Rhia
NADALA na lahat ng assistant ni Jay yung mga gamit ko at kasama na rin yung mga gamot na nireseta sa akin. Ngayon naman ay nasa harap ako ng laptop sa living room at ang gulo ng lugar na ito dahil kailangan ko ng tapusin ang designs ko. Kinabukasan ay kailangan ko ng kausapin ang buong team ko para sa pagfa-finalize ng lahat ng designs.
Napatingin ako kay Jay na nakatitig lang sa akin, "Bakit?"
"Magpahinga ka kaya muna."
"Hindi pwede bukas na yung last day tapos ipapakita na namin sayo yung designs, mamaya di mo na naman magustuhan."
"Edi inumin mo muna itong gamot mo." Inabot niya sa akin yung tray na may tubig at gamot ko.
"Mamaya na hindi pa naman sumasakit eh."
"Kailan ka iinom pag masakit na?" Nagsusungit na naman siya, nandun pa rin yung ugali niya na pag sinabi niya gawin mo na agad.
"Napaka
RhiaNARAMDAMANko ang paghaplos ng daliri ni Jay sa labi ko na parang kinakabisado ang hugis nun, hinuli ng bibig ko ang hintuturo niya at marahan kong kinagat kasabay ng pagsipsip. Tumitig ako sa mga mata niya habang nilalaro ko ng dila ko ang kanyang hintuturo. Napanganga ako ng ibuka niya ang labi ko gamit ang daliri at ipinasok ang sarili niyang dila sa bibig ko.Para kaming uhaw sa isa't isa. Pinatalikod niya ako at naramdaman ko ang paghaplos niya sa likod ko, sa balikat ko, sa leeg ko, sa bawat bahagi ng katawan ko na may pintura. Kinuha niya ang sabon at siya na mismo ang nagsabon ng katawan ko.Lumapit siya sa akin at naramdaman ko ang paglapat ng dibdib niya sa likuran ko. Maging ang bumubundol na bagay na iyon sa aking likuran. Sinabon niya ang tagiliran ko, paakyat sa dalawang bundok ko. Hinawakan ko ang dalawang kamay niya na patuloy lang sa pagsabon sa bahaging iyon ng katawan ko. Marahan niyang pinipisil-pisil iyon
RhiaNAGISINGako at nakita kong nakatitig lang si Jay sa akin, "B-bakit?" Nag-unat ako at ngumiti sa kanya.Ngumiti din siya sa akin, dun ko lang narealize na ang isang kamay niya ay nakapatong sa isang dibdib ko habang pinipisil-pisil iyon.Lumapit siya sa akin at binigyan ako ng mabilis halik ako sa labi, "Anong oras na?" Tanong ko.Tumingin siya sa cellphone niya, "3:30 p.m na."Isa't kalahating oras na rin pala akong nakatulog pero parang ayoko pang bumangon pero kailangan, "Saan ka pupunta?" Tanong niya dahil nagsuot na ako ng underwears ko."Babalik sa trabaho." Pinulot ko ang iba ko pang damit. Oo nga pala may mga pintura pa rin iyon kaya napailing-iling ako.Naramdaman kong lumapit siya sa akin, "Bukas na. Sabihan mo na lang yung team mo pwede na sila umuwi, babayaran ko pa rin ang araw na ito sa kanila." May iniabot siya, isang puting T-shirt at itim na short. Alam kong para sa akin yun kaya si
RhiaNAGISINGako na nahihilo, pagmulat ko agad ng mata ko ay parang umiikot ang paningin ko kaya ilang minuto muna akong pumikit bago nagmulat ulit. Saka lang luminaw ang paligid.Nitong mga nakaraang araw mas madalas na akong mahilo. Dati rati naman nahihilo ako pag sobra na ang pagpupuyat ko na nakukulangan na ako sa pagtulog dahil sa trabaho.Ibang klase ang pagkahilo ko ngayon, yung tipong ayaw ko munang bumangon at minsan pakiramdam ko gusto kong sumuka sa dahil sobra talagang umiikot ang paningin ko.Naramdaman ko ang pamilyar na init ng brasong nakayakap sa hubad kong katawan, napakagat-labi ako at hinaplos ang mukha niya.Nagmulat siya ng mata, "Don't bite your lips."Kumunot ang noo ko at ginawa ang sinabi niya, nalungkot ako dahil parang nagsusungit na naman siya.He traced my lips with his finger, "I feel like I want to make love to you again and again whenever you do that."Napatingin
JayNAGMAMADALIakong lumabas ng restaurant dahil ayaw kong masundan ako ni Rhia. Nagagalit ako sa ginawa niya. She denied me as her husband, her first and real husband. Akala ko pwede naming ayusin ito pero mukhang nagpapakagago na naman ako sa kanya. I should've have known better, she is still the same Rhia who left me five years ago. Nagawa na niya noon, hindi imposibleng gawin niya ulit iyon na iwan ako sa ere.Binubuksan ko ang pintuan ng kotse ng bigla niyang itulak iyon pasara, "Jay let's talk." Matalim akong tumingin sa kanya."Talk about what Rhia?" Binigyan ko siya ng mapait na ngiti, "Na itinanggi mo sa kaibigan mo na asawa mo ako? Tinanong niya kung ano ako sayo. Boyfriend? Yun lang? Hindi ba higit pa dun? We always have sex, you live in my house, you told me you want to be with me again, that you are ready to be my wife, you told me you'll prove to me how much you love me, ganun ba yun? Ganun mo ba patunayan sa isang t
JayInever gave Rhia the chance to explain herself. I feel like a total idiot for doing that, pero naisip ko rin, kung nagpaliwanag ba siya papaniwalaan ko ba? Sarado ang utak ko dahil sa sakit na nararamdaman ko na wala na akong pinapaniwalaan kundi ang sarili ko. People can't blame me, tao lang ako at nasasaktan, sa loob ng limang taon na yun nasaktan ako, naghintay, umasa, naghanap ng sagot sa mga tanong na hindi ko masagot, umaasang makarinig ng konting paliwanag hanggang sa isang araw sumuko na ako at sinarado ko na lang ang isip ko.Hindi nila ako masisisi dahil aminin ko man o hindi hanggang ngayon ay nandun pa rin yung sakit. Hindi ako perpekto na sa isang iglap lang ay ayos na ang lahat pero mas maluwag na sa dibdib ko ngayon na hindi naman pala talaga ako iniwan ni Rhia para sa ibang lalaki. Maraming taon ang nasayang sa amin at iniisip ko pa rin kung bakit niya mas piniling iwan ako, kung ano man ang dahilan niya ay pwede nama
JayIsearched almost everywhere just to find her. Tinignan ko ang oras, alas-dose na ng madaling araw pero hindi ko pa rin siya nakikita, hilong-hilo na ako sa kakapaikot-ikot at kakahanap.Napahinto ako sa isang lugar na matao dahil hindi makadaan ang sasakyan ko, mayroong mga taong nanonood ng free concert ng isang bandang tumutugtog sa taas ng stage. Bumaba ako ng sasakyan para bumili ng maiinom, hindi ko planong magtagal pero napatingala ako at nakita ko si Rhia na nasa taas ng isang kainan at nanonood lang, mag-isa lang siya at tahimik lang.Hindi ko alam kung ano ba dapat ang maramdaman ko, parang nawala lahat ng pag-aalala ko at napapangiti lang habang tinitignan ko siya, dahan-dahan akong naglakad papunta sa kanya. Alam kong kahit tawagin ko pa ang pangalan niya ay hindi niya ako mapapansin dahil sa lakas ng tugtog sa paligid.Pakiramdam ko nawala lahat ng tao sa paligid at siya lang ang nakikita ko, wala akong nari
JayTUMITIGsiya sa mga mata ko. Nakikita ko dun ang lungkot at sakit, "I can't stay anymore. Kalimutan mo na ako."Tinignan ko ang singsing na nasa kamay ko at nandun na naman yung pakiramdam na pinagbagsakan ako ng buong mundo habang pinapanood ko lang siya ulit na lumayo sa akin."Rhia! Akin ka! Alam kong mahal mo ako kaya kung tingin mong susuko ako mali ka! Hindi ko sasayangin ang ilang pang taon para lang makasama ka ulit!" Sumisigaw ako sa kanya habang patuloy lang siya sa paglayo, "Pagkakasyahin ko lahat ng oras na meron tayo, hindi ka na pwedeng lumayo sa akin! Hindi mawawala iyon kahit isauli mo itong singsing!" Tumawa na ako, wala akong pakialam kung para na akong baliw, "Hangga't dala mo ang apelyido ko asawa kita at hindi mababago iyon, habambuhay tayong magsasama tandaan mo yan!"Kahit pa sinabi niyang lumayo na ako ay sinundan ko pa rin siya, hindi siya sa hotel natulog gaya ng sinabi niya. Bumalik siya sa res
Jay"DIYANka sa baba!" Binato niya ako ng isang piraso ng unan at kumot na sinalo ko."Kwarto ko ito ah. Your being unreasonable Rhia, we did more than sleeping saka mag-asawa tayo--""Wala ng tayo simula pa kahapon pa di ba?" Ngumisi lang ako at humiga na sa tabi niya, tinutulak niya ako pababa ng kama, "Dun ka nga."Bumangon ako at umibabaw sa kanya, "Bakit natatakot kang baka hindi mo mapigilan na yung sarili mo at galawin mo ako?" Tumawa pa ako at tinulak niya ako."Eh di ako na sa lapag!" Nilipat niyang mga unan at kumot sa lapag, nang humiga na siya ay humiga din ako sa lapag at tumabi sa kanya, "Bakit ka bumaba?" Inis na inis na talaga siya.Tumingin lang ako sa kanya, "Di ba sabi mo kahit sa tabi ko? Kaya dapat tabi tayo."Tinapunan niya ako ng unan sa mukha, "Pang-asar ka alam mo yun!" Lumipat na ulit siya sa kama, hindi ko makuha ang ugali niya ngayon. Tumabi ako sa k