Nagpumilit si Noah na ihatid muna ako sa bahay dahil kailangan kong magpahinga. Kahit anong pakiusap ko sa kanya na patuluyin ako sa ospital, hindi siya tumanggi. Hinila pa ako papasok ng kotse ng may tinawagan niya.
Ayaw ko pang bumalik sa lugar na ito na puno ng mga nakakakilabot na tao. Gusto kong kumalma at ipunin ang mga iniisip ko bago harapin sila.
Huminga ako ng malalim at bumuntong hininga ng malakas.
Nasa ilalim ako ng inaasahan na magiging simple ang lahat.
Nang magpasya akong kunin ang pamilya Spencer, naisip ko na ito ay isang piraso ng cake. Na ang kailangan ko lang gawin ay ilantad ang nakatagong baho ng kanilang pamilya at pagsamantalahan ito para ibagsak at ipahiya sila sa harap ng publiko.
Hindi ko inaasahan ang isang kakila-kilabot na sitwasyon.
Paano tayo umabot sa puntong ito...
Saglit akong humanga sa napakagandang mansyon ni Liam nang makarating a
Nang bumagsak si Crystal at bumagsak sa lupa, natakot si Sam at agad na sumugod sa kanya.“Krystal!? Crystal gising na!" Sigaw niya habang niyuyugyog siya para magising. “Tulong!” tinapik niya ang pisngi ni Crystal para matauhan siya.Agad na dumating ang mga katulong at guwardiya upang tulungan sila nang marinig nila ang malakas na paghingi ng tulong ni Sam.Naalerto rin sina Liam at Maddison at nagising sa ingay na nangyari.“What the fuck happened in here?” iritadong sigaw ni Liam dahil sa mga nagkakagulong tao.Nang buhatin nila si Crystal sa lupa, natigilan siya."Anong nangyari kay Crystal!?" gulat na sigaw niya kay Sam na ngayon ay hindi mapakali at kinakabahan.Namutla ang labi niya, natakot nang makita ang kalagayan ni Crystal.Alam niyang darating ang araw na mangyayari ito, at tama ang inaasahan niya na hindi k
Pumasok si Noah sa kwarto kung saan nagpapahinga si Crystal. Dahan-dahan siyang lumapit sa kanya at naramdaman niyang palapit siya ng palapit ay bumibigat ang mga yabag niya.Umupo si Noah sa gilid ni Crystal at pinadausdos ang kamay nito sa kanya. Isang malalim na buntong-hininga ang pinakawalan niya habang inilipat ang tingin kay Crystal."Amara..." bulong niya. “Matagal ko nang gustong tawagan ka ulit ng ganyan. Naghintay ako ng mahabang panahon para sa tamang panahon para sabihin namin sa iyo ang lahat ng katotohanan, ngunit hindi namin mahanap ang tamang oras." sabi niya sa pananahimik na tonong kausap si Crystal kahit alam niyang hindi ito makasagot.“Akala ko... Kapag nalaman mo, iyon na ang katapusan ng sitwasyon ko. Naisip ko na kailangan mo lang malaman na ikaw si Amara, pagkatapos ay magkakaayos ang lahat." Marahan niyang iniyuko ang kanyang ulo at tumama ang kanyang mga mata sa k
[Crystal]“Aaah…” napaungol ako dahil sa sakit ng ulo at antok nararamdaman ko, nakapikit.Kahit nahihirapan akong igalaw ang aking katawan, pinilit kong dahan-dahang iangat ang aking kamay patungo sa aking ulo nang maramdaman kong parang pumutok ito sa loob.“Normal ang pakiramdam ng pananakit ng ulo at pagkahilo, Mrs. Spencer. Natutuwa ako na sa wakas ay gising ka na.”Parang mas mabilis pa sa liwanag, namulat ang mata ko dahil sa boses na narinig ko. Medyo blurry pa ang paningin ko kaya pumikit ako habang dahan-dahan akong bumangon.“Huwag mong pilitin ang sarili mo, itataas ko ang ulo ng iyong higaan para maiposisyon mo nang maayos ang iyong sarili.”Naramdaman kong unti-unting umangat ang likod ng ulo ko."D-Doctor Park..." mahinang sabi ko nang makita ko siyang nakatayo sa tabi ko.Inilibot ko ang paningin ko
“N-Noah...”I can’t look directly at him because of the weird emotion I’m feeling.I don't know if he even realizes the fact that I found out about Sam, and I'm afraid of how he and his father will react.That Noah's sister, whom they had been looking for a long time, was now with them living under the same roof.“You're finally awake.” The tone of his voice was clear and he seemed grateful.So I looked straight at him to glimpse his face.Maybe he's not aware of the truth behind me yet.I was stunned when the most familiar person to me also entered the door.“Trina..?”My heart seemed to want to tumble.She is the one I need the most at such times that I need someone to lean on.Only Trina understands all my troubles and going through.“Crystal, how are you feeling?” she approached me hastily and gently wrapped her arms around me. “I
"Crystal, pakinggan mo muna kami..."Naguguluhan ako kung ano ang mararamdaman ko. Maging ito ay galit, saya, kalungkutan, o pagtataksil.Ako'y natatakot.“Kung matagal mo nang alam, bakit? Noah, bakit mo itinago sa akin ang lahat? Inamin mo na kay Trina, pero bakit hindi mo sinabi sa akin ang totoo kung ako ang dapat makaalam?! BAKIT!!?" Nararamdaman ko na ang bara sa lalamunan ko sa panlalabo ng mata ko.Sobrang lakas ng tibok ng puso ko na nagdudulot ng matinding sakit. Naramdaman kong parang may pumipiga sa puso ko. Napaawang ang bibig ko habang patuloy na sinuntok ang dibdib ko.Nakita ko sa gilid ng mata ko na lumapit sa akin si Noah at itinaas ang kamay niya sa mukha ko."Tingnan mo ako." narinig kong bumulong siya.Sa sobrang sama ng loob ko hindi ko magawang magtaas baba at sumulyap sa kanya."Crystal, please...
“Babalik ako sa New Jersey at itatanong sa nanay ko ang lahat ng dapat kong malaman,” buong determinasyon kong sabi.Alam kong mahalagang singilin ang pamilya Spencer sa lahat ng ginawa nila sa akin, kay Noah, kay Blade, at sa pamilya.Ngunit, kumpara sa aking mga dilemma, Marahil ay mas mabuting piliin na buuin muna ang aking sarili. Paanong ang isang taong kasing mahina ko ay sumira ng isang ganap na pamilya.Kailangan kong bumalik sa aking ina dahil mas alam niya ang bawat dahilan kung bakit niya ako kinuha. Ayokong isipin na sinira niya ulit ang buhay ko.Gusto kong magalit sa kanya.Pero hindi ko magawa dahil alam kong may dahilan siya.Alam kong sinabi ko noon na hindi ako babalik sa New Jersey nang hindi nagtagumpay dito sa Denmark. Ngunit, sa palagay ko naging matagumpay ako sa paghahanap ng sarili kong kayamanan. Nakahanap ako ng pamilya dito na maaring ma
“Gumising ka inaantok na ulo. Pasado alas tres na ng hapon. Wala ka pang kinakain."Narinig ko ang boses ng isang tao kasabay ng banayad na pag-alog ng aking katawan.Napaungol ako habang pilit na binabawi ang kumot na inaagaw sa akin ngayon.“Crystal… halika, gumising ka...”"Hmm... hindi ko-"Sandali lang, hindi ba boses ni Liam iyon?Diyos ko, Crystal...“Hoy, bumangon ka na. Kailangan mong kumain ng kahit ano." Pilit na inaagaw sa akin ni Liam ang kumot na nakatakip sa mukha ko.Ayokong bitawan dahil nakakahiya.Natulog ba talaga ako sa kwarto ni Liam? Totoo?At ano ang sinabi niya? Pasado alas-tres na ng hapon?Ang ano ba?“Hoy… seryoso. Baka magkasakit ka kapag wala kang makakain." sambit ni Liam sa pananahimik na tono.
"Uuwi ka na ba?" Tanong ni Liam at parang ngayon ko lang narinig ang boses niya ng ganito.“Oo, kailangan kong kausapin ang aking ina tungkol sa buong katotohanan. Bakit niya ako inilayo kay Noah at sa kanyang- ang aming ama…”Nang biglang tumayo si Liam sa kinauupuan niya ay nagsalubong ang kilay ko. “Anong mali? Bakit ka nanggigigil? ”“Bago ka bumalik sa New Jersey. May kailangan akong ipakita sa iyo, at kailangan mong magtiwala sa akin. ” Sabi niya na parang hindi mapakali.“I don’t think I can trust you again Liam.’ I said at the back of my head.“Anong ipapakita mo sa akin? Ganun ba kaimportante? Dahil kailangan naming umalis ni Noah bukas ng umaga para bumalik sa New Jersey." Naguguluhan din ako dahil sa galit ni Liam.Ano bang nangyayari at bigla siyang nagkaganito?