Chapter Three- His Burden

"My son, my son, you're here!Where have you been?", patiling sabi ni Mommy pagkakita sa akin.

"Mom, I am working at the office you know!Kumusta na ang aking pinakamagandang Mommy sa balat ng lupa?," sabi ko sa kanya sabay halik sa kanyang pisngi.

"Oh, you know that I always miss you, at di ako mapakali wala ka sa tabi ko, dito ka lang, please?," parang batang nagmamaktol na sabi ni Mommy.

Ganito na siya mula ng dumito kami sa US, very clingy at iyakin, bugnitin at minsan nga bigla na lang sisigaw at maghysterical.

"Mom, di pwde palagi na lang ako sa tabi mo, your son needs to work, marami akong trabaho sa opisina, besides nandyan naman si Tita Ren at Tita Celeste."

"Ayaw ko sa kanila, pinapatulog nila ako parati. I want to go with you and find my little Eliza.Nakita na ba siya?Son, please look for Eliza, kawawa ang batang 'yon,please!please!, " hikbi ni Mommy na para bang nahihirapan.

Ako rin naman sa tuwing ganito siya, triple ang nararamdaman ko, parang may kutsilyong nakasaksak sa puso ko sa tuwing tinitingnan ko si Mommy na minsan o madalas wala sa kanyang sarili.

"Shhhh...tahan na Mommy," hinagod ko ang kanyang likod pampakalma.

"I will look for Eliza.Soon, I will bring her back to you.For now, magpahinga ka na para kung nandyan na si Eliza malakas ka na Mommy, dvah?," pangpalubag-loob ko sa kanya.

"Talaga anak,cge hintayin ko siya," tuwang-tuwa sabi niya.

Paglabas ko ng silid ni Mommy matapos ang ilang sandali ng pampakalma ko sa kanya at nakatulog na ito muli.Nabungaran ko si Tita Ren at Tita Celeste sa sala na nag-uusap.

"Kumusta Mommy mo, Renz? ," sabi ni Tita Celeste.

"Nakatulog na siya Tita.It's always been like this, Mommy's getting worse each day! Parang walang bisa ang mga gamot na pinapainum natin sa kanya?," paharap kong sabi kay Tita Ren at Tita Celeste.

"I think drug medicines are not the cure to her illness hijo, don't you think it's about time to face the truth na hanapin ang nawawala baka yan ang gamot sa kanyang pagtangis.Renz, mahigit sampung taon na at hanggang ngayon 'di pa rin gumagaling ang sugat ng nakaraan," makahulugang sabi ni Tita Celeste.

"But, Tita, it's been 5 years na mula ng naghire ako ng tauhan para hanapin si Eliza, but unfortunately, hanggang ngayon wala pa ring lead," tila hopeless kung katwiran sa kanya.

"Baka naman ayaw na magpakita or the worst talagang wala na si Eliza and that we need to convince your Mommy to move on from the past."

"No, I still believe that Eliza is still alive.Maybe, its time now na ako na mismo ang hahanap sa kanya.I will call my secretary to book a ticket as soon as possible to Manila," matigas kong sabi sa kanila at nagtungo sa aking private office dito sa bahay.

I slowly entered my private office at home, at umupo sa aking malapad na swivel chair.I customized it myself dahil na rin halos buong araw at gabi dito ko ginugugol ang oras ko sa pagtratrabaho when I am not in my company. This place has been my refuge for the last 5 years, I can be myself at lunurin ang aking sarili sa pag-iisip at pagpapalago ng aking negosyo since I graduated and build my empire. The truth is, I am still haunted by the past, the horrified face of my dear Eliza and the tragic fate of her parents. I was young then, piping saksi sa naganap na patayan, wala akong naggawa para iligtas sila, ang mas masakit ang makita ko ang galit sa mata ni Eliza na humihingi ng tulong pagkakita sa akin pero wala akong ginawa, hindi ko siya natulungan. And day by day, pinapatay ako ng aking konsensya. And the worst, the deteriorating mental condition of Mommy, na hindi ko malunasan.

Nasa malalim na pag-iisip ako ng tumunog ang aking cellphone, I looked at the caller. Parang walang gana ko itong sinagot. Wala pa ako nakabungat ng sasabihin ng marinig ko ang malakas na boses ng aking katropa.

"Hey, dude, what's up, where are you?," Jake said on the other line.

Ang ingay ingay ng background niya.

I just lazily answered,

" I am working."

"Yeah,yeah, I knew it nagpapayaman ka na naman!, hey dude, have a life, come here at the bar, Trish is here looking for you," turan niya.

"Pass muna ako diyan, I have a lot of things to finish and umaatake na naman ang sakit ni Mommy, I need to monitor her condition."

"Dude, chill! Paminsan-minsan isipin mo naman sarili mo.Besides, my private nurse naman Mommy mo.Cge na dude, Trish is so hot, you gonna come her na and meet her for yourself, hanep sa sexy! If ako lang ang gusto nito kanina ko pa dinala sa langit," Jake mockingly said.

"Ulol! Okay, I'll be there. Tell her to wait for me."

Sabi na nga bah, di ka makatanggi basta chika babes na lumalapit sa'yo, galingan mo dude!Mukhang mag-eenjoy ka sa isang ito," tudyo niya pa.

"Sira! Ok fine.Bye!"

I hurriedly pick up my car key at lumabas sa pinto.

Nang nasa sala na ako, Tita Ren called for me, " Hijo, 'san lakad mo, dinner is ready, ipapatawag pa sana kita.

"No, thanks Tita, I need to go, just important matters to attend to, bye! Pakisabi na lang kay Tita Celeste and by the way, take care of Mommy for me. Sa condo na ako matutulog. I will be here for breakfast para sabay kami ni Mommy.Thanks for everything Tita Ren, " huli kong sabi sa kanya bago puntahan ang aking kotse.

While on the driveway, "Forgive me Eliza, I am just a man, may pangangailangan din ako," usal ko sa aking sarili.

When woman chases me, sino ba naman ako para tumanggi, kunin na nila ang katawan ko but never my heart and mind.