"Bagamat siya ang fiancée mo ngayon, kaibigan ko naman siya. You can protect her your own way, and I will protect her however I want, tayo, wala tayong kinalaman sa isa't isa." ani Luis na nakatinging kay Hector. Napansin ni Luis ang tingin sa kanya ni Farrah. Ipinapahiwatig nitong kailangan na niyang umalis, dahil kung magtatagal pa siya, baka magdulot ito ng gulo at maaaring mabunyag ang kanyang tunay na pagkatao. "Gabi na. Gusto ko nang umuwi," paalam ni Luis kay Farrah. "Oo. Mag-ingat ka sa daan." Pareho silang may naisip, kaya sabay silang napatingin sa bumanggang sasakyan. Kung titignan ang sasakyan... mukhang hindi na kayang patakbuhin. Lumapit si Yen kay Luis na may paghanga sa mukha, "Master Luis , tutulungan kitang maghanap ng tao para ayusin ito. Mabilis lang 'yan." Lumapit si Farrah sa harap ng sasakyan at binuksan ang hood. "Hindi naman malala ang sira. Huwag ka nang mag-abalang tumawag ng tao. Kaya ko itong ayusin." "Marunong ka bang mag-ayos ng sasakyan?"
Natigilan si Farrah at hindi agad nakasagot. Kung babalikan ang lahat ng iyon, totoo nga ang sinabi ni Quina. Ipinakita niya ang lahat ng ebidensya sa inang si Francia at sa iba, pero hindi sila naniwala at mas lalo pa siyang pinagalitan. Mali na nga ang nagawa ni Quina, pero ni hindi man lang siya nagsisi. At isa pa, ang dahilan kung bakit hindi niya sinabi kina Francia at sa iba na siya ay si Scholar T ay may kinalaman din sa kanilang pagkiling at diskriminasyon. Noon pa man, kahit na piano competition trophy, championship certificate sa chess, o maging racing title ang ipakita niya sa mga magulang, hindi pa rin sapat—pinupuna pa rin siya. Sinabi nilang kailangan pa niyang magsinungaling para lang mapasaya sila, at lubos silang nadismaya sa kanya. Dahil sa pagmamalabis ni Quina, unti-unting nawala ang tiwala nila sa kanya. Sa totoo lang, mabait sa kanya ang mga magulang na nag-ampon sa kanya sa probinsya, pero sina Juanito at Francia na tunay niyang mga magulang, hindi iyon i
Nakikita ni Hector na hindi nagsisinungaling si Luis sa mga sinabi niya, kaya hindi na niya ito pinagtuunan pa ng pansin, malamang ay natakot siyang magalit sa kanya si Farrah. Napatingin siya kay Leon at nagtanong kay Farrah, "Anong balak mo sa isang ito?" Itinaas ni Farrah ang kilay at tumingin kay Leon. "Tawagan mo si Quina." "N-ngayon na? A-anong sasabihin ko?" nanginginig at nauutal na tanong ni Leon. "Makipag-ugnayan ka lang, ako na ang bahala sa pagsasalita." "O-opo." Agad namang tinawagan ni Leon si Quina. Noong sagutin sa kabilang linya ang tawag ay narinig agad ang excited na boses ni Quina. "Ano na? May nahanap ka na ba?" Kinuha ni Farrah ang cellphone kay Leon at nagsalita, "Kung gusto mong malaman kung saan ako nakatira, bakit hindi mo na lang ako direktang tanungin, kaysa gumastos pa sa pagkuha ng tao?" Gulat! Sa sobrang pagkabigla ni Quina ay muntik na niyang mabitawan ang cellphone. Nang makabawi siya sa sarili, agad niyang ibinaba ang tawag. Pe
"Bakit ka nandito?" "Hindi ba ako puwedeng pumunta rito? Or am I not allowed to be here?" Tanong ni Hector habang madilim ang mga matang nakatitig kina Farrah at Luis na magkasamang nakatayo sa kanyang harapan. Farrah immediately understands the coldness in Hector's voice and the darkness in his eyes. Hindi natuwa ang lalaking ito nang makipag-usap siya kay "Sonny" noon, at hindi rin siya natuwa nang magpakita siya kasama si Levi Yambao sa usapan nilang paglalaro ng chess. Mukha ba siyang taong manloloko sa relasyon? Bagamat may reklamo siya sa isip, kailangan pa ring magpaliwanag para maiwasan ang gulo. "Huwag ka nang mag-isip ng kung anu-ano." "Sure, I won't jump to any conclusions. But I have to ask ko, when did you first met him? Bakit hindi mo pa nabanggit noon? At nang sinabi mong may kilala ka sa institute ni Scholar T, siya ba ang tinutukoy mo?" Napakaraming tanong ang gumugulo sa isip ni Hector tungkol kay Farrah. The more he gets to know this woman the more
Dahil nahuli na ay wala nang nagawa si Leon kun'di ang itanggi ang ginawa. "Hindi talaga kita sinundan, sumusumpa ako!" Kumunot ang noo ni Luis "Mukhang hindi ka aamin hangga't hindi ka pa naililibing." "Gusto mo akong saktan? Kilala kita. Ikaw si Fighting King Luis. Gusto mo akong saktan nang wala kang ebidensya? Kakasuhan kita!" Wow! Ang lakas ng loob. Lumapit si Farrah at tumingin kay Luis. "Ako na ang bahala." Tumango si Luis. Tumingin si Farrah kay Luis na walang emosyon sa mukha. Ngunit bago pa siya makapagsalita, si Leon na ang naunang nagsalita. "Wala ring silbi kung ikaw ang lumapit. Nakapanumpa na ako. Kahit patayin mo pa ako sa bugbog, hindi kita susundan!" "Huwag kang mag-alala, hindi ka namin babugbugin hanggang mamatay. Gusto lang naming sabihin sa’yo ang isang bagay," malamig ang expresyon na sabi ni Farrah. "A-ano ‘yon?" Unti-unting nakaramdam ng masamang kutob si Leon. "Mas tama sigurong sabihing pagsusuri ito kaysa isang bagay lang. Ang pagsunod
Inayos ni Farrah ang pagkakasuot ng sweater na sinuot sa kanya ni Luis. Gabi na at iba na ang hanging panggabi, medyo hamog na. Dahil ilang beses na ring nangyari noon na nagka-lagnat siya, sanhi rin ito ng hindi pagsusuot ng sapat na damit. Dahil doon, sabay-sabay siya noong pinagsabihan ng grupo ng matatandang propesor sa research institute na para bang sariling apo nila siya. "Scholar T, ikaw ay haligi ng bayan, hindi ka maaaring magkasakit." "Bagaman bata ka pa at malakas, kailangan mo pa ring alagaan ang sarili mo. Pagsisisihan mo 'yan pag tanda mo." "Igagawa kita ng salabat. Kailangan mo itong inumin. At kailangan mong matulog sa tamang oras, matulog nang maaga at gumising nang maaga, at magkaroon ng balanseng diyeta..." Iniisip pa lang ito ni Farrah ay hindi niya na gugustuhin ang pag-aalala ng mga matatanda. Ang mga matatandang propesor na ito ay karaniwang may respeto sa kanya pagdating sa usaping akademiko, ngunit kapag kalusugan na niya ang pinag-uusapan, para na