malamig niyang awra ay blangko lang ang ekspresyon nito. Bakit kapag hindi ako nakatingin sa kanya yung boses niya ay parang malambing na nang-aakit.

Hindi na ako pinigilan nito ng tumayo na'ko, biglang nag ring ang cellphone niya at mabilis niya lang din itong sinagot. Tahimik lang akong nakamasid sa kanya, I even caught her smiling which she swiftly look from the other side para hindi ko makita.

My heart is banging loudly, if only she could hear it, she'll know that she's confusing my well-being right now. Nang matapos na ito ay lumapit ito sa'kin, ang akala ko nga ay mag-uusap pa kami.

Marami akong gustong itanong sa kanya. Pero pwersahan niya akong pinalabas ng office niya, hindi na ako nakapag react pa, parang wala lang din itong sinaraduhan ako ng pinto. Litong-lito ako at galit na nilisan ang office niya.

She's unbelievable!

Pasalampak akong humiga sa higaan na agad ko ring pinagsisisihan. Gagi ang sakit, nakalimutan kong wala palang foam ang higaan ko. Napatingin ako sa kisame.

Bakit kaya hindi nalang ako naging butike? Tamang kapit-kapit lang sa bubong naghahanap ng makakain.

Tumunog ang mumurahin kong cellphone na nabili ko lang sa badjao. Kahit papaano ay napangiti ako, si Mama tumatawag.

"Mama" Masigla kong wika. Nakarinig agad ako ng ingay, maingay naman talaga sa'min. May nag v-videoke at mga tahol ng aso, tapos tunog ng mga bangkang de makina. Na mi-miss ko na ang magtampisaw sa dagat kasama ang mga kapatid ko.

"Yvon, anak kumusta kana?" Nahimigan ko agad ang pag-aalala nito.

"Ayos lang ako, Ma. Nakapasok ako sa restaurant na pagmamay-ari ng mga magulang ni Winter"

Masaya kong ikinuwento sa kanya ang pagkakaroon ko ng part-time job at ang pagiging scholar ko. Sino bang mag-aakala na makakapag enroll ako sa kursong Nursing? Kung hindi dahil sa mga magulang ni Winter, malamang ay nasa dagat ako ngayon nangigisda kasama si Papa at ang mga kapatid ko.

Halos umabot rin ng isang oras ang tawag bago ako nag-paalam na ibababa ko na. Kakain muna kasi ako bago pupunta sa Wintersea. Tiyak kong maglalaway na naman kasi ako sa mga pagkain ron.

May natira pa namang sardinas kaya nag-saing na ako. Naligo na rin ako para mag t-tootbrush nalang mamaya. Saktong nakapagbihis na ako at nakakain nang may kumatok. Pagbukas ko ay basta nalang din itong pumasok.

"May pagkain ka?" Taka ko siyang tiningnan, talagang dito pa siya nagpunta para maghanap ng pagkain. Prente itong umupo.

"Fara, aalis na ako" Tinignan ko ang sarili sa salamin. Bakit ba kasi ang iksi nitong uniform ni Veronica.

"So?"

"Anong So? Alam mong may trabaho ako, bakit ka nandito? " Isinukbit ko na ang bag na naglalaman ng cellphone at pamalit kong damit, perfume rin saka strawberry lipgloss.

"Kaya ko namang bayaran ang gabi mo roon, magkano ba?" Naiinis na bumaling ako sa kanya, yung pagkakasabi niya kasi para akong bayarang babae na nag t-trabaho sa club. Itinaas nito ang dalawang kamay sa ere, tumawa siya at tumayo.

"Fine, I'll go with you."

"Ano namang gagawin mo doon?"

"Hmm, diving" Sarkastiko nitong sabi.

"Siraulo" Tinawanan lang ako nito saka naunang lumabas, hindi na ako nag reklamo pa nang ihatid ako nito, may Family dinner pala sila kaya naisipan niyang isabay na ako.

Naghiwalay agad kami ng direksyon nang makapasok kami sa Wintersea. Deretso na akong nagtungo sa taas nang matapos kong mailagay sa locker ang mga gamit. Sa room W37 pa rin ako, tahimik akong naghihintay sa pagbukas ng elevator ng mapunta ang tingin ko sa dalawang taong patungo sa direksyon ko.

Kahit kailan ay hindi mawala-wala sa mata ko ang mamangha sa kagandahan niya, parang bawat pagkakataon na nakikita ko siya ay parang bago pa rin sa'kin. Hindi na ako magtataka kung bakit nandito siya, malamang ay ka-date niya ang lalaking mestisong kasama.

I suddenly felt a pang in my heart. Ngumingiti kasi siya habang kausap yung lalaki. Bagay na bagay kasi sila.

Saka nalang ako bababa kapag nandito na yung VIP customer na e ha-handle ko. Hindi ko rin gusto ang emosyong nararamdaman ko ngayon, nasasaktan ako sa hindi malamang dahilan. Tumalikod ako at humakbang palayo, parang ang bigat-bigat ng mga paa ko.

"Suarez"

"Yvon Baby."

Sabay na tawag sa'kin ni Ma'am Dexie at Professor Torres. Dahil si Dexie naman ang amo ko, sa kanya ako lumapit. Lumawak ang ngiti nito, parang hawig niya si Jennifer Lawrence. Ngumiti rin ako at yumuko bilang pagbati. Hindi ko na pinansin yung isa, hindi naman siya yung magbibigay ng sahod ko rito.

"Have you eaten yet?"

"Tapos na po"

Sumimangot naman ito at parang ngumuso pa, hala.

"I cooked a lot of food for the two of us, just in case you hadn't eaten yet, But since you've already eaten, might you accompany me? Let's just chat about your work here. " Nahihiyang napakamot ako ng kilay, hindi naman ako makapag-angal dahil sa kanya nakasalalay ang performance ko rito.

Nakaramdam agad ako ng kaba nang malanghap ko ang pamilyar na pabango. Akala ko naka-alis na sila. Hindi na ako naglakas loob na lumingon dahil alam kong nasa likuran ko lang sila.

"She can't be with you, Dexie. She is my V.I.P waitress, and I am her V.I.P guest. She will serve me." Grabe, diniinan pa talaga ang salitang VIP. I mentally rolled my eyes, kanina lang ang saya-saya niya ah, tapos ngayon parang galit na naman.

"Oh, Tori. Bria is now your VIP waitress. W37 will be served by Yvon. I've already switched their rooms and duty schedules because Veronica is the only one you want to serve you. So, please excuse us. Let's go, Yvon baby" Ilang segundo pa silang nagtitigan dalawa, asar talaga ang matalo.

"Hon"

Nagsalita na ang lalaking kasama ni Professor Torres, parang gusto ko siyang sugurin at ipagsigawan sa mukha niya na iyang maganda at walang hiya niyang nobya ay dalawang beses akong hinalikan.

Pero hindi ko na nagugustuhan ang nararamdaman ko, mas lalo lang itong sumikip. Hindi ko naman dapat maramdaman 'to, pero hindi ko na maintindihan ang sarili ko. Naguguluhan na ako.

"D-Dexie tara na po"

Ako na ang humila sa kanya, dahil parang nagsapakan na sa hangin ang mga tinging ipinupukol nila sa isa't-isa.

"How old are you, Yvon?"

Pagkuway tanong niya, nandito kami sa office niya at pansamantala akong nakaupo sa couch habang siya naman ay kumakain. Tama nga yung sinabi niyang andami niyang niluto.

"19 po" Natigil naman siya sa pag nguya at tinitigan ako na parang biro yung sinabi ko.

"Really? Oh, I forgot Winter and you are pals. You're both the same age, right?"

Tumango-tango ako, nagpunas na ito ng bibig at uminom ng wine. Ang liit lang ng kinain niya.

"Bakit po, mukha na ba akong matanda?"

Halos mabuga lahat ng wine na nasa bibig nito kung hindi niya lang agad naagapang kunin ang table napkin. Akma pa nga akong tatayo para tulungan siya kung hindi lang siya sumenyas na 'wag na. Tumawa pa ito saglit bago nagsalita.

"No, you're grown enough to speak and think. If you only knew, Winter doesn't think that way; that brat is incredibly stubborn. She constantly wanted to be obeyed."

Dexie, kung alam mo lang may pagka-isip bata rin ako minsan.

"Do you have a boyfriend?"

"Wala po"

"Suitors?"

"Wala rin po"

Akala ko ba mag-uusap kami dito tungkol sa trabaho ko? Bakit parang sumabak ako sa interview? Nilagok niya lahat ang natitirang wine sa wine glass.

"It's a good thing that no one will be upset."

Sabay kaming napatingin ni Dexie sa pinto kung saan ay may kalakasan talagang kumatok ang kung sino mang tao na nasa labas. Feeling ko nga sinipa na rin dahil sa pagkalakas, kinakabahan akong tumayo at lumapit sa kanya, baka kasi masamang tao yung nasa labas.

Taliwas sa nararamdaman ko ang nakikita ko sa ekspresyon ni Ma'am Dexie, para siyang natutuwa. Ni hindi nga siya nag-abalang tingnan kung sino ang taong kumakatok, o hindi kaya ang mabahala man lang na baka masira ang pintuan nitong office niya.

Saktong bumukas ang pinto ay siya namang paghila sa'kin ni Dexie, dahilan nang pagkakaupo ko sa kandungan niya. Hindi na ako nakatayo pa dahil mas nanaig na ang takot ko sa taong kaharap namin ngayon.

Her eyes, it's dead shot.

Blanko, hindi ko alam kung galit siya o ano. Parang gusto kong magtago sa likod ni Ma'am Dexie. Natatakot ako, pakiramdam ko kapag nakalapit siya sa'kin ay bibitayin ako hanggang sa ikamatay ko.

Bakit niya naman gagawin iyon?

Aba! Malay ko. Ganon yung nararamdaman ko sa presensya niya, umiwas ako ng tingin. Sa ganoong paraan ay makakaligtas ako sa masamang titig niya.

"Tori, I believe you entered the wrong room and intend to ruin it. What happened to Drent?" Hindi ako gumalaw sa pagkakaupo sa kandungan niya, pakiramdam ko ay baka manghina lang ang tuhod ko at matumba sa taong nasa harapan namin ngayon.

"Suarez, I just have something important to say."

"What exactly is it? We're also discussing something that we'll both enjoy."

"You are no longer a part of this conversation. She is one of my students. Fvck off." Napakapit ako sa laylayan ng uniform ko dahil ramdam ko ang galit niya sa mga salitang iyon, she's out of control again.

"Profanities, and you are not in school to say that." Paano kaya nagagawa ni Ma'am Dexie ang maging kalmado?

"Suarez" Tawag niya ulit sa apelido ko, nakita ko ang mariing pag-pikit nito na ikinakalma ang sarili.

"Tori, you haven't changed at all. You think in a chaotic manner, often swayed by emotions. So you-"

"Don't you dare, Flanco."

Naramdaman ko ang sandaling pagtigil ni Ma'am Dexie, alam kong sa kabila ng kalmado niyang postura ay nakapuslit ang takot niya sa presensyang dala ni Professor Torres.

Nagpunta ako rito para magtrabaho, hindi para halos maihi dahil sa bangayan nilang dalawa. Tumayo ako at agad na yumuko para magpaalam kay Ma'am Dexie dahil may trabaho pa ako. Ilang segundo itong nanahimik bago tumango. Parang gumaan bigla ang atmosphere.

Yumuyukong naglakad ako patungong pintuan ng hindi nag-aangat ng tingin, dahil alam kong may pares ng mata na masamang nakatingin sa'kin.

Tagumpay akong nakalabas, pero agad ring napadaing ng may mga kamay na pwersahan akong hinila hanggang sa mapunta kami sa wala ng masyadong tao.

"Are you insane, Suarez? Do you consider yourself so low enough to accept her offer?" Ang bango niya talaga.

Tanong ko nga sa kanya kung anong perfume niya.

"Anong perfume mo, Ma'am?"

Hala, lumabas bigla sa bibig ko. Yung mata niya, lalong sumingkit. Cute. Ang rupok ko talaga pagdating sa kanya. Ikaw ba naman titigan ng isang Lunabelle Vein Takashi Torres.

"What?"

Ngumiti ako, parang kanina lang nakakatakot siya, ngayon kasi parang yung tono ng pananalita niya ay parang naiinis nalang. Pinitik nito ang noo ko.

"Aray!"

Sinamaan ko siya ng tingin pero sa halip ay napa peace sign nalang ako. Katakot kasi talaga siya.

"Answer my question."

"Ano bang tanong mo? Dali na, para makabalik na ako doon."

Wrong move, Yvon. I repeat, wrong move.

"How much money did she offer you?" Para akong nabingi sa itinanong niya.

Parang may sumampal sa'kin dahil namanhid ata yung pisngi ko at buo kong pagkatao. Parang minaso ang puso ko, ganyan ba talaga kababa ang tingin niya sa'kin? Para pumatol sa mga ganyan.

Kaya nga ako nagpapakahirap magtrabaho kahit kulang na kulang sa tulog, tapos ganito lang tingin niya sa'kin? Kahit kailan ay hindi sumagi sa isipan ko ang pumasok sa ganoong uri ng trabaho. Kayamanan ko ang dignidad ko bilang babae.

Ang sakit mo naman, Ma'am.

Nakaramdam ata siya sa naging reaksyon ko kaya akma akong nitong hawakan ng umatras ako. Umiling ako ng ilang ulit, ayokong umiyak.

"Pria"

Pria..

Pria mo mukha mo! Mabilis akong naglakad at iniwanan siya, gago pala siya e. Nananahimik ako tapos guguluhin ako bigla, basta hihilain, sasaktan ng mga salita niya kung kailan niya gusto.

Tapos mamaliitin ako, ano bang makukuha niya sa mga trip niyang ito? Kung plano niya lang akong pahirapan pwede naman sa mga projects at assignments. Hindi ganitong, iinsultuhin niya ako.

Mabaog sana yung boyfriend niyang si Drent!