Pagpasok ni Crystal sa kwartong nakalaan sa kanila ni Maddison ay nakita niyang nasa loob pa rin si Blade at parang may pinag-uusapan sila.
Hindi narinig ni Crystal ang kanilang pinag-uusapan dahil natahimik sila nang makapasok na rin siya. Bago lumabas si Blade ay sinundan siya ni Crystal ng matalim na tingin. Hindi nilingon ni Blade si Crystal at nakatingin lang ito ng diretso sa kanya hanggang sa makalabas siya ng pinto. Bahagyang binalot ng katahimikan ang loob ng kwarto pagkalabas ni Blade. Parehong may pag-aalinlangan sina Maddison at Crystal sa mga galaw na gagawin nila. Akmang hahakbang si Crystal para tingnan ang maleta; hindi niya alam kung ano ang tanging damit nang biglang sumingit si Maddison. “Uhm—” Natulala, awkward, at kuripot si Crystal sa mga galaw niya habang hinihintay ang sasabihin ni Maddison. "-Kumusta ang pak[Crystal] "Kung tapos ka na, lumabas na tayo. Pero, uhm, bigyan mo ako ng pabor. Itulak ang aking wheelchair para sa akin, mangyaring. ” sabi ni Maddison sa akin habang sinusuklay ang kanyang kamay sa kanyang maikling buhok. Iba ang babaeng ito, pilay pero maganda at seksi pa rin. Paano niya nagagawang maging napakaganda sa kanyang all-black outfit? Halata ang porselana niyang balat at mas mapula pa talaga ang labi niya sa pang-itaas ko. Hindi siya nagbago kahit kaunti, napakaganda pa rin niya. Saglit akong tumalikod sa kanya para tingnan din ang sarili ko. In fairness, ang ganda ng style na ito. Isang bra na pang-itaas, puting plaid at flowy na palda, simpleng pulang beach slipper, at ang aking kulot na itim na buhok. Sakto lang ang outfit ko sa okasyon kaya sa tingin ko okay lang. Napansin kong namamaga ang mata ko. Hindi ko na napi
“Alam ko kung gaano kahalaga ang pagbabalik ko sayo. Lalo na at nakita ko mismo ng mga mata ko kung gaano mo ako na-miss noong mga panahong nawawala ako. Pero, sana maintindihan niyo rin ang desisyon ko na huwag ipaalam sa publiko. Para din ito sa kaligtasan ng magiging anak natin. Ayokong dumating ang panahon na malito siya sa iba't ibang artikulong makikita niya sa internet, o kung ano ang sasabihin ng mga tao. Sapat na sa akin na malaman niyo ni Noah na buhay pa ako at bumalik ako sa inyo na nawalan ako ng pamilya. So, sana maintindihan mo ako. ” Taos-puso kong ungol habang hindi inaalis ang tingin sa aking ama. “Ayoko na rin i-bring up yung nangyari sa past. Ayokong banggitin ang nanay ko dito, at lalo na ang mga pangyayari sa nakaraan na gusto niyang kalimutan. ”Natigilan sandali si Mr. Dawson bago sumilay ang ngiti sa kanyang mga labi. Alam kong sin
[Crystal]Ngayon ang araw na balak sabihin ni Liam sa kanyang pamilya ang tungkol sa anak namin.Pagbalik namin mula sa Khun Wanida resort, naging maayos ang lahat at walang problema.Patuloy na tinutulungan ni Dad sina Blade at Maddison. Halos hindi ko sila makausap ni Blade tuwing nasa bahay sila.Pinili kong manatili sa bahay ng aking ama. Ayokong isiksik ang sarili ko sa mansyon ni Spencer. Isa pa, mas komportable ako dito.Sa ngayon ay patuloy ang imbestigasyon sa paghahanap sa kanilang anak na si Blade. Gayunpaman, wala pa rin silang impor
"Imposible iyon." malakas na sabi ni Blade.Kumunot ang noo ko sa sinabi niya.“—Matagal na akong nasa manor at alam ko ang lahat ng nangyayari sa bahay na iyon. Hindi pwedeng magkaanak lalo na at hanggang ngayon ay maliit pa ang anak namin. Dapat narinig natin. At isa pa, walang bata sa loob ng Spencer manor. ” seryosong sabi nito sa mata ko.Umiwas ako ng tingin dahil parang may bigla akong naalala. Napakunot ang noo ko habang umuusad ang labi ko sa naisip."Walang mga bata sa manor ...?" kinakabahan kong sa
[Third-person POV]“Dapat nating isaalang-alang ang sinabi sa atin ni Amara. May posibilidad sa lahat, Blade. Naiintindihan ko ang iyong damdamin at galit, ngunit alam mo rin na walang ibang paraan. Dapat nating subukan ang lahat kahit na imposible sa ating isipan. Hinding-hindi kami magsisinungaling ni Amara. Ano pa ba ang silbi ng pagsisinungaling? Dapat nating tingnan ito. ” Seryosong sabi ni Mr. Dawson habang pilit niyang hinahanap ang mga mata ni Blade na parang hindi alam ang gagawin."Pero Dad, hindi ko maintindihan." naguguluhang bulong nito. “Kung nandiyan siya at malapit lang siya sa amin, bakit hindi ko siya maramdaman. Bakit hindi ko pa siya nakikita. Ang daming
Pagtalikod niya ay muntik na siyang mawalan ng kaluluwa nang makita ang isang batang lalaki sa kanyang harapan. Parang nanlambot ang mga tuhod niya at hindi niya alam kung ano ang unang gagawin. Nanginginig ang buong katawan niya habang nakatitig sa isang batang lalaki. Dumihan ito at puno ng putik ang katawan, pati na rin ang mukha nito na may bahid din ng dumi. May bitbit siyang balde na may laman pang tubig. Ang isang kamay niya ay may hawak na sumbrero. Hindi nagsalita ang bata at parang nakatitig din kay Blade. Nang malay ay agad na nilapitan ni Blade ang anak at hinawakan ito sa magkabilang balikat. Nang makalapit siya dito ay napatingin siya sa mukha nito. Kumuha siya ng tubig sa balde na dala at bahagyang pinunasan ang mukha ng isang batang lalaki na tila limang taong gulang. Nangingilid ang luha sa mga mata ni Blade habang pinupunasan ang mukha ng anak. Makinis a
[Crystal] Parang wala akong magandang panaginip kagabi. Nanaginip ako ng tubig at naniniwala ako na ito ay isang masamang palatandaan. Agad akong bumangon sa kama pagkatapos magpahinga ng kaunti. Buti na lang at hindi ganoon kalala ang morning sickness ko. Napakagandang bata sa hindi pagpapahirap sa kanyang ina. Plano kong pumunta sa isang doktor ngayon para sa isang check-up at upang malaman ang kasarian ng aking sanggol. I think pwede ko namang yayain si Liam na sumama sa akin. Ito ang dahilan kung bakit ako nasasabik na gumising ako ng napakaaga. Kung ano man ang magiging kasarian ng batang ito, tatanggapin ko ito ng buong puso at susuportahan ang aking anak. Bahagyang tumaas ang kamay ko at hinimas ang tiyan ko. Ipinapangako kong poprotektahan at aalagaan kita, aking anak. Masaya akong lumabas ng
Natigilan ako sa sinabi ni Blade. Tama siya. Hindi ako pwedeng puntahan ng personal ni Mrs Spencer lalo na at baka makilala ko pa ng ibang tao ang tunay kong katayuan. Kilala nila ako noon bilang Crystal Harrison at sapat na sa akin ang pangalang iyon. Nasa kanila na kung tatanggapin nila ako o hindi. “Pero, ano ang dahilan kung bakit nila ako tinatawag? Tungkol ba ito sa magiging anak namin ni Liam? ” tanong ko ulit at medyo kinabahan din ako. “Oo, I suggest na magbihis ka ng maayos at ayusin mo ang sarili mo bago kita dalhin doon. Kumain ka muna. ” Napataas ang kilay ko dahil sa inasta ni Blade. Parang mas kinakabahan pa siya kaysa sa akin. Sinundan ko siya ng tingin nang umupo siya at nagsimulang kumain. Hindi naman siguro siya nagmamadali? Napatingin ako kay tatay na ngayon ay nakatitig lang sa akin at parang naaawa siya