Mag-log inMisha’s POV
Umuwi ako sa bahay na lugmok na lugmok si papa habang nakaupo sa sala. Ang saya-saya ko pa naman kasi kakatapos ko lang makipag-bonding sa mga kaibigan ko.
Napatingin tuloy ako kay mama para magtanong kung anong nangyari sa kaniya. Sinabi niya na niloko si papa ng mga supplier sa mga farm namin. Halos milyon-milyon ang nalugi sa amin kaya naman ngayong araw lang din, lima sa mga malalaking farm namin ay nakasanla na. Hindi na raw alam ni papa ang gagawin para mabawi ang lahat ng ‘yon. Daig pa nito ang natalo sa sugal. Masyado siyang nagtiwala sa mga taong ‘yon na mga scammer pala.
Lumapit ako sa kaniya. Ngayon ko lang kasi nakitang ganitong si papa. Siya kasi, madalas masaya lang, palangiti at maingay kapag masaya siya. Ngayon, tulala at parang sinukluban ng langit at lupa.
“Papa, huwag ka nang malungkot diyan. Makakaisip din tayo ng paraan para mabawi ang mga nawala sa atin,” sabi ko sa kaniya nang tabihan ko siya sa sofa.
Tumingin siya sa akin at saka ngumiti. “Mayroon na nga akong naisip, anak,” sagot niya sa akin. Tama nga ako ng hinila, mabilis lang itong malulusutan ni papa kasi matalino at madiskarte rin siya sa buhay.
“Matalino ka talaga papa. Pero, anong solusyon po ba ‘yang naisip niyo?” tanong ko sa kaniya kasi naintriga na rin ako.
“Namatay na ‘yung may-ari ng pinaka malaking company ng luxury car sa Pilipinas. Kaibigan ko ‘yon. Nakakalungkot nga nang mabalitaan ko iyon kahapon. At alam mo ba na ang papalit sa kaniya ay ang nag-iisa niyang anak na si Everett Tani. Siya ‘yung ninong mo na sinasabi ko sa ‘yo. Ang gusto kong mangyari, paglapitin kayong dalawa. Dapat kayo ang magkatuluyan, anak.”
Napatayo ako bigla nang sabihin niya ‘yon. “Papa, seryoso po ba kayo diyan?” napataas tuloy ang boses ko. Hindi ako makapaniwalang ganoon ang solusyon na sasabihin niya sa akin.
Tumayo rin siya at saka hinawakan ang magkabila kong balikat. “Anak, iyon na lang ang tanging paraan na naiisip ko. Seryoso ako rito. Tiba-tiba ka rito kapag si Everett Tani ang napangasawa mo. Napakayamang pamilya ng mga Tani. Hindi ba’t mahilig ka sa mga magagarang kotse. Kapag siya ang naging asawa mo, lahat ng klase ng mga luxury car, puwedeng-puwedeng mapunta sa iyo.”
“Pero ninong ko kamo siya! Mayroon bang ganoon? Nagkatuluyan ang inaanak at ang ninong? Yuck! Hindi ko kayang gawin ‘yan, papa. Kung ‘yan lang din pala ang naiisip mo para mabawi ang mga nakasanla natin mga farm, tumigil na po kayo kasi hindi ako papayag!”
Magsasalita pa sana siya, pero patabog na akong lumayas sa tabi niya. Umakyat ako sa kuwarto ko para kunin ang bag, mga card, alahas at mga perang naitabi ko. Alam kong hindi titigil si papa sa kakaudyok sa akin sa kagustuhan niyang iyon kaya lalayasan ko muna sila.
“Saan ka pupunta?” tanong niya nung makitang aalis na ako sa bahay namin.
“Kay Jake, sa boyfriend ko po. Magtatanan na kami,” prangkang sagot ko sa kaniya. Iyon naman talaga ang plano ko. Mainam na rin na alam nila para matigil na siya sa kahibangan niya.
“Anak, please, makinig ka sa papa mo. Huwag kang umalis,” pigil din sa akin ni mama pero kahit sino sa kanila ay wala akong pinakinggan. Umalis pa rin ako sa bahay namin.
Tinawagan ko agad si Jake para sabihing magtatanan na kami. Pumayag naman ito pero sa isang kundisyon. Gusto niya munang matikman ako sa kama, pagkatapos ay saka na raw niya ako ibabahay. Bahala na, tapos na ako sa era ng pagiging mabait at pabebe ko. Oras na rin siguro para magpaka-bitch. Gusto ko na ring maranasang makipag-sëx. Gusto ko nang maranasang umungol ng todo sa kama. Kaytagal kong nagtimpi sa mga ganiyang eksena na kinasasabikan ko talaga noon pa man. Wala kasi akong ibang ginawa kundi ang sumunod kay mama at papa na dapat, sa tamang lalaki at tamang tao ko ibibigay ang pagkabirhen ko.
Isang taon mahigit palang kami ni Jake, madalas na niya akong ayaing mag-sëx, pero ako ang umaayaw. Palagi kong sinasabi sa kaniya na maghintay siya sa tamang panahon. Hindi ko pa kasi masabi na si Jake na ‘yung tamang lalaki para sa akin. Lasinggero, walang matinong trabaho at palaaway kasi ito. Pero, mahal ko siya. Gusto ko siya. At ang tanging paraan na lang para matigil si papa sa kagustuhan niyang ireto ako sa ninong ko ay ang pagsama ko kay Jake. Magsasama na kami, desidido na ako sa desisyon kong ito. Bahala na sa mangyayari sa amin. Gusto ko na rin ng thrill sa buhay. Matanda naman na ako. Dapat na rin akong magdesisyon para sa sarili ko. Biruin mo, thirty-years-old na ako, pero hanggang ngayon virgin pa rin ako. Ganoong katagal nanuyo ang pukë ko sa mga udyok ng mga magulang ko na dapat sa tamang lalaki ko ibigay ang perlas ng silanganan ko.
Ngayong gabi, madidiligan na ang halaman na matagal ng uhaw na uhaw. Mararanasan ko na kung paano umungol sa kama. Hindi na tuloy ako makapaghintay. Excited na ako.
Ahva POVKung dati, si Eryx lang ang inaasikaso ko dito sa bahay niya, ngayon may nadagdag na. Oo, pati si Kara, kailangan ko ring intindihin dahil kailangan niya. Ayoko namang si Eryx pa ang mag-alaga sa kaniya, kaya mainam pang ako na lang.Pagbaba ko sa hallway papunta sa guest room, narinig ko agad ang boses ni Amon.“Huy! Ahva! Ang aga mo ah!” sigaw niya mula sa loob, na para bang pag-aari niya na ang buong bahay.Pumasok ako at bumulaga sa akin ang eksenang hindi ko inaasahan. Si Kara, nakaupo sa kama, nakasandal sa malambot na headboard, naka-braid pa ang buhok, si Amon ang nagbraid. Pinag-trip-an daw niya ang buhok nito.Si Amon naman, nakasalampak sa carpet, may hawak na maliit na lalagyan ng moisturizer.“Ahva, tingnan mo!” sabi ni Kara, proud na proud. “Si Amon nakaka-braid pala! Akala ko puro suntukan lang alam nito.”Si Amon, kunwari pa-cool. “Madali lang naman. Nanood lang ako dati sa video at hindi ko inaakalang kaya ko palang magaya.”Napangiti na lang ako, natutuwa ka
Eryx POVNgayong araw, hawak ko na ang sampung alam kong malalakas, walang sugatat pinili kong mga estudyante mula sa mga nasagip namin. Matatangkad, mabilis kumilos at matatalas ang mata. Kung tutuusin, maraming nagpaiwan, pero itong sampung ‘to, ibang klase ang presensya na nakikita ko sa kanila.“Simula ngayon,” sabi ko habang nakasandal ang kamay ko sa likod, “buburahin ko ang kahinaan ninyo. Hindi kayo trainee. Hindi rin kayo basta-bastang apprentice. Sa loob ng ilang araw magiging anino ko kayo.”Tahimik lang silang lahat at walang kumikibo. Minsan, mas gusto ko ‘yung ganoon ‘yung tingin pa lang nila, alam mong desperado talaga silang lumaban.“Handa na po kami, Boss Eryx,” sigaw ng isa.Tumango naman agad ako. “Simulan na natin.”Dinala ko sila sa lumang underground training grounds sa ilalim ng mansiyon ko. Parang maze iyon, puro pader, poste, scaffolding, mga beam at elevated platforms. Madilim, para masanay sila sa natural na kondisyon ng mga assassin.“Rule number one,” sab
Eryx POVMagulo ang umaga ko, pero mas magulo ang isip ko habang nakaupo sa mahabang lamesa sa hall ng mansiyon. Nasa kanan ko si Amon na mas maayos na ang itsura niya ngayon kumpara noong araw na sinagip siya ni Ahva. Sa kaliwa ko naman ay nadoon ang mga kapatid kong sina Sorin, Zuko, pati na rin Ramil, lahat sila ay seryoso, parang mga sundalong naghahanda para sa isang malalang labanan.Habang nasa itaas si Ahva, abala kakalakad sa hallway papunta sa guest room para alagaan si Kara, kami naman ang busy sa pakikipag-usap sa mga estudyanteng nasagip namin. Isang daan sila kahapon, pero ngayon… kalahati na lang ang nakaupo sa harap namin. ‘Yung iba, umuwi na. Hindi ko sila masisisi. Hindi biro ang pinagdaanan nila at hindi lahat ng tao pinanganak para lumaban.Pero itong mga naiwan? Iba ang apoy sa mga mata nila.Huminga ako nang malalim bago nagsimula. “Okay,” sabi ko habang nakasandal sa upuan. “Isa-isa namin kayong kakausapin. Hindi namin kayo pipilitin. Pero kung magpapaiwan kayo,
Ahva POVMag-a-alas nuebe na ng umaga nang tuluyan akong magising, pero pakiramdam ko parang hindi ako natulog. Siguro dahil puyat na puyat at umaga na rin nakatulog kanina.Nasa guest room na si Kara, ayon Kay Eryx. Hindi pa siya malakas tulad ng dati pero at least, may kulay na ‘yung pisngi niya, at medyo nakakatayo na siya nang hindi nanginginig nang sobra. At dahil ayaw niyang magpaalaga kahit kaninong kasambahay namin dito, ako na mismo ang sumalo ng role na iyon dahil nagawa ko na ito sa kaniya noong nasa school pa kami.Pagbukas ko ng pinto ng guest room, una kong naamoy ang malinis na linen at ang mabangong candle na nakabukas ngayon. Malinis, malamig at tahimik ang buong kuwarto, malayo sa takot at ingay ng kulungang pinagdaanan niya ng ilang araw.Nasa kama si Kara, naka-upo, nakabalot sa kumot na kulay beige. Suot niya ‘yung pajama na pinili ko mismo na malambot, warm at pink.“Aba, gising ka na pala,” bati ko, sabay lapit sa kanya.Ngumuso siya. “Kanina pa, nagising na ako
Ahva POV“Hindi ka na babalik sa impyernong ‘yun, Kara,” sabi ko sa kaniya, hindi na ako umalis sa tabi niya para tumigil na siya sa kakaiyak.Maya maya, biglang pumito si Eryx mula sa kabilang side ng parking lot. Nakataas ang kamay nito, nangingitim ang suot na tactical gear, pero bakas pa rin sa mukha niya ang pagiging alerto.“Ahva! Halika rito sandali!” malakas niyang sigaw.Lumapit ako agad. Pagdating ko, hawak niya ang isang maliit na walkie-talkie na galing pa yata sa isa sa mga nasawimpalad na bantay. Nakakunot ang noo niya at kapag ganito si Eryx, ibig sabihin may masama siyang nalamang bago pa namin malaman ang buong problema.“May problema ba?” tanong ko.Tumango siya. “May hinahanap tayong apat pa, ’di ba? Sina Cael, Nyra, Penumbra.”Napalunok ako. “Oo. Bakit?”Pinindot niya ang play button ng radio, at narinig namin ang boses ng isang bantay… humihingal, parang takot na takot.“—ilipat niyo na sila sa Main Facility! Baka ma-trace nila ang underground cell. Ulitin ko, ili
Ahva POVToday is the day. Sa wakas, may pag-asa na kaming makita ulit ang mga kaibigan namin.Narito kami ngayon sa loob ng isang lumang warehouse na ginawa naming temporary base. Lahat kami nakasuot ng dark outfits, tactical gears, at naka-communicator. Si Amon ang pinagmamasdan ko mula sa gilid, nag-i-stretch ng braso, halatang kinakabahan pero mas matatag na siya kumpara noong una naming makita.“Okay ka lang ba?” tanong ko sa kanya.Ngumiti siya, payat pa rin pero malakas na ang aura. “Okay na okay kaysa nung unang araw na makita mo akong duguan at mahina.”Napangiti ako. Mabilis ang progreso niya nitong nakaraang linggo. Pinilit namin siyang lumakas—healthy food, supplements, tulog, disiplina at siyempre, training ni Eryx. Kung hindi dahil sa boyfriend kong mafia boss, siguro hindi ganito kabilis ang pagbangon ni Amon. Lahat ng alam ni Eryx, disarming, shadow strikes, silent takedowns—itinuro niya. At ngayon, confident na si Amon sa bawat galaw niya.Narinig ko ang mababang bose







