Seductress Unforgotten

Sa loob ng isang marangyang jewelry shop, tahimik na pinagmamasdan ni Lance Martin ang mga naggagandahang singsing na naka-display sa salamin. Ang kanyang postura ay matikas, at ang kanyang presensya’y hindi maikakailang makapangyarihan. Siya ang CEO ng Emerald Malls, isa sa pinakamatagumpay na negosyante sa bansa, ngunit ngayon, isa lang siyang simpleng lalaki na may balak gawing perpekto ang araw para sa babaeng minahal niya nang higit sa kanyang buhay—si Apple Imperial.

"Sir, alin po sa mga ito ang napupusuan ninyo?" tanong ng saleslady, ang tono’y magalang pero puno ng excitement. Tumingin si Lance sa tray ng diamond rings. Ang bawat piraso’y kumikislap sa ilalim ng ilaw, ngunit isang singsing ang umagaw ng kanyang pansin—isang klasikong solitaire diamond na elegante ngunit puno ng kahulugan.

"’Yan ang gusto ko," aniya, ang tinig ay puno ng kumpiyansa. "Kasing kislap nito ang mga mata niya." Nakangiti ang saleslady habang inilalabas ang singsing mula sa tray.

"Sigurado pong matutuwa ang mapapangasawa niyo, Sir. Ang ganda po ng mapili niyo. Perfect match para sa isang espesyal na babae." Napatigil si Lance at ngumiti nang banayad, parang naaalala ang bawat sandaling kasama si Apple. Ang kanyang mala-anghel na mukha, ang paraan niyang tumawa na parang musika, at ang likas na kagandahang nakapagpapalambot kahit sa pinakamatigas na puso.

Siya ang babaeng gusto niyang pakasalan. Ang babaeng nais niyang makasama habang buhay. Ngunit sa likod ng kanyang mga ngiti at pangarap, hindi niya alam na sa parehong sandali, ang kanyang perpektong mundo ay unti-unting guguho.

Sa kabilang bahagi ng shop, hindi napansin ni Lance ang pagpasok ng isang pamilyar na pigura. Si Apple, nakasuot ng pulang dress na hapit sa kanyang katawan, ang bawat galaw ay puno ng alindog at tiwala. Kasama niya ang isang lalaking naka-armani suit, nakaakbay ito sa kanyang balikat habang magkausap sila nang malapit—masyadong malapit.

“Gusto mo ba itong design na ito, sweetheart?” tanong ng lalaki habang itinuturo ang isang mamahaling diamond bracelet. Tumawa si Apple, malambing at puno ng landi. “Ang ganda, pero mas gusto ko yung mas simple. Ayoko namang magmukhang masyadong flashy.”

“Anything for you,” sagot ng lalaki. Hinawakan nito ang kamay ni Apple at hinalikan iyon nang marahan. Para bang walang iba sa mundo kundi siya. Nakita ni Lance ang lahat. Nanigas ang kanyang katawan. Parang tumigil ang oras habang pinapanood niya ang eksenang iyon.

Si Apple—ang babaeng kanyang minamahal, ang babaeng balak niyang pakasalan—ay naroon, nakangiti at tila walang iniintinding problema, ngunit kasama ang ibang lalaki. “Impossible…” bulong ni Lance sa sarili, ngunit ramdam niya ang bawat pagdurog ng kanyang puso. Hindi siya makagalaw. Hindi siya makapagsalita. Ang akala niyang babaeng tapat at dalisay ay malinaw na nagtatago ng isang lihim. Isang mapait, masakit na katotohanan na hindi niya kailanman inasahan.

"Sir, okay lang po kayo?" tanong ng saleslady nang mapansin ang bigla niyang pagkatulala. Agad niyang inayos ang sarili. Tumango siya nang mahina at ngumiti, ngunit pilit ang lahat.

“Yes, I’m fine. Just... give me a moment.” Naglakad siya nang dahan-dahan, hindi nag-iingay, at hindi inaalis ang tingin kina Apple at sa kasama nito. Sa bawat hakbang ay ramdam niya ang bigat sa kanyang dibdib. Gusto niyang lapitan si Apple. Gusto niyang magtanong. Pero paano kung hindi niya magustuhan ang sagot?

“Sweetheart, bagay na bagay sa’yo,” narinig niyang sabi ng lalaki habang inilalagay ang bracelet sa pulso ni Apple.

“Pero mas bagay siguro ang diamond ring na nasa kamay mo balang araw.” Napangiti si Apple, ang kanyang mga mata’y puno ng kasiyahan. “Huwag kang magmadali. Enjoy muna natin ang kung anong meron tayo ngayon.”

Para bang isang patalim ang bumaon sa puso ni Lance. Ang mga salitang iyon ay para sa kanya dati. Pero ngayon, tila wala na siyang lugar sa mundo ni Apple. Hindi na nagtagal si Lance sa shop. Lumabas siya nang walang ingay, iniwan ang singsing na pinili niya para kay Apple. Ang kanyang mga kamay ay nakatikom, at ang kanyang puso’y halos magkulay-abo sa bigat ng emosyon.

Pumasok siya sa kanyang kotse at hinayaan ang katahimikan ng loob nito na lamunin siya. Walang galit. Walang iyak. Ang natitira lang ay ang malamig na katotohanan na ang babaeng minahal niya ay hindi ang babaeng akala niya.

Sa loob ng shop, nagpaalam na si Apple sa kanyang kasama. Tumayo ito sa harap ng salamin at inayos ang buhok habang nakangiti. Sa kanyang isipan, isa na naman itong matagumpay na araw.

“Lance doesn’t need to know,” bulong niya sa sarili habang iniisip ang lalaking pinakamahalaga sa kanya ngayon. “This is all for survival. Walang makakaalam.” Pero hindi niya alam, nakita na siya ng lalaking minamahal niya. At ang lihim niyang itinago nang maingat ay nabunyag na.

Habang nagmamaneho si Lance pauwi, isang katanungan ang paulit-ulit sa kanyang isipan: Sino ka talaga, Apple Imperial? Sa bawat pagkakataong nagkita sila, sa bawat ngiting binigay nito sa kanya, totoo ba ang lahat? O parte lang iyon ng isang laro na hindi niya kailanman napansin? Ang kanyang pagmamahal para kay Apple ay tunay. Pero paano kung ang pagmamahal na iyon ay para lamang sa isang ilusyon? Habang iniisip ito, ramdam ni Lance ang pag-usbong ng galit sa kanyang dibdib. Pero sa kabila ng lahat, hindi niya maiwasang tanungin ang sarili: kaya pa ba niyang patawarin si Apple?