Diane’s P.O.V.
“No, Liam! Where are you taking her? She needs to rest!” I heard Leand angrily growled.
“Then, let her rest with me. Don’t even bother yourself and leave her all to me, bro!” Liam mocked his brother as he shot back.
It happened really fast that before I could realize it, I was already trapped in Liam’s arms… or should I say, my body was already placed on his shoulder like a sack of potatoes. I felt his fast pace while moving away, determined to have me all by himself.
Not expecting the rivalry between these brothers, I was still dumbfounded. I saw how Leand tried to chase after us, but he failed because he incidentally fell from the stairs. Liam just bogged him down by cleverly pulling out the carpet, without thinking that Leand could be in a serious accident.
Alam kong sariwa pa rin ang mga sugat ni
Diane’s P.O.V.Completely puzzled, I looked at him straight in the eyes. Liam, holding me at this time, and just by kissing my knuckles in a memory—made even more sense than what I felt with Leand earlier. Actually, I didn’t even feel anything for Leandro… and everything right now seemed too far from what I felt for him through the years.Even barefooted and with just a bandage on my right foot, I should be leaving Liam here but why does it feel like I had to ask him about that abrupt memory? Though, there was something on my mind that held me back from asking him.Paano kung magsinungaling na naman siya sa akin?I didn’t know why, but in the end, I followed my heart instead of my mind. I gave in to my curiosity than to oppose what I was eager to know from him. I had to take the risk.“D-Does it happen… na&hell
Diane’s P.O.V.“Hey, Hija! Why did you report to work so soon? Akala ko ba ay isang buwan ka pang magle-leave? And what happened to your lips?” nagtatakang tanong sa akin ni Mrs. Aldama nang makita niya akong pumasok kinaumagahan ng Miyerkules. Sa pagkakaalam ko ay kababalik lang niya galing States.“Po? W-Wala naman po akong sinabing gano’n, ma’am…” kunot-noo kong tugon. “About this naman po, nahulog lang po ako sa hagdan…” pagsisinungaling ko. Putok pa rin ang gilid ng labi ko, pero hindi naman sapat na rason ‘yon para hindi pa rin ako pumasok.Not going to work would not help me at all. Lalo lang madadagdagan ang mga iisipin ko kapag nasa bahay lang ako. Isa pa, wala rin naman akong gagawin sa bahay kung hindi ang mag-bake. My mother would not let me handle things, kahit na ang simpleng paglilinis.I am
Diane’s P.O.V. “Ikaw lang mag-isa?” tanong ni Liam, sabay abot sa akin ng ilang grocery bags. Bahagya ko itong sinilip at napag-alaman kong naglalaman ito ng ilang sangkap sa pagluto ng adobo, maraming patatas at mga tsokolateng nauna na niyang ipinangako sa kapatid kong bunso. “Naku, nag-abala ka pa talaga pero salamat.” Pinatong ko muna ang mga iyon sa mesa. “Yup, ako lang mag-isa. Sinamahan ni Dave si Mama magpa-checkup samantalang nasa school naman si Denise,” sabi ko habang inaayos ang ilang kalat na nasa sahig. Mga paper dolls at bahay-bahayan na naman ng bunso namin. It would only be a year before Denise finally became a teenager, but she was still fond of playing these. “No worries, baka sabihin ni Denise ay hindi ako tumutupad sa promise ko sa kanya—” Liam was still talking from tha
Diane’s P.O.V.Natigilan ako nang bigla na lang may kumanta roon. Kunot naman ang noo na tumingin sa akin si Karen na para bang tahimik niyang tinatanong kung sino ang naroon. Nagkibit-balikat lang ako, bago niya inilinga paitaas ang kanyang ulo.I’m not perfect, I’ll surely make a mistakeLike any other, falls out and goes insaneHindi ako sure, pero parang pamilyar sa akin ang boses na ‘yon. Sa loob ng halos dalawang buwan namin dito, sanay na kami sa ganoong libangan ng mga katrabaho namin during break periods.Madalas ay sadyang ginagawang radyo talaga ‘yong paging system namin dito para sa mga gustong magkaroon ng sarili nilang concert—bawas stress na rin daw kasi sa trabaho. Niyayaya nga akong kumanta roon nitong si Karen minsan, ang kaso eh ayoko lang. Nakakahiya kaya!Our broadcasting booth was located
Diane’s P.O.V.Mabilis na lumipas ang mga oras at nalaman kong uwian na pala, nang isa-isa nang magpaalam ang mga kasama ko rito sa loob ng opisina. Sharmaine was the last one to exit our office at hindi nakaligtas sa akin ang kakaibang pag-irap niya.Hinayaan ko na lamang si Sharmaine, tutal at wala naman akong pakialam sa kung ano ang inaarte niya. Hindi kami close, pero ayoko rin namang may makaalitan. Ako na lang ang naiwan dito sa office kaya ipinasya kong hintayin na lang si Karen dito dahil sasabay ako sa kanya.Buong maghapon lang yata akong tulala kaya naisip ko na lang na ituloy ‘yong mga balance sheet na hindi ko natapos kanina, habang naghihintay sa kaibigan ko ngayon. Habang ginagawa ko nga ‘yon ay hindi ko maiwasang kagatin ang ibabang labi ko at balatan ang ibang parte niyon.Hindi ko na rin alam kung ilang beses akong bumuntong-hininga. Ready na ba a
Diane’s P.O.V.Mabilis akong nagpaalam kay Arrah at ibinaba ang telepono. Agad kong kinuha ang shoulder bag ko at saka nagmamadaling niyaya si Karen palabas ng cubicle ko.Hindi ko alam kung ano ang eksaktong nararamdaman ko sa mga oras na ito. Kung excitement man ito o kaba, I really didn’t know. All I knew was he patiently waited for me in a span of three hours. I didn’t want him to wait any longer.Ang gusto ko lang ngayon ay makita siya… dahil kapag nakita ko siya ay baka sakaling makalimutan ko na si Liam.Pero, tama ba itong ginagawa ko? Bakit ba napakaliit lang ng mundo naming tatlo? Kung pipiliin ko siya, sigurado naman akong mag-aaway lang silang dalawa. Saan ba ako lulugar?O mas tamang timbangin ko kung saan ako magiging masaya? Pero, sino naman ang pipiliin ko sa kanilang dalawa?
Diane’s P.O.V.Siguro ay napansin na rin ni Karen ang malungkot at nagtatampong reaksiyon ng mukha ko pagkatapos ng isang nakabibinging katahimikan na naghari sa aming tatlo, dahilan para bigla na lang niya akong yakapin. Napangiti lang naman ako pagkatapos ay niyakap ko rin siya pabalik.Leandro was fast enough to help me by getting the bouquet and the bag from me, bago siya muling dumistansiya sa amin. Kahit gaano pa kasungit ng kaibigan ko, hindi ko maitatanggi ang katotohanang mahal ko pa rin si Karen.Isa siya sa mga taong mapagkakatiwalaan ko, may amnesia man ako o wala. Hindi ko pa man tuluyang naaalala ang lahat ng pinagsamahan namin noon, alam kong isa siyang tunay at tapat na kaibigang hindi ko gugustuhing mawala.“I’m sorry, sissy. It wasn’t my intention na mag-eskandalo rito, pero mag-iingat ka kay Leandro. Alalahanin mo sanang parte siya ng nakara
Unknown Person’s P.O.V.[May 2005]Hi, Diane! How are you? Hmm, can we meet outside? I have something important to tell you…Hi, Diane. I want you to know that you’re one hell of gorgeous and you don’t know how crazy I am while craving for those plump lips of yours…Hi, Diane! I miss you. Don’t freak out, okay? I’m one of your secret admirers and I just can’t help myself from thinking about you. I guess I have to confess my feelings for you real soon…Shit! Hindi ko na alam kung ilang beses akong nag-delete at nag-construct ng text message ko para kay Dayanara. Fuck these feelings! I loved her for only God knew how long and since when. I just wanted her all to myself and not having her was killing me—it made me live in hell!