Share
Chapter 12
Kinaumagahan ay sinabihan ako ni Lino na mag-ayos kasi nagpadala ng imbitasyon kahapon ang Alcalde Mayor. Birthday pala nito. Sasama ako kasi for sure na wala doon si Padre Roque kasi nagpapahinga siya. Sa wakas, makakapag-party na rin ako. Before lunch ay nag-aayos na kami. Magpapamisa muna raw kasi sa simbahan at doon kami didiretso para makilala agad namin ang Alcalde Mayor. Kung sa bahay kasi nila, for sure marami ng bisita roon kaya mahihirapan kaming makausap siya. Hay! I just want to make myself as busy as fuck just to avoid loneliness and sadness. I miss my family, my friends and my boyfriend so much. How long should I suffer from this kind of life just to make them safe? Bakit kasi ginagamit ako ng mga kalaban ni Mama? Ang duduwag naman nila.
"Buenas dias, Señor Manuel Valencia," bati ni Lino sa lalaking matangkad, mataba ang tiyan, maputi, bilugan ang mga mata, manipis ang kilay pero nakikita ko pa naman, matangos din ang ilong at double chin na siya. Nakakaintimid
Bab terkait
She Only Live Twice Chapter 13
"Ayos ka lang?" tanong ni Agustino na nandito na pala sa tapat ko. Napansin niya yatang hindi maganda ang timpla ng mukha ko."Oo. Hinihintay ko lang matapos si Berto tapos aalis na rin kami," nakangiting sabi ko sa kanya.Napangiti siya at bahagyang tumango. "Masaya ako na may kaibigan na kaming hindi mapanghusga," aniya kaya bahagya akong natawa. Was he reffering about Miranda being an activist?"Basta kung anong plano niyo, sama ako," natatawang biro ko na para kaming bubuo ng rebelyon dito."Sige, babalitaan kita," tawa niya naman sabay tapik sa balikat ko then bigla naming narinig na tumikhim si Lino at ang seryoso niya na naman. Parang kanina lang, ang saya niya with Miranda ah!"Magpapaalam na kami," ani Lino kaya ngumiti at tumango lang si Agustino sabay tingin sa'kin."Mag-iingat kayo," ani Agustino.Ngumiti ako at tumango. "Salamat sa masayang selebrasyon.""Hali ka na, Mon," seryosong sabi ni Lino at naglakad na pala
She Only Live Twice Chapter 14
"Wala namang espesyal sa pamilya ko. Mag-isa lang akong anak. Palaging abala ang magulang ko. Siguro noong bata pa ako, hindi ko maintindihan kung bakit hindi ko sila madalas makita sa bahay. Pero nang lumaki ako, naiintindihan ko na na hindi lang ako ang tao sa mundo. May kailangan silang isipin at asikasuhing importanteng bagay," nakangiting sabi ko."Ngunit importante rin namang makita nila ang iyong paglaki upang magabayan ka nang maayos," ani Lino."Nagabayan naman ako nang maayos at palagi silang nandiyan kapag may nangyayaring importanteng bagay para sa'kin. Kakaunti ang oras namin para sa isa't-isa kaya kung may pagkakataon, ginagawa naming espesyal ang araw na iyon." hindi pa rin sila nagkulang sa paggabay sa'kin."Mabuti kung ganun. Ngunit ang lungkot naman ng buhay mo kung ganoon," bulong niya kaya bahagya akong natawa. Kahit siya'y natawa rin. "Mag-isa ka lamang sa bahay, walang makausap.""Meron naman kaming kasambahay. Tinuturing ko silang m
She Only Live Twice Chapter 15
Kinaumagahan ay tuloy pa rin ang trabaho ko. Ang pinagkaiba lang, naging maayos na ang pakikitungo sa'kin ni Lino. Hindi na siya biglang nagsusungit o biglang nang-ssnob."Sasama ka na?" nakangiting tanong ni Berto nang makita akong kasama si Lino pababa ng bahay.Ngumiti ako at tumango. "Baka raw kasi lasing ka pa," natatawang sabi ko kaya natawa rin siya.Napailing na lang si Lino habang natatawa rin at sumakay na kami sa karwahe. May check up kasi ngayon si Padre Roque at gusto ko na ring humingi ng dispensa lalo pa't nang bumisita si Manong Pedro kay Josefa kahapon, sinabi niyang hindi na raw pinalayas sa bahay iyong mga pinalalayas ni Padre Roque. Kapitbahay kasi nila ang mga iyon at malapit na kaibigan na rin ni Lola Juana. Sila ang nandiyan kapag walang ibang kasama si Lola Juana sa bahay."Ayos ka lang?" tanong ni Lino habang naglalakad kami papasok sa monesterio.Tumango ako at pinilit na ngumiti para hindi niya mahalatang kinakabahan ako.
She Only Live Twice Chapter 16
Hindi nila ako nakilala kahit pa nakaharap na nila ako so I guess, this disguising really helps me to hide. I just need to act in character as Mon–Ramon Concepcion. Kaya siguro hindi nila ako nakilala agad kasi hindi pa nila ako nakakasama nang matagal bilang Mon. Pero sina Lino, Berto, Maria at Josefa? Oh no!Iniwan ko si Miranda sa daang iyon at sinabing baka hinahanap na ako ni Lino. Patakbo akong bumalik sa monesterio at pawisan na rin ako dahil sa pinaghalong pagod at kaba na baka mamukhaan ni Lino kung sino ang nasa drawing na hawak ng mga Kastilang iyon. Nagkalat sa plaza ang mga Guardia Civil at maski mga Prayle ay nagsilabasan pero hindi ko nakita si Padre Roque. Nandito pa rin ang karwahe ni Lino at mukhang hindi pa tapos ang check-up. Sana walang taga-rito ang makakilala sa 'kin."Berto," tawag ko nang marating ko ang karwahe niya dahilan para magulat siya sa biglang pagsulpot ko. "Matagal pa ba si Lino?" Umakto ako na parang normal lang sa akin ang la
She Only Live Twice Chapter 17
"P-pasensya na, h-hindi kita makita, e," kinakabahang sagot ko. "Tsaka bakit ka ba naglalasing? Bitawan mo na kaya ako?""Mon..." mahinang sabi niya at sa palagay ko, nakasimangot siya ngayon. Ano bang nangyayari sa kanya? "Wala akong maunawaan." bumuntong-hininga siya at mas humigpit pa lalo ang pagkakahawak niya sa wirst ko kaya napangiwi ako at hinawakan ang kamay niyang nakahawak sa'kin. "Ang payat mo," natatawang sabi niya kaya kumunot ang noo ko.Gosh! Baka mahalata niyang babae ako. Lalaki siya at doktor pa. Madali niyang mahahalata kung babae o lalaki ang kaharap niya base sa hubog ng katawan nito kaya minabuti ko na magsoot ng maluluwag na long-sleeved shirts and pants gaya ni Torn para hindi niya mahalata ang katawan ko."Babae ka ba?" mahinang tanong niya kaya nanlaki ang mga mata ko.Gosh ulit! Bahagya siyang natawa at bigla na siyang napahiga at tuluyan na akong nabitawan kaya umatras ako palayo sa kanya sabay hawak sa wrist ko na masakit na.
She Only Live Twice Chapter 18
Sumabay kami ni Lino kay Josefa papunta sa kanila kaya mas maaga kong nabisita si Lola Juana. Nakita ko ring nandun sa bahay nila iyong pamilyang pinalalayas noon ni Padre Roque. Buti naman at hindi niya na itinuloy."Kumakain po ba kayo sa tamang oras?" tanong ni Lino pagkatapos niyang tingnan ang kalagayan ni Lola Juana. Hindi ko in-expect na isasabay niya na ang pagcheck-up kay Lola Juana. Hindi ko naman maipagkakaila na mabait si Lino."Opo, Doktor Fuentes. Ngunit hindi rin marami ang aking kinakain sapagkat sumasakit ang aking tiyan," nakangiting sabi ni Lola Juana.Grabe, may sakit na nga siya pero nagagawa niya pa ring ngumiti. Nandito kami sa labas ng bahay nila, nakaupo sa bangko na gawa sa kahoy. Inabutan namin si Lola Juana rito, nagpapahangin habang nagwawalis ng bakuran si Manang Hiyas. Ngayon ay nasa loob siya kasama si Josefa. Si Manong Pedro naman ay nasa sakahan daw."Antabayanan niyo po ang inyong pagkain upang hindi mauwi sa ulcer," ani
She Only Live Twice Chapter 19
Iba ang ipinaglalaban nila ni Miranda sa ipinaglalaban ng kapamilya niya. Ang hirap siguro sa pamilya nila kapag napag-uusapan ang tungkol sa political issues. Palaging may debate pero walang nakikinig.Ang hirap kasi sa tao, gobyerno ang pinagsisilbihan--hindi ang bayan at mamamayan nito. Ganito ang nangyayari kapag mas mahal ng nasa posisyon ang kanyang upuan kaysa sa bayang kanyang pinagsisilbihan. Kahit umaaray na ang kanyang nasasakupan, patuloy silang magbibingi-bingihan, masunod lamang ang mga nasa mas matataas na posisyon para ang kanilang posisyon ay maprotektahan."Kuya Agustino," rinig kong sambit ni Miranda kaya napaharap kami sa kanya and I saw Lino behind her. Napangiti ako nang makita silang dalawa. Naalala ko tuloy sina Fourth at Ysa. Dati, napakabitter ko pa sa kanila pero habang tumatagal, napapansin kong bagay naman pala sila. "Anong ginagawa mo rito?" tanong pa ni Miranda."Pinasusundo ka ng ating Ama sapagkat mapanganib pa sa ating lugar," a
She Only Live Twice Chapter 20
Tahimik akong nagpunta sa kusina para tulungan si Berto na magluto ng makakain. May mga gulay pa naman dito. Mamaya na lang daw siya bibili ng karpa at ang tahimik niya rin. Baka kasi nagtatampo siya."Pasensya na talaga, hindi kami nakabili," sabi ko at nakaupo na lang ako sa isang upuang nandito sa kusina habang pinapanood si Berto maghalo ng niluluto niyang gulay na hindi ko alam kung ano pero masarap ang amoy.Ngumiti siya nang bahagya at inalis na sa pugon iyong kawali at tinakpan ito. "Mamaya na lamang ako bibili," aniya kaya bahagya akong tumango at ngumiti.Nagpapanggap pa rin akong lalaki sa harapan ni Berto kasi sinabi ni Lino na walang ibang makakaalam ng sekreto ko, kahit pa si Berto. Kung kakaunti ang nakakaalam, kaunti rin ang chance na may iba pang makaalam nitong tinatago ko kaya mas mabuti nang si Lino na lang ang may alam. Sa kaunting panahong nakilala ko siya, hindi naman siya tsismoso."Sama ako," sabi ko kaya bahagya siyang natawa. Ka
Bab terbaru
