Everett’s POV“Finally, nagkaroon na rin ng magandang sign. Ang tanging kailangan mo na lang gawin ay ingatan ‘yang si Misha,” sabi ni Garil matapos kong ibalita sa kaniya na maaaring buntis na si Misha.Nandito na naman kami sa gitna ng dagat, nakasakay sa yate habang umiinom ng wine.“I’ve already hired a personal nanny for her to ensure her pregnancy is well taken care of. Saka, kailangan ko munang ilihim sa pamilya ko ang pagbubuntis niya. I know that once they find out Misha is pregnant, they’ll find a way to stop it from happening. Si Tito, gusto niya na hawak niya ang lahat-lahat. Nag-e-enjoy siyang hawak pa ang lahat ng yaman ko.”“Ang isa pa sa dapat na gawin mo, ingatan mo rin ang sarili mo. Kasi kung gusto nun ma-solo talaga ang lahat ng ari-arian ninyo, mas madali kung ikaw ang buburahin nila sa mundong ‘to. Minsan, bobo ang tito mo, pero ang bobo pagdating sa mga ari-arian, business at pera, nagiging matalino. Hindi sa tinatakot kita, puwede kasing mangyari ‘yon. Ikaw ang
Misha’s POV“Lock the door,” utos bigla ni ninong kaya napataas parehas ang kilay ko.“B-bakit, Everett?” tanong ko naman.“Makakatulong ‘to para mawala na ang takot mo,” sagot niya kaya sumunod na lang ako. Dahan-dahan akong naglakad papunta sa pinto para i-lock na ‘yon.Pagbalik ko sa kaniya, titig na titig ako sa mukha niya. Nag-aabang sa susunod niyang sasabihin.“Oh, ano pang hinihintay mo?” tanong na niya. Kahit na alam ko kung anong gusto niyang mangyari, pinili ko pa ring maging inosente kasi nahihiya ako. Ewan ko ba, kahit ilang beses nang may nangyari sa amin, may hiya pa rin talaga ako sa kaniya. Minsan, wala naman. Pero minsan ay hindi ko talaga maiwasang mahiya pa rin.“A-ano bang gusto mong mangyari? Matutulog ka dito? Si-sige, mahiga ka na muna diyan, hindi naman ako inaantok,” sabi ko pa para ipilit kong ipalabas sa kaniya na hindi kami nagkakaintindihan.“Misha, súck me. Laruin mo ako. Alam kong pareho naman nating gusto ‘to,” sabi na niya nang hindi na nahihiya.Para
Everett’s POVI couldn’t do anything when Misha pressed her lips against mine. My eyes widened when she did that, while she was closed-eyed, starting to kiss me deeply.Fúck. Ano ‘to, parang nakain ko na rin ang sarili kong pagkalalakë? Ilang minuto na niyang pinagsawaan sa bibig niya ang titë ko kanina, tapos ngayon, saka siya makikipaghalikan sa akin? Oh, gosh! Hindi tama ‘to.First time kong naranasan ‘to kaya hindi ako sanay. Pero, kasi, sabagay, titë ko naman ‘yon at alam ko naman sa sarili ko na malinis ako, kaya wala naman sigurong problema? Ay, ewan. Heto na e, naghahalikan na kami kaya bakit pa ba ako aatras. Wala naman akong ibang nalalasahang kung ano. Wala ring mabaho kaya okay lang naman siguro.While we were kissing, I decided to prepare a punishment for her. While she was occupied with kissing me, I removed her pajama and panty. Sinulot ko na lang kapagdaka ang tatlong daliri ko sa loob ng puwërta niya. Basang-basa na siya kaya madulas na sa loob nung laruin ko naman si
Misha’s POV Nagising ako na magkatabi at magkayakap kami ni Ninong Everett. Nagulat pa ako na parehas kaming hubü’t hubäd. Gusto ko na sanang tumayo kasi gusto ko nang magbihis, kaya lang naaanlig ako sa pagtitig sa mukha niya. Sa malapitan, talagang ang amo ng mukha ni ninong. Kahit tulog, guwapo pa rin. “Tatayo ka na ba?” Nagulat ako na gising na pala siya. Nahiya tuloy ako na nakatitig ako sa kaniya. Gusto ko na sanang tumayo at bumaklas sa kaniya. Kaya lang napansin ko na siya pala ang nakayakap sa akin. “Puwede bang tumayo na ako?” tanong ko sa kaniya habang nahihiya ang boses. Dati, ako ‘yung may gusto na makipaglandian sa kaniya. Pero kapag naman heto na, parang ako ‘yung tumitiklop. “Hindi ba’t ganito ang gusto mo. Sweet. Ngayong ganito na tayo, bakit parang ikaw pa ang umaayaw.” Nakakainis. Hindi ko inaasahang sasabihin niya ‘to. Pero, tama naman siya. Sa ganitong pagkakataon dapat sinasamantala ko na. Imbis sumagot, hindi na lang ako nagsalita. Hinayaan ko na lang
Everett’s POVBanas na banas ako nang madatnan ko pa ring nakabuntot si Garil kay Rei nang puntahan ko na sila. Grabe, ilang oras na akong nakatulog sa tabi ni Misha, tapos ganito pa rin pala ang eksena nilang dalawa. Nakakahiya kay Garil. Si Rei naman na lasing na lasing, panay ang pahabol kay Garil. Hindi ko alam kung lasing pa ba ‘tong tama niya o tama na ito nang pinagbabawal na gamot. Hinila ko na si Garil para itigil na niya ang paghahabol kay Rei, dahil alam kong pagod na pagod na rin siya. Nang tignan ko si Garil ay pawis na pawis na ito. Haggard na haggard na siya.“Sige na, bro. Ako nang bahala sa kaniya,” sabi ko habang hawak ko ang kamay niya.“Sure ka? Naku, napaka-kulit niyan. Ayaw papigil. Kanina, muntik pa akong sapakin sa mukha ko. Mabuti na lang at nakaiwas ako,” sagot naman niya habang natatawa. Pangiti-ngiti lang si Garil, pero sa loob-loob nito ay inis na rin siya. Nahihiya lang din ito sa akin kaya tinatago niya ang inis.“Subukan lang niyan, sasampalin ko siya na
Misha’s POVAlas otso na ng umaga pero wala pa rin si Ate Ada. Kaya naman nagkaroon ako ng time para lumabas ng bahay. Gustong-gusto ko na kasi talagang masilip ang pinapagawa kong swimming pool resort.Alas nuebe nang dumating ako sa swimming pool resort. Nag-taxi na lang muna ako. Sa labas palang, dinig ko na agad ang mga gumagawang mga labor namin. Sa entrance, medyo buo na ang iba. Hindi mawala ang ngiti ko habang nililibot ko ang buong resort. Malaki na nga ang nabago. Mabilis silang gumawa.Kinausap ako ng isang labor nang makilala niya ako. Sinabi niya na kayang-kaya nila itong tapusin ng tatlong buwan. Natuwa ako kasi ‘yun talaga ang gusto kong mangyari. Sa sobrang tuwa ko, inutusan ko ang isa sa kanila na bumuli ng merienda nila. Para naman ganahan silang magtrabaho lalo.Pagkatapos kong dalawin ang resort ko, dumaan na rin ako sa isang coffee shop. Naisipan kong doon na mag-almusal kasi nagugutom na rin ako. Paminsan-minsan, masaya ring mapag-isa. Binati ako ng isang staff p
Misha’s POVPag-uwi ko sa bahay namin ay nandoon na si Ate Ada. Nakangiwi ito nang makita ako. “Saan ka po nanggaling?” tanong niya agad sa akin. Sa tingin ko ay napagalitan siya nang dahil sa akin. “Nasa kuwarto po ninyo si Sir Everett, galit na galit. Hindi lang sa akin kundi sa ‘yo rin po,” sabi pa niya.Nilapitan ko si Ate Ada. “Ate, sorry, ha. Hindi ko kasi napigilan ang sarili ko. Pero, don’t worry, akong bahala sa ‘yo. Saka, nagkape lang naman ako sa labas,” sabi ko sa kaniya at saka ko siya niyakap kasi alam kong pinagalitan talaga siya ni Everett. “Sina mama at papa ay wala na po ba rito?” tanong ko pa.“Wala, kaya nga po napagalitan ako nang malala ni Sir Everett. Nasigawan niya ako kasi hindi ka niya nadatnan dito. Tapos, nakita pa niya ‘yung post mo sa social media na nagkakape ka po,” sagot niya kaya lalo akong natawa. Kaya naman pala galit na galit siya. Eh, ano ba naman kasi ang masama sa pagkape sa labas? Isa pa, hindi pa naman ako hirap sa pagbubuntis. Masyado siyang
Misha’s POVPauwi na kami galing sa OBY-GYN ko, hindi na naman maipinta ang mukha ni Everett matapos niyang malaman na pineke ko ang pagkakaroon ko ng lagnat ngayong araw. Hindi kasi siya pumayag na hindi ako ipatingin sa doctor kaya wala akong nagawa. Sumama na ako sa kaniya kanina para magpa-check up.“Here’s the problem with you, Misha: makulit, matigas ang ulo at sinungaling pa. Why didn’t you just admit the truth when we were still at your house? Hindi sana nasayang ang oras ko. Alam mo naman may pinagkaka-busy-han ako ngayon. Pinili kong pumunta sa ‘yo kasi pati si Ate Ada, sinali mo sa kalokohan mo, pinalabas mo pang may lagnat ka kahit wala naman talaga!”Hindi ako puwedeng sumagot kasi talagang mali ako rito. Para talaga sa kaniya ay ginto ang oras. Sabagay, busy nga pala talaga siya dahil sa paghahanda niya ng birthday party niya. Sa tingin ko ay tila mas galit siya ngayon kaysa kahapon. Akala ko pa naman ay magiging okay na kami.“Sorry na, huwag ka nang magalit. Saka, huwa
Samira POVPagkatapos ng putukan, halos hindi pa rin humuhupa ang kaba sa dibdib ko. Habang sakay kami sa bulletproof van, mahigpit kong hinawakan ang kamay ni Manang Cora habang nakahiga siya sa stretcher. May mga balot na ng gasa ang balikat niya pero kitang-kita pa rin ang patak ng dugo na hindi mapigil. Ang mga mata niya, nakapikit at masyado nang maputla. Tahimik lang siya, humihinga ng mababaw. Sa tabi niya, nakaupo si Miro, hawak ang cellphone at panay ang utos sa mga tauhan niya.Nandito na rin sina Tito Zuko, Tito Sorin at Tito Eryz, sila na ang nasa harap ng van, isa sa kanila ang driver.“Make sure the area is clear. Double the guards until further notice,” utos ni Miro habang seryoso ang ekspresyon ng mukha.Habang umaandar ang van papuntang ospital, tinignan ko ang iba pang mga manang na kasama namin sa loob. Tahimik lang silang lahat. Si Manang Luz, nakapikit at tila nagdarasal. Si Manang Luciana, panay ang himas sa palad ni Manang Percy na hindi pa rin makapaniwalang ga
Miro POVKanina pa ako nakatanggap ng report mula sa isa kong soldier. Tumawag siya direkta sa secure line, at sa tono pa lang ng boses niya, alam ko nang hindi ito simpleng ulat lang.“Boss, may dalawang motor at isang van na pabalik-balik sa harap ng mansion. Same plate numbers, same route. Parang minamanmanan ang mansiyon ng mga manang,” sabi niya habang ang boses at klarong nasa ilalim ng tumutubong tensyon. Sila, hindi basta-basta magre-report kung hindi sila siguradong banta ito sa buhay ng mga manang.Hindi na ako nag-aksaya ng oras.“Send reinforcement. Double the guards. I want snipers on the roof and checkpoints within a kilometer radius. Now.”Kaagad akong tumayo mula sa leather chair ko sa opisina. Tinawagan ko rin agad si Samira.“Something’s wrong,” sabi ko ng diretsyo sa kaniya. Bawal maglihim, magagalit siya kaya kahit mag-panic siya, mas okay kasi ang mahalaga, alam niya agad ang nangyayari. “We need to go there. Now.”Hindi na ako nagtaka sa sagot niya.“I’m coming w
Samira POVIsang malakas na katok sa pinto ang gumising sa akin.“Samira! Samira!” boses iyon ni Miro na kanina pa pala gising kasi ako na lang ang natira dito sa kuwarto namin.Napabangon tuloy agad ako. Sa boses pa lang kung paano niya ako tawagin, kinabahan na rin talaga ako. Binuksan ko ang pinto at sinalubong ako ng seryosong tingin ni Miro.“Two of the manangs are missing,” mabilis niyang sabi. “Manang Percy and Manang Cora. They’re gone.”Nanlaki ang mga mata ko. “What do you mean gone?” tanong ko habang mabilis na sinusundan siya pababa ng hagdan.“This morning, hindi sila nakita sa kuwarto nila. Manang Luciana said they were last seen last night, pero ngayong umaga ay nawala na sila sa mansiyon.”Pakiramdam ko ay biglang sumakit ang ulo ko. Dalawang matatanda pa talaga ang nalawa. Hindi pa naman sila puwedeng lumabas ng mansiyon dahil delikado.Mabilis kaming sumakay sa sasakyan ni Miro at saka tumuloy sa lumang mansiyon kung saan pansamantalang nakatira ang mga manang.**Pa
Samira POVPagbalik namin ni Ramil sa loob ng mansiyon, napansin kong lalong tumindi ang seguridad. May mga bagong CCTV cameras na naka-install sa bawat sulok, mga guard na may earpiece at mga patrol vehicles na umiikot sa perimeter.Sinulyapan ako ni Ramil at ngumiti ng payapa.“I see Miro’s already tightening the defenses,” sabi niya.“He’s taking no chances,” sagot ko, proud sa fiance ko.Tumayo kami sa malawak na hallway, sa ilalim ng grand chandelier. Ang saya sana kung ang pinaghahandaan ngayon ay ang kasal namin ni Miro, hindi ang nalalapit o darating na malaking labanan na naman.“You need to be ready for anything,” Ramil said.“I am,” sagot ko habang ramdam ko ang apoy sa loob ng puso at katawan ko.He chuckled slightly. “You sound like a soldier.”I smiled. “Maybe I am now.” una palang naman kasi ay parang sundalo na ako. Sa mga nangyaring training ko kina Tito Sorin, Tito Zuko at Tito Eryx, para na akong sundalong atat na atat maging malakas.Humakbang siya palapit sa akin
Samira POVMainit na ang sikat ng araw nang lumabas ako ng mansiyon. Kasalukuyan akong may hawak na malamig na lemonade habang pinagmamasdan si Ramil na naglalakad sa hardin. Malayo na talaga ang narating niya mula noong iligtas siya nila Miro mula sa pagtatago sa masukal na gubat na iyon. Ngayon, nagkakalaman na ang pisngi niya at kahit medyo mabagal pa ang kilos niya, ramdam mo ang unti-unting pagbabalik ng lakas sa kaniyang katawan.Lumapit ako sa kaniya, sabay abot ng isang tuwalya para pamunas ng pawis niya.“You’re doing great,” sabi ko.Ngumiti si Ramil, kinuha ang tuwalya at pinunasan ang leeg niya. “Thank you, Samira!” sagot niya na medyo paos pa rin ang boses. Nitong nagdaang araw kasi ay nilagnat pa siya.Naglakad kami ng mabagal sa gilid ng hardin, kung saan may mga anino ng puno na nagbibigay ng kaunting lamig sa paligid. Habang naglalakad kami, napansin ko ang seryosong ekspresyon sa mukha ni Ramil.“Is something bothering you?” tanong ko.Huminto siya sandali, tumingin
Samira POVTahimik ang gabing iyon. Pero hindi pa ako makatulog.Nakahiga na rin si Miro sa kama, nakapikit pero alam kong gising pa siya. Marahan akong bumangon mula sa kama at naupo sa gilid. Nakita kong napadilat siya nang maramdaman ako“Bakit bumangon ka pa?” mahinang tanong ni Miro.Huminga ako nang malalim bago lumingon sa kaniya. “Miro,” bulong ko, “can we talk?”Umupo siya na parang nag-aalala. “Of course. What’s wrong?”Lumapit ako sa kaniya at hinawakan ang kamay niya. Tinitigan ko siya, siniguradong mararamdaman niya kung gaano kaseryoso ang sasabihin ko sa kaniya.“I want to build a secret hideout,” sabi ko na halos bulong ulit. “Underground. Just for the manangs. A place only we know about. Somewhere safe… in case Vic targets them.”Hindi siya nagsalita agad. Tinitigan lang niya ako habang tahimik na nag-iisip. Ilang saglit pa, ngumiti siya at walang alinlangang tumango.‘Let’s do it,” sagot niya. “Whatever you need, love. I’ll make it happen.”Nang marinig ko ‘yon, para
Samira POVNasa loob ako ng kuwarto ni Ramil ngayon. Busy sina Miro ngayon, kami lang nila Mama Ada at Ahva ang naiwan dito sa manisyon. Naisip ko naman na puntahan si Ramil kaya dinalhan ko siya ng pagkain—isang tray na may sinigang na baboy, kanin, at manggang hilaw na may bagoong.“You need to eat more,” sabi ko habang iniaabot ko sa kaniya ang tray. “You need strength, Ramil. Hindi ka puwedeng injury na lang habang buhay. Ikaw na ang nagsabi, kailangan nating maghanda kaya magpalakas ka rin.”Ngumiti lang siya sa akin. “Salamat, Samira. Huwag kang mag-alala, ito na, nagpapagaling at nagpapalakas na ako. Baka sa susunod na linggo, makalakad na ulit ako.”Habang kumakain na siya, pinagmamasdan ko lang siya, napansin ko, tila may gusto siyang itanong pero hindi niya agad masabi. Hanggang sa maya-maya'y nagsalita rin siya.“Ang mga manang pala, kumusta na sila?” tanong niya habang nakasandal sa mga unan.Napatingin ako sa kaniya. Biglang lumabas ang ngiti sa mga labi ko. Hindi pa nga
Miro POVPagkapasok namin sa mansiyon, agad kong tinapik ang balikat ni Ramil bilang hudyat na sa wakas ay nandito na kami, tuluyan na namin siyang nauwi. May lumabas na bahagyang ngiti sa labi niya, pero habang naglalakad at inaalalaya siya ng mga tito ko, hindi niya maitago ang pagngiwi ng mukha, halatang nasasaktan siya.Lumapit agad si Ahva at Mama Ada para salubungin siya. Lahat kami, may saya sa pagdating niya, pero may bigat din sa dibdib naming makita siyang halos ‘di na makalakad ng maayos.“Prepare his room,” utos ko sa isa sa mga tauhan. “Make sure it’s comfortable. Ramil needs full rest.”Nagkatinginan kami ni Samira. Ramdam ko ang lungkot sa mga mata niya. Alam naming hindi madali ang pinagdaanan ni Ramil. Kaya naman agad kong tinawagan si Dr. Elson, ang private doctor namin.“Ramil, the doctor will be here in ten minutes,” sabi ko sa kaniya habang inaakay siya papunta sa inihandang kuwarto para sa kaniya.“Thanks, Miro. Hindi ko alam kung anong mangyayari sa akin kung ‘d
Miro POVOras na para bumawi kay Ramil. Nanghingi siya ng tulong sa amin na kung maaari ay i-rescue na siya kasi nahihirapan na siya sa kinalalagyan niya ngayon.Ako mismo ang nagmaneho ng sasakyan habang tahimik kami sa loob. Kasama ko sina Tito Zuko, Tito Sorin at Tito Eryx. Dapat, nagbabakasyon sila ngayon sa Palawan kasi matagal na nila itong na-book. Pero dahil nakatanggap kami ng problema, hindi ko na muna sila pinatuloy kasi baka maging maaga ang paggalaw ni Vic. Ayaw ko naman na wala sila kapag lumaban na ulit kami, parang kulang na kasi ako kapag wala sila. Hindi ako nakakapag-isip ng maayos kapag wala ang mga tito ko. Oo, may Samira akong matapang at matalino, pero iba pa rin talaga kapag may nakakatanda na nangangasiwa sa amin.Tanggap ko nang parang hindi ako mafia boss, oo, mas babagay ito kay Samira, pero wala na akong pakelam ngayon sa posisyon na iyon. Ang gusto ko na lang sa ngayon ay matapos ang gulo, wala ng problema at dapat puro kasiyahan na lang.“We finally trac