“Pa…”Puno ng luha ang boses ni Lia Vergara, pero sa pagkakataong ito, hindi na ito marupok. Matigas. Determinado.“I didn’t choose where I was born. But if you truly love me—if I really matter to you—you won’t stop me. You should support me. You shouldn’t be against me.”Tumimo sa puso ni Butler Lion ang mga salitang iyon.Parang tinusok ng matalim na karayom ang dibdib niya—mahapdi, masikip, at halos hindi siya makahinga.Nanghina ang katawan niya, dahan-dahang bumagsak sa flower bed ng bakuran, kasama ang mga nalalanta nang bulaklak. Namumutla siya, at nanginginig ang boses.“Pagpasensyahan mo na ang papa mo, anak…” aniya, halos pabulong. “Hindi kita naipanganak sa mayamang pamilya… Hindi kita naisuot ng magagarang damit o naipatikim ng masasarap na pagkain.”His eyes dulled with memory. “Anak ka lang ng isang tagalingkod. At lahat ng kaya kong ibigay—hanggang doon lang.”Parang biglang tumanda si Butler Lion.Ang dating matikas niyang tindig ay naglaho. Sa ilalim ng araw, tila isa
Samantala, sa Human Resources Department...Maingat na sumilip si Claire sa pantry area ng HR, kunwari'y may inaasikaso. Pero ang totoo? Nangangamoy siya ng chismis — at masyado siyang gising sa mga balita.“Yung bagong assistant daw ni President Calderon, Arniya ang pangalan,” animo’y ibinulong niya sa sarili habang nakikinig sa usapan ng mga empleyado.“Hindi siya sumasali sa mga normal na operations ng kumpanya—pang-personal lang talaga siya ni Sir David,” dagdag ng isa.“Alam mo ba ‘yun? Taga-alaga daw siya ni Sir David, on-call 24/7. At nakatira pa raw siya sa bahay ni Sir David mismo!” sagot ng isa pa, sabay halakhak.Nagkatinginan ang mga tao sa pantry, sabay-sabay ang pag-iling ng ulo. “Ha? Saan mo naman nakuha ‘yang info na ‘yan?”“Sa bibig mismo ni Manager Monterde! Sabi niya, nasa kontrata: may food and lodging, tapos anytime pwedeng pumasok, kahit saan pwedeng tumira... eh saan pa ba kundi sa bahay ni Sir David?” paliwanag ng isang empleyado, na para bang siya’y may mahaha
Pagdating nila sa conference area, andiyan na si Manager Monterde mula sa HR, halatang matagal nang naghihintay.Pagkakita sa grupo, agad siyang lumapit, hawak ang isang folder na may kontrata. Iniabot niya ito kay David, sabay sulyap kay Arniya na may halong pagtataka."Sino kaya 'tong babae sa tabi ni President Calderon?" bulong niya sa sarili, na para bang may sikreto.Tinanggap ni David ang dokumento, pinagmamasdan nang ilang segundo, saka iniabot kay Arniya.“Look over this. If there’s nothing you dislike, sign it. Otherwise, tell Manager Monterde.”Kalma at confident, tinanggap ni Arniya ang kontrata. Umupo siya sa upuan at sinimulang basahin ang bawat salita, parang detective sa kaso — focused, walang palya.Napakunot-noo si Manager Monterde, halatang nagulat sa ayos ng kilos ni Arniya—maayos, confident, walang halong kaba o takot. Lumingon siya kay David, na mukhang walang alinlangan sa sinseridad ni Arniya. Napailing siya ng palihim."Parang may espesyal na relasyon 'tong bab
Sa bawat hakbang papasok sa elevator, dama ni Arniya ang bigat ng mga matang nakatitig sa kaniya mula sa labas. Walang itinatagong galit ang babaeng iyon—lantaran at punong-puno ng apoy. Parang may malalim na pinagmumulan ang tensyon na iyon, isang alitan na para bang mula sa kasaysayan ng nakaraan nila.Ngunit nagtataka si Arniya. Sino siya? Wala siyang maalalang babae na katulad nito, ni minsan ay hindi siya nakita o nakausap. Kaya't saan nanggagaling ang galit na ‘to?Napakunot ang noo niya at tumingin kay David, na nakatayo malapit sa control panel ng elevator. Bigla siyang may napagtantong posibilidad."Don’t tell me... siya ang dahilan?" bulong niya sa sarili.Tahimik na umatras si Arniya hanggang sa halos dumikit na ang likod niya sa pader ng elevator. Ramdam niya ang kuryenteng nagmumula kay David. Nang tumingin siyang muli sa babaeng naiwan sa labas, mas matalim na ang tingin nito. Hindi niya alam kung aatras o aabante. Hindi siya makagalaw, parang tinapalan ng yelo ang mga t
Mahigpit ang kapit ni Helbert sa manibela, parang hawak niya ang tadhana ng buong mundo. Nakatuon ang tingin niya sa daan, pero hindi niya maitago ang excitement sa mukha—parang bata na nakatanggap ng bagong laruan.“Grabe,” bulong niya sa sarili, “lumaki na talaga si Sir David Calderon. Twenty-eight pa lang pero parang nakakuha na ng PhD sa pambobola.”Kung ordinaryong lalaki, bulaklak ang panliligaw. Pero kung milyonaryo at CEO? Bahay ang bigay. Kotse. Lupa. Contract of employment. Package deal!"Ang pag-ibig ng mayaman," napapangiti si Helbert, "amoy dolyar!"Muntik na siyang matawa, pero nagpakipot. Gusto niyang sabayan si David sa pagiging 'cool'. Kaya pasimpleng nag-wink sa rearview mirror—kunwari matalino ang dating."Helbert." Boses ni David, malamig at diretso. "Is your eye twitching, or are you flirting with death? If you're uncomfortable, don’t force yourself to drive. You’re holding three lives in your hand."Nag-freeze si Helbert. Pahiya. Umayos sa upo’t huminga nang mala
Tumingin si David Sev kay Arniya, pinagmasdan ang masigla at matalinong anyo nito. May bahagyang ngiti sa kanyang mga labi—bihirang-bihira itong lumabas, kaya’t agad itong napansin ni Helbert.Ito ang tunay na si Arniya. Kung hindi lang sana dahil sa mapait na nakaraan, baka lumaki siyang malaya, palatawa, at walang takot sa mundo. Isa siyang batang babae na may tapang sa mata at lambing sa puso—isang katauhang niyurakan ng panahon at ng pamilyang dapat sana’y umaruga sa kanya.Masiglang lumapit si Helbert, halos hindi maitago ang tuwa. “Matagal na akong hindi nakakakita ng ganyang ngiti mula sa young master.”David Sev: “Helbert, stop reading those CEO novels of yours,” aniya, bahagyang napapailing.“Opo, Sir David,” sagot ni Helbert, agad-agad na nag-ayos ng postura.Tumingin ulit si David kay Arniya, saka dahan-dahang pumikit. “You don’t have to thank me. You're worth more to me than twenty thousand pesos a month.”Nang makaalis na sina Arniya at ang mga kasama, nanumbalik ang kata