In Love with the Boss - Chapter 4

"Bakit sinasabi mo ang mga iyan ngayon?" asik ni Avery. Bahagya na lang niyang makontrol ang galit na pagkapahiya.

Humakbang palapit sa kanya si Zane. Hinawakan siya sa magkabilang balikat at bahagyang inalog. "Para magising ka sa katotohanan," ganting-asik nito. There was anger in his dark eyes. "All this time, inakala kong kaya hindi mo ako napapansin ay dahil sa mayroon ka ng pag-ibig. Binigyan kita ng katahimikan. Hinayaan kita habang patuloy ako sa pagiging hibang... God! Kung hindi pa dumating si Gary, wala pa ring nangyayari sa sitwasyon ko!"

"Hindi tutoo ang sinasabi mo," ungol ni Avery, kahit na gustung-gusto na niyang maniwala.

Isang halik ang iginawad ni Zane sa noo ng dalaga. "I'm telling the truth," bulong nito. "You've been my obsession for so long."

Ibinaling niya ang kanyang ulo upang hindi magkalapit ang kanilang mga labi. "Hindi! Naglalaro ka lang. Iniwan ka marahil ng isa sa mga girlfriends mo kaya nagkaroon ng bakante sa schedule mo." Pumiksi siya upang makakawala.

He chuckled softly. "What do you think of me--a stud? I don't have 'women'. Isa-isa lang ang kaya ko," panunudyo nito.

Her jealousy kicked at her stomach. "Sawa ka na sa mga sosyal kaya gusto mo naman ng katulad ko, ganoon ba? Paano kapag nagsawa ka na sa akin? Iyong ibang empleyada mo naman ang paglilibangan mo?"

"Hey, that's below the belt," saway ni Zane, but he didn't look hurt. "Bakit ba ganyan kababa ang tingin mo sa sarili mo?"

Umiwas ng tingin si Avery. "M-maaari bang umalis ka na lang? Ginugulo mo lang ako."

Bumuntonghininga si Zane. "Okey, I'll leave you but don't expect that everything will be the same from now on. Goodnight, Avery. See you at the office tomorrow."

Naulinigan niya ang pagpapaalam nito sa kanyang Mama Nena, pati na kay Nana Pilang. Hindi niya gaanong nawawaan ang isinagot nito nung itanong kung nasaan siya.

"Avery? Avery, aalis na raw si Mr. Dela Cuesta," tawag ni Nana Pilang, papalapit sa kinaroroonan niya ang boses.

"O-oho, lalabas na po," tugon naman niya.

Kunwa'y walang naganap na argumento sa pagitan nila nang muli silang magkaharap.

"Aalis na ako, Avery. Maraming salamat sa masarap na hapunan, Mrs. Cruz, Nana Pilang." Parang matagal nang kakilala kung i-address ng lalaki ang dalawang matandang babae.

Pilit lang sa loob ni Avery ang paghahatid kay Zane hanggang sa gate. Malapit na sila doon nang maalala niya ang kotse ng boss. "May dala ba kayong sasakyan?"

"Meron. Ipinarada ko diyan sa labas. Bakit? Marami bang loko dito?" Nagbibiro pa ang lalaki habang dinudukot sa bulsa ang keychain.

"Sana ay ipinasok n'yo dito sa loob ang kotse," aniya, seryoso. "Hindi ko gaanong kabisado ang mga tao diyan sa labas."

"Paano kapag ginagabi ka sa pag-o-overtime noon?"

"Nagpapasundo ako kay Nana Pilang sa labasan."

Tumangu-tango si Zane. Inikutan nito ang nakaparadang Terrano na kulay puti bago pinindot ang remote control ng mga lock sa pinto. "Magmula ngayon, ihahatid na kitang pauwi palagi."

"Sir!"

"You can't stop me now, Avery. Dapat ay noon ko pa ginagawa ang mga desisyong ganito ngunit na-torpe ako nang husto sa iyo. Ewan ko ba," tatawa-tawang wika nito. Pinagtatawanan ang sarili.

Walang magawa si Avery kundi ang mapatitig na lang sa lalaki. Sira ba ang ulo ng lalaking ito? tanong niya sa kanyang sarili.

Na parang nahulaan naman ni Zane. "Tama ka sa iniisip mo. Malaki na nga ang sira ng ulo ko. At ikaw lamang ang tanging makakagamot ng sakit ko."

Bago pa nakahuma ang dalaga, nahagkan na siya nito sa isang pisngi, in full view of all the interested neighbors!

"Bye, sweet Avery," pabulong na sambit nito bago sumakay sa Terrano. "You can't fight your destiny, remember that," dugtong pa.

Halos tulala pa rin siya nang magbalik sa loob ng bahay. Ecstatic naman si Mama Nena, kaya nahahawa na rin si Nana Pilang. Very expectant ang hitsura ng mga ito nang pumasok siya uli.

"Kuu, Avery, ang pogi-pogi naman ng boss mo!" Si Nana Pilang ang hindi nakatiis. Bagama't tumandang dalaga na, paminsan-minsan ay umaalpas pa rin ang pagkasutil nung kabataan pa. "Bagay na bagay kayo! Hindi ba, Nena?"

"Oo nga, Pilang. Hindi ko alam na may inililihim na pala itong dalaga ko sa akin."

"Mama, wala naman po akong inililihim sa inyo," Avery denied with forced calmness. "Wala pong namamagitan sa amin ni sir."

"Doon din ang punta niyon," pakli ni Nana Pilang. "Hayan ang ebidensiya!" Itinuro ng matatabang daliri ang mga puting rosas na inilagay sa isang plorera.

Avery blushed delicately. Kung hindi sana sa mga kalokohang pinagsasabi ni Zane Dela Cuesta, magagawa niyang makapagsinungaling nang maayos. Puwede niyang kumbinsihin ang sarili niyang bunga lamang ng mga ilusyon niya ang mga nangyari sa kanilang dalawa kanina...

"Anak, puwede na siguro akong mamatay nang matiwasay ang kalooban kung siya ang makakatuluyan mo. Matatapos na, sa wakas, ang paghihirap na dinaranas mo ngayon." Nangungumbinsi ang tono ng ina-inahan.

"Mama, hindi po ang klase ni sir ang magseseryoso sa isang babaeng katulad ko," katwiran ni Avery. Malumanay ang pananalita. "Kung sakali mang magkatutoo ang mga iniisip ninyo ni Nana Pilang," dagdag pa niya.

Tumawa lang si Nana Pilang, makahulugan. Para bang may alam na sikreto. "Buweno, magpapaalam na rin ako. Uuwi na ako para maagang makapagpahinga. Paalam na sa inyo, hane?"

"May kailangan pa po ba kayo, Mama? Magkukusot na po ako sa likod-bahay."

"Wala na, anak. Mamaya pa naman ako dapat uminom ng gamot ko, hindi ba?"

"Sige po, Mama. Umidlip na kayo diyan para lalong madagdagan ang lakas ninyo."

Aandap-andap ang kalooban ni Avery habang naglalaba siya. Nagbanggit na naman ng tungkol sa kamatayan ang matandang ina-inahan.

Nadagdagan pa ang mga agam-agam niya dahil sa mga sinabi ni Zane Dela Cuesta tungkol sa kinabukasan ng kambal. Paano nga ba niya pag-aaralin ang mga iyon?

Si Gary Villa ang binabanggit ni Zane na naging daan upang magising daw ito.

Napuna niyang patingin-tingin nga sa kanya si Gary habang nagmi-meeting ang dalawa kanina ngunit wala siyang ibinigay na ibang kahulugan sa mga kilos nito. Abala siya sa pagkuha ng mga dictations.

Hatinggabi na nang matapos siya sa mga samut-saring kutkutin. Ngunit parang walang kapaguran ang kanyang isipan.

Kinabukasan, maaga na naman siyang bumangon. Alas kuwatro pa lamang, gising na siya.

"Iha, napakaaga mo namang bumangon. Sana'y nag-in-in ka pa muna sa iyong higaan. Aba'y hatinggabi ka na nang matapos sa kalilinis dito, a?"

Hinagkan niya sa noo ang ina-inahan. "Mama Nena, sa kumbento po, ganitong oras kung magdasal ang mga madre. Parang nakasanayan ko na po ang ganitong oras ng paggising."

"Para kang matanda kung matulog. Katulad ko, sandali lamang ang nagagawa kong tulog kung gabi."

Nag-alala agad si Avery. "May nararamdaman ho ba kayo?"

"Wala naman. Nangangarap lamang ako. Ano kaya ang hitsura mo kapag nakasuot ka na ng trahe de boda?"

Napamaang ang dalaga. "Ang Mama talaga," ang tanging nasambit niya habang namumula nang husto ang mukha.

"Puting-puting damit pangkasal," patuloy ng matanda. "A, napakaganda mo siguro sa araw na iyon, Avery!"

Napailing-iling na lamang si Avery. Hindi niya gustong sirain ang magandang pakiramdam ng matanda kaya iniwan na lamang niya ito sa pangangarap nito nang gising. "Magtitimpla po ako ng gatas ninyo."

Habang humihigop ng kapeng walang gatas, namalantsa si Avery. Lahat ng nilabhan niya na natuyo na agad ay pinasadahan na niya ng plantsa.

"Mama Nena? Gusto n'yo na po bang mag-almusal? Maliligo na po ako pero baka gusto n'yo nang kumain. Mainit na po ang tubig ng oatmeal ninyo."

Umiling ang matandang nakahiga pa rin. "Mamaya na lamang ako kakain, anak. Paggising ng kambal."

Binlangko niya ang utak at kalooban bago pumasok sa kuwarto ni Zane.

"Good morning, sir," bati niya ngunit hindi siya nakatingin dito. Dala niya ang usual cup of coffee nito.

"Good morning, Avery," ganti naman ni Zane. Magiliw ang tono.

Muntik na niyang mabitiwan ang dalang aluminun tray. Kahapon lang ay 'Avery' ang tawag nito sa kanya. Tanging ang mga malalapit na tao sa kanya ang tumatawag ng 'Avery'.

"Tatapusin ko na po ba ang proposal para sa Romano Incorporated?" tanong niya nang makalma uli.

"No, Avery. It's not important. Mag-usap muna tayo." Tumindig ang lalaki at humakbang palapit sa kanya.

Nailang si Avery nang halos ilang pulgada na lamang ang maging pagitan ng kanilang mga katawan.

She could feel his body heat and could smell his musky shaving lotion. Her bones were turning to jelly as she drowned in his eyes.

"I couldn't sleep last night. Iniisip kita, Avery. Sumasakit ang loob ko dahil sa mabigat na responsibilidad na dala-dala mo."

"Sir, hanggang ngayon ba naman--"

"Huwag mo akong ipagwalambahala, Avery. Tutoo ang nadarama kong ito para sa iyo."

"Mr. Dela Cuesta, sana naman ay tigilan n'yo na ang harrassment na ito. Nakikiusap po ako," pakli ni Avery sa matatag na boses. Napuyat rin siya sa kaiisip. Ayaw niyang maging kumplikado nang husto ang sitwasyon.

Tumitig sa kanya ang lalaki. Paarok. After a while, he took a deep breath. Umiling-iling ito. "Talaga palang hindi ka naniniwala sa akin. I wonder why? Ni katiting ba'y wala kang nadarama para sa akin?"