Chapter 1
Nagmadali akong pumasok sa bahay at si yaya naman ang bumungad sa akin na naglilinis. "Mam Q, nakauwi na po pala kayo. Hinahanap kayo ni mam kanina" bungad niya Ngumiti naman ako "Hi yaya, nandiyan pa si mommy?" Tanong ko Napatingin naman siay sa akin "Kakaalis lang mam" sagot niya kaya tumango naman ako at nginitian siya. "Thank you po" Nagmadali na akong pumasok papunta sa kwarto ko. Buti nalang safe ako, wala si mommy pero kanina ko pa talaga iniinda ang sakit ng pagkababae ko. Kalabaw ata yung naka one night stand ko kagabi, winasak ba naman ako. Pagkapasok ko sa loob ng kwarto ay inayos ko na ang sarili ko. Naligo na rin ako at nilinis ang aking pagkababae na may naiwang natuyong dugo pa na tumigas na. Habang nililinis ito, hindi ko naman mapigilang kalikutin ito. Ang laki ng pumasok sa akin kagabi, nagawa niyang pabukahin ang pagkababae ko ng ganito kawasak. Pagkatapos kung maligo at linisin ang sarili ko ay nagsimula na akong magbihis at mag apply ng make up. At ayun nga, natapos na rin ako kaya hinanda ko na ang sarili para makapunta na sa school. Pero late nga lang ako. Mabuti na lang at narito si Manong kaya may masasakyan ako. Hinatid na nga pala ako ni manong sa school at ayaw pa talaga akong pag buksan ng school guard kasi late na. "Kuya naman buksan mo na po!" Pagmamakaawa ko at nagpapacute na pero wala pa ring effect kaya sinungitan ko na siya. "Kilala mo po ba ako? I'm Quice Smith! Sige ka pag hindi mo ako pinapasok hindi ko ipapanalo yung volleyball championship. Hmmp!" Bigla naman siyang nagulat. At nag isip pa, magsasalita na sana ako pero nauna na siyang nagsalita "Hala ikaw pala yan Quice, sige pumasok ka na. Basta ipanalo mo yung championship huh!" Nilakihan niya ng bukas ang gate, kaya napangiti ako, pero saglit na ngiti lang dahil bigla kong narealize na late pala ako, wala akong karapatang ngumiti HAHAHHA At ito na nga mga besh, tinakbo ko na yung hagdan papuntang third floor kasi nandun yung room ko! Pagod ba pagod na ako! Kakawasak pa nga alng sa akin kagabi tapos pinatakbo pa ako ngayon. Mahuhuli ko rin yung lalaking yun! At ayun nakarating din! Pinihit ko ang doornob at ayon bumugas na nga. Pumasok naman ako, at kita ko ang tingin nila sa akin. "Sorry" sabi ko at nahihiyang ngumiti Napalakas ata yung pagbukas ko dahilan para marinig nila. Agad na akong nagtungo sa set ko, yung set ko nasa front at ayun na nga ang babaetang si Cheska!! May nakita naman akong matipunong lalaking nakatalikod at nagsusulat ng kubg ano sa whiteboard. Nilapag ko na ang bag ko sa may lamesa ko af tumabi na kay cheska. "Ba't late ka?" Bulong niya "Long story" sagot ko naman "Iniwan mo ako kagabi sa bar!" "Tangiks ikaw kaya biglang nawala!" Sabi niya. Naagaw naman yung pansin ko ng lalaking nasa harap, kaya hindi ko mapigilang nagtanong. "Sino siya?" Tanong ko, mahinang boses "Practice teacher, sub ni sir Gilliam" sabi niya "Nasa party ko yan kgabi, ang gwapo hindi ba?" "Gwapo eh nakatalikod" sagot ko naman Bigla naman itong humarap. "Okay class, ano pa nga yung chlorophyll?" Sabi niya, tiningnan ko si Cheska mukhang nag heart heart na yung mata niya at hindi lang si cheska pati na rin yung iba pang blockmates kong babae. Humarap na ako at napansin ko naman ang titig sa akin nung practice teacher. Napatingin pa ako sa likod ko para siguraduhing ako ba talaga yung tinitingnan niya. Pero pati yung mga nasa likod nagulat din. Pati rin ata sila napansin na nakatingin si Sir sa akin kaya napatingin rin sila sa akin. "Anong mayroon?" Bulong ko kay Cheska "Ewan" sagot niya, mapupusok pa rin ang tingin ni sir at talagang pamilyar ba pamilyar ito sa akin. "You" sabi niyo at itinuro ako Tinuro ko rin ang sarili ko. "Me sir?" Tanong ko pero parang sarili ko lang din naman yung kausap ko kaya tumayo na ako. Mabuti na lang nakapag advance study ako "Chlorophyll one of the reasons why every prant is color green. Prants with a green color has a chlorophyll and-" Bigla naman akong napahinto nang magsalita siya "Why did you late?" Buo ang boses nito at talagang pamilyar na pamilyar talaga sa akin. Gosh parang narinig ko na boses niya ah! Kailangan ko pa bang sagutin siya? "It's my personal reason sir. And I don't need to say it to you because it's my privacy" sagot ko Naramdaman ko naman ang pagkalabit sa akin ni Cheska kaya tiningnan ko siya. At may sine-senyas pa siya na sagutin ko daw ng maayos. "I'm asking and you need to answer it!" Buong buo ang boses nito. "Even if it's your privacy you have to tell me, I'm your teacher and i have a responsibility to know why have you been late!" "Yes I'm late, also why should i tell you? You are a fvcking practice teacher and you are not a teacher yet!" "Are you cursing at me!?" Tanong niya "Yeah i am! So stop barging here and just put on that fvcking attendance list that I'm late! Also i have a training so I don't need that because I'm still have a exemption for quiz" sabi ko at tinarayan siya "Getttt outt!!!!" Sigaw niya at ito nga ay nag echo sa loob ng room "Your freaking absent now! And not late anymore!!!" "Gusto mo ako pa magsulat?" Sagot ko sa galit "Ako na magsusulat" No one dare to shout at me! Everyone respected me, teachers, students and staff of this school respected me dahil alam nila kung gaano kayaman ang pamilyang pinang galingan ko! But him? That freaking practice teacher is getting my nerve!!Sa loob ng isang abandonadong gusali na ngayo’y naging opisyal na headquarters ng dati naming grupo, tahimik ang lahat habang nakatayo sa gitna si Yhlorie “Dark” Salves, nakasuot ng simpleng itim na polo at pantalon, malayo sa dati niyang presensyang malamig at nakakatakot. Kasama ko si Cheska, parehong tahimik at nakikinig, habang unti-unting nagsimula ang kanyang huling pahayag bilang pinuno ng isang mundong matagal niyang ginamit upang takasan ang sakit.Tahimik muna si Yhlorie habang pinagmamasdan ang bawat isa sa kanyang mga tauhan—mga taong ilang taon na niyang kasama sa dilim, dugo, at tahimik na pakikibaka. Hanggang sa nagsalita siya, mababa ang tinig ngunit ramdam ang bigat.> “Nagsimula ako bilang isang sakim… walang awang lider. Isang taong hindi natutong magtiwala, walang ibang alam kundi pumatay at sumunod sa sarili niyang batas.”Nagkatinginan ang ilan, lalo na ang mga pinakamatagal na miyembro. Ako naman, nakatayo sa tabi ni Cheska
Sa garden reception, habang humahampas ang hangin sa malamlam na mga ilaw, sumayaw si Quice at Yhlorie sa ilalim ng gabi. Hindi ito engrandeng sayaw. Simpleng pagyakap lang, mata sa mata, tahimik ang musika—pero damang-dama ng lahat, ito ang pinakatotoong sayaw ng pag-ibig.At sa puntong ‘yon, alam ng lahat:Hindi ito basta kwento ng mafia, away, o aksyon—ito ay kwento ng dalawang pusong, sa kabila ng dilim, ay piniling magmahal.Siyempre! Heto ang detailed at masayang pictorial scene matapos ang kasal nina Quice at Yhlorie (Dark) sa simbahan:Matapos ang emosyonal at makapangyarihang seremonya ng kasal, hindi pa man tuluyang nauubos ang luha sa mga mata ng mga bisita, ay agad nang sinimulan ang pictorial sa loob at labas ng simbahan—mga larawang magiging testamento ng isang pag-ibig na pinanday ng pagsubok, ng kabiguan, at sa huli, ng pananampalataya sa isa’t isa.Ang araw ay tila lalong luminaw, at ang sinag ng araw ay tumatama sa stained gl
Ang araw ay tila nakisama—maaliwalas, may banayad na hangin, at ang liwanag ng araw ay tumatama sa makukulay na bulaklak na nakahilera sa labas ng San Ysidro Cathedral, isang simbahan na parang hinango sa isang panaginip.Ang simbahan ay matatagpuan sa isang tahimik at luntiang bayan sa may paanan ng burol. Mapapansin agad ang mala-kastilyong arkitektura nito—may matataas na arko, mga stained glass na naglalarawan ng mga banal na kwento, at isang bell tower na tila tanod ng langit. Sa loob, humahaplos sa damdamin ang malamig na hangin na may halimuyak ng mga puting rosas, habang ang organong tumutugtog ay tila humihinga ng kapayapaan.Lahat ay nakasuot ng puti at pastel—mula sa mga abay hanggang sa mga bisita. Si Cheska ang maid of honor habang si Jayten ang best man, at hindi maitago ang mga ngiti nila habang inaayos ang lahat para sa seremonyang mag-uumpisa na. Si Dark, o Yhlorie, ay nasa isang silid sa gilid ng simbahan. Nakaupo siya sa harap ng salamin, suot an
Pagdating namin, ramdam agad ang kasiyahan. Nagsimula kami sa paglakad sa mga makukulay na kalsada ng parke, hawak-kamay namin ni Dark habang tinitingnan ang paligid—mga malalaking ferris wheel, mga nakakatuwang stalls, at ang mga naglalakad na masayang tao. “Alam mo, ang tagal ko nang hindi ganito kalaya,” bungad ni Dark habang ngumiti sa akin.“Tama ka,” sagot ko, pinisil ko ang kanyang kamay nang mahigpit. “Kailangan talaga nating maglaan ng ganitong oras para sa sarili natin, para sa mga mahal natin.”Habang naglalakad, napansin kong nakatingin si Jayten kay Criscel na abala sa pagkuha ng litrato. “Jayten, mukhang na-love mo talaga ‘yan ha,” biro ni Red, sabay tawa.Napailing si Jayten, pero hindi maikubli ang ngiti sa kanyang mukha. “Siyempre naman. Siya lang ang dahilan para bumalik ang saya sa buhay ko,” sagot niya, sabay yakap kay Criscel.Sumunod naman si Cheska at Red na magkasabay din naglalakad. “Ang saya lang talaga dito,” sabi ni Che
"Si Cheska?" tanong niya habang inaayos ang jacket niya."Ewan, baka nasa labas? Hindi ko nakita sa lobby kanina eh," sagot ko habang binubulsa ang phone.At paglabas naming tatlo, sabay kaming napatigil. Doon, sa tabi ng isang itim na kotse, nakasandal si Cheska—at sa harap niya, walang iba kundi si Red, yakap-yakap siya habang magkahinang ang labi nila sa isang halik na hindi basta-basta. Hindi simpleng smack—halik 'yung may kilig, damdamin, at 'di alintana ang paligid. Halos mapasigaw ako sa gulat."WOIII!!! GRABE NAMAN! NASA PUBLIC PLACE KAYO!!!" sigaw kong may halong pang-aasar habang tinakpan ko pa ang mata ko ng isang kamay, kunwari'y maselan.Tumawa nang malakas si Jayten, halos mahulog pa sa tuwa. Si Criscel, natatawa rin at umiiling.Bigla namang bumitaw si Cheska at Red, medyo namumula pa si Cheska habang ayos-ayos ng buhok. Tapos, bigla siyang tumingin sa akin at ngumisi ng malupit."Nasa hospital lang si Yhlorie kaya
Tahimik akong nakaupo sa tabi ni Yhlorie, hawak ang malamig niyang kamay, nang bigla siyang bumuka ng mga mata at ngumiti ng bahagya.“Ang eme mo,” sabi niya nang may pagka-biro, habang pinipisil ang kamay ko nang dahan-dahan. “Malayo naman ‘to sa bituka.”Hindi ko mapigilan ang pagtawa sa kanya, pero napansin ko ang bahagyang pagluha sa kanyang mga mata—parang naghalo ang saya at lungkot.Biglang pumasok si Quice sa kwarto, at nang makita si Yhlorie na nakangiti kahit bahagyang, napaiyak siya ng hindi mapigilan. Dahan-dahan niyang niyakap ang lalaki, hinaplos ang likod nito nang may pagkabusog at pag-iyak ng damdamin.“Bawal bang maging eme?” tanong ko habang nakatitig sa kanila, medyo nanginginig ang boses ko.Si Yhlorie ay ngumiti, tumingin sa akin ng may init ng pasensya at pagmamahal. “Hindi, hindi bawal. Minsan, ang pagiging eme ay tanda lang ng tapang na ipakita ang totoong nararamdaman.”Napuno ako ng emosyon, parang ang