Share
CHAPTER 34
Over
Naging masaya ang araw namin. Walang oras na hindi ako nakaramdam ng tuwa. Lalo na dahil sa kalokohan ng magpipinsan minsan ay sumasali pa sina Leley at Roma.
Makikita na ang papalubog na araw sa horizon ng karagatan. It was beautiful. Hinding hindi ko ito malilimutan. The happiness...I'm feeling...I won't ever forget this.
Sabay sabay kaming nanuod ng sunset, nagkaroon din ng pictorial ang mga Suarez. At syempre laging present ang digital camera ni Jonas. Pangarap niya yatang maging photographer.
Naglabas din ng cellphone si Perfi at nag selfie kami parehas. At sa bawat ngiti ko ay walang mababasa ditong kalungkutan, purong kasiyahan lamang.
Nang dumilim naman ay gumawa ng bonfire si Jonas at syempre may alak na naman. Nasa dalampasigan lang kami at sa gitna namin ay ang bonfire.
"At dahil last night na natin to maglalasing tayo hanggang sa hindi na tayo ma
Related chapters
Since that Day (TAGALOG) CHAPTER 35
SorryI am so lost. I am so sad. And at the same time...I feel so down. Hindi ko magawang ngumiti. Hindi ko magawang maging masaya sa kalagayan ko. Kaya paano ko ipapakita sa mga kaibigan ko na ayos lang ang lahat?Nasa loob ako ng aking Vios. Naka park na ako sa parking lot ng school pero...kinakabahan akong lumabas dahil alam ko kung anong makikita ko. Panigurado akong maraming naghihintay sa akin.Kinuha ko ang aking cellphone at tiningnan ang reflection sa camera. I tried to smile but my eyes is telling otherwise. Pero sa huli bumuntong hininga na lang ako.Just one month Eina. Spend your one month in darkness.Lumabas ako ng driver seat at kinuha ang aking bag. Tahimik akong naglakad papasok sa school pero agad ding natigilan ng makita ko si Perfi na nakasandan sa isang puno na para bang kanina pa may hinihintay. Agad sumibol ang kaba sa aking puso ng magta
Since that Day (TAGALOG) CHAPTER 36
Without mePinigilan kong tumulo ang mga luha ko habang nakatulala sa madilim na kalangitan. Wala man lang akong makitang bituin sa langit. Pakiramdam ko pati ang gabi ay nalulungkot sa kalagayan ko.Hindi ko pa rin makalimutan ang sagutan namin kanina ni Perfi. I know he's hurt. I hurt his feeling. But it feels so right. Alam kong sa huli ay ito pa rin ang tamang gawin. Ayaw kong madamay siya sa kalungkutan na dinadanas ko ngayon. Ayaw kong kaawaan niya ako."Anak.." i heard mom on my back. Tumabi siya sa akin dito sa veranda. Sumandal din siya sa railing at pinagmasdan ang madilim na kalangitan."I know that guy. He's Gov. Danillo Suarez's son, right?" She asked.Tumingin ako kay mommy na nakatingin sa akin. Her eyes resembled mine."Ilang beses niya akong tinanong kung anong problema mo. Kung anong problema natin...but I didn't told him anything because
Since that Day (TAGALOG) CHAPTER 37
FarewellAkala ko noon wala ng mas sasakit pa na marinig sa doktor na may blood cancer ako pero hindi ko akalain na may mas maisasakit pa pala ang pag iwan sa lalaking minahal mo ng todo.Pinilit kong wag umiyak pero habang hinahakbang ko ang mga paa ko palayo sa classroom ay mas lalong bumibigat ang puso ko. Mas lalo akong nasasaktan. Pakiramdam ko ay hindi na ako makahinga. I wiped my tears as I walk faster in the parking lot. Pero natigilan ako ng makita ko sina Roma, Leley, Mariel, Vaness, Marianne at Niña sa harapan ng sasakyan ko. Para bang kanina pa nila ako iniintay na dumating.These are the friends I treasured the most. I won't ever forget them.Habang palapit ay nagulat na lang ako ng mabilis na lumapit sa akin si Roma at isang malakas na sampal ang naramdaman ko sa aking kanang pisngi. Pumaling ang ulo ko. Napapikit ako ng mariin sa hapdi nito,"Roma
Since that Day (TAGALOG) CHAPTER 38
Go backMarami akong pinagsisisihan sa buhay. At first I wasted my time for anything and not minding the people who loves me. I did not thought that they also want me to live. They want me to stay.But I chose to turned my back on them. And there's someone who made my eyes opened from everyone. Hindi man niya alam ang kalagayan ko pero nagawa niya pa ring imulat ang mga mata ko. He made me believe that it's worth it to live your life. He made me believe that I have purpose in this life.And I hope everything will be fine. I hope for my life. And the only thing that I am wishing for...is to have more days in this world.Ilang buwan na rin akong nandito sa hospital dito sa U.S. Maraming medication akong dinaanan. Patuloy na tumutulong sa amin ang tito ko na doktor. I am very thankful dahil tinutulungan niya kami. At sa bawat araw na nagigising ako ay dobleng sakit ang nararamdaman
Since that Day (TAGALOG) CHAPTER 39
Sleepy"Baka ma move ang flight natin pabalik. Hindi kasi tinanggap ng boss ko ang resignation letter ko. Kailangan ko pang maghanap ng papalit sa akin." Mom explained.I stared at my mom. Sabagay mahirap nga namang umalis na lang si mommy ng walang kapalit."Is it okay?" She asked dad."It's fine. Nandoon naman ang secretary ko. May acting CEO din kaya pwede namang next month na tayo umalis." Dad said.Tumigil ako sa pagtingin sa aking laptop at tumingin kay daddy."Dad, paano yung Hardware shop ko dun?" I asked. Hardware shop is my business I built. Noong isang buwan ko yun sinimulan. Nag utos si dad ng tauhan niya doon sa Lucena na maghanap ng lupa kung saan itatayo ang shop kaya ngayon ay nakahanap na under construction pa lang ito pero malapit ng matapos,"It's just okay hija, Architect Gardner is keeping me updated to it." Dad answered,
Since that Day (TAGALOG) CHAPTER 40
NobodyAlas singko pa lang ng umaga ay gising na ako para maghanda sa pag alis ko mamaya.Namomroble ako doon sa nangyari kahapon. Ang sabi sa akin ni Jez si Mang Froy ang nakabangga, hindi naman sobrang malaki ang nasira pero may damages pa rin. I already called Mang Froy ang he explained his side. Kauulan lang daw kasi kahapon at nagkataon na madulas ang kalsada sa road na yun. Mang Froy is a good person. Kilala ko siya. Dati siyang construction worker na sinasama lagi ni daddy sa mga project. Dahil ang anak ni Mang Froy ay may bone cancer. Fate is just 15 years old right now and still under medication. Isa ako sa mga tumutulong. Isinali ko rin siya sa grupo ng mga tumutulong sa mga cancer. I am one of the investor of that charity so I am very concern of Mang Froy. Fate will be devastated if she find out what happened to her father."Aalis ka na agad? Alas syete pa lang ah?"
Since that Day (TAGALOG) CHAPTER 41
HurtGusto kong tumakbo. Gusto ko ng tumakas dahil pakiramdam ko hindi ako makahinga. Hindi ako makagalaw. Ang kaba sa aking puso ay biglang nawala dahil pakiramdam ko ay hindi na ito tumitibok.I forget how to breath properly. This is making me...panic."Shut up Isacar." Malamig na utas niya kay Isacar na tinatapik siya sa balikat. Umiwas ako ng tingin sa kaniya at bumaling na lang sa mga matanda niyang kasama. They are all smiling at Perfi.I do not know how to react. How?"Ikaw ba ang may ari nung truck hija?" The other old man said. Tumingin ako dito na palapit na pala sa akin."O-Opo..i-it's under my...c-command." Damn it! Stop stammering!"Engineer nandito na pala eh!" Baling nito kay Perfi. Bumalik ulit ang tingin ko kay Perfi na ngayon ay naglalakad na patungo sa kaniyang table while loosing his neck tie. Tinanggal niya na rin ang kaniyan
Since that Day (TAGALOG) CHAPTER 42
TearLumipas ang mga araw na nandito ako sa Lucena at habang tumatagal ay muli akong nasasanay kahit pa nangangamba ako na baka makasalubong ko bigla ang isa sa mga kaibigan noon. Sa totoo lang I wanna talk to them and tell my reason why I chose to break their hearts. Kaso lang...baka hindi sapat ang rason ko sa kanila. Dahil sa totoo lang alam ko na ang puno't dulo ng lahat ay ako.Kung sana ay pinilit ko na lang mag isa at hindi na hinayaan pang mapalapit sa ibang tao wala sana akong nasaktan. Pero habang tumatagal mas lalong nasasaktan ang damdamin ko sa lahat, lalo na kapag inaaalala ko ang mga panahong masaya pa kami. Noong mga panahong magkakasama pa kami hanggang sa panahong sinaktan ko sila.Natigilan ako sa pag iisip ng biglang nagsalita si Jez sa intercom. Sinabi niya sa aking oras na ng out ng mga empleyado. Hindi ko napansing alas singko na ng hapon. I checked my ph
Latest chapter
- Since that Day (TAGALOG) EPILOGUE
- Since that Day (TAGALOG) CHAPTER 50
- Since that Day (TAGALOG) CHAPTER 49
- Since that Day (TAGALOG) CHAPTER 48
- Since that Day (TAGALOG) CHAPTER 47
- Since that Day (TAGALOG) CHAPTER 46
- Since that Day (TAGALOG) CHAPTER 45
- Since that Day (TAGALOG) CHAPTER 44
- Since that Day (TAGALOG) CHAPTER 43
