Diane’s P.O.V.
[June 2004]
“Nakaka-inis naman! Hay, kung bakit naman kasi kailangan pang magpa-surprise quiz ni Miss Reyes? Na-zero tuloy ako! Tsk, makauwi na nga lang!” nagdadabog na reklamo ko sa sarili ko. Two weeks pa lang ng college life ko at wala pa akong gaanong kaibigan kaya wala man lang akong mapagsabihan ng sama ng loob.
Sa sobrang inis ko ay hindi man lang ako tumingin sa aking dinaraanan. Wala pa rin sa sariling lumabas ako sa gate ng university namin nang bigla akong may makabungguan.
Huli na para makaiwas ako dahil natapunan na ako ng soft drinks. Basang-basa ‘yong uniform ko at hindi maiwasang bumakat ng aking dibdib. I cringed.
Shit, ang malas ko naman talaga! Kung bakit naman kasi ‘yong manipis pang bra ‘yong gamit ko, eh ang nipis na nga ng uniform ko! Hay, ano bang meron
Liam’s P.O.V.[Start of Flashback]“You have to take some rest. Masaya na ako na makausap at mayakap ka kahit saglit lang. Aalis na ako hindi dahil sa kailangan ko nang umalis pero dahil alam kong iyon ang gusto mong mangyari, Diane. Hindi ko muna ipipilit ang sarili ko sa’yo ngayon, pero babalik ako… at gagawin ko ang lahat, mahalin mo lang ulit ako.”‘I mean it, Diane… and I will do everything for you to fall in love with me again. I love you so much at hindi na ako makapapayag pa na mawala ka ulit sa akin. I’ve lost you once, and I wouldn’t want to go through that same hell ever again! But for now, I have to respect your feelings.’ I wanted to voice out my thoughts, but I stopped myself.Overwhelmed with so much love I felt for her, I kissed her hair before I rem
Liam’s P.O.V.Akala ko ay ako ang manggugulat kay Leandro sa biglang pagpunta ko rito, but it ended the opposite scenario. My jaw literally dropped as I totally found myself in wide shock—hanggang sa hindi ko na nga naiwasang magpalipat-lipat ang tingin ko sa kanilang dalawa.Sickened about how Leandro moved behind my back, I sneered while balling my fists. I don’t get it!What is Diane doing here? And… at this time of the day? Did she even sleep here?Hindi ko alam, pero pakiramdam ko ay lalo pang hinigpitan ni Leandro ang pagkakahawak kay Diane nang makita niya ako. He was the same possessive and obsessive Leandro that I had known. His eyes were telling me that she was his and that—the tables had turned.Is he brainwashing her? I trusted Diane, but not my brother.Then, my forehead creased into a fr
Diane’s P.O.V.“No, Liam! Where are you taking her? She needs to rest!” I heard Leand angrily growled.“Then, let her rest with me. Don’t even bother yourself and leave her all to me, bro!” Liam mocked his brother as he shot back.It happened really fast that before I could realize it, I was already trapped in Liam’s arms… or should I say, my body was already placed on his shoulder like a sack of potatoes. I felt his fast pace while moving away, determined to have me all by himself.Not expecting the rivalry between these brothers, I was still dumbfounded. I saw how Leand tried to chase after us, but he failed because he incidentally fell from the stairs. Liam just bogged him down by cleverly pulling out the carpet, without thinking that Leand could be in a serious accident.Alam kong sariwa pa rin ang mga sugat ni
Diane’s P.O.V.Completely puzzled, I looked at him straight in the eyes. Liam, holding me at this time, and just by kissing my knuckles in a memory—made even more sense than what I felt with Leand earlier. Actually, I didn’t even feel anything for Leandro… and everything right now seemed too far from what I felt for him through the years.Even barefooted and with just a bandage on my right foot, I should be leaving Liam here but why does it feel like I had to ask him about that abrupt memory? Though, there was something on my mind that held me back from asking him.Paano kung magsinungaling na naman siya sa akin?I didn’t know why, but in the end, I followed my heart instead of my mind. I gave in to my curiosity than to oppose what I was eager to know from him. I had to take the risk.“D-Does it happen… na&hell
Diane’s P.O.V.“Hey, Hija! Why did you report to work so soon? Akala ko ba ay isang buwan ka pang magle-leave? And what happened to your lips?” nagtatakang tanong sa akin ni Mrs. Aldama nang makita niya akong pumasok kinaumagahan ng Miyerkules. Sa pagkakaalam ko ay kababalik lang niya galing States.“Po? W-Wala naman po akong sinabing gano’n, ma’am…” kunot-noo kong tugon. “About this naman po, nahulog lang po ako sa hagdan…” pagsisinungaling ko. Putok pa rin ang gilid ng labi ko, pero hindi naman sapat na rason ‘yon para hindi pa rin ako pumasok.Not going to work would not help me at all. Lalo lang madadagdagan ang mga iisipin ko kapag nasa bahay lang ako. Isa pa, wala rin naman akong gagawin sa bahay kung hindi ang mag-bake. My mother would not let me handle things, kahit na ang simpleng paglilinis.I am
Diane’s P.O.V. “Ikaw lang mag-isa?” tanong ni Liam, sabay abot sa akin ng ilang grocery bags. Bahagya ko itong sinilip at napag-alaman kong naglalaman ito ng ilang sangkap sa pagluto ng adobo, maraming patatas at mga tsokolateng nauna na niyang ipinangako sa kapatid kong bunso. “Naku, nag-abala ka pa talaga pero salamat.” Pinatong ko muna ang mga iyon sa mesa. “Yup, ako lang mag-isa. Sinamahan ni Dave si Mama magpa-checkup samantalang nasa school naman si Denise,” sabi ko habang inaayos ang ilang kalat na nasa sahig. Mga paper dolls at bahay-bahayan na naman ng bunso namin. It would only be a year before Denise finally became a teenager, but she was still fond of playing these. “No worries, baka sabihin ni Denise ay hindi ako tumutupad sa promise ko sa kanya—” Liam was still talking from tha
Diane’s P.O.V.Natigilan ako nang bigla na lang may kumanta roon. Kunot naman ang noo na tumingin sa akin si Karen na para bang tahimik niyang tinatanong kung sino ang naroon. Nagkibit-balikat lang ako, bago niya inilinga paitaas ang kanyang ulo.I’m not perfect, I’ll surely make a mistakeLike any other, falls out and goes insaneHindi ako sure, pero parang pamilyar sa akin ang boses na ‘yon. Sa loob ng halos dalawang buwan namin dito, sanay na kami sa ganoong libangan ng mga katrabaho namin during break periods.Madalas ay sadyang ginagawang radyo talaga ‘yong paging system namin dito para sa mga gustong magkaroon ng sarili nilang concert—bawas stress na rin daw kasi sa trabaho. Niyayaya nga akong kumanta roon nitong si Karen minsan, ang kaso eh ayoko lang. Nakakahiya kaya!Our broadcasting booth was located
Diane’s P.O.V.Mabilis na lumipas ang mga oras at nalaman kong uwian na pala, nang isa-isa nang magpaalam ang mga kasama ko rito sa loob ng opisina. Sharmaine was the last one to exit our office at hindi nakaligtas sa akin ang kakaibang pag-irap niya.Hinayaan ko na lamang si Sharmaine, tutal at wala naman akong pakialam sa kung ano ang inaarte niya. Hindi kami close, pero ayoko rin namang may makaalitan. Ako na lang ang naiwan dito sa office kaya ipinasya kong hintayin na lang si Karen dito dahil sasabay ako sa kanya.Buong maghapon lang yata akong tulala kaya naisip ko na lang na ituloy ‘yong mga balance sheet na hindi ko natapos kanina, habang naghihintay sa kaibigan ko ngayon. Habang ginagawa ko nga ‘yon ay hindi ko maiwasang kagatin ang ibabang labi ko at balatan ang ibang parte niyon.Hindi ko na rin alam kung ilang beses akong bumuntong-hininga. Ready na ba a