Daddy, Mommy’s on the Run!

Pagpasok pa lang ni Sabina sa loob ng ultrasound room, ramdam na niya ang mabilis na tibok ng puso niya. Malamig ang hangin sa silid, pero ang palad niya ay nanlalamig hindi dahil sa aircon, kundi sa halo ng kaba at pananabik.

"Please, Misis, you may lie down here," magiliw na sabi ng doktora habang inaayos ang makina sa tabi. Tumango si Sabina at dahan-dahang umupo sa examination chair bago inihiga ang sarili.

Narinig niya ang tunog ng guwantes na sinuot ng doktora at ang mahinang kaluskos ng mga instrumentong inaayos nito. Pagkatapos, kinuha ng doktora ang maliit na bote ng malamig na gel at ipinahid iyon sa tiyan niya. Napaigik siya nang maramdaman ang lamig na dumampi sa balat.

“Pasensya na, medyo malamig ito,” mahinang tawa ng doktora.

Ngumiti lang si Sabina, bahagyang kinakabahan. Pinagmasdan niya ang paggalaw ng transducer sa ibabaw ng tiyan niya, at sa loob ng ilang segundo, tumunog ang pamilyar na beep ng makina. May lumitaw na imahe sa screen—malabo sa una, hanggang sa unti-unting luminaw ang dalawang munting anino.

Ngumiti ang doktora, sabay lingon sa kanya.

“You’re three weeks pregnant with twins, Misis. Tingnan mo, mukhang masisigla at malulusog ang mga bata sa sinapupunan mo.”

Parang huminto ang mundo ni Sabina.

Pregnant with twins.

Buntis siya. Hindi lang isang bata, kundi dalawang bata ang nasa tiyan niya ngayon.

Halos mangiyak-ngiyak si Sabina sa sinabi ng doktora. Hindi dahil sa takot na mabuntis, kundi dahil sa wakas, mabibigyan na niya ng anak ang asawa niyang si Sebastian Malfory—ang lalaking minahal niya ng buong buo sa loob ng tatlong taon.

Paglabas niya ng clinic, mahigpit niyang niyakap ang ultrasound result, saka mabilis na nagmaneho pauwi. Tahimik ang buong mansyon pagdating niya, at alam niyang nasa study room si Sebastian. Excited siyang ibalita ang magandang balita, ngunit bago pa siya makapasok, napatigil siya nang marinig ang mga boses sa loob.

“Sebastian, hindi mo ba isasama ang asawa mo sa welcome party ni Waynona bukas?” tanong ni Liam habang nagbubukas ng bote ng alak.

“Why would I?” sagot ni Sebastian, malamig ang tono. “Ayokong magkagulo. Alam mo naman ‘pag silang dalawa magkasama, laging may drama.”

“Drama? Bro, come on,” sabat ni Jonathan, nakataas ang kilay. “You literally married your ex’s sister. What did you expect?”

Sebastian let out a soft laugh, sabay inom ng alak. “Honestly? Gusto ko lang ipakita kay Waynona na I moved on faster than she did. That’s it.”

Nanigas si Sabina sa labas. Parang may sumabog sa loob ng dibdib niya. Pero hindi siya umalis. Pinilit niyang makinig, kahit bawat salita ni Sebastian ay parang kutsilyong inuukit sa puso niya.

“So she’s just a rebound?” tawa ni Liam, sabay hampas sa braso ni Sebastian. “Damn, man. Ang sama mo rin.”

“Don’t be so dramatic,” sagot ni Sebastian, nakangisi. “Alam naman ni Sabina kung ano ‘yung pinasok niya. She wanted this. Desperada siyang mahalin. I didn’t force her, she begged for my attention. She’s that kind of woman.”

Napasinghap si Sabina. Mabilis na pumatak ang luha niya, at tinakpan niya ang bibig para hindi siya mapahikbi.

“Come on, you know her story,” patuloy ni Sebastian. “Adopted lang ang turing sa kanya ng mga de Miguel. No one really cared for her. Kaya ayun, she clings to me like I’m her savior. Pero kahit anong pilit ko… I can’t love her. Si Waynona pa rin talaga, bro.”

Ang bawat salitang iyon ay parang latay sa kaluluwa ni Sabina.

“So what’s the plan?” tanong ni Jonathan. “Kung ‘di mo siya mahal, iwan mo na. Kawawa naman ‘yung babae.”

Sebastian smirked. “Soon. Pero naaawa rin ako sa kanya, eh.”

“Naaawa?” natawa si Liam, sabay iling. “Three years mo siyang pinaasa, pinaniwala sa pantasya niya tapos ‘yan lang sasabihin mo? Bro, that’s not pity, that’s torture.”

“Hayaan niyo nga ako,” singhal ni Sebastian, halatang naiinis. “Problem ko ‘to, okay? Until I get Waynona back, Sabina stays. Magagamit ko pa siya.”

At doon, nahulog mula sa kamay ni Sabina ang hawak na bag na naglalaman ng ultrasound. Tumama ito sa marmol na sahig nang malakas.

“Ano ‘yon?” tanong ni Jonathan.

Sabay-sabay silang napalingon sa pinto.

Mabilis namang pinulot ni Sabina ang bag at tumakbo paakyat, halos hindi makahinga. Pagpasok sa kwarto, napasandal siya sa pinto, pinipigilang bumigay.

Niyakap niya ang tiyan niya nang mahigpit, parang iyon na lang ang natitirang dahilan para mabuhay.

“Hindi pala totoo ang lahat ng ‘to?” bulong niya, halos walang boses.

Habang umuulan sa labas, lalong lumamig ang hangin. Parang sinasabayan ng langit ang sakit sa dibdib niya.

Kung ganito rin lang ang buhay na naghihintay sa mga anak ko mas mabuti pang hindi ko sila iluwal…

Mabilis siyang tumakbo palabas ng bahay, walang dalang payong, walang direksyon. Ang tanging dala ay ang ultrasound. Nakarating siya sa isang bangin kung saan tanaw ang karagatan. Tumutulo ang ulan sa mukha niya, humahalo sa kanyang luha.

“Kung hindi lang ako tanga… hindi sana magiging ganito ang buhay ko,” hikbi niya, bawat hakbang palapit sa gilid ng bangin ay puno ng takot at poot.

Ngunit biglang kumulog nang malakas. Napaatras siya, natigilan, at doon tuluyang bumigay ang mga luha niya. Napahagulhol siya, paulit-ulit na humihingi ng tawad sa mga batang nasa sinapupunan.

Nang makauwi siya, basang-basa, nakita niya si Sebastian sa veranda. May hawak itong sigarilyo, malamig ang tingin, ngunit ngumiti pa rin nang makita siya.

“Sabina, what the hell happened to you? Basang-basa ka,” sabi niya, medyo inis, pero may bahid ng pag-aalala.

“Na-stuck lang ako sa traffic,” mahinang sagot ni Sabina.

Tumango si Sebastian. “Anyway, Waynona’s back tomorrow. She invited you to her welcome party. Try to behave this time, okay?”

Tahimik lang si Sabina.

“Sabina,” seryoso ang tono ni Sebastian, “you need to stop being selfish. Si Waynona, she’s trying to fix your relationship as sisters, pero ikaw pa rin ‘tong matigas. She’s not the problem kundi ikaw.”

Napatingin siya sa asawa. Wala na siyang nakitang lambing o kahit piraso ng pagmamahal sa mga mata nito.

“Oo,” mahinang sagot niya. “Sasama ako.”

Ngumiti si Sebastian, parang kontento. “Good girl.”

Lumapit siya para halikan si Sabina, ngunit iniwas nito ang mukha kaya sa pisngi lang tumama ang labi ng lalaki.

“Pagod ako,” mahinang sabi niya.

Napatigil si Sebastian. “Fine. Get some rest.”

Humiga si Sabina, at naramdaman ang bigat ng braso ni Sebastian nang marahan siyang yakapin mula sa likod.

“Kailangan mo lang matutong makisama, Sabina,” bulong ni Sebastian. “Everyone’s trying to help you, but you’re making it hard for them.”

Pumikit si Sabina, walang tugon. Sa likod ng kanyang katahimikan, naroon ang galit, ang kirot, at ang paninindigang unti-unting nabubuo.

Ito na ang huling gabi na magpapagamit ako sa’yo, Sebastian, isip niya habang pinipigilang muling maiyak.