Ada POVMaaga akong nagising ngayon kasi excited ako sa mangyayaring bonding namin ng mama ko. Tumingin ako sa tabi ko, wala na si Mishon, mukhang maaga siyang umalis kasi narinig ko na parang magpapasama si Papa Ronan sa kaniya sa kung saan dito sa Baguio. Bumangon na ako at naglakad papunta sa bintana, sumilip ako sa labas, makapal ang fog, tapos ang malamig na hangin dito sa Baguio ay tila humahaplos sa aking balat na nagsasabi na masarap uminom ng mainit na kape ngayong umaga.Tahimik ang buong bahay at agad kong napansin na wala na sina Verena, Yanna, Marco at Edric. Maaga silang umalis para maglibot sa Baguio, samantalang sina Mishon at Papa Ronan naman ay pumunta pala sa strawberry farm sabi ng isa sa mga kasambahay na na-hire namin kagabi lang para may tagaluto manlang kami kapag ayaw naming lumabas ng villa.Ngayong solo namin ni Mama Franceska ang villa, ito na ang tamang oras para sa aming bonding sa pagpa-practice ng paggawa ng flower bouquet para sa kasal ko.Nang bumaba a
Mishon POVPagdating namin ni Papa Ronan sa La Trinidad Strawberry Farm, agad kaming naglakad-lakad sa loob ng farm. Malamig ang simoy ng hangin at kahit umaga pa lang, ramdam na ang preskong klima ng Baguio. Natutuwa nga si Papa Ronan kasi may malamig ng lugar daw pala dito sa Baguio. Akala niya ay puro tag-init lang dito kasi puro beach daw kasi ang sikat dito sa Pilipinas.Ako ang nag-tour sa kanya, ipinapakita ko sa kaniya ang ibaât ibang bahagi ng farm habang nagkukuwento tungkol sa lugar.âWow, this place is amazing!â natutuwang sabi ni Papa Ronan habang tinitingnan ang mga hanay ng strawberry plants. âI can already smell the freshness.âNgumiti ako. âYouâll love it po even more once you start picking them yourself, Papa.âPagdating sa bayaran ng entrance, ako na rin ang nagbayad ng 300 pesos para sa basket, kaya may sarili kaming lalagyan para sa mga pipitasin naming strawberries. Nakakatawa nga si Papa Ronan dahil hindi siya nakikipag-usap sa mga tao. Sabi niya, ayaw daw niyang
Ada POVMula nang ipakita sa akin ni Mama ang ayos ng magiging flower bouquet ko sa magiging kasal namin ni Mishon, hindi ko na napigilang tumawag agad sa flower farm sa Atok na pinuntahan namin kahapon. Gustung-gusto ko ang kombinasyon ng mga bulaklak, mga pulang rosas, puting lisianthus at babyâs breath na bumagay sa tema ng kasal namin ni Mishon.Habang kausap ko ang may-ari ng flower farm, tinanong ko kung kaya nilang mag-supply ng sapat na bulaklak para sa buong entourage. Mabuti na lang at kaya naman daw kaya wala na akong problema doon. Matapos naming magkasundo sa presyo at delivery date, agad akong nagpa-reserve.âThank you so much! Iâll see you a few days before the wedding,â masaya kong sabi bago ibaba ang tawag.âSigurado ka na sa mga pinili mong flowers?â tanong ni Mama Franceska habang inaayos ang buhok niya sa harap ng salamin.âOpo, Ma. Ang ganda ng arrangement mo, kaya iyon na ang pina-order ko,â sagot ko habang ngiting-ngiti ako na sinusulyapan ang phone ko kung saan
Ada POVPag-uwi namin sa Villa, agad naming naabutan sina Marco at Edric na nasa garden, abala sa paghahanda ng malaking lamesa para sa gagawin naming DIY samgyup. Sabi kanina ni Marco, dinaan nila sina Verena at Yanna sa mall, doon daw sila nakakita ng mga karne na gagawin samyup, tapos doon din daw nila nakita ang ilan sa mga side dish kaya natuloy ang balak ni Yanna na mag-samgyup talaga dito Baguio.Sa loob naman ay nadatnan namin sina Yanna at Verena na maingat na inaayos ang mga hiniwang karne ng baboy, baka at manok. Si Everisha at Czedrick ay nakaupo sa sofa, kapwa nagpapahinga matapos makarating dito sa Baguio kasama sina Miro at Czeverick. Sa wakas ay nakasunod na rin sila rito sa Baguio. Na-late sila ng husto kasi may shooting pang pinuntahan si Czedrick.Pagkakita pa lang ni Miro sa papa niyang si Mishon, agad itong tumakbo at niyakap siya nang mahigpit. Hindi rin niya ako kinalimutan, niyakap din niya ako na tila ba isa na rin akong pangalawang magulang sa paningin niya.
Mishon POVNang umagang iyon, maaga akong nagising upang ihanda ang araw na ito para sa amin naman ni Miro. Alam kong bihira lang kami magkaroon ng pagkakataon na makasama nang ganito, kaya gusto kong sulitin ang araw na ito para sa kanya.Bago ang kasal, dapat lang na mapagbigyan ko na siya sa request niya sa akin na bonding naming mag-ama lang.Pagkalabas ko ng kuwarto, nadatnan ko si Ada sa kusina, nagtitimpla ng kape. Nang makita niya ako, agad siyang ngumiti.âYouâre up early,â aniya.Tumango ako. âYeah. Gusto kong sorpresahin si Miro. Ilalabas ko siya ngayon habang nandito pa tayo sa Baguio.âHindi naman siya tumutol. Alam kong gusto rin niyang magkaroon kami ng oras na magkasama bilang mag-ama. Kaya matapos kong magpaalam, agad akong nagtungo kay Ate Everisha upang humiram ng sasakyan na dala nila ni Czedric.Pagkalipas ng ilang minuto, bumaba na si Miro mula sa kuwarto niya, suot ang isang makapal na jacket at jogging pants. Nakita ko siyang nag-stretching habang nag-aantay sa
Ada POVPagbalik namin sa mansyon ngayong hapon galing sa Baguio ay para bang wala silang kapaguran. Bukas na kasi ang kasal namin ni Mishon kaya, ngayong gabi, ito na raw ang huling gabi ko bilang isang dalaga.Kaya naman sina Verena at Yanna ay gumawa ng party na all-girls celebration para sa akin. Kasama siyempre sina Ate Everisha, Verena, Yanna at iba pang malalapit kong kaibigan na babae.Buong hapon ay hindi nila ako pinalabas sa kuwarto ko kaya naglaro lang kami nang naglaro ni Miro doon. Parang bonding na rin namin ni Miro. Nung gabi na, doon lang nila ako inayang lumabas ng bedroom namin ni Mishon.Pagpasok ko sa malaking event hall ng mansyon namin ni Mishon ay agad akong sinalubong ng mga halakhak at sigawan nila.âFinally! The bride-to-be has arrived!â sigaw ni Verena habang may hawak na isang baso ng champagne.âOh my God, you are so beautiful tonight, Ada! But after tomorrow, youâll be Mrs. Tani!â dagdag ni Yanna na may kinikilig na ngiti.Natawa ako at umiling. âYou guy
Mishon POVNgayong gabi ay ito na ang huling gabi ko bilang binata. Bukas, ikakasal na ako kay Ada, sa babaeng mahal ko, ang babaeng gusto kong makasama habambuhay. Pero bago ang lahat, may isang gabi pa akong natitira para maging isang free man.At siyempre, hindi puwedeng walang party! Kasi si Ada, ginawan din nila Ate Everisha, Verena at Yanna ng party para sa last night na pagiging dalaga niya.Nasa rooftop kami ng mansiyon, kung saan nag-set up sina Marco, Edric at Czedric ng maliit pero solid na inuman. May mga fairy lights na nagbibigay ng cozy na ilaw, may barbecue sa gilid at siyempre, may malaking cooler na puno ng beer at whisky. Walang ibang bisita, kami lang.âBro, are you ready to say goodbye to your single life?â tanong ni Marco habang binubuksan ang isang bote ng beer at inabot sa akin. Mga topless kaming lahat kasi mainit dito sa rooftop.I smirked and took the bottle. âMan, Iâve been ready since the day I met Ada.ââHah! Sipsip!â singit ni Edric bago sumimsim ng alak.
Ada POVAlas singko pa lang ng umaga ay nagising na ako sa tunog ng alarm ko. Dali-dali akong naligo, nag-toothbrush at nag-almusal dahil maaga ring dumating ang glam team na mag-aayos sa akin.Oh, my God! Ito na ang araw na pinakahihintay ko, ang araw ng kasal namin ni Mishon. Sa loob ng ilang buwan ng paghahanda, sa wakas ay dumating na rin ang sandaling ito.Pagbaba ko sa hagdan, bumungad sa akin ang buong glam team na abala nang inaayos ang kanilang mga gamit. Ang glam team na ito ay hindi basta-basta lang, sila ang pinakasikat sa industriya ng bridal styling kaya dapat lang na ma-try ko sila sa pinaka-special na okasyon ng buhay ko.Inutos ko sa kasambahay na papasukin na sila sa malaking guest room na kung saan ay doon ako aayusan. Pagkatapos, sisilip dapat ako sa room ni Mishon para sana tignan niya pero pinigilan ako ni Ate Everisha, huwag na muna raw kaming magkita, doon na sa simbahan kami magkikita mamaya.Kaya pumunta na rin ako sa guest room kung saan nandoon na ang glam
Samira POVPagkatapos kong linisin at gamutin ang sugat ni Ahva, hinawakan ko ang kamay niya saglit. âDito muna kayo ni Mama Ada, okay? Donât worry, weâll be back soon,â sabi ko. Tumango lang siya, hawak pa rin ang tela sa sugat niya habang si Mama Ada ay umupo na sa tabi niya, kita sa mukha nito ang pagod at pati na rin ang takot dahil sa nangyaring pag-atake ng mga tauhan ni Vic.âLetâs go,â sabi ni Miro nang masiguro naming sapat na ang mga soldiers niya na maiiwan dito kina Mama Ada at Ahva.Paglabas namin, agad kaming sumakay sa sasakyan. Pinatakbo ito ng driver ni Miro sa pinakamabilis na paraang kaya niya para mabilis kaming makarating sa kinaroroonan nila Ramil.Pero sure akong hindi sila pababayaan ng mga tito namin kahit ma-late kami. Pero para ma-sure, kailangan pa rin naming pumunta dahil baka marami silang sumugod doon.Habang umaandar ang sasakyan, tumahimik muna kaming dalawa ni Miro. Pero, siyempre, dapat alisto pa rin, parehong matatalas ang mga mata namin, nakaabang
Miro POVIto âyung ayoko, stress na may kasamang gigil at takot. Pagdating namin sa tapat ng mansiyon kung saan naroon sina Mama Ada at ang kapatid kong si Ahva, halos sabay kaming bumaba ni Samira sa van. Kasunod din ang iba kong mga soldiers.âNo more warnings,â mariing sabi ko habang tinitingnan ang paligid. âTake them all down.âTumango si Samira. âLetâs end this quickly.âHindi na kami nag-aksaya ng oras. Bago pa man makalapit sa pintuan ng mansiyon, sumalubong na sa amin ang mga putok ng baril. Ang mga tauhan ni Vic, halatang sanay at mabagsik. Pero mas sanay kami, iyon ang dapat kong isipin. Mas determinado dapat kami kaya nag-focus akong mabuti sa mga naging training ko sa kamay ng mga tito ko.Nag-slide kapagdaka si Samira sa likod ng isang sementadong harang habang binunot ang dalawang baril mula sa thigh holsters niya. Sabay niyang pinutukan ang dalawang kalaban na sumisilip mula sa likod ng van.Bang! Bang!Tumama ang bala sa helmet ng isa, sapul ang mukha. âYung isa, sa d
Samira POVPagkatapos ng putukan, halos hindi pa rin humuhupa ang kaba sa dibdib ko. Habang sakay kami sa bulletproof van, mahigpit kong hinawakan ang kamay ni Manang Cora habang nakahiga siya sa stretcher. May mga balot na ng gasa ang balikat niya pero kitang-kita pa rin ang patak ng dugo na hindi mapigil. Ang mga mata niya, nakapikit at masyado nang maputla. Tahimik lang siya, humihinga ng mababaw. Sa tabi niya, nakaupo si Miro, hawak ang cellphone at panay ang utos sa mga tauhan niya.Nandito na rin sina Tito Zuko, Tito Sorin at Tito Eryz, sila na ang nasa harap ng van, isa sa kanila ang driver.âMake sure the area is clear. Double the guards until further notice,â utos ni Miro habang seryoso ang ekspresyon ng mukha.Habang umaandar ang van papuntang ospital, tinignan ko ang iba pang mga manang na kasama namin sa loob. Tahimik lang silang lahat. Si Manang Luz, nakapikit at tila nagdarasal. Si Manang Luciana, panay ang himas sa palad ni Manang Percy na hindi pa rin makapaniwalang ga
Miro POVKanina pa ako nakatanggap ng report mula sa isa kong soldier. Tumawag siya direkta sa secure line, at sa tono pa lang ng boses niya, alam ko nang hindi ito simpleng ulat lang.âBoss, may dalawang motor at isang van na pabalik-balik sa harap ng mansion. Same plate numbers, same route. Parang minamanmanan ang mansiyon ng mga manang,â sabi niya habang ang boses at klarong nasa ilalim ng tumutubong tensyon. Sila, hindi basta-basta magre-report kung hindi sila siguradong banta ito sa buhay ng mga manang.Hindi na ako nag-aksaya ng oras.âSend reinforcement. Double the guards. I want snipers on the roof and checkpoints within a kilometer radius. Now.âKaagad akong tumayo mula sa leather chair ko sa opisina. Tinawagan ko rin agad si Samira.âSomethingâs wrong,â sabi ko ng diretsyo sa kaniya. Bawal maglihim, magagalit siya kaya kahit mag-panic siya, mas okay kasi ang mahalaga, alam niya agad ang nangyayari. âWe need to go there. Now.âHindi na ako nagtaka sa sagot niya.âIâm coming w
Samira POVIsang malakas na katok sa pinto ang gumising sa akin.âSamira! Samira!â boses iyon ni Miro na kanina pa pala gising kasi ako na lang ang natira dito sa kuwarto namin.Napabangon tuloy agad ako. Sa boses pa lang kung paano niya ako tawagin, kinabahan na rin talaga ako. Binuksan ko ang pinto at sinalubong ako ng seryosong tingin ni Miro.âTwo of the manangs are missing,â mabilis niyang sabi. âManang Percy and Manang Cora. Theyâre gone.âNanlaki ang mga mata ko. âWhat do you mean gone?â tanong ko habang mabilis na sinusundan siya pababa ng hagdan.âThis morning, hindi sila nakita sa kuwarto nila. Manang Luciana said they were last seen last night, pero ngayong umaga ay nawala na sila sa mansiyon.âPakiramdam ko ay biglang sumakit ang ulo ko. Dalawang matatanda pa talaga ang nalawa. Hindi pa naman sila puwedeng lumabas ng mansiyon dahil delikado.Mabilis kaming sumakay sa sasakyan ni Miro at saka tumuloy sa lumang mansiyon kung saan pansamantalang nakatira ang mga manang.**Pa
Samira POVPagbalik namin ni Ramil sa loob ng mansiyon, napansin kong lalong tumindi ang seguridad. May mga bagong CCTV cameras na naka-install sa bawat sulok, mga guard na may earpiece at mga patrol vehicles na umiikot sa perimeter.Sinulyapan ako ni Ramil at ngumiti ng payapa.âI see Miroâs already tightening the defenses,â sabi niya.âHeâs taking no chances,â sagot ko, proud sa fiance ko.Tumayo kami sa malawak na hallway, sa ilalim ng grand chandelier. Ang saya sana kung ang pinaghahandaan ngayon ay ang kasal namin ni Miro, hindi ang nalalapit o darating na malaking labanan na naman.âYou need to be ready for anything,â Ramil said.âI am,â sagot ko habang ramdam ko ang apoy sa loob ng puso at katawan ko.He chuckled slightly. âYou sound like a soldier.âI smiled. âMaybe I am now.â una palang naman kasi ay parang sundalo na ako. Sa mga nangyaring training ko kina Tito Sorin, Tito Zuko at Tito Eryx, para na akong sundalong atat na atat maging malakas.Humakbang siya palapit sa akin
Samira POVMainit na ang sikat ng araw nang lumabas ako ng mansiyon. Kasalukuyan akong may hawak na malamig na lemonade habang pinagmamasdan si Ramil na naglalakad sa hardin. Malayo na talaga ang narating niya mula noong iligtas siya nila Miro mula sa pagtatago sa masukal na gubat na iyon. Ngayon, nagkakalaman na ang pisngi niya at kahit medyo mabagal pa ang kilos niya, ramdam mo ang unti-unting pagbabalik ng lakas sa kaniyang katawan.Lumapit ako sa kaniya, sabay abot ng isang tuwalya para pamunas ng pawis niya.âYouâre doing great,â sabi ko.Ngumiti si Ramil, kinuha ang tuwalya at pinunasan ang leeg niya. âThank you, Samira!â sagot niya na medyo paos pa rin ang boses. Nitong nagdaang araw kasi ay nilagnat pa siya.Naglakad kami ng mabagal sa gilid ng hardin, kung saan may mga anino ng puno na nagbibigay ng kaunting lamig sa paligid. Habang naglalakad kami, napansin ko ang seryosong ekspresyon sa mukha ni Ramil.âIs something bothering you?â tanong ko.Huminto siya sandali, tumingin
Samira POVTahimik ang gabing iyon. Pero hindi pa ako makatulog.Nakahiga na rin si Miro sa kama, nakapikit pero alam kong gising pa siya. Marahan akong bumangon mula sa kama at naupo sa gilid. Nakita kong napadilat siya nang maramdaman akoâBakit bumangon ka pa?â mahinang tanong ni Miro.Huminga ako nang malalim bago lumingon sa kaniya. âMiro,â bulong ko, âcan we talk?âUmupo siya na parang nag-aalala. âOf course. Whatâs wrong?âLumapit ako sa kaniya at hinawakan ang kamay niya. Tinitigan ko siya, siniguradong mararamdaman niya kung gaano kaseryoso ang sasabihin ko sa kaniya.âI want to build a secret hideout,â sabi ko na halos bulong ulit. âUnderground. Just for the manangs. A place only we know about. Somewhere safe⊠in case Vic targets them.âHindi siya nagsalita agad. Tinitigan lang niya ako habang tahimik na nag-iisip. Ilang saglit pa, ngumiti siya at walang alinlangang tumango.âLetâs do it,â sagot niya. âWhatever you need, love. Iâll make it happen.âNang marinig ko âyon, para
Samira POVNasa loob ako ng kuwarto ni Ramil ngayon. Busy sina Miro ngayon, kami lang nila Mama Ada at Ahva ang naiwan dito sa manisyon. Naisip ko naman na puntahan si Ramil kaya dinalhan ko siya ng pagkainâisang tray na may sinigang na baboy, kanin, at manggang hilaw na may bagoong.âYou need to eat more,â sabi ko habang iniaabot ko sa kaniya ang tray. âYou need strength, Ramil. Hindi ka puwedeng injury na lang habang buhay. Ikaw na ang nagsabi, kailangan nating maghanda kaya magpalakas ka rin.âNgumiti lang siya sa akin. âSalamat, Samira. Huwag kang mag-alala, ito na, nagpapagaling at nagpapalakas na ako. Baka sa susunod na linggo, makalakad na ulit ako.âHabang kumakain na siya, pinagmamasdan ko lang siya, napansin ko, tila may gusto siyang itanong pero hindi niya agad masabi. Hanggang sa maya-maya'y nagsalita rin siya.âAng mga manang pala, kumusta na sila?â tanong niya habang nakasandal sa mga unan.Napatingin ako sa kaniya. Biglang lumabas ang ngiti sa mga labi ko. Hindi pa nga