LOGINAn expensive car stopped in front of a prominent building. Bumukas ang pinto ng sasakyan at iniliwa si Damon Lutherford. Sa paglapat ng kaniyang mamahaling sapatos ay iyon namang paghilira ng mga tauhan niya. An effective defense kung sakali mang mayroong magtangka sa kaniyang buhay gamit ang sniper. Active rin ang mga bomb sniffing dogs sa paligid kung sakali mang mayroong bomba sa paligid.Makalipas ang isang minuto na paglalakad ay narating ni Damon ang isang malaking pinto. His steps halted at agad na nagbigay daan ang mga nag-aabang na guwardiya sa labas ng silid kung saan magaganap ang kanilang pagpupulong. Dahil nasa isang lugar ang lahat ng members ng council ay makikita rin ang iba’t ibang mga uri ng tagapagbantay, lalo na iyong nabibilang pa sa ibang mga lahi. Nakapaligid din ang mga ito sa venue kung saan ay nagbabantay rin sa kanilang mga boss. Lahat sila ay organisado at handa sa kahit na anupamang mangyari.“Welcome, Lord Damon . . .” anang bantay sa main door sabay hawa
Habang may nagaganap kina Lord Damon at Thalia, ay mayroon namang kaganapan sa isang banda. Sa lugar na matatagpuan lamang sa labas ng main gate ng Lutherford mansion.“I’m cumming, baby! Oh God! Yes! Yes!” hiyaw ng dalaga bago tuluyang nanginig at halos pumuti na ang mga mata.Pawisan at humihingal pa habang nakahiga sa isang malapad na kama ang isang lalaki at babae. Nasa loob sila ng isang common house kung saan ay isa sa pag-aari ng pamilyang Lutherford. The common house was given sa mga tauhan nila as part of their necessities. The house was plain white and was surrounded with plants. Simple lamang at kumpleto sa loon.“Baby, kailan ba natin isasagawa nang tuluyan ang ating mga plano? I know that I am being impatient and forceful, pero hindi ba’t sobrang haba na ng panahon na ating hinintay,” turan ng babae habang mapanuyong naka titig sa mga mata ng lalaki. The woman was particularly staring at the man’s eyes while tracing its nose bridge.“Enough worrying too much, baby. As wha
“Come . . .” Napabuntong hininga si Thalia nang marinig ang boses ni Lord Damon. Sa bawat bukas ng bibig nito ay nagkakaroon siya ng suliranin sa loob ng kaniyang isipan.‘Sobrang nakakahiya ’yong ginawa ko. U-umihi ako sa bibig ni Lord Damon. Panginoon ko . . .’ Labis na hiya ang nararamdaman ngayon ni Thalia. She even wished to instantly vanish inwardly.‘Hindi ko napaghandaan ang ganitong mga bagay. Ni sa hinuha ay hindi ko nga ’to nagawa. Saka paano ko naman gagawin ang mga bagay na hindi ko alam? May ganito pala sa mundo? Saka, iyong pag-ihi ko kanina ay sadyang kakaiba . . .’ Thalia was in daze.“Gusto mo bang hilahin kita ulit?” Thalia jolted sabay palingo ng kaniyang ulo. She could no longer imagine kung ano na ang kahihinatnan ng katawan niya ‘pag ginamitan siya nito ng lakas ulit.’“Na-nariyan na po, Lord Damon.” Kahit alangan ay wala na rin siyang nagawa pa kundi ang sumunod.Dahan-dahan na gumapang si Thalia upang lapitan si Lord Damon na nakaabang pa rin sa dulo ng mesa.
“Ahhh!” Thalia was shocked nang buhatin siya ni Lord Damon gamit ang isang kamay nito na nakahawak sa kaniyang braso sabay sampa pabalik sa maliit niyang katawan sa ibabaw ng misa.‘A-ang sakit ng hawak ni Lord Damon,’ impit na iyak ni Thalia habang hinihimas ang braso niya. Gusto niyang magreklamo, ngunit hindi naman niya mahagilap ang mga salita sa kaniyang utak upang ipagtagpi-tagpi iyon palabas.Nakaluhod ngayon si Thalia habang isa lamang na kamay ang nakatukod upang suportahan ang kaniyang buong bigat. Still wondering kung ano ang gagawin niya sa ibabaw ng misa.“Ahhh!” Muli na namang napasigaw si Thalia at tuluyan na siyang sumobsob sa misa nang hilahin ni Lord Damon ang kaniyang dalawang hita, upang ilapit ang kaniyang katawan sa hangganan ng misa. Nakatalikod siya kay Lord Damon kaya ay hindi niya kita ang itsura nito ngayon.“Lo-Lord Damon, a-ano pong ginagawa mo? Ayaw ko po sa posisyon na ’to. Nakakailang po, Lord Damon,” mahinang usal ni Thalia habang hinihila ang kaniyang
Hindi lubos mawari ni Thalia kung ano talaga ang nararamdaman nito. Sapagkat sa kaniyang paningin ay labis itong nahihirapan.Wala sa sariling binitiwan ni Thalia ang flashlight nito.“Put it in your mouth, Thalia.” Nanlaki ang mga mata at napabuka nang husto ang bibig ni Thalia sa sinabi ni Lord Damon.“H-ho? Pe-pero hindi po nakakain ang flashlight, Lord Damon,” mariing sabi ni Thalia. Her eyes were gleaming with confusion and disgust at the same time.“That’s not true. Mine is edible and flavorful,” sagot naman ni Lord Damon. Nagmistula itong desperado habang binibigyan nang sustansya ang mga sinasabi.“Pero talaga pong hindi nakakain ang flashlight,” mangiyak ng anas ni Thalia.“I said nakakain ang akin!” Napaigik naman si Thalia dahil sa takot. Takot na nagmumula sa boses ni Lord Damon.“Si-sige po, Lord Damon.”Huminga nang malalim si Thalia bago muling inayos ang posisyon at sabay ang dalawang kamay na humawak sa nakatayo pa ring flashlight ni Lord Damon. “Do it!” sabi nito sa
PINAGMAMASDAN ngayon ni Thalia ang kaniyang gayak. Nakayuko siya at pilit na sinisilip ang likuran niyang parte, lalo na sa bandang pang-upo.“Diyos ko po! Ano ba itong pinasuot nila sa ’kin? Ngayon ko lamang nalaman na may ganito pa lang klase na kasuotan. Maliban sa ang hirap-hirap kumilos ay ramdam ko pa na sa bawat paggalaw na gagawin ko ay lumilitaw ang aking pigi,” bulong ni Thalia na panay ang hila sa laylayan ng kaniyang suot.‘Mahabaging langit. Patawad po Diyos ko at pinalilitaw ng ganitong klase na damit ang katawan kong iyong tahanan na aking pinakaiingatan. Maaari ko naman sigurong ipantakip sa katawan ko itong kurtina rito sa loob.’Tumingala si Thalia upang tingnan ang parte kung saan nakakabit ang kurtina. ‘Maganda sana ’yan. Matatakpan ang buong katawan ko. Kaso nga lang ay abot naman hanggang ikalawang palapag ang pinagkakabitan. Maghahanap na lang ako ng iba . . .’ Sa katitingin ay hindi sinasadyang napadako ang tingin niya sa gawi ni Lord Damon ‘Hah! Tulong po, P







