Nayien Chao is a thirty-one year old woman. A daughter of a good and well-known business tycoon in Asia. She is a martial artist and she was declared as champion for many times in several contests that she'd joined.— And that was happened six years ago. She is now enjoying her thirties and never joined any contest like what she did before, but she is still active in her martial arts. One afternoon, when she was just arrived from her Maldive's vacation, she was called by her father and told her about the man who challenged her. She has no problem with it because she's confident that she will win against him though she only have days to rehearse herself. But their fight is not normal like the other fights that she'd been through because the price of their game is marriage. Again she has no problem with that damn price. Little did she know that either she or him would win, they will still get married because her father and him already made a deal. Their fight is just a show, so that Nayien would agree to fight him because her father knew that Nayien would not accept any match again. Nayien couldn't believe for what just happened. She was so confident that she will win but the results of their fight shocked her. She lose for a challenger. Nayien couldn't accept her defeat which made her curse him to death but her challenger just returned it with a sweet smile. [[[ Will their marriage work? Or they will just end up signing divorced papers? ]]] "Now that you lose, will you now marry me? You have choices; A. (Yes) B. (A) C. (B) D. (All of the above)
Lihat lebih banyakThis is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the authors imagination, or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.
No part of this book may be reproduced or transmitted in any form or by any means without the authors permission.
Plagiarism is a crime!!!
*******************************************
NAYIEN
"WHAT the hell are you talking about, Dad?!" sigaw ko at tumayo mula sa kina-u-upuan ko.
"Sit down Nayien," sabi ni Mommy na nakaupo sa upuan na nasa harap ng table ni Daddy.
Bumalik ako sa pagkaka-upo habang nakakunot yung kilay ko. What the hell is going on? Sino bang hindi magugulat sa balita na yon? Akalain ba namang kakagaling ko lang sa bakasyon ko at sasalubungin pa ako sa balitang ikakasal ako sa isang hindi ko kilala at higit pa roon ay maglalaban kami through using physical strength. The hell with him! Ano bang nakain niya? Gusto niya ba ng bali sa katawan?
"This is a game Nayien and you are the choice of the company, the same as his," sabi ni Dad at pinakita sa'kin yung larawan ang sunod na maglalaban. Lumapit ako roon at tiningnang maigi yung makakalaban ko. And just HELL man! What game?
"Pero bakit Dad? Anong game? I thought-" naputol yung sasabihin ko kasi nagsalita si Mommy.
"He wants to marry you Nayien but your Dad didn't agree so they made a deal under the company. We know you are shock about this news but he so eager to marry you." sabi ni Mommy. Nangunot yung noo ko.
"Hindi ko maintindihan Mom! I don't know what to say. Tell him I won't fight him. Fight himself!" sabi ko at tumayo. Deri-deritso akong lumabas mula sa opisina ni Daddy.
Ha! Asa siya!
Lumabas ako sa bahay at sumakay ako sa kotse ko. Maka-uwi na nga! Nababadtrip ako sa mga pinagsasabi nila.
Pagkarating ko sa condo ay humilata agad ako sa kama. Papikit na ako para matulog nang bigla nalang tumunog yung phone ko. Napamura tuloy ako.
"Hello,?" kalmado lang ako dyan pero gusto kong bumali ng buto ngayon.
"Come back here Nayien! Hindi pa tayo tapos mag-usap!" a middle aged man shouted from the other line. I just rolled my eyes and get back on my bed.
"Ayoko Dad. Tell that bastard that I won't buy his stupid fight." I said as I massage my temple. Ano ba talagang gusto niya? Nakakabanas siya ah.
"Nayien this is a big match between you and Sam. Please, Nayien. For the sake of the company. He can ruin us, Nayien." He said calmly.
I sighed and shut my eyes tightly."Fine! When is the fight?"
"Next week. So, you better rehears yourself." Sabi niya na nagpabangon sa'kin.
"What? Dad! Anong araw na ngayon? Tapos next week na yung laban? Nasaan ang hustisya doon?" napakamot ako sa ulo ko. Baliw ba siya?
"Kaya nga pinapa-uwi kita last week pa diba pero ayaw mo. Kaya ayan,"
"Naman oh! Fine fine,"
I hung up the call and readied myself. I picked up my suit and put it in my bag and all the others stuff. I'm gonna kill that bastard shit! Sino ba talaga siya? Bakit kayang kaya niya kaming sirain? Ano ba siya?
Nagdrive ako pabalik sa bahay para mag ensayo kasi nasa bahay yung training ground ko. Pagkarating ko sa bahay ay dumiretso ako sa training ground.
HINDI KO alam kong ilang oras akong nag-ensayo. Namalayan ko nalang na pinagpawisan na ako ng marami at tinawag ako ng isang kasambahay namin.
"Ms. Nayien, kakain na daw po ng hapunan." sabi niya at sumungaw yung ulo niya sa bukana ng pinto.
"Okay, I'll follow. I'll just need to fix myself," sagot ko at lumapit sa upuan kung saan nakalagay ang duffel bag ko na naglalaman ng mga gamit ko.
Nagpunas ako ng pawis at uminom ng tubig.
Pagkatapos ay lumabas na ako sa training room at dumiretso ako sa kwarto ko rito para maligo. I need to freshen up my body. I'm very sweaty and I want to relax my mind for a bit. Ever since I came back from my vacation, I'm thinking too much because of that stupid bastard.After kong maligo ay nagsuot ako ng short at lose shirt. I combed my long wavy hair and put my favorite hairpin on my side of left ear. Then I left my room.
Pagdating ko sa dining area ay nandoon na si Mommy at si Daddy. Umupo ako sa tapat ni Mommy at nagsimula na kaming kumain.
"Mabuti naman at nakinig ka sa Daddy mo," sabi ni Mommy na hindi man lang ako tinapunan ng tingin. Hindi ko siya pinansin at bumaling nalang ako ni Daddy.
"Dad, I want to meet that bastard shit." sabi ko.
Tumigil sa pagkain si Daddy at tumingin sa'kin. "Sure, Nayien. You will meet him next week sa laban ninyu." sambit niya at nagpatuloy sa pagkain.
"Did he ate something which made him decide to marry me with his stupid game?" bulong ko pero narinig pala ni Mommy iyon.
"Maybe, Nayien. You have nothing special, anyway." sabi niya at tiningnan ako pero wala namang emosyon.
Honestly, I don't know what's wrong with her. Everything I do is wrong to her. Ever since I was a kid. All of my achievements are nothing to her. She didn't even come my highschool and college graduation.
"Exactly Mommy! That's why I'm wondering why he wanted to marry me." sagot ko at nagpatuloy sa pagkain.
"Why don't you ask him. Simple." sabi niya habang tinutusok tusok yung pork steak niya.
"Kaya nga gusto ko siyang makita diba?" sagot ko.
"Hmm. I don't think you would like to meet him with that reason." sabi niya na nagpa-angat ng paningin ko mula sa pagkain ko.
Nangunot yung paningin ko at tiningnan siya.
Sasagot na sana ako nang magsalita si Daddy."Stop it both of you. Why don't you just eat?" sabi ni Daddy.
Tumahimik nalang ako at nagpatuloy ako sa pagkain. Pagkatapos kong kumain ay tumayo na ako.
"I'm done. Excuse me." sabi ko at tumayo.
Iniwan ko sila doon at nagpunta ako sa may pool area. Umupo ako sa lounge chair at doon nagmuni muni.
Hindi ko maintindihan kong bakit ako ang napili ng lalaking iyon na pakasalan? Hindi naman siya pangit para hindi magkandarapa yung mga babae sa kanya. I admit he's handsome and his body built was beyond good. He's rich and he can buy dozens of women to be his wife. I don't know why me? I am nothing compared to him. Yeah we're both rich but I am not that beautiful like my mother. Maybe that is why my mother is always mad at me because I am not beautiful like her. She's really beautiful. While me, I don't know. I didn't inherit her features even a single one. That's why I'm wondering kung bakit ako ang napili niya and besides I'm already thirty-one. I'm older than him. By just looking at his picture I can say that he's only on his maybe twenty-nine or twenty-eight. We're not a match.
I heaved a sigh.
I looked up at the sky and I saw the glimmering stars. I envy them. Even in their darkest times they are still happy. I smiled bitterly. Nasa ganun akong posisyon nang maabutan ako ni Daddy.
"Why are you so sad looking at the stars?" tanong niya at umupo sa tabi ko. Tumingin din siya sa langit.
"I envy the stars Dad. How come that they are still happy even when they are in their darkest?" sabi ko at tumingin saglit sa kanya at binalik yung tingin sa langit.
I heard him sigh before he speak up. "That is why we should be like them. No matter how hard the life throws at you, you should remain strong. Make that hard times to be your inspiration to move forward." sabi niya. I look at him and his eyes are very gloomy while looking at the stars.
"Did you...somehow... experience what you just said, Daddy?"
I saw him smile.
"Yeah. When you we're still a fragile baby." sabi niya at tumingin sa'kin. I creased my forehead.
Why? Diba dapat masaya siya? Baby is a blessing, bakit siya malungkot?
"You will know someday, sweetheart. Good night." sabi niya at tumayo para pumasok na sa loob.
Naiwan akong nakakunot yung noo. Anong ibig niyang sabihin doon sinabi niya? Is it about me?
I stayed there for a moment before I go back inside the house.
—HoneylynBlue
His POV Samier Hieze I WAS IN a hurry for my flight to France when someone bumped me. Inis akong tumingin sa bumangga sa akin. I was about to confront her but I was amazed by her beauty. Parang tumigil ang mundo ko ng magkasalubong ang mga tingin namin. "Oh! I'm sorry Sir!" She said and then handed me my backpack which was on the floor because of her. Wala sa sarili kong tinanggap ang backpack ko at sinundan siya ng tingin na bigla nalang nawala sa dagat ng mga tao. I put my hand on my chest where my heart is, that was beating so fast. I glanced again where she was earlier before she disappeared in the sea of people in the airport. That was the first time I felt of what they called love at first sight. Years had passed and my feelings for that beautiful girl became worst. I fell inlove hard for her. I
Nayien AGAD KAMING pumunta sa sinasabi ng police. Ayaw sana akong isama ni Sam pero nagpumilit ako na sumama. Nakarating kami sa isang maliit at liblib na isla na malayo sa kabihasnan. At kung titingnan ito sa ibabaw ay parang walang kahit na ano na nakatira rito. Bumaba ang chopper sa isang malapad na damuhan. May mga nauna ng mga police kaysa sa amin kanina. Pagkababa namin sa chopper ay may narinig kaming mga putok na hula ko ay mga putok ng baril. Nanlaki ang mga mata ko na tumingin kay Sam. Namilog rin ang mga mata niya at halatang halata na kinabahan din siya pero pilit niyang itinago iyon. "Sam..." Humawak ako sa kamay niya na nanlalamig. "Let's calm down first. Hindi nakakatulong ang pagpa-panick." Sabi niya at pinisil ang kamay ko. Hawak kamay kami na sumunod sa mga police na kasama naming pumunta rito. Parami ng parami ang putok ng baril na naririnig namin habang papalapit kami sa area. 'Lord ili
Nayien NAGISING AKO na maputi ang paligid ko.Bumangon agad ako at tinanggal ang dextrose ko. Kahit masakit ay ininda ko iyon at nagmamadali akong lumabas ng kwarto. Wala akong suot sa paa at kahit malamig ang sahig ay tinakbo ko ang emergency pero wala na daw roon ang anak ko kaya nagtanong ako sa nurse na nakita ko. Sabi niya ay nasa ICU daw ang anak ko tsaka niya ako pinilit na bumalik sa kwarto ko pero iniwan ko siya roon na tinatawag ako. Tumakbo ako papunta sa ICU. Nang makarating ako roon ay nakita ko si Daddy at si Sam at si Yaya. Nang makita nila ako ay nanlaki ang mata nila. Sinalubong ako ni Sam. "Why are you here? You should be resting your body!" Sabi niya pero wala akong paki-alam sa tanong niya. "Ang anak ko? Nasaan ang anak ko?" Tanong ko habang pilit na kinakalma ang sarili dahil ang huling naalala ko ay nasa bingit na ng kamatayan ang anak ko. Lumapit ako sa glass window at nakita ko roon ang
Nayien ISANG LINGGO AKONG busy sa trabaho at isang hapon ay tumawag ang yaya ni Inah habang papunta ako sa isang restaurant para i-meet ang isang writer na nagpa-set up pa talaga ng afternoon meeting. "Hello? Yaya? What is it?" Sagot ko at sumakay sa kotse. Matagal bago sumagot ang babae kaya nagsalita ako agad. "Hello yaya? Are you there? Bakit hindi ka nagsasalita?" Tanong ko ulit habang nagda-drive na ako. Narinig kong humikbi siya. Kinabahan agad ako. "Yaya? Bakit? Anong nangyari?" Pinilit kong huminahon kahit may nararamdaman akong kaba but I disregard the feeling. "M-ma'am.... S-sorry p-po ta-talaga..." Humihikbi niyang sabi. Naguguluhan ako. "Yaya? Ano bang meron? Bakit ka umiiyak? Nasaan ka ba? Ang anak ko nasaan?" Sunod sunod na tanong ko sa kanya kasi sa mga oras na ito ay nasa school pa si Inah. "M-ma'am s-si Inah p-po ka-kasi..." Kinabahan agad ako ng todo!&n
Nayien GABI NA NG MAKARATING ako sa Pilipinas. Nag-taxi ako pauwi. Pagkarating ko sa harap ng bahay ay ibinaba ng driver ang mga bagahe ko at nagbayad ako ng pamasahe. Pumasok ako sa bahay at tinawag ko ang kasambahay na nasa hardin. May katawag sa phone niya at ng makita ako ay nagpa-alam agad ito sa kausap. "Magandang gabi Ma'am Nayien. Nakauwi na pala kayo." Sabi niya at tumango naman ako. "Magtawag ka ng kasama. Pakipasok yung mga gamit ko sa labas, please." Sabi ko at tumuloy na sa front door. Ngumiti ako ng marinig ko ang tawa ng anak ko. Ah, how I miss her voice. Kahit pa tatlong araw lang naman ang inilagi ko roon sa Amsterdam pero miss na miss ko parin siya. Nakangiti ako ng binuksan ko ang front door pero nawala ang ngiti ko ng makita kung sino ang naka-upo sa sala namin. Lumingon sila sa akin at ng makita ako ng anak ko ay mabilis siyang tumakbo papunta sa akin. "Mama!"
Nayien HINDI AKO MAKAPAG-CONCENTRATE dahil sa pinag-usapan namin ni Sam kahapon. Nag-alala ako baka sinabi ni Sam na siya ang Ama ni Inah. Sinubukan kong tawagan si Daddy pero hindi ko siya makontak. Impossible namang walang signal sa amin. Nasa meeting kami ngayon pero wala sa meeting ang utak ko. "Harry, excuse me." Bulong ko sa kanya. Tumango siya at nakinig ulit sa nagpe-present. Lumabas ako sa meeting room at huminga ng malalim bago ako nag-dial ulit sa numero ni Daddy. Nasaanba sila? Bakit ang tagal sagutin? Nag-alala na ako! Nagri-ring lang ang phone ni Daddy. Sagutin mo Dad! Please! Naka-tatlong dial ako bago sinagot ni Daddy. Maingay ang paligid parang may nagkakantahan. "Hello Daddy? Nasaan kayo?" Tanong ko agad. Maingay talaga ang background ni Daddy. "Hello Nayien? Ikaw ba ito?" boses na galing sa kabilang linya. "Sam? Saan si Daddy?" Tanong ko pero hindi ko na marinig ang sagot
Komen