Semua Bab She's Mine: Bab 1 - Bab 10

MIA, TINGNAN MO! Paulit-ulit na sigaw ng isip ko.Agad naman na kumontra ang kabilang side ng isip ko. Like what the fuvk? Why would I? Baka nag-e-enjoy sila, masira ko pa ang moment.Dis oras na ng gabi, pwede ba na kahit saglit, tigilan ako ng oras sa pagpapaalala na single ako?Why do I have to hear this groaning?!“Argh!”Wala sa sariling nakinig ako sa bawat paghinga at daing na pinakakawalan ng tao. It doesn’t sound like a groan of pleasure.“Cornelia…”Sunod na sambit ng pangalan ay nababakas ang lungkot at takot.OMG, is he hurt?!Kung ganoon, hindi pwedeng nakatayo lang ako rito!Kahit hindi sigurado sa makikita ay nagpatuloy ako sa paglalakad papunta sa pinanggagalingan ng boses. Hindi nga nagtagal ay nakita ko siya. He is wearing a nurse’ uniform! May kalakihan din ito sa kanya na tila nagmamadali siya at pumulot ng damit saka sinuot.“Sir!” tawag ko upang malaman niya na may tulong na.Is he from our hospital? Pero hindi naman ganito ang design ng uniform ng nurses namin.

I FEEL LIKE I am alive but not living my life. Ngayon ko lang na-realize, hindi ako mahilig sa music, sa movies, at fangirling! How did I fuvking spend my teenage and twenties?!“Oh my gosh, wala ba akong ibang ginawa noon kung hindi ang habulin ng tingin si John?”That is fuvking crazy!Looking back, it feels like I lost my life. Ni wala akong topic na maishe-share sa isang tao bukod sa line of work ko. And I won’t fuvking brag about how madly in love I was with John. That’s gross!I let out a frustrated sigh.They are right, nasa huli talaga ang pagsisisi. Huli na nang mapagtanto ko na wala akong io-offer bukod sa virginity ko. Ang boring kong tao!Pagpasok ko sa unit ko, as usual, sinalubong ako ng nakabibinging katahimikan. Sa mga susunod na araw, magbabago na. Bibili ako ng speaker at walang sawang patutugtugin ang kanta ng singer na iyon.What was her name again?Rain?Screenname ba iyon? Useless kung kikilalanin ko siya as a celebrity. I want to know her as an ordinary person,

LOOKING AT HOW my daughter is anticipating my yes, I have no choice but to do so.“Remember to behave, huh? Baka nga wala sa pad niya si Miss Mia. She is a doctor, you know.”Sinusuklay ko ang buhok ni Cornelia para ayusin ulit ang wig niya, habang nililinis niya ang makapal niyang salamin. I remember I was given thirty minutes, pero kahit ngayon lang, gusto kong maging priority ang anak ko. Bahala na ang manager ko na maghintay at mag-adjust.“Nakasabay ko po siya sa hagdan. Sira po iyong lift.”“Oh!”Good excuse for me. Kapag sinuswerte nga naman.Pumili siya sa walk-in closet niya ng isang royal blue sleeveless mini-dress. We both love any shade of blue because it’s calming to look at.Maging ang buong bahay namin ay more on blue—from the wallpapers, flower vase, the couch, and the carpets, pati na ang curtains at beddings.“So? Paano ka makikipaglaro kay Miss Mia? Kakatukin mo siya?” “She gave me her number.”Fuvk it! Mas mabilis pa ang anak ko kaysa sa akin.Oh well, I don’t car

CORNELIA is a good girl. Marami kaming pagkakatulad. Tulad nang madalas naiiwan na mag-isa. I learned na sa unang ilang taon, ang lola niya ang nag-alaga sa kanya. Nang mamatay ito, kumuha ang mommy niya ng katulong, but for some reason, pinaalis niya ang katulong at tinuruan siya ng mga gawaing bahay—tulad ng pagsaing sa rice cooker, at pagwawalis.Sa pagsaing pa lang gamit ang rice cooker, kinakabahan na ako sa pakikinig. Pero sabi naman ni Cornelia, four years old na siya at bantay sarado rin ng CCTV ang buong kabahayan, kaya feel safe siya. At alam niya na kung may mali siyang nagawa ay agad siyang tatawagan ng mommy niya.Kahit pa palagi siyang iniiwan ng mommy niya para sa trabaho, never niya ikinaila na anak siya ng nanay niya.“Summer Braganza.”I looked for her profile pero walang lumalabas. Maging si Cornelia, wala ring social media accounts. Masyado silang private. Kahit madaldal si Cornelia, ramdam ko na pili lang ang sinasabi niya. Ni hindi niya man lang binabanggit kung

I AM NOT someone’s lover. At least, not yet. Hindi ko pwedeng unahin ang curiosity ko sa nararamdaman ko na bago lang din sa akin. “When it comes to her, might as well forget your dream. Hindi ko kayang kalabanin ang mga halang ang kaluluwa at mamamatay-tao.” I sighed. So this Loida bȋtch is someone who judge people based on opinions of majority. Wala naman akong pinatay, baka siya pa ang una. Kahit gusto kong i-delete ang message niya dahil ayaw kong makita iyon ni Summer, hinayaan ko na lang. Bahala na si Summer kung anong gusto niyang paniwalaan. This is Summer’s second day in the hospital. May mga guard ako na itinalaga sa room niya. Mahigpit ko rin na ipinagbawal ang bisita para sa kanya. Mukhang wala nga ring bibisita sa kanya na kamag-anak dahil si Cornelia lang ang naroon palagi sa tabi niya. Support naman si Nanette sa ginawa ko dahil ayaw niyang masira ang image ng idol niya. Ngayon nga at inuulan ako ng tanong. “So, anak talaga ni Rain si Cornelia? Sinong ama? Kilala n