Sandaling kumislap ang pagkaguilty at pagkainis sa mga mata niya. “Sino’ng nagsabi sa’yo niyan? Mas naniniwala ka sa iba kaysa sa akin? Kung hindi ka naniniwala sa akin, ibig sabihin peke rin ang nararamdaman mo. Kung hindi ka totoo sa akin, bakit pa ako magiging totoo sa’yo?”Hindi inasahan ni Jonathan na magdadahilan pa siya sa ganitong oras. Nanlilisik ang mga mata niya sa galit. “Nakikita ko kung sino talaga ang gusto mo—si David, presidente ng Calderon Corporation.”Sanay si Jonathan na makita siyang mahinhin at marupok, parang may sakit na Killian. Hindi niya inakalang ganito siya kahisterikal at kapanatiko kapag iba ang nagustuhan.Nang unang makita ni Jonathan ang video, hindi niya agad nakilala na si Lia iyon.“May mahal ka na pala, bakit mo pa ako pinakialaman?”Pinipigil ni Lia ang inis, pinilit gawing pa-iyak ang boses. “Alam mo bang peke ang mga video? May taong gusto akong siraan at gumawa ng kasinungalingan para linlangin ka. Bakit hindi ka muna nagtanong sa akin? At b
“Pakitingnan nga.” Nag-iba ang ekspresyon ni Mang Leon habang iniaabot ang kamay kay Lia.Nanginginig at namumutla sa kaba, iniabot naman ni Lia ang telepono. Hindi pa rin siya makapaniwalang ibinulgar siya ni Jonathan.“Paano niya nagawa ‘to sa ’kin!”Hindi man kasing obsessed sa kanya si Jonathan gaya ni Harold, ramdam ni Lia na may gusto ito sa kanya — paano ba naman, isang lalaking gano’n ka-pride magsusulat para sa kanya kung wala?Pero sa video, kitang-kita ang payat at matangkad na binata, halatang hindi komportable sa harap ng camera pero tinitiis. Puno ng galit ang mga mata habang isa-isang binabanggit ang mga obra.“Oo, marami akong ipininta para kay Lia. Tulad ng ‘Early Spring Dawn’, ‘Prosperity’, ‘Distance’…”Sa bawat pamagat na binanggit niya, lalong namumutla ang mukha ni Lia.Sa video maririnig din ang mga hiyawan at bulungan ng mga reporter.“Hindi pala si Lia ang totoong gumawa ng sikat niyang mga painting.”“Napansin n’yo? Mga kilalang painting ni Lia ang mga binangg
Nagngingitngit si Lia, umiiyak habang nagkukuwento.“Sinabi ni Aira na hindi niya palalampasin ’to. Gusto ni David na wasakin ako. Papa, paano niya nagawang gawin ’to sa’kin? Paano? Huhu…”“Lumaki akong kasama siya, minsan nga iniharang ko pa sarili ko sa kutsilyo para sa kanya. Ang ganda ng samahan namin dati, tapos ’tong Arniya ilang araw pa lang sa kanya, nauto na agad ng babaeng ’yon…”Sumakit ang ulo ni Mang Leon sa matinis at humihikbing boses ng anak.Kagabi lang, nagkaroon siya ng matinding abdominal pain halos ikamatay na niya. Pumunta siya mag-isa sa ospital para lang maibsan ang sakit, tinanggihan pa ang payo ng doktor na ma-confine. Ayaw niyang mag-alala ang anak kaya agad siyang umuwi, pero pagdating niya, ganitong balita ang sumalubong sa kanya. Nanginig ang katawan niya.Mahigpit siyang kumapit sa pinto para hindi matumba.Pinipigilan niya ang hinga at dahan-dahang humihinga para maibsan ang sakit sa tiyan. Sabi ng doktor, sa late stage ng liver cancer, palala nang pala
“Sa totoo lang, kahit ‘di mo na sabihin, nahuhulaan ko na. Malamang gumalaw na ang Calderon family para umabot sa ganitong level overnight.”Matulis ang tingin ni Aira kay Lia. “No’ng tinanggal sa trabaho ng Calderon family ang tatay mo, wala silang ginawa sa’yo. Lia, sabihin mo nga nang totoo — ano’ng ginawa mo?”Nagkislapan sa mga mata ni Lia ang hiya, galit, inggit, takot — halo-halo ang emosyon kaya naging kakaiba at baliko ang ekspresyon niya.Ikinuwento niya ang nangyari sa women’s clothing store kahapon. Siyempre, sa bersyon niya siya ang kawawa at api, at si Arniya naman ang maldita at masamang babae na umaasa sa ganda para mang-api ng mahina.Punô ng kunwa’y matuwid na galit si Lia, pero sino ba si Aira? Hindi siya basta maniniwala sa kwentong isang panig lang. Bukod pa ro’n, ilang taon na silang magkatrabaho kaya kabisado na niya kung anong klaseng tao si Lia at kung gaano kalaki ang pagkahumaling nito kay David.“Lia, so talagang ininsulto mo si Arniya?”“Anong insulto? Tot
Maingat na nalinis ang bouquet: wala nang tinik, pati mga matatalas na dahon tinanggal.Kumindat ng bahagya ang mga pilik-mata ni Arniya. “Ikaw ang nagputol ng mga jasmine at rosas ko?”Dalawang beses umubo si David, medyo naiilang. “Hindi, nag-trim lang ako ng ilang sanga.”Sa totoo lang, naiirita siya sa mga jasmine at rosas na ‘yon. Tuwing nakikita niya, naaalala niya si Irvin at gusto na niyang sirain. Pero takot siyang magalit si Arniya kaya piling sanga lang ang tinanggal niya.Napangiti si Arniya, nagpasalamat kay David at saka sinabi sa matanda, “Hahanapin ko lang ng vase ang mga bulaklak.”Pagkasabi no’n, lumabas na siya ng dining room.Pagkaalis niya, hinila ng matanda si David at nagtanong, “Bakit mo ako biglang pinutol kanina?”“Lola, sensitibo at maingat si Arniya. Kapag hindi siya pinapagluto, baka hindi niya maramdaman na welcome siya sa Calderon family.”Siyempre, ayaw din ni David na araw-araw nagluluto si Arniya, pero kaya niya pinapayagan ito para sa ganitong dahila
Kumindat ang matanda kay Arniya na may misteryosong ngiti sa labi.Bagama’t curious si Arniya, hindi na lang siya nagtanong at tahimik na kumain ng almusal.Pagkatapos niyang kumain, biglang nagtanong ang matanda, “Belle, kamusta naman ang almusal?”Tumango si Arniya. “Ayos ang timpla ng mga sangkap, masarap at masustansya. Magaling ang chef. May bago ka bang kinuha?”Tumango ang matanda. “Oo, kumuha ako ng bagong chef para kay David. Kilala ko siya. Simula ngayon, hindi mo na kailangang magluto para sa kanya.”Nanigas ang ekspresyon ni Arniya.Agad nagpaliwanag ang matanda, natatakot na baka ma-misinterpret siya. “Sa totoo lang, dahilan lang ang sinabi ni David noong dinala ka niya dito sa Calderon family. Totoo namang bihira siyang kumain sa labas, pero dito sa bahay, pwede na siyang kumain ng luto ng iba.”Dati, hindi nakikialam ang matanda sa pagitan nila dahil hindi pa niya alam ang tunay na nararamdaman ni David. Pero ngayong sigurado na siya na gusto talaga ng apo niya si Arniy