Substitute Bride for a Ruthless Man

Hindi ko ugaling gumawa nang gulo para ipahiya ang sarili ko, lalo na at para lang sa isang lalaki, pero iba na ngayon, namimihasa na sila masyado. Hindi ako pinaghirapan ipinanganak ni Mommy at pinalaki ng maayos ni Daddy para gawing tanga. Hindi pa ako tapos sa mga gawain sa office pero may nag-send sa 'kin ng pictures na naglalandian sila sa isang restaurant. Wearing my navy blue sleeveless jumpsuit and four inches heels, I forcefully opened the glass door of the restaurant. Napatingin sa 'kin ang mga tao. I put my curly light blonde hair on the right side of my neck. Nilibot ng mga mata ko ang buong restaurant. Nanggigigil akong lumakad papunta sa dulo kung nasaan sila. Hindi nila ako napansin dahil busy sila sa paghaharutan. Pabagsak kong inilapag ang purse ko sa table nila, lumikha 'yon ng ingay. 

Unti-unting nalukot ang mukha ko sa nakakalukong ngisi n'ya. Bahagya ko s'yang naitulak nang nagpalakpakan ang mga tao. Hudyat na tapos na ang seremonya ng kasal namin. Agad na lumapit sa 'min si Tita Thassia. Malapad ang ngiti n'ya habang nalakad papalapit. Agad n'ya akong niyakap. "Thank you. Congrats." bulong n'ya. Nang humiwalay s'ya ay ang katabi ko naman ang binalingan n'ya. Napatingin din ako kay Maximus, kumulubot ang mga kilay ko dahil wala na ang kaninang mapaglaro n'yang ngisi. "Congrats, Damon. Take care of my daughter." Tumingkayad si Tita upang makipagbeso kay Maximus Damon. After no'n ay saglit munang umalis si Tita para makuhanan kami ni Max

Our breakfast ended peacefully, as my mind flew on the thoughts on my mission. Agad na umalis si Maximus, sabi ni Manang ay nasa office n'ya lang ito dito sa Mansion. Umakyat ulit ako sa kwarto para maligo at makapagbihis. Saktong paghakbang ng mga paa ko palabas ng walk in closet ay s'ya namang pagpasok ni Maximus. Nagkagulatan pa kaming dalawa, pareho kaming napahakbang nang isa paatras. Umiwas ako ng tingin at pumunta sa may couch para kunin ang pouch ko.   "Where are you going?" Sumandal s'ya sa may pinto habang magka-krus ang mga braso.    "Why?" I asked not looking at him. Inayos ko ang laman ng pouch ko kung nandito na ba ang mga dadalhin ko bago bumaling sa kanya. "Kukuha ako ng mga gamit ko. Can I borrow one of your car?"    He turns silent for a minute. A

I sighed deeply for the meantime, I'm gonna forget about that. I am Karina, not Angel kaya hindi ko muna iisipin 'yon. Bago lumabas ay kinuha ko muna ang black purse. Gamit ang sarili kong sasakyan ay nagmaneho ako papunta sa kumpanya ko. Huminto ako sa tapat. Alam ng lahat na nasa leave ako at dahil biglaan, wala ring may alam sa kanila na ngayon ako babalik.  Dahil kilala nila ang sasakyan ko, agad na humilera ang mga tauhan ko sa daan. Dahan-dahan akong bumaba ng sasakyan ko. Una kong itinapak ang four inches heels ko. Nang makalabas ako ay matamis akong ngumiti sa kanila, ginantihan ang maganda nilang mood. "Ma'am." Tipid na ngiti ang ginawad ng secretary ko sa 'kin. "Thank you." "Well, that's nothing." She shrugged her shoulders as we both walked towards my office. She's the only secretary I have since I handle our business. She is a kind of snobbery and wants everything she wants, but she'

"Hey." I almost jumped out of my seat when he tapped my shoulder. My mind is out of state at the moment. I can’t comprehend what happened last night. I was frozen for a split second in front of him and I wasn't even aware of it.  "Kaya ba, K-karina ang tawag mo sa 'kin?" His eyebrows frowned immediately. "Yeah." "May iba pa ba akong sinabi kagabi?" I gulped as my heart pounded because of the nervousness. Bumaling s'ya ng husto sa 'kin dahil sa tanong ko. Umiwas ako ng tingin at nagkunwari na abala sa pagkain. Nakakapaso ang titig ng mga mata n'ya.  "So you won't remember, hmm." matunog s'yang ngumisi.  "Bakit, ano 'yon?" Nagulat s'ya sa biglaan kong paghawak sa braso n'ya. Hindi na ako nakaramdam ng hiya dahil talagang kinakabahan ako.  Napakahirap magpanggap at puro sekreto ang ipakita.