Inhale... Exhale... Inhale...
"Kalma lang. Why are you so worried about, Penelope? Huwag mong ibaba ang pride mo sa lalaking iyon. He doesn’t deserve it." Maarte pang bulalas ni Shane.
Napanguso ako at pinagmasdan ang malaking pagbabago ng kaibigan ko. Halos isang buwan na rin kaming hindi nagkikita dahil pareho kaming naging busy.
Noong sinabi ko sa kanya na kailangan ko ng karamay dahil nawalan ako ng trabaho, agad niya akong nagyaya na magkita rito sa café. So that we can talk all about my problems.
Si Shane ang matagal ko nang kaibigan since we were in high school. Naging kababata ko rin siya. Same school din kami noong college pero hindi kami pareho ng kurso. She was taking up business management while my course was medicine. Araw-araw kaming magkasama noon. Kahit sa lunch, snacks, kahit sa galaan. Lahat ng sekreto ko ay sinabi ko sa kanya. Para kaming magkapatid sa sobrang closeness namin. But now we’re adults. Madalang na lang an
"Sabihin mo nga sa akin. Are you stalking me?" Nanliit ang mata ko.He doesn't bother looking at me even though he shifted on his seat when I asked that. Hindi ko tuloy alam kung ano'ng ekspresyon ang meron siya ngayon. I only see his side face and his pointed nose."You're not worth my time para sundan ko... I'm only here just to inform you that my dad and Mom want to see you tomorrow. Gusto kong maghanda ka para bukas.""W-Wait... What? Ano'ng meron bukas?" naguguluhan kong tanong."You will find it out tomorrow. Huwag ka nang dumiretso sa bahay ko. I'm gonna fetch you here tomorrow afternoon. Dapat nakaayos ka na. I won't wait for too long."Nakatitig lang ako sa kanya. Hindi ko alam ang sasabihin. Alam ko sa sarili na wala akong nagawang mali sa pag-aalaga sa kanya. Pero kinabahan pa rin ako sapagkat bukas na agad. Makikita ko ang mga magulang niya.Biglaan naman yata ito. Parang noong nakaraang linggo kausap ko pa ang dad niya. Tapos babalik na naman ito sa Pinas? Together with h
Ilang beses akong sumulyap sa gawi ni Douglas sapagkat hindi ko talaga matanggal ang tingin ko sa dalawa. Kahit anong focus ko sa aking kaharap na si Lorenz, napapalingon pa rin ang atensyon ko sa kinaroroonan nina Douglas at Diana.Nakita ko talaga kung paano nagseryoso si Douglas. He is giving full attention to Diana. He is very manly and very passionate the way he talks to that woman. The way he breathed deeply and the way he responded, he seems very invested in their topics.Ibang-iba ang pinakita niyang emosyon ngayon kumpara doon kay Andrea. I get curious on what I see right now.Sino ba talaga si Diana sa buhay niya? Bakit araw-araw din silang magkausap?Sa kalagitnaan ng pagtingin ko sa gawi nito, bigla siyang tumingin sa akin. And this is the first time he looked at me since he came inside the restaurant. Bahagya pa akong nagulat.Nangunot ang kanyang noo nang mapansin ang tingin ko sa kanya. Pero wala siyang emosyon. I couldn't figure out
Siraulo talaga ang lalaking ito!Ang bilis niyang mag-judge ng pagkatao ko without researching everything. Kung makapagsabi siya sa akin na malandi ako, it seems like he knows me a lot.Parang ang hirap lunukin ng lahat ng iyon. Masakit pero ayaw ko nang isipin kung paano niya inapakan ang pagkatao ko bilang isang kagalang-galang na doctor.Ako ang mas nakakilala sa sarili ko. Hindi ako dapat magpaapekto sa matabil niyang dila.He only judged based on what he saw. He doesn't know me at all. No need for me to take it seriously... though it really hurts.The days went so fast. Weekends na rin sa wakas. Finally, hindi ko na makakaharap ang Douglas na iyon. Hindi madali ang pag-iwas ko sa kanya nitong mga natirang araw bago ako nakapagpahinga.Nandito ako ngayon sa hospital. I'm currently handling other patients. Katatapos ko lang sa operasyon. Tinanggal ko ang suot na surgical mask after washing my hands. Sunod, tinanggal ko ang tali ng buhok k
Nagkibit-balikat ako pagkatapos kinausap ko na si Kuya Patrick kung ano'ng order niya. Habang busy kami sa pag-uusap ng kuya ko rito sa lamesa, ramdam ko talaga ang nanlilisik na titig ni Douglas sa unahan.Ginawa ko talaga lahat para hindi magkatagpo ang tinginan naming dalawa. Nag-focus lang ako sa pakikipaglaro sa pamangkin ko saka kay Kuya Patrick.Sometimes I laughed so hard whenever my kuya reminisced about our epic moments before.Hanggang sa dumating na nga ang order namin at kumain kami habang nag-uusap pa rin nang kung anu-ano. We also talked our plans sa birthday ni Lola na gaganapin sa susunod na buwan. Malapit na din iyon."Kahit kailan talaga para ka pa ring bata. Ang tanda mo na! Napakadungis mo pa rin kumain."Hindi na ako nagulat nang pinahiran ni Kuya Patrick ang gilid ng labi ko gamit ang tissue. Natawa naman ako ng sobra sabay napa-iling."Hindi na ako bata!" I rolled my eyes."You're still a child for me, Penelope
Nag-order muna ako ng pagkain ko. Sakto, lunch na rin kaya ramdam ko ang gutom.Habang naghihintay ng order, nag-scroll muna ako sa aking social media accounts na kadalasan kong ginagawa sa tuwing wala akong gagawin.Bigla kong nakita na sunod-sunod ang pag-pop-up ng mensahe ng family group chat namin. Ang kabago lang na china-chat ni Kuya Patrick ang nakita ko.From: Kuya PatrickI've been with my kids. We're here at Robinsons.Mabilis naman akong nagtipa ng reply nang makita na narito sila ng mga pamangkin ko.Ako:I'm also here at the mall. Puntahan niyo lang ako rito sa restaurant. Mag-isa lang ako rito. I want someone to talk, kuya. Gusto ko rin makita ang mga pamangkin ko.Binigay ko ang exact name ng restaurant kay Kuya Patrick.Wala pang limang minuto, natanaw ko na agad ang pigura nilang tatlo sa glass wall ng restaurant. Hindi ko na hinintay na makapasok sila rito, agad akong lumabas para salubungin sila.
Balik normal ang pag-aalaga ko kay Douglas. Pansin kong medyo um-okay na rin ang lagay niya. Naigagalaw niya na rin ang kanyang paa kahit paano, ngunit hirap pa rin siyang makalakad. I take care of him. Hindi ko na rin siya masyadong kinakausap.Hindi ko na rin masyadong dinibdib ang pang-insulto niya sa akin noong nakaraang mga araw. Baka dagdag stress lang sa akin. Ako lang din ang kawawa.Wala na ngang pakialam ang antipatikong lalaking inaalagaan ko sa akin, tapos iisipin ko pa iyong sinabi niya na wala lang ako sa kanya.I should have felt insulted about it... Totoo naman talaga iyon. I'm just nothing to him, and he is nothing to me. We're just living in the same roof because I'm his private doctor and he is my patient. Hindi ko na dapat dalhin sa isipan ko iyong nangyari sa amin noon."Penelope!"Natigil ako nang tinawag ako ni Douglas dito sa may swimming pool area. Kasalukuyan akong nagre-review ng spreadsheets sa aking laptop nang bigla ni