Chapter 16

DAHLIA

Hindi naman nagtagal ang halik niya sa akin. Bumitiw rin siya agad sa akin at pinunasan niya ang mga luha ko. Pero mas lalo naman akong umiyak at niyakap ko siya.

“Don’t cry,” mahinahon na sabi niya sa akin.

“Uwi na tayo, umuwi kana sa amin.” parang bata na sabi ko sa kanya.

“No, I can’t.” malungkot na sagot niya sa akin.

“Ang sabi mo mahal mo ako. Kung mahal mo ako, bakit mo ako iniwan? Kung mahal mo ako bakit ka umalis?” umiiyak na tanong ko sa kanya.

“Alam ko na hindi mo ako maiintindihan. Mahal kita pero hindi ako ang para sa ‘yo.” sabi niya sa akin.

“At sino ang para sa akin? 12 years kitang minahal at ayoko ng maghintay o magsayang na naman ng another year. Mahal kita, Axel at ikaw lang ang gusto ko.” wala akong pakialam ngayon dahil ang nais ko lang na malaman niya na mahal ko siya.

“Ibaling mo na lang sa iba ang pagmamahal mo.” sabi niya sa akin kaya nasaktan ako.

“Ganun lang ba kadali sa ‘yo na ipamigay ako sa iba? Sa tingin mo ba madali lang na magmahal ng iba