Kabanata 22
Missed
Warning: SPG
“Anong nangyari? Dalawang araw na kayong hindi nagkikibuan, a,” Asher approached me one afternoon while I was sitting on one of the umbrella chair inside the resort. Sa harap ko ay isang malawak na pool na tanaw ang kabuuan ng resort at ang malawak na asul na dagat. Nasa bandang itaas iyon kaya naman nakaka-relax ang tanawin.
Saglit na tiningnan ko lang siya bago muling bumaling sa palubog na araw sa harapan naming dalawa.
“Wala ‘yon,” tamad na tamad na sagot ko sa kaniya bago ko sinimsim ang mainit pang
Kabanata 23ReturnLynneWhere are you? Bumaba ka na nga!Umikot ang mga mata ko sa ere at hindi na pinansin ang text message na iyon ni Lynne. Bumaling ako ng tingin sa right side ko at mariing napapikit nang maramdaman ko na naman ang sakit na iyon sa ulo ko maging sa parteng iyon. Dalawang araw na ang lumipas ngunit matindi pa rin ang kirot na nararamdaman ko roon lalo na sa t‘wing uupo ako.“Acel?”Napatingin ako sa pintuan ng kuwarto ng hotel kung saan kami tumutuloy ni Kiel. Sigurado akong si Kiel iyong tumatawag sa akin mula sa labas dahil kabisadong-kabisado ko na ang boses niya.“Are you awake?” tawag niyang muli, ngunit hindi ko magawang sumagot dahil sobrang sakit ng lalamunan ko at wala akong lakas.Putangina! Ngayon pa yata ako ma
Kabanata24TogetherThe last time na natulog ako sa ibang kuwarto nang wala sa wisyo ay noong high school pa ‘ko. Lasing na lasing ako that night dahil debut noon ni Jenine at hindi na ako nakauwi pa dahil sa sobrang kalasingan. It was the same day noong ipinangako ko sa sarili kong hinding-hindi na ako matutulog sa ibang kuwarto ng kung sino dahil may times na hindi ko na maalala ang mga nangyari noong lasing ako. Ngayon ay hindi ko na alam kung bakit ako mismo ang nagpako ng pangakong iyon dahil sa nabungaran ko kinaumagahan nang magising ako.Ramdam ko pa ang panunuot ng sakit sa ulo ko nang imulat ko ang mga mata ko. I tried to examine the room kung saan ako magdamag natulog at
Kabanata25Dead“Ihahatid na kita.”“Huwag na, Kiel. Kaya ko. Hindi na ako bata,” natatawa kong sinabi sa kaniya habang tinitingnan ko kung may nakalimutan pa ba akong gamit.Tinawagan na ako ni Lex kahapon para pumasok dahil nakailang balik na raw roon si Leandra dahil gusto akong kausapin tungkol sa kaso niya. Sumalubong din sa ‘kin ang sunod-sunod na texts ni Calix nang ini-off ko ang airplane mode ng cellphone ko, asking why I am absent pero hindi ko na nagawang replyan pa iyon dahil na rin kay Kiel.Nang masiguro kong wala na akong nakalimutan ay isinukbit ko na ang sling bag ko at bahagya pang inayos ang corporate attire ko. Ramdam ko ang paninitig sa akin ni Kiel kanina pa, ngunit pinipilit kong huwag pansinin
Kabanata26More Time“How are you? Ayos ka na?” tanong ko kay Lynne nang makaupo ako sa tabi niya.Base sa itsura niya ngayon ay mukhang unti-unti na siyang umaayos. Tatlong araw na rin simula nang magkasakit siya at sa tatlong araw na ‘yon ay nasa bahay siya ni Caleb dahil hindi raw siya pinapayagan ng huli na umuwi sa condo niya, lalo na’t mag-isa lang siya ro’n.“I think, I’m pregnant.”Nanlaki ang mga mata ko dahil sa sunod na narinig ko. Mabilis ang naging lingon ko sa kaniya at napatitig na lang sa kaniya. Maya-maya pa, bago pa ako m
Kabanata27LeftHindi ko alam kung anong pumasok sa isip ko nang hindi na ako dalawin ng antok at hindi na talaga ako natulog. Alas sais na ng umaga nang madatnan ako ni Levi sa lanai na kaharap ang laptop ko at tinatapos pa rin aralin hanggang ngayon ang bagong kaso na hawak ko.“Did you sleep?” I heard Levi ask, nakatingin pa rin ako sa screen ng laptop ko.“I want to,” maikli kong sagot sa kaniya nang hindi siya tinitingnan.Hindi na ako nakakuha ng sagot sa kaniya dahil bigla siyang nawala sa gilid ko, pero mayâ-mayâ pa ay bumalik din siya kaagad na may dalang tasa ng kape, and then handed it to me. Tiningnan ko lang siya sa likod ng salamin ko at nagpasalamat.“How was your work with Narvaza‘s fi
Kabanata28Distance“Why didn’t you tell me? Kailan ang uwi mo? Ilang linggo ka riyan? Kuya!” naiinis na sinabi ko sa kaniya sa kabilang linya habang kagat-kagat ko ang ibabang labi ko.“Tatlong buwan—”“What? Three months pa? Kuya naman!” I hissed out of frustration. Narinig ko ang pagtawa niya kaya mas lalo akong nainis.“Stop laughing nor smirking, Kuya. I told you, kahit saan ayos lang basta huwag diyan sa Davao. Kontrolado mo naman ang mga lugar kung saan ka nadedestino, ‘di ba?” dagdag ko pa, saglit na natahimik siy
Kabanata29SuspectBenjamin De Ocampo. Kiel‘s youngest brother. The one who looks like Kiel and the one who shot me and Dad, and now I‘m wondering if he is also the suspect on Kuya‘s case. Kanina ko pa gustong tawagan si Lex para ibalita sa kaniya ang nangyari kay Kuya dahil baka makatulong din iyon sa kaso ni Dad ngayon, but Lolo Samuel won‘t let me. He wants us to focus on Kuya. No phone calls or texts while we ‘re here in the hospital, except him dahil siya lang ang kausap ng mga pulis pati na sina Tito Raul at Tito Saldy.Kanina ko pa rin gustong tawagan si Kiel pero hanggang ngayon ay nakapatay pa rin ang cellphone ko. He wants to see me base on his last text message. Bago kami sumampa sa eroplano ay saglit pa kaming nag-video call and I bursted out crying infront of the camera, infront
Kabanata30HearsaysTulala pa rin akong nakatingin kay Kuya. Ilang oras na akong narito habang ramdam ko ang paninitig sa ‘kin ni Lynne sa likuran ko, ngunit hindi ko mahanap ang mga salitang dapat kong sabihin. She‘s crazy. Ang kapal ng mukha niyang gamitin ang kaso ni Dad para lang makausap niya ako tungkol kay Kiel. Baliw na talaga ang isang ‘yon.“Dapat ay pinakinggan mo muna. Mukha namang nagsasabi ng totoo,” I heard Lynne said kaya napairap ako.Hindi ko siya pinansin at umupo na lamang sa gilid ni Kuya. Unti-unti na siyang nakaka-recover pero hanggang ngayon ay hindi pa rin siya gumigising. His condition is fine ayon sa huling sinabi ng doktor kaya naman nakahinga na ako nang maluwag. Wala na rin siya sa ICU at inilipat na sa private room pero naroon pa rin ang mga pamilyar na tubong iyon. Sabi ng doktor ay baka a