"Ha?" Naguluhan si Lia at tiningnan si David nang blangko, tila hindi niya maintindihan ang sinasabi nito.Kalma lang ang itsura ni David, gaya ng nakasanayan, pero may kakaiba siyang aura ng pananakop—parang malakas siya kahit wala pa siyang ginagawa."This is Calderon’s mansion."Ilang salita lang ang binanggit ni David, pero hindi naman tanga si Lia. Agad niyang naintindihan ang ibig nitong sabihin, at namula ang mga mata niya sa pigil na luha."Kuya David, itataboy mo po ba ako?"Kahapon, iniisip pa niyang paalisin si Arniya, pero sa huli siya pa ang nawalan. Ngayon naman, siya na ang pinalalayas.Yumuko si Lia, nangingilid ang luha sa kanyang mga mata. Sa pagkakataong ito, totoo ang iyak niya—hindi mapigilan.Hikbing sambit niya, "Kuya David, kung tungkol ito sa nangyari kahapon, humingi na ako ng tawad kay Arniya, at pinatawad niya na rin ako. Bakit mo pa rin ako pinalalayas?"Nang mabanggit ni David ang nangyari kahapon, naalala niya si Arniya na umiiyak habang may lagnat. Kumu
Tumango si David at hinaplos ang pisngi ni Arniya gamit ang malaking kamay niya. Hindi niya namamalayan, puno na pala ng lambing ang mga mata niya.Nang makita ni Shiela ang itsura ni David, agad siyang nakaramdam ng kilabot.Kilala niya ang kaniyang Kuya David mula pa noong bata sila—dalawampu’t walong taon na ang nakalipas—pero ngayon lang niya nakita ang ganitong ekspresyon sa mukha nito.Ang weird!Nang bumaba na ang lagnat ni Arniya, inayos ni Shiela ang gamit niya at naghanda nang umalis. Bago siya tuluyang lumabas, nagpaalala pa siya kay David:“Huwag kang masyadong mahimbing matulog ngayong gabi. Bantayan mo siya, baka bumalik ang lagnat.”Pero alam niyang parang wala rin namang saysay ‘yung paalala. Sa takbo ng mga pangyayari, mukhang hindi talaga balak matulog ni Kuya David buong gabi.Pagkaalis ni Shiela, napabuntong-hininga si David. Tuyo at paos ang tinig niya, pero punung-puno ng lambing, parang simoy ng hangin sa tagsibol.“Kawawang bata… ang hirap mong alagaan.”Walang
Natawa si David sa inis. Nang makapuwesto na siya sa kama, agad niyang niyakap si Arniya at hinila ito palapit sa kanyang matipunong dibdib."Oy, oy, oy! O diba? I told you, I wasn't even lying down yet and you're already holding on to me!""Tumahimik ka na lang at matulog," bulong ni David habang ibinabaon ang mukha sa malambot at mabangong buhok ni Arniya. Pumikit siya, pilit pinipigilan ang mainit na sensasyon sa katawan na unti-unting bumabalot sa kaniya dahil sa presensya ng babae.Magkayakap silang dalawa. Humigpit ang yakap ni David habang ninanamnam ang bango ni Arniya. Sa gitna ng katahimikan, unti-unting lumambot ang tensyon sa kanyang katawan at tinangay siya ng antok.Ngunit ilang minuto lamang ang lumipas—"Mommy... huhuhu... Daddy..."Napadilat si David sa mga hikbing iyon. Ramdam niya ang init na dumampi sa dibdib niya. Bigla siyang bumangon, binuksan ang lampshade, at napakunot ang noo sa nakita.Namumula ang pisngi ni Arniya, mahigpit ang pagkakapikit ng mga mata, pun
Sabay abot niya ng isang malaking kahon na mukhang mamahalin.Napasinghal si Arniya. “Ano ‘to, binugbog mo muna ako tapos bibigyan mo ako ng kendi? Ayoko ng regalo mo.”Ngunit napuno ng ngiti ang malalim na mga mata ni David habang idinidikit ang dulo ng ilong niya sa pisngi ng babae. “Buksan mo muna. Tingnan mo kung magugustuhan mo.”Kumilos ang mga daliri ni Arniya at walang gana niyang binuksan ang kahon.Sa una’y hindi niya ito pinansin, pero nang bumukas ito, muntik na siyang mapapikit sa sobrang kinang ng mga alahas sa loob.Punô ang kahon ng iba't ibang klase ng alahas.Bago pa siya magpitong taong gulang, anak mayaman din si Arniya na labis na pinaliliguan ng pagmamahal ng kanyang mga magulang. Kaya’t may alam siya sa mga mamahaling bagay. At bawat piraso ng alahas sa kahon ay mas maganda at mas mahal pa sa bracelet ni Lia.Napangiti si David nang makita ang biglang liwanag sa mga mata ni Arniya.Hindi lang pala malibog ang dalagang ito—halata ring sakim sa pera. Talagang ti
Tumango si Lia nang masunurin, pero halata pa rin ang kaba at kaba sa mga mata niya—para bang nakikipagbakbakan sa sarili ang mga emosyon niya. Nang maisip niya si David, may bahagyang paglumot ang kanyang galit; unti-unting namula ang maputlang pisngi na noon ay puno ng init at poot.“Papa, you saw that, right? Kuya defended me! He chose me over Arniya!” excited niyang sabi, halos tumalon sa tuwa na parang batang bagong nakatanggap ng sorpresa.Ngunit si Butler Lion—ang matandang tagapaglingkod na may tatlong dekadang katapatan sa pamilya—ay hindi ganoon kasigla. Ang mga mata niya ay may taglay na pag-aalala at pagod na hindi kayang maitago. Alam niya sa puso niya, ang pabor ni young master ay hindi dahil sa personal na pagmamahal—ito’y bunga lamang ng matagal na pagkakaibigan.Kapag naubos na ang iilang sandaling iyon ng pagmamahal, wala na silang halaga sa young master—hindi siya, hindi si Lia, ni ang kanyang anak.Nang mapansin ang ngiti ni Lia, napikit si Butler Lion ng mahigpit,
Hindi siya tiningnan ni David. Nakapako ang tingin niya kay Arniya. Nakatakip ang malaking salamin sa mga mata ng babae, dahilan upang hindi mabasa ang kanyang ekspresyon. Medyo naguluhan si David sa kilos niya. Kaya't dahan-dahan niyang iniangat ang kamay at ipinatong ito sa noo ni Arniya, tinakpan ang kanyang noo at mga mata gamit ang malapad niyang palad.Sa isang boses na tila sila lang ang may karapatang makarinig, bulong ni David, "Be good, and listen to me."Bahagyang ngumiti si Arniya habang inaalis ang kamay ng binata. Hindi pa rin siya sumusuko. Ilang ulit na siyang nabigo, ilang ulit nang nabasag ang kanyang pride dahil kay David, ngunit tumatayo pa rin siya.Bigla namang lumuhod si Lia, ang eksenang para bang hinugot mula sa drama sa telebisyon."Ms. Arniya, I know I made a mistake! I'm really sorry... please forgive me," nanginginig ang boses ni Lia habang yumuko ng todo, halos dumikit na sa sahig ang noo.Pero hindi kumurap si Arniya. Hindi siya natitinag. Hindi siya gal