*****ART***** FIFTY MISSED calls, thirty text messages, and still counting. All of those came from only one person and she seems too desperate bombarding his phone with her pleads to see her today... Mariing ipinikit ni Art ang kanyang mga mata habang naka-salo sa kaniyang ulo ang mga daliri niyang humahagod doon. Wala pa siyang tulog buhat kagabi dahil nagkaroon siya nang biglaang duty dahil kinailangan siya ng kaniyang pasyente. But that's not the problem actually. Hindi iyon ang dahilan kung bakit parang dinaanan ng Byernes Santo ang kaniyang mukha, kun'di ang babaeng kumausap sa kaniya kagabi habang nagpapahinga si Art sa kaniyang opisina. Nagpakilala ito sa kaniyang si Jannaleen Baldonaza, isa sa mga empleyado ng kanilang kompaniya. Subalit ang naka-agaw sa pansin niya nang banggitin nito ang relasyon niya kay Rain... they are cousins.Of course, they have the same surname, and Ladyleen, his secretary also confirmed that Ms. Baldonaza is their employee. So, Art has no reason to
*****ART***** NASA GANO'NG ayos siya nang bumukas ang pinto at pumasok doon si Art, nag-iwas siya ng tingin nang magtagpo ang kanilang mga mata. Napapikit si Rain nang lumapit sa kaniya ang binata para i-abot ang panyo nito sa kaniya, hindi gaya noon ay wala na itong note... Ano pa bang aasahan niya? "Ayokong palalain ang pagdurusang nararamdaman mo, but you have to face her now, Rain. Before things went... late," panimula nito. "Alam kong nahihirapan kang tanggapin, pero nariyan na at ang kailangan mo ay maging mas matatag." "Nasaktan ko siya." A knot of regret clogged her throat. "Sobra-sobra..." "That's true, nakikita ko sa mga mata niya ang sakit at lungkot sa tuwing magkausap kami. Pero dinadaan nalang niya sa pagngiti ang lahat, umaayon naman daw kasi sa plano ang mga nangyayari. Kapag tuluyan na kayong nagalit sa kaniya'y hindi na kayo masasaktan nang labis kapag nawala siya." "That's not true." Lalo lang siyang umiyak sa narinig niya. "Hindi iyan totoo. Kahit gaano niya ka
*****ART***** ART IS severely sweating bullets above his forehead, he's actually bathing from his own ocean of sweat. Hindi siya sigurado kung dahil ba iyon sa makapal niyang laboratory coat o sa sitwasyong kinasasadlakan niya? Sa sobrang seryoso ng kaniyang ginagawa at tindi ng mga pagkabog sa kaniyang dibdib, wala na siyang oras pa para alamin ang sanhi ng kaniyang timba-timbang pawis. "One more... clear!" he shouted first before placing both of the paddles of the defibrillator over his Tita Reina's chest. Sinulyapan niya ang ECG machine sa itaas at wala pa ring nagbabago, the line remains flat. Damn it! "Clear!" hiyaw pa niyang muli bago subukang ilapat ang instrumento sa noo'y hindi na pumipintig nitong dibdib. He's halfway to touching it when someone stopped his hand. Nilingon niya si Brent sa gilid at umiling ito, "Let go, Brent! I need to do everything, this can't be!" Buong-lakas niyang itinaboy ang mga kamay nito sa kaniyang braso, he wagged those, he pushed him through h
*****RAIN***** NAGING SOBRANG tahimik ang mga unang araw ni Rain matapos ang libing ng kanilang ina. Dahil sa puyat at pagdadalmahati'y hinayaan muna siyang magbakasyon mula sa trabaho, kaya naman sa ilang araw na nagdaa'y nasa bahay lang siya't nagmumuni-muni sa mga bagay-bagay. Madalas ay natutulala siya sa kawalan, na-iiyak pa rin siya pero sinisikap niyang ayusin ang sarili.Imbes na magmukmok ay inu-ubos niya sa mga gawaing bahay ang kaniyang oras, sa gano'ng paraan ay hindi siya gaanong nakakapag-isip at na-iibsan ang bigat sa kaniyang dibdib kahit na paano... Hanggang sa isang araw, habang naglilinis siya nang bahay ay aksidente niyang nalingunan ang mga photo album sa divided ng kanilang bahay. Binalak niyang linisin ang mga iyon, subalit isang pamilyar na larawan ang nahulog mula rito na muling nakapagpa-alala sa kaniya kay Art.The old photograph was Art during his kindergarten days, totoy pa siya roon sa kandungan ng mama ni Rain. Parehong naka-hawak ang dalawa sa award ni
*****ART***** PAGKARATING AY umakyat kaagad siya sa kaniyang opisina't doon inaral ang mga papeles na kailangan ng atensyon. He's trying to understand the report in his table, but his eyes bulged when he saw the project manager's name on the lower part. It's Rainelle Daza.Sinubukan pa lang niyang walain sa sistema niya ang dalaga dahil marami pa siyang problemang kailangang daluhan, subalit sadyang sutil ang mundo... And when he stop for a bit to have his lunch, tumambad naman sa kaniya ang manufacturer ng dessert sa kaniyang tray and she's from BahRAIN.Kahit anong gawin niya, kahit saan siya tumingin, wala siyang ibang makita kun'di ang pangalan ng dalaga. Kapag naman naka-pikit ay mukha pa rin nito ang naroon at nakikita niya. She's in his heart, she's in his head, she's everywhere! So eventually, he's left calling Andrew again asking a favor of buying her something to eat and give it in a usual way..."Again?" garalgal ang tinig nito't mukhang kagigising lang kaya mainit ang ulo
*****ART***** DAMA ni Art na hindi komportable si Rain sa presensiya niya habang magkasama silang kumakain sa isang fast-food of her choice again. For a doctor like him, foods from there isn't usually his choice. The foods they serve usually loaded with calories, sodium and unhealthy fats. But Rain is Rain and she doesn't want to spend much for fancy dinings, neither want him to spend for her. Alam ni Art na allergy ito sa gano'n dahil sa nangyari sa kanilang mga magulang noon, Rain actually admitted that and that makes him think to give her something secretly. Sa paraang iyon ay tinatanggap ng dalaga ang mga bigay niya. But this time it's different, she wants 'kaniya-kaniyang bayad' again. So, he gave that to her. Nagpatuloy ang kanilang kuwentuhan habang kumakain, may umi-ikot na awkwardness sa hangin sa paligid subalit hindi iyon pinagtuunan ni Art ng pansin. Mas nag-focus siya sa paisa-isang sagot ng dalaga sa kaniyang mga tanong. "Kailan mo balak bumalik sa cafe?" Nagpunas i
*****ART***** "I've seen all of the documents from your table, my careless son." She started with an overflowing sarcasm within her voice, she then crossed her paper-white arms at the front of her chest. "Nabasa ko hanggang sa pinaka-huling letra ng dukomento kung saan naka-tala roon ang plano mong magtayo ng bagong building na halos pareho lamang ng Sevilla's Corp. And almost all of your investors galing dito, ano Art? Susulutin mo pa ang mga pinaghirapan ng dad mo? Are you that despera—" "Mom, those documen—" "How dare you! I told you never cut me when I'm talking!" Halos lumuwa ang mga mata nito sa labis na galit. He could smell the scent of overflowing irritation from there. "Wala ka pa ngang napapatunayan ay mapagmataas at bastos kana. You're pathetic. Hindi ka marunong lumingon sa pinaggalingan mo, sa bumuhay at nagbigay ng magandang buhay sa'yo. You're annoying!" Titig lamang siya rito gamit ang walang ekspresyon niyang mga mata, he waited for his f*cking turn. And when she
*****RAIN*****"YOU CAN'T be serious, Art?"Halos mahulog ang mga mata ni Rain sa gulat nang mapagbuksan niya ng gate ang binata kinabukasan. Hindi pa nga siya halos nakakapag-umpisa sa kaniyang labahin ay nangungulit na naman ito sa kaniyang tutulong, gusto niyang matawa subalit sa itsura nito'y tila na siya seryoso."Well, I am dead serious." Inayos nito ang kaniyang t-shirt at cargo shots, naka-tsinelas lang din ito. But even so, she still find him drop dead gorgeous."So, anong uunahin natin?"Hindi na niya ito napigilan nang tuluyan nang pumasok si Art sa loob ng kanilang bakuran, lumingon ito at itinuro ang gabundok niyang labahin sa washing area. Nakagat ni Rain ang kaniyang labi, masyado iyong marami kaya't hindi niya alam kung kakayanin ba niya iyon.She's thinking of asking her Tita Tin for help, but she has has business to run. Kung magpapa-laundry naman siya'y tiyak na gagastos siya nang bongga roon."That's a lot," komento ni Art nang maka-lapit sila roon."Well, na-ipon