=CHAPTER 4.=

I took a deep breath as I sat up in bed. It's already 12 in the midnight. I just finished my night routine, I'm already wearing my baby blue sleepwear. But drowsiness does not strike me, even though it has been tiring all day.

I'm here in the masters bedroom, it's a big room. A combination of gray and white furniture. Have a king size bed, a living room set, the wall is having a design of a summer theme. This room is also connected to another room where he made a walk in closet, wala pa akong masyadong mga gamit dito. I am amazed by his walk-in closet, it's full of his designer closets, watch, belt, his shoes, and etc. I also noticed that most of the colors he uses are dark and the color of his eyes. 

Sa kinauupuan ko ngayon ay tanaw ang labas, sa may swimming pool. Maging ang malawak na gabi sa kalangitan. Maraming bituin sa langit, nakakapagtaka dahil sa tuwing nagkakaroon ako ng oras na tumingin sa langit tuwing gabi ay palaging makulimlim. 

Nandito kanina si Maximus, pero nagbihis lang s'ya at walang pasabing lumabas. Hindi pa s'ya bumabalik hanggang ngayon, at hindi ko alam kung saan s'ya nagpunta. Tumayo ako at sinarado ang kurtina. I hate night, dahil para sa 'kin, ang gabi ay sumisimbolo ng kalungkutan at pagiging mag-isa. Humiga na ako ng natakpan ko na ang kaninang tanawin. Hindi ko pinatay ang dalawang lamp sa magkabilang gilid ko.

Kanina, inayos ko lang ang sarili ko at sumunod na ako kay Maximus dito sa kwarto. Hanggang ngayon ay hindi ako makapaniwala na kaya n'yang manakit, manakit ng mga babae. Kakayanin ko kayang tumagal dito? Pa'no kung paulit-ulit n'ya akong saktan?

Napabalikwas ako ng bangon dahil sa naisip. Yeah right, biglang pumasok sa isip ko ang mga pangaral ni Mommy. Na kapag may mga bagay akong hindi gusto, huwag kong sisihin ang nakaraan ko. Hindi na dapat ako mag-alangan, dahil tapos na ang kasal at nakapirma na ako ng contract. Sa halip na umisip ng paraan para tumakas, gagawa na lang ako ng paraan para mabago.

Gusto kong magkaroon ng magandang pagbabago sa sarili kong buhay, but I guess wala na talaga. Ang tagal ko nang pilit na inaayos. I beg my daddy to stay with me, but he refuse. I pleased my relatives to share with me, but they are greedy and stabbed me at my back. I beg Jacob multiple times to stay with me, but he still chose Kimberly.

So I guess, my life is useless. Wala nang pag-asang maayos pa. Ang tagal ko ng malungkot at paulit-ulit na routine sa buhay. Kaya ito na siguro ang panahon para sumaya naman ako. I smiled at myself, maybe if someone who sees me now, they will think I'm dumb.

I will going to change the attitude of that Maximus Damon. Naniniwala ako na kaya n'yang maging si Maximus, napansin ko kasing lahat ng tao ay Damon ang tawag sa kanya, it's sounds like Demon, well on his attitude now, it's suits to him.

Naniniwala akong kaya n'yang maging mabait. At gagawin ko 'yon. Wala akong pakialam kung saktan n'ya ulit ako, pagsalitaan ng masasama at masasakit. I'm freaking used to it! Kay Daddy pa lang, ako ang sinisisi n'ya sa pagkamatay ni Mommy.

Dahil bata pa ako no'n, sinabi ko kay Mommy na bago s'ya umuwi sa bahay namin galing sa company is bilhan n'ya akong laruan. That's why she go to the mall at late night to bought me a toys. But an tragedy happened, the mall got bombs. Maybe that's the reason why my dad hate me so much from that day, he can't even looked directly in my eyes. Kaya rin siguro umalis s'ya at pinabayaan akong mag-isa.

Halos kalahati ng buhay ko ngayon ay masasakit na ang napagdaanan ko. Manhid na ako, kaya wala na sa 'kin ang gagawin ko na ito. Dahil sa masyadong pag-iisip, hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako.

Nagising ako ng may naramdaman akong marahan na tumapik sa braso ko. Nagmulat ako ng mga mata pero napapikit din ako kaagad dahil sa tumamang liwanag sa mga mata ko. Umaga na pala, dahan-dahan akong nagmulat at kumurap-kurap para maging maayos ang paningin ko. Nag-angat ako ng tingin sa gumising sa 'kin. 

Napaahon ako sa pagkakahiga ng bumungad sa 'kin ang mukha ni Manang. Agad akong ngumiti habang inaayos ang buhok ko na kakaharang sa mukha. Nilibot ko ang paningin ko sa buong kwarto, wala pa rin si Maximus.

"Good morning, Manang." paos pa ang boses ko. "Where's Maximus?"

"Magandang umaga," nagulat ako ng ngumiti s'ya sa 'kin, akala ko ay susungitan n'ya ulit ako. "Nasa office n'ya si Damon." Hinawakan ni Manang ang kamay ko. "Maraming salamat kagabi, pero sanay na ako. Nag-away pa tuloy kayong mag-asawa. Unang gabi n'yo, eh. Mainitin na talaga ang ulo ni Damon, sana maintindihan mo."

Habang pinagmamasdan ko si Manang na nagsasalita, halatang mahal at nagmamalasakit s'ya kay Maximus. Siguro nga matagal na silang magkakilala, pero grabe talaga ang lalaking 'yon, itulak ba naman ang matanda?

"I understand po."

"Nakahanda na ang almusal. Tayo na." Inalalayan n'ya akong tumayo.

Tumingin ako sa orasan habang nagsusuot ng slippers ko. Ten in the morning na pala, anong oras ba ako nakatulog kagabi? Naging magaan ang utak ko dahil sa plano na nabuo ko kagabi.

Pagkababa namin ay nakanda na nga sa dining room. Maging ang dining ay malaki,  it's a perch by a window. From the mix of dining chair styles to the colored glass vases, architectural framework, and that expansive view, it's a special backdrop. Sabay-sabay akong binati ng mga maid. Nginitian ko sila at binati pabalik. Saktong pagkaupo ko po ay s'yang dating ni Maximus. Bagong ligo na s'ya, dahil basa pa ang buhok n'ya ng kaunti. He's wearing a simple black shorts and t-shirt. Ni hindi wala s'yang tiningnan at binati ni isa sa amin at umupo na lang basta.

Agad namang kumilos ang mga maid para pagsilbihan s'ya. Pero sinenyasan ko sila na tumigil. Gulat na tumingin sa 'kin ang lahat at mukhang kinabahan ang mga maid, nag-aalangan na sundin ako.

"Ako na, I'm his wife. So dapat lang na pagsilbihan kita, right?" I sarcastically asked.

Maximus looked up at me as he raised an eyebrow. I smiled sweetly and stretched my arms to reach him.

"It's early in the morning, why are your eyebrows wrinkled? Smile, my hubby." Inabot ko kilay n'ya gamit ang mga daliri ko at inunat 'yon. Bumaba ang tingin ko sa mga mata n'ya, it's really mesmerizing to look at that amber eyes.

"What the fvck!" Tinabig n'ya ang kamay ko.

Humagikgik ako at nilagyan s'ya ng pagkain. Masama na ang tingin n'ya sa 'kin, parang anytime ay mag-wa-walk out na. Our breakfast was peaceful, parehas lang kaming tahimik. Pero panay ang ngiti ko sa kanya. Nasa kalangitan kami ng pagkain ng naisipan kong magtanong.

"Where have you been last night?" I raised my eyebrow as I sipped on my mango juice.

"It's none of your fvcking business."

I smirked and put the glass down. "Oh, baby. It is. You know, I can't sleep properly, because my husband is not on my side." I didn't know that I'm good at it.

Tumitig s'ya sa 'kin, parang binabasa ng kanyang mga mata ang loob ng utak ko. Pinanatili ko ang ngisi sa labi ko, well I'm good at acting. 'yong kahit na nasasaktan na ay nakangiti pa rin. 

He bit the side of his cheeks before letting out a playful smirk. "Alright, don't worry. We'll be together, every night..."

Kinakabahan ako bigla. "That's good."

I want to clap and praise myself. I'm freaking good at flirting and acting.

Even though I one to puke because I'm eating with this ruthless man who hurt me. And flirting to change his freaking attitude.

I hope that I will succeed in my mission to change him. But, what if I don't? Should I leave him now? Before it's too late and got myself hurt?