I’M SPINNING my ballpen on the table. Hinuhulaan ko kung anong direksyon ang susunod na ituturo nito. This is how I calm myself. Kagat ko rin ang ibabang labi, and slightly sipping it and I can still taste her.
Fuvk it!
Lalaki ang hanap ko, hindi babae!
“Good morning, Miss Mia! Na-miss niyo ba ako sa buong magdamag? Kahapon lang tayo huling nagkita. Anong iniisip niyo?”
Napapikit ako nang mariin nang marinig ang boses ni Nanette. Malakas na nakakabulabog ng isip, kahit wala sa mundo ang huwisyo, makababalik nang wala sa oras kapag narinig ang boses niya.
Kabaligtaran siya ni Ellyna.
Speaking of the bȋtch. Kailan ko kaya maiisipan na mag-dayoff? Gusto ko rin makausap ang babaeng iyon. I want her to slap me and say, “lalaki ang hanap mo, Mia.”
Pero hindi rin malabo na magkagusto ako sa babae.
Hindi rin pwede na magkagusto ako sa babae.
Actually, ako ang malabo. It was just a few hours tapos magko-conclude ako na gusto ko na ang nameless woman na iyon. At isa pa, kabit siya! I bet she used me to escape from the wrath of the legal wife.
Gagamitin akong excuse kapag nagkahulihan ulit sila at sasabihin na ako ang kasama niya nang gabing iyon. May ebidensya pa naman.
Fuvk!
Hindi ako nakainom nang gabing iyon, pero…
“I left a kissmark.”
I heard gasping on my side. Dahan-dahan akong tumingin at nakita si Nanette na gulat na gulat.
Wait, did I just say it out loud?!
“M-Miss, hindi naman po kita pine-pressure na mag-boyfriend na. Bakit naman agad-agad, may tinaniman ka na ng kissmark?”
Wala sa sariling pinagmasdan ko ang kabuuan ni Nanette to test myself kung babae nga ba talaga ang gusto ko.
Her face is average—soft-angled and thick eye brows, a pair of roundish-almond brown eyes, pointed nose, thin pink lips. Bumaba ang tingin ko sa pangangatawan niya—may kapayatan, but she still has the curves on the right places, maging ang dibdib niya ay umaayon sa kapayatan niya. Hindi gaanong malaman, hindi rin gaanong kaliit. It can still be fun to play.
“Miss Mia, nakapasa po ba sa panlasa niyo?” she asked. Her brows moving up and down, anticipating my answer.
I smirked.
“Ok naman.”
But if I were to bed a woman, I would love to have the same body size—plus with thick thighs.
“No!”
Napatayo ako sa upuan ko na nagpagulat kay Nanette.
Ramdam ko na tila kinakapos ako ng hangin. Why?
Am I really into girls?
No!
Ma-try nga mag-bar mamaya. Maghahanap ako ng lalaki. I won’t accept this change that easily!
Pagkatapos kong magmahal ng lalaki sa loob ng halos dalawa’t kalahating dekada, nang dahil lang sa babaeng iyon, mababago ang sexual preference ko?
“It’s a big no!” I said hysterically.
Napasampal pa ako sa sariling pisngi to wake myself up in reality. Tama! Nananaginip lang ako.
Wala akong nakitang babae sa eskinita.
Wala akong tinulungan na babae kagabi.
At wala akong nakahalikan na babae.
“Wala!”
“M-Miss, ok na po. Hindi niyo naman po kailangang bawiin ang sinabi niyo na para kayong baliw—“
Marahas akong napatingin sa gawi ni Nanette. Her scared face somewhat makes me guilty.
“I’m sorry. I wasn’t talking about you.”
Humugot ako ng isang malalim na hininga bago bumalik sa pagkakaupo. Napahawak din ako sa butones ng suot kong damit to make sure na kumpleto pa sila. Ang pakiramdam ko kanina, sumikip ang dibdib ko tapos biglang lumuwag.
Mukhang habang tumatanda ako, lumalaki ang dibdib ko.
I laugh at my crazy thoughts.
Sumisikip lang talaga ang damit ko dahil…
“Nanette, mataba ba ako?”
“Miss, mataba o mapayat, maganda ka.”
I glared at her dahil hindi ko gusto ang sagot niya.
“Sabihin mo iyong totoo?” may pagtitimpi na sabi ko.
Umagang-umaga, ayaw ko nang madagdagan ang inis ko. Just say na mataba ako!
“Yes po.”
I pointed the door when I heard her answer. Tumango lang siya at may pilyong ngiti sa labi bago tuluyang lumabas ng kwarto.
Masakit pala.
Bibili ng bagong damit, o maggy-gym?
Para saan pa? Wala naman akong dahilan para magpa-sexy pa.
I shrugged. I don’t need reason pala to do what I want. I will it for myself. Bakasakaling humaba pa ang buhay ko. Baka hindi pa pinapanganak ang para sa akin.
Again with lovelife, Mia?
Tumingin ako sa time table ko. Wala naman akong naka-schedule na operation sa maghapon.
Tinungo ko ang pinto at sinilip si Nanette.
Nakayuko siya habang nakasandal malapit lang sa pinto. She is humming. Nakikisabay siya sa tugtog na pinapakanta niya sa kanyang phone.
“Nette, I have a favor,” tawag ko sa kanya.
Pumasok ulit kami sa opisina. Nang ilabas niya ang phone sa bulsa, lumakas ang tunog at nabosesan ko ang kumakanta.
“Who’s singing?”
She gasped. She is always excited everytime I ask questions, as if she is happy that I want to know something from her. She’s cute when she’s childish. Buti at hindi siya ganito kapag seryoso na kami sa work.
“Ulan.”
Napakurap-kurap ako sa sagot niya. Ito rin ang kinaiinis ko kapag pinupuri ko siya sa isip ko, puro kalokohan ang lumalabas sa bibig niya pagkatapos.
“Si Miss Mia, hindi marunong ng joke.” She even rolled her eyes at me! “Si Rain po. Paborito ko pong singer ito. Magaling na artista, maganda na, sexy pa, ang ganda ng boses, mabait—“
Nang mapansin niya na nakatitig lang ako sa kanya, agad niyang binawi ang sinasabi at binola pa ako na much better pa ako.
Napailing na lang ako. I don’t know what she sees in me at palagi niyang pinupuri ang isang Mia Dizon na may malagim na nakaraan.
Napangisi ako sa iniisip.
She’s afraid of me, so she is trying to get on my good side. Kung nalaman niya ang tungkol sa paghahabol ko noon kay John, malamang sa malamang, alam niya rin ang tungkol sa pamilya ko. And she had no choice but to put up with me in this small office—as my assistant.
“So Miss, ano pong favor niyo?”
“Yeah, uhm… Since wala naman akong naka-schedule na operation for the whole day, pwede bang ikaw na lang ang mag-check sa mga pasyente ko? Alam mo naman na siguro kung anong gagawin. If not, check mo na lang sa—“
“Got it! I got your back, Miss. Enjoy your day,” sunod-sunod na sabi niya at may malawak na ngiti sa kanyang labi.
“Thanks. I’m going then.”
Sakay na ako ng sasakyan ko nang maalala ko, hindi ko naitanong kung anong full name ng singer na sinasabi niya.
ANG LAKAS ng loob kong magsabi ng “let’s end this,” pero ito na naman ako at nagpapakalango sa alak. Dito pa ako dumiretso sa bahay ni Nanette.Fuvk that Maxie!Kapag past, wala nang balikan! Kung gusto mong alalahanin, magbalik-tanaw lang. Walang alaalang nagre-relive sa future!Ano ba siya?Sino ba siya?She’s just a nobody who hurt Summer! She was a nobody who left Summer!“Miss Mia, tama na. May iba pa naman, bakit balik ka pa rin nang balik sa taong pinagtutulakan ka palayo?”“You don’t understand, Nanette. Mahal ko si Summer. This is not simple confusion. Thi
IT SHOULD be Maxie. I should think of Maxie. She should be the one I am giving a second chance, hindi itong sariling kagustuhan ko. She sacrificed her dignity to make our dreams come true—the dream that was living in me. Marami siyang pinagdaanan para lang sa kapakanan ko. I couldn’t be anymore selfish than I already was.Ang tagal kong nagalit kay Maxie, only to realize na sumama siya sa iba, binenta ang sariling katawan para lang mabigyan ako ng bigger role sa industry. Kahit pa ang kapalit noon ay ang mga pagtatangka sa buhay ko ni Olga, hindi iyon sapat para maging kapalit sa mga naranasan na pang-aabuso ni Maxie sa kamay ng magkapatid na Harrold at Kent Anderson.“Summer, I need you.”I was planning to compose a song dahil wala si Mia at Cornelia, when I received
MIA DOESN’T belong in my world. Nang makausap ko si Nanette nang minsang dalhin ni Mia sa isang birthday party si Cornelia, nalinawan ako sa kung anong hinahanap at gusto ni Mia.She wants a family. She may see it in me and Cornelia, hindi pa rin iyon one-hundred percent na sa amin na siya—she wasn’t and she will never belong to us. Tulad ng sabi ni Nanette, Mia was in love with her co-worker and childhood friend named John Cruz. Ngayong taon lang din siya natauhan na may asawa’t anak na ang kinababaliwan niyang lalaki.She’s confused. I am not a male, and I can’t satisfy her deepest desires like a man can do, dahil alam ko sa sarili ko na babae talaga ang gusto ko, pero si Mia…“Tama na siguro ang two weeks na pagpapalamig ng ulo, Summer. Ayaw kong ipipil
I WASN’T given the chance to explain my side.Nang makauwi ako sa unit ko nang gabing iyon, halos dalawang linggo na ang nakararaan, saka ko lang napagtanto kung anong pakahulugan ni Summer sa mga binitawan niya. Alam niya ang tungkol sa pagkakagusto ko sa lalaki. I admitted that I just recently realized na hindi talaga ako attracted kay John. It was a sisterly love, a family love, and the feeling of belongingness.Kahit noong nagkita ulit kami ni John sa birthday ng anak niya, I didn’t feel anything aside from being happy that we are in good terms now.Madalas pa rin kaming magkita ni Cornelia. She always message me na sabay kaming pumasok.Yeah, walang nagbago sa amin ni Cornelia. Pero sa amin ng mommy niya, tila may malaking bundok sa pagita
“MISS MIA, hindi ka pumasok kahapon!”Hindi ko pinansin ang pagda-drama ni Nanette sa table niya. I am busy reminiscing about what happened yesterday. Hindi man inamin ni Summer, I’m sure that she’s into me. All I need to do is make her say it. After all, she responded to my kiss.Nag-date din kami. First time ko sumubok ng street foods. Kwek-kwek, fishballs, at coated hotdogs na sinasawsaw sa maanghang na sauce. Nasabi rin sa akin ni Summer na bata pa lang siya, ang nanay niya na lang ang nakagisnan niya. And when Cornelia was two years old, nanay niya ang nagbantay hanggang sa namaalam ito.I could imagine her alone in the corner with a baby beside her. And both of them were weeping for the loss. She didn’t have anyone.I to
DUMAAN AKO sa isang flowershop bago umuwi. Close na nga sila nang pumunta ako dahil na-late ako ng uwi. Buti at nasa likod lang ng flowershop ang bahay ng may-ari. Pag-uwi ko, nagpalit pa ako ng damit. I will ask the mother and daughter for a dinner date tonight. Mukha namang hindi sila masyadong lumalabas, and this is my chance. Six-thirty pa lang naman ng gabi, I’m sure, hindi pa sila naghahapunan. Akma kong pipindutin ang doorbell nang sumigaw si Cornelia mula sa dulo ng hallway. “Tita Mia, we’re home!” Tumakbo siya palapit sa akin. “Careful, Honey,” natatarantang sabi ko. Agad ko siyang sinalo ng yakap gamit ang isang braso at tinago ang bulaklak sa likod ko. “Nag-dinner ka na? Tara sa loob,” yaya ni Summer. Hindi ako makatingin ng diretso kay Summer. Hindi ko napaghandaan ang speech, ang reaction, at pang-counter sa kung anong embarrassment ang mararanasan sa pangliligaw na gagawin ko. Gosh! “Tita, what’s that for?” tanong ni Cornelia. Nakayakap pa rin siya sa leeg ko a