Tinulungan ni Julliane ang matandang babae sa pintuan ng banquet hall, pagkatapos ay umatras at tumayo kasama si Ismael.Niyakap ng matandang babae ang braso ng asawa nito, at inalalayan ng mag-asawa ang isa't isa at naunang pumasok.Natural na inilabas ni Ismael ang kanyang braso.Naramdaman ni Julliane ang kanyang siko na hinahaplos ang kanyang balat, ibinaba ang kanyang mga mata, at pagkatapos ay dahan-dahang itinaas ang kanyang mga mata upang tumingin sa kanya.Sa ilalim ng liwanag, siya ay mas guwapo, ngunit ang sinabi niya lamang. "Hindi natin kailangang gawin ito."Limakad siya ng dalawang hakbang at sumunod sa kanyang abuela at abuelo.Napangisi na lang si Ismael sa pagkabigo, at alam niyang hindi siya susuko nang masunurin.Pero kahit anong isipin niya, ngayong gabi na malalaman ng lahat.At ang tiwala na binigay niya sa kanyang lolo ay sapat na para mapanatag siya ngayong gabi.Ang host ay ipinakilala na sa lahat si Don Ibrahim Sandoval, at ang asawa nito na si Katarina Sand
Si Crissia ay hindi nagustuhan ang matatas na dila ni Julliane habang unti-unti nitong pinapahiya ang mga magulang niya. “Kung wala kayong magandang sasabihin sa gabing ito, itahimik niyo na lang ang bibig niyo.“ Dagdag pa ni Julliane sa dalawang tao na namumula na ang mukha sa hiya. Habang sinasabi ito ni Julliane, lumapit naman agad si Ismael sa kanila. Akma naman na hahawakan na sana ni Crissia ang braso ni Ismael, ngunit dahan-dahang ipinulupot ni Ismael ang kanyang braso sa baywang ni Julliane. "My wife, tara na, nandoon ang pamilya natin." Tumingin si Julliane sa lugar na iyon at nakitang si Analou at Isagani lang ang nakaupo doon, at biglang nanlamig ang kanyang buong katawan. Tinawag rin siyang asawa ni Ismael, sa harap mismo ng mga tao na nakapalibot sa kanila. Nagbulungan ang mga ito, pero inakay na siya ni Ismael palayo sa mga ito. "Kayong dalawa, sunduin niyo ang lolo't lola niyo, para hindi sila mapunta sa maling lugar." Sabi ni Analou sa kanila ni Ismael. Nakita
Si Isagani ay hinawakan sa braso ang asawa para pakalmahin ito.Pero mayamaya lang ay sa anong kakapalan ng mukha, muling magsalita si Crissia.“Sige po tita, hindi na rin makahawak ng matagal ang katawan ko, saka ako makikinig kay tita, Julliane ikaw na muna ang bahala dito at samahan mo ang bayaw mo." Sabi ng babae, ang mga taong nakarinig nito ay halos gusto nilang mapaungol na lang.Hindi nila alam kung saan kumukuha ng ganitong confident si Crissia, talaga ngang artista ito napakagaling umarte.At ayaw ni Crissia na mapagod sa isip nito, nagbihis siya para dumalo sa piging para lang tumayo sa tabi ni Ismael, ngunit ang reaksyon ni Analou ay pasok din sa kanyang hindi inaasahan.Si Julliane ay sinaksak ng salitang "brother-in-law", at pagkatapos ay tumingin lang kay Crissia nang walang pakialam."Tara na!" Inakbayan ni Allen ang mga balikat ni Crissia at dinala siya sa venue kasama si Evelyn.Ang marangal na ginang na nakatayo lang sa tabi ni Analou ay hindi napigilang magtanong.
Pero nang makarinig siya ng ugong ng sasakyan sa labas ay napatayo siya.Sakto naman na lumapit sa kanya ang kasambahay dala ang mobile phone na katatapos lang tumawag, at magalang na yumuko para magsalita. "Señorita, dumating na ang señor at señora sa party. At binilin na doon ka na daw po dumiretso." "Ah?" Walang magawang tugon ni Julliane na tila nahilo siya.Paano na ngayon? Mapipilitan siya talaga na dumalo sa party ng kanyang lolo."Bumalik na rin po si Señorito Ismael.“ Nakangiting sabi ulit ng kasambahay.Tumitig si Julliane dito at akma siyamg magsasalita, ngunit ang kasambahay ay dumungaw sa bintana.Tumingin din si Julliane sa bintana, at ito nga ang kotse ni Ismael.Ngunit hindi si Ismael ang dumating, kundi sina Allen at Evelyn.Biglang may makeup artist at mamahaling damit sa bahay. Sa utos ni Evelyn, agad na siyang inayusan ng makeup artist.Naguguluhan pa rin si Julliane at balak niyang magtanong kay Evelyn pero nakabantay sa kanila si Allen.Sa bilis ng pangyayari a
Napatigil si Ismael at napaisip sa tanong ni Allen."Hindi ko siya papayagan na umalis.“ Anim na salita ang sinabi ni Ismael at saka uminom ng tubig, nang malasahan ang tubig ay akala niya alak ang nakuha niya.Tumingin si Allen sa kanya, naghihintay sa susunod niyang sasabihin.Pero wala itong ibang sinabi, bagkus ay hiningi nito ang gamot sa kanya.At ang gamot na nilabas niya mula sa bulsa niya at pinapainom niya dito ay agad na kinuha ni Ismael at saka ito ininom.“Pero alam mo, baka napapagod na lang talaga si Julliane kaya gusto na naman niyang umalis.“ Sabi ni Mirko na nagsalita sa unang pagkakataon.Napatingin naman dito ang dalawa at sabay na lang na napailing.“Sino ba ang hindi napapagod!“ Galit na sabi ni Ismael.Ang matalas na itim na mata ni Ismael ay tumingin sa isang lugar, at sinabi niya ito nang may katiyakan.Nagtataka siyang tinanong ni Allen. "Itatago ko ang gamot para sa iyo? O ikaw na lang ang magdadala?“ Walang magawa ang lalaking may malungkot na mukha nang
Mahal siya ng mga nakatatanda at hindi dapat gawing mahirap ang mga bagay para sa kanya.“Kung ganoon ay hihintayin kitang mag-lunch." Sabi ni Analou sa kanya. Sa kabilang linya ay may napansin ang babae, kilala niya ang boses ni Julliane at sa pagkakataon na ito ay may iniisip na naman ito. “Hindi po mama, kumain po muna kayo ni lolo at lola, hindi niyo na po ako kailangang hintayin." Biglang sabi ni Julliane na nag-iisip ng palusot.“Ako na lang mag-isa sa bahay mamayang tanghali. Aalis muna ang lola mo at ang lolo mo para mag-party kasama ang mga dati nang kaibigan. May social engagement ang papa mo at ang asawa mo. Tamang-tama na pumunta tayo sa beauty salon at sabay tayong pumunta sa hotel sa gabi." Masayang gumawa ng mga plano si Analou.Tulad ng sinabi ng kanyang anak kanina nang makausap niya ito ay ayaw pumunta ni Julliane sa party ng kanyang byenan.At dapat na gumawa siya ng paraan para hindi na makatangi pa si Julliane.Hindi naman napigilan ni Julliane ang pagkamot ng ka
Pero sadyang ayaw niya talaga na palampasin ito, kaya napatitig siya kay Ismael.“Plano kong hindi na dumalo sa birthday party ni Lolo bukas." Bulong ni Julliane, pagkatapos ay kinuha niya ang upuan at umupo.Tumingin sa kanya si Ismael at nagtanong, "Kalimutan mo na ang tatlong taon na nasa abroad ka, pero ngayong nakabalik ka na, paano ka pa rin makaka-absent?" “Vazquez pa rin ang apelyido ko! Magpapadala ako ng mga regalo at blessings." Bulong niya at hindi makatingin kay Ismael.Balak niyang ipadala na ang regalo sa lolo niya bago bukas ng gabi.Ang kamay ni Julliane ay pumalibot sa kanyang leeg at kinalas ang pagkakahawak ng kuwintas.Pinagmasdan siya ni Ismael na dahan-dahang ibinalik ang kuwintas sa kahon, at ang ekspresyon ng mukha nito ay hindi namamalayang naging malamig muli."Masyadong mahal ang kwintas na ito, hindi ko matatanggap." Sabi ni Julliane."Sabi ko nga eh..." Galit na sabi ni Ismael sa kanya.“Isang patak lang sa balde ko. Alam kong marami kang pera, pero baki
Pero kailagan niya itong pag-isipang mabuti, ano kayang silbi nito kung kunin siya ng ganito?Gusto niya pa rin na maging memorable ang unang gabi niya o unang sandali ng pakimipagtalik sa lalaking ito.Gusto niya yong puno ito ng suyo at galang sa kanya.Pero siya rin naman ang lalong nagpapalala ng sitwasyon nila diba? Ano ang ba ang aasahan niya kung sakali man.Talagang kasalanan niya, siya na ang ma-pride at matigas ang ulo.Pero sa tuwing naiisip niya na nagdadalang-tao ang nobya nito at posible na ito ang ama.Gusto niyang magrebelde ng husto, gusto niyang magwala at patuloy na magalit.Asawa niyang legal si Ismael, syempre napakasakit para sa kanya ang ganitong sitwasyon.Lumuwag ang kanyang mga ngipin at ibinaba niya ang kanyang mga mata para tingnan siya ni Ismael. May apat na marka ng ngipin sa kanyang magagandang daliri, parang mga singsing na nakapulupot sa kanyang balat.Sa sandaling iyon, mariing idiniin ng kanyang hinlalaki ang mga marka ng ngipin.Nang gabing iyon, p
Lakas loob na napatitig si Julliane kay Ismael at saka ito hinawakan sa dibdib nito."Ismael, pagkatapos ng gabing ito, huwag na tayong magkita pa, okay?" Inihagis ni Julliane ang kanyang kamiseta sa sahig.Hindi maitago ng mga itim na suspender ang kanyang manipis na balikat na malambot at tuwid, at higit pa sa kanyang nakakabaliw na balat.Si Ismael ay diretsong tumingin sa kanya, pinagmamasdan ang kanyang magagandang maliliit na kamay na nakahawak sa dalawang sulok ng kanyang silk suspender.Gayunpaman, sa gayong nakakatuksong eksena, malamig ang bida.Walang bahid ng pagnanasa sa kanyang mga mata.Ni wala sa kanyang mga mata ang lalaking nasa harapan niya.Hinubad na lang niya ang kaunting damit niya.Pulang-pula ang kanyang mukha, pula ang kanyang tenga, at maputi at malarosas ang kanyang balat.Ngunit lahat ng ito ay pinagsama-sama, ngunit binubuo ng isang salita, yelo.Gustong tumawa ng malakas si Ismael sa mga sandaling ito.Dumausdos pababa ang mahaba niyang buhok mula sa kan