Seductress Unforgotten Chapter 7

Nararamdaman ni Lance ang bigat ng bawat salita mula sa kabilang linya. Ang mga pangalan na binanggit ng investigator ay parang martilyong tumatama sa kanyang isipan—Eric Yu, William Lim, Raul Martinez, at iba pa. Hindi niya kayang tanggapin ang ideya na si Apple, ang babaeng minahal niya, ay maaaring nagtataksil. Ngunit mas lalong hindi niya kayang lunukin ang katotohanang wala siyang tiwala sa kanya.

Napalunok siya, pilit na iniipon ang lakas ng loob upang magtanong pa. "Anong klase ng mga litrato ang meron kayo?" tanong niya, malamig ngunit nanginginig ang tinig.

“Mga litrato nilang magkasama sa iba’t ibang lugar—dinner sa mamahaling restaurant, paglalakad sa park, at may mga pagkakataong magkahawak sila ng kamay,” sagot ng investigator.

Lalong bumigat ang kanyang dibdib. Para bang nawalan ng hangin ang buong silid. “Padala mo na sa akin ngayon ang mga iyon,” utos niya bago ibinaba ang tawag.

Sa kabilang banda, si Apple ay tahimik na nakaupo sa sahig ng maliit na apartment na inupahan niya. Hawak niya ang lumang litrato nila ni Lance noong masaya pa sila. Ang mga alaala ng kanilang masasayang araw ay tila nagtutulak ng higit pang sakit sa kanyang puso.

“Bakit ganito, Lance?” bulong niya sa kawalan, habang unti-unting tumutulo ang luha sa kanyang mga mata. “Bakit hindi mo ako kayang paniwalaan? Lahat ba ng pagmamahal ko sa’yo, wala bang halaga?”

Pinilit niyang tumayo at hinawakan ang tiyan niya. "Anak, pangako, gagawin ko ang lahat para sa'yo. Kahit na wala na ang papa mo, kakayanin natin."

Ang kalooban niyang pilit niyang pinatatatag ay unti-unting nagiging mas matibay. Subalit sa kaloob-looban niya, alam niyang mahal pa rin niya si Lance, kahit gaano kasakit ang kanyang ginawa.

Sa kabila ng sakit na nararamdaman, pilit na inihanda ni Apple ang kanyang sarili para sa hinaharap. Huminga siya nang malalim, pilit na pinapatibay ang kalooban habang tinitingnan ang mga kahon ng gamit na nakatambak sa sulok ng kanyang maliit na apartment.

“Hindi ito ang katapusan,” bulong niya sa sarili. Alam niyang maraming hamon ang naghihintay sa kanya, pero ang bawat hakbang ay para sa anak na nasa kanyang sinapupunan.

Ngunit kahit anong gawin niyang pagtatatag ng loob, ang sakit ng pagkakahiwalay kay Lance ay bumabalik sa kanya tuwing naaalala niya ang mga masasayang alaala nila. Ang mga araw na magkasama silang tumatawa, ang mga plano nilang magkasama, at ang mga pangakong binitiwan nila sa isa’t isa—lahat ng ito’y tila ba nagiging isang masakit na panaginip.

Sa pagdaan ng mga araw, nakatanggap si Apple ng tawag mula sa kaibigan niyang si Mia.

"Apple, kumusta ka diyan? Nabalitaan ko na ang nangyari," sabi ni Mia, puno ng malasakit sa boses.

Hindi agad nakasagot si Apple. Pilit niyang iniipon ang kanyang lakas para sagutin ang tanong ng kaibigan. “Okay lang ako, Mia. Masakit, pero kailangan kong maging matatag para sa anak ko,” sagot niya, pilit na pinipigilan ang pagluha.

“Apple... sigurado ka ba na hindi mo siya kakausapin ulit? Baka naman kaya niyo pang ayusin. Minsan, kailangan lang ng pagkakataon para magkaintindihan.”

Napailing si Apple, kahit alam niyang hindi ito nakikita ni Mia. "Hindi na siguro, Mia. Kung hindi siya nagtiwala sa akin ngayon, paano pa siya magkakatiwala sa akin sa hinaharap? Hindi ko kayang bumuo ng pamilya sa ganoong sitwasyon."

Samantala, si Lance ay hindi mapakali. Ang mga huling sinabi ni Apple bago ito umalis ay paulit-ulit na tumutunog sa kanyang isip.

“Lance, sana kahit minsan lang, nagtiwala ka. Hindi ko alam kung ano pa ang pwede kong gawin para patunayan sa’yo kung gaano kita kamahal.”

Ang mga salitang iyon ay tila isang sugat na hindi gumagaling. Sa kabila ng galit at pagdududa, naroon ang isang bahagi sa kanya na nagsasabing nagkamali siya. Ngunit masyado nang malalim ang sugat na kanilang iniwan sa isa’t isa. Nakatanggap siya ng kumpirmasyon mula sa investigator, ngunit ang mga litratong sinasabing patunay ay tila hindi nagbibigay ng kasiguraduhan. Lalo lang niyang nararamdaman ang bigat ng kanyang pagdududa.

“Hinding-hindi ko mapapatawad ang sarili ko kung mali ako,” bulong niya sa sarili habang nakatingin sa mga litrato nila ni Apple sa kanyang telepono.

Habang hinihintay ang email mula sa investigator, si Lance ay hindi mapakali. Dahil sa una, hindi siya makapaniwala; gusto pa niya ng ibang ebidensiya.

Naglalakad siya paikot-ikot sa sala, pilit iniintindi ang kanyang nararamdaman. Galit? Oo. Pero higit sa lahat, naguguluhan siya. Ang mga tanong ay paulit-ulit na bumabalot sa kanyang isipan. Paano kung totoo? Paano kung niloko talaga ako ni Apple? Ngunit paano kung mali ako? Paano kung inosente siya?

Tumunog ang kanyang telepono, hudyat na natanggap na niya ang mga litrato at recordings. Binuksan niya ang email at sinimulan ang pagtingin. Isa-isa niyang tiningnan ang mga litrato. Ang bawat imahe ay tila nagpapakita ng malinaw na relasyon ni Apple sa ibang mga lalaki. Ngunit may kakaiba. Ang bawat litrato ay tila walang malapitang pagkilos na romantiko, bukod sa isang litrato kung saan magkahawak sila ng kamay ni Eric Yu.

Napakunot-noo si Lance. Sinubukan niyang isiksik sa isip na sapat na ang mga ebidensyang iyon upang patunayan ang kanyang mga hinala, ngunit ang puso niya ay nagsisigaw ng kabaligtaran.

“Masyado bang madaling paniwalaan ang lahat ng ito?” bulong niya sa sarili.